ZNIECZULENIA RDZENIOWE
Zewnątrzoponowe (nadoponowe, epiduralne)
Podpajęczynówkowe
czym się różnią?
- zewnątrzoponowe polega na podaniu leku między zrąb kostny kanału kręgowego, a oponę twardą (tam są sploty naczyń, gałązki nerwowe i tłuszcz; nie ma tam płynu mózgowo-rdzeniowego)
- podpajęczynówkowe polega na podaniu leku do płynu mózgowo-rdzeniowego (sprawdź w której to jest przestrzeni)
- przy podawaniu leku do płynu mózgowo-rdzeniowego trzeba upuścić tyle płynu ile wlewamy leku (bo zmiana ciśnienia płynu powoduje ból głowy)
WSKAZANIA DO ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH
Pacjenci w złym stanie ogólnym
Pacjenci jednego dnia
Rodzaj wykonywanego zabiegu
- ten sposób ma małe ryzyko komplikacji, zwłaszcza dobrze jest podawać chorym na nerki.
Przygotowanie pacjenta:
- dieta,
- odpowiednia premedykacja,
- znieczulenie złożone (płytkie + rdzeniowe),
- wlew dożylny glukozy
Środki:
Lignokaina (te dwa rozszerzyć)
Bubiwakaina
Fentanyl
Dekstromaramid
Ksylazyna
Sprzęt: niby istnieje profesjonalny, ale można sobie poradzić igłą i strzykawką.
ZNIECZULENIE PODPAJĘCZYNÓWKOWE
- 1899- znieczulenie podpajęczynówkowe psa (przypadkowe)
- 1901- znieczulenie podpajęczynówkowe koni, bydła i psów
- polega na podaniu do przestrzeni podpajęczynówkowej leku miejscowo znieczulającego. Powoduje to odwracalne przerwanie przewodnictwa w rdzeniowych korzeniach nerwowych (blokada współczulna czuciowa i ruchowa)
- wykonuje się to tylko w odcinku lędźwiowym wykorzystując dojścia między kręgami L3- L5.
- używamy możliwie najcieńszej igły: 25-26G (0,5-0,46mm)
- wprowadza się w linii pośrodkowej między kręgami
- wyginamy psa żeby uwydatnić te przestrzenie międzykręgowe miedniczne kończyny przed siebie, pod brzuch, piersiowe do tyłu pod brzuch i wyginamy
- przebijamy skórę, tkankę podskórną, więzadło nadkolcowe, międzykolcowe i żółte, oponę twardą i pajęczynówkę.
- jak się dobrze wbijemy i koniec igły jest w przestrzeni podpajęczynówką to potwierdzeniem tego jest wypływ płynu mózgowo rdzeniowego.
- po podaniu kładziemy psa tą stroną gdzie grawitacyjnie ma się lek dostać (jak chcemy operować lewą kończynę to kładziemy psa na lewym boku)
Komplikacje:
- bóle w miejscu wkłucia
-po punkcyjne bóle głowy
-spadek ciśnienia krwi- hipotensja (bo jest zwiotczenie mięśni i rozszerzenie naczyń krwionośnych i krew zalega w kończynach)
- całkowite znieczulenie rdzeniowe
-brak komfortu pooperacyjnego u niektórych pacjentów
- trudności techniczne wykonania
- trzeba też pamiętać o tym żeby położyć psa z głową wyżej, żeby lek nie doleciał do mózgu
ZNIECZULENIA ZEWNĄTRZOPONOWE
- wprowadzamy igłę do przestrzeni nadtwardówkowej zawartej między oponą twardą, a okostną kanału kręgowego
- powoduje to blokowanie przewodnictwa nerwowego korzeni nerwowych po ich wyjściu poza oponę.
- technika wykonania tego jest różna u różnych gatunków zwierząt (na ćw omawiamy psa, ale znać mamy wszystkie)
Podział:
Przednie
Tylne
(zależny od ilości podawanego środka znieczulającego)
- w przednim podajemy więcej, środek dociera dalej koń nie może utrzymać postawy stojącej.
Długość potyliczno-ogonowa (cm) |
40 |
45 |
50 |
55 |
60 |
70 |
75 |
80 |
85 |
90 |
95 |
Ilość środka (ml) |
2 |
3 |
3,5 |
4,5 |
5 |
5,5 |
6,7 |
8 |
8,5 |
9,5 |
10 |
- w tym przypadku nie podajemy na kg masy ciała, bo np. jamnik jest długi i lekki, a pinczer krótki i ciężki- tutaj chodzi o długość kręgosłupa.
Technika wkłucia u psa:
- między ostatnim kręgiem lędźwiowym a pierwszym krzyżowym w otworze lędźwiowo-krzyżowym. Tam już nie ma przestrzeni podpajęczynókowej (po wbiciu nie leci płyn mózgowo-rdzeniowy)
- wkłucie wykonujemy pod kątem prostym do skóry.
Jak znaleźć to miejsce?
- pierwszy sposób to policzyć (za ostatnim kręgiem lędźwiowym palec wpada bo tam jest większa przestrzeń)
- drugi sposób (sprawdza się u otyłych)- trzeci palec na prawym guzie biodrowym, kciuk
na lewym guzie biodrowym, palec wskazujący między nimi w linii prostej i w linii
strzałkowej kręgosłupa.
- są dwa sposoby ułożenia psa do wykonania tego. Pierwszy to ten co już był omawiany, drugi jest taki: wkładam psu pod brzuch poduszkę, a tylne łapy zwisają z brzegu stołu. (trzeba podać premedykację żeby to się udało α2-agonista)
Skąd wiadomo że dobrze się wkłułem?
Jest podciśnienie i słychać syczenie (raczej u dużych zwierząt)
Technika wiszącej kropli- na koniec igły kładziemy kroplę lidokainy. Jak trafimy w odpowiednie miejsce to podciśnienie zassie kroplę.
Technika ustąpienia oporu- np. przy zastrzyku domięśniowym jest opór, bo jest tam tkanka, w przestrzeni wewnątrzoponowej wlewa się łatwo (jak jest opór to na pewno nie lejemy tam gdzie trzeba)
Zalety tego znieczulenia
- dobre zwiotczenie mięśni
- brak snu ponarkotycznego
-minimalny wpływ na narządy wewnętrzne
-minimalny wpływ na oddychanie
- dobra analgezja pooperacyjna
-niski koszt
Komplikacje znieczuleń zewnątrzoponowych (!!!-pyta o to na egzaminie)
- brak komfortu pooperacyjnego u niektórych
- trudności techniczne wykonania
- spadek ciśnienia tętniczego (bo zaleganie krwi w rozszerzonych naczyniach kończyn)
- zespół Schiff-Scheringlona- właściwie to tylko objawy zbliżone do tego zespołu. Zespół ten to efekt złamania kręgosłupa- na krótko porażenie spastyczne kończyn piersiowych
- krwiak przestrzeni zewnątrzoponowej
Zastosowanie znieczuleń rdzeniowych
- ortopedia- zabiegi chirurgiczne kończyn miednicznych
- chirurgia- przepuklina kroczowa i pachwinowa, amputacja ogona, usunięcie zatok przyodbytniczych.
było dużo więcej przykładów, ale nie zdążyłem zanotować.