Andra wyk. I
Geneza i idea andragogiki
Andragogika - prowadzenie człowieka dorosłego
Autor pojęcia ; Aleksander Kapp w książce na temat teorii pedagogiki Platona. Odrębność uzyskała w drugiej połowie XX wieku
Założenia Platona
- wychowanie dorosłych to przygotowanie ich do pełnienia ról obywatelskich polegających na umiejętności sprawowanie władzy
-naczelne zadania wychowania dorosłych to posłuszeństwo i umiejętność nakazywania
- wychowanie dorosłych to uczenie szacunku dla prawa i ludzi zasłużonych , doświadczonych , starszych mających mądrość życiową
-duże znaczenie wychowania moralnego
- wychowanie przyszłych rodziców
Założenia Kappa
- wychowanie samodzielne , czyli tworzenie nawyków umysłu do kontynuacji procesu kształcenia człowieka ( pobudzenie zadatków do samorozwoju)
-propedeutyka - wychowanie embrionalne bazujące na tworzeniu nawyków w rozumieniu cielesnym i umysłowym
- wychowanie i propedeutyka - życiowe zasady człowieka , który własne życie przekazuje innym , jako pochodnie , biorąc tym samym udział w nieśmiertelności gatunku
N.F. Grundtvig- uniwersytet Trzeciego Wieku
- założył uniwersytet ludowy mający na celu edukacje młodzieży ludowej
- postulował też reformę Akademii w Soro , która miała kształcić nie tylko uczonych , ale również zwykłych studentów , którzy swoją wiedzą przyczynialiby się do rozwoju społeczeństwa
- podstawą procesu kształcenia jest wychowanie narodowe , obywatelskie i patriotyczne
- rozwój człowieka to wielostronna aktywność w pracy , życiu narodowym i rodzinnym , przyczyniająca się do przeobrażenia osobowości , zapewniająca poczucie wartości , zadowolenia i szczęścia
- cel kształcenia to człowiek , jako istota zaradna , potrafiąca realizować konsekwentnie i mądrze swoje ludzkie powołanie
- zwolennik edukacji całożyciowej
M.S. Knowels
- twórca amerykańskiej andragogiki
- zdefiniował andragogikę , jako naukę i sztukę pomagania dorosłym w uczeniu się
- twierdził, że edukacja dorosłych w istotny sposób różni się od edukacji dzieci
- w procesie dorastania koncepcja siebie zmienia się : z osoby zależnej od innych , człowiek staje się osobą samokierującą
-//- zwiększają się i kumulują zasoby doświadczeń , co staję się dla człowieka ważniejszym źródłem uczenia się
- gotowość uczenia się coraz bardziej zorientowana jest na zadania rozwojowe danego wieku , połączone z rolami społecznymi , jakie człowiek pełni
- zmienia się też pojmowanie czasu - z wiekiem jest on coraz bardziej nastawiony na to , aby uzyskaną wiedzę wykorzystać natychmiast , a jego stosunek do uczenia się ulega przekształceniu
Polscy andragodzy
A. Niesiolkowski i H. Radlińska
“ Stosunek wychowania do środowiska społecznego”( 1955)- stosując to określenie zamiennie z terminem “ pedagogika społeczna”
Definiowanie andragogiki
- nauka o kształtowaniu i samokształceniu , wychowaniu i samowychowaniu dorosłych
Edukacja dorosłych
- kompleks organizowanych procesów oświatowych formalnych lub innych , niezależnie od metod , treści i poziomu kontynuujących lub uzupełniających kształcenie
-nauka praktyczna dzięki czemu osoby uznane, jako dorosłem przez społeczeństwo , dop którego należą , rozwijają swoje zdolności , wzbogacają wiedzę , udoskonalają techniczne i zawodowe kwalifikacje lub zdobywają nowy zawód. Swoje postawy i zachowanie w zakresie wszechstronnego kształtowania osobowości oraz uczestniczą w niezależnym, społecznym, ekonomicznym i kulturowym rozwoju.