EKG- streszczenie prezentacji, far, biofizyka, egzamin, materiały na ćwiczenia


PODSTAWY FIZYCZNE I DIAGNOSTYCZNE EKG

EKG- zabieg diagnostyczny wykorzystywany w medycynie przede wszystkim w celu rozpoznania chorób serca. Jest to metoda pośrednia polegająca na rejestracji elektrycznej czynności mięśnia sercowego.

Cechy charakterystyczne

Na wykresie analizujemy:

  1. linia izoelektryczna- linia pozioma zarejestrowana w czasie gdy w sercu nie stwierdza się żadnych pobudzeń

  2. załamki- wychylenia od linii izoelektrycznej

  3. odcinki- czas trwania linii izoelektrycznej pomiędzy załamkami

  4. odstępy- łączny czas trwania odcinków i sąsiadującego załamka

Podstawy fizyczne:

Elektrokardiografia jest metodą badania w czasie podczas pracy serca różnicy potencjałów elektrycznych występujących:

-między wybranym punktem ciała żywego organizmu (metoda dwubiegunowa Einthovena)

- między określonymi punktami ciała a przyjętym umownie punktem odniesienia (metody jednobiegunowe Wilsona lub Goldbergera)

W metodzie dwubiegunowej stosuje się odprowadzenia kończynowe

Odprowadzenie przedsercowe- rejestruje zmiany napięcia w płaszczyźnie poziomej, zapisuje się je z elektrod umieszczonych w typowych miejscach klatki piersiowej

Odprowadzenie jednobiegunowe kończynowe- w którym napięcie zmienia się głównie pod jedną elektrodą (czynną)

Podstawowy cel EKG to diagnostyka pracy serca na podstawie obserwowanych zjawisk elektrycznych

Odchylenia w zapisie EKG świadczą o:

-przeroście niektórych części serca

-niedokrwieniu lub martwicy kardiomicytów w wyniku niedokrwienia mięśnia sercowego

-zaburzeń przewodzenia impulsów w sercu- bloki serca



Wyszukiwarka