Wykład 1
- piękno polega na formie, estetyka to pojęcie formy
- twórczość to formowanie, nadawanie formy
- postrzeganie/ percepcja jako temat estetyki, plus sposoby pojęcia pewnych czynników występujących w postrzeganiu, postrzeganie Kogoś, Czegoś, co postrzegamy i kto postrzega
- forma jest zawsze ujęciem czegoś, musi odpowiadać jakiejś postrzeganej rzeczy
- obecność punktu widzianego względem postrzeganego obiektu, wizualne złudzenie,
- estetyka jest dziedziną postrzegania subiektywnego; wydaje się coś ,a jakie jest w rzeczywistości? Rzecz postrzegana i rzecz jaka po prostu jest
- wygląd rzeczy, możemy odbierać rzeczy innymi niż są ; wygląd, kształt, układ rzeczy dane za pośrednictwem wyglądu
- bezpośrednio dane zmysłom/ słuch, wzrok, w odniesieniu do każdego zmysłu powstaje wygląd rzeczy
- nie dostrzegamy rzeczy taka jaką ona jest, są nam dane jej wrażenia, skutki
- po stronie patrzącego są wrażenia a nie bodźce
- to co bezpośrednio postrzegamy poprzez zmysły to jakości wrażeniowe np. wzrokowe jakości wrażeniowe
- nie ma układu bez części
- nacisk pada nie na elementy, ale na relacje zachodzące między nimi
- wpierw widzimy całość a potem wyszczególniamy elementy
- wieloznaczność wyglądu poszczególnych rzeczy, tą samą rzecz możemy oglądać i odbierać na różne sposoby, nacisk pada na relacje a nie na elementy
- To co słyszymy nie jest tym czym jest w istocie, ale tym co subiektywnie słyszymy
- ten co słucha swoim sposobem słuchania kształtuje to co słyszy
- nie ma widzenia wolnego od interpretacji
Wykład 2
- rysunek; to co realne to co irracjonalne
- powierzchnia pola widzenia
- to co jest nam dane jest wcześniej przez nas formowane, aby rzecz wydawała mi się czymś
- to co słyszymy jest tym co sobie stworzyliśmy nasz subiektywny odbiór
- formy aprioryczne; czynne w naszym postrzeganiu
- musimy posiadać pojęcie, wiedze o czymś abyśmy mogli to dostrzec,
- proces estezy związany z postrzeganiem zmysłowym
- na obraz rzeczy jaki posiadamy składa się; układ i obraz subiektywny, który posiadamy, jej istota
- quazi istota; krytyka myśli, że rzeczy posiadają coś takiego jak istota
- nauki opisują rzeczy nie zakładając jakoby posiadały one coś takiego jak istota
- w warstwie głębokiej przedmiotu leży jej istota, umysł a nie zmysły docierają do istoty,
- esencjalizm; wszystko co istnieje posiada swoją istotę, istota nadaje rzeczy tożsamość,
- zależność, oddziaływanie, związek, rzeczy są określone przez relacje
- to jaka jest rzecz B będzie uwarunkowane przez A ; jesteśmy zdeterminowani przez czynniki zewnętrzne
- Arystoteles ; z rozumności ma wynikać zrozumienie świata „człowiek to zwierze rozumne”
- nauka odrzuca zasadę, że rzeczy mają istotę, należy zajmować się rzeczą samą w sobie, a nie jej definiowaniem, ponieważ to strata czasu; nie definiujmy przedmiotów a opisujmy je
Wykład 3
- nawet największy artysta tworzy w granicach jakie wytwarza mu jego epoka
- odróżnienie tego jakie coś jest od tego jakie je postrzegamy, jakie wydaje się być
- Renesansowi artyści sądzili, że malują obrazy takimi jakie one są, Barokowi takimi jakimi wydają się być
Cezane; w rzeczywistości nie ma linii ; to tylko nasz sposób odbioru rzeczywistości, nie ma jej faktycznie, nie istnieje,
- u podstaw estetyki leży pytanie; czym jest postrzeganie i jako ono przebiega
- akt projekcji; nieświadome rzucanie treści na przedmiot nowo poznany
- nie ma możliwości by pokazać istotę świata, rzeczy; tyle światów ile sposobów widzenia,
- vita contemplativa/ vita cativa
- tworzenie wyglądów rzeczy/ Welum [ ramka]; w polu mojego widzenia są plamy, a ja postrzegam je jako coś konkretnego, tworze sobie obraz rzeczy , w płaszczyźnie wyglądów wzrokowych dokonują się iluzje
- słuchając nie jesteśmy bierni w odbiorze, dodajemy od siebie część interpretacji
Wykład 4
- Nietsche „ wiedza radosna”; człowiek jest twórczy w kontemplacji, siła twórcza jest związana z siłą kontemplacyjną
- świat tworzy się w kacie widzenia
- znaczenie spojrzenia i spostrzegania gdy poznajemy nową osobę,
- w postrzeganiu rodzi się świat człowieka / Norwid
„człowiek istnieje w postrzeganiu”
- dychotomia bytu i zjawiska; przeciwstawienie tego co postrzegamy a tego co jest naprawdę,
- to co jest w potencji później się tylko aktualizuje
- moje ja rozwija się w spotkaniu z 2 człowiekiem
- odkrywa potencje ukrytą w nas, pomaga nam w rozwinięciu własnego ja
- pojęcie portretu; obrazy to zachowania; portretujący, portretowany,
- aspekty osoby; jaki mam samego siebie, jaki ma ktoś o mnie, jaki chciał aby miał o mnie,
- człowiek ma byt obrazowy nie istnieje poza obrazami; nie ma rzeczywistego człowieka, bo dane są nam tylko jego obrazy
- człowiek, który chce rzyć z istoty, w rzeczywistości żyje tak jak chciał by aby inni go postrzegali, co może doprowadzić do ciągłej gry obrazami,
- nie ma człowieka bez obrazów, człowiek nie wyczerpuje się w jednym obrazie,
- istnienie w spojrzeniu; wzrok postrzega i w postrzeganiu jest twórczy, w moim postrzeganiu treść się staje,
- w autentycznym spotkaniu 2 człowiek nie jest inspiracją, ale zobowiązaniem
- człowiek istnieje przez to jaki się nam pokazuje, chcąc szukać wnętrza możesz odnaleźć wnętrzności
- patrzeć w twarz a nie na twarz ; dostrzec dusze człowieka a nie jego fałszywy obraz
-
3