SPRAWOZDANIE

Laboratorium 3

Temat: Właściwości białek i kwasów nukleinowych. Reakcje charakterystyczne.

Ćwiczenie 1

1. Cel ćwiczenia: Wykrycie aminokwasów w reakcji z ninhydryną.

2. Materiały i odczynniki:

• probówki

• 1 % hydrolizat białka

• 1% roztwór glicyny

• 1% roztwór proliny

• 1% roztwór żelatyny

• etanolowy roztwór ninhydryny

3. Wykonanie

Do probówek kolejno odmierzono po 1 ml: hydrolizatu białka, roztworu glicyny, roztworu proliny i roztworu żelatyny. Następnie wlano do wszystkich probówek po 0,5 ml etanolowego roztworu ninhydryny a na końcu wstawiono do łaźni wodnej ogrzewając przez 3 minuty.

4. Wnioski

W pierwszej probówce zawierającej hydrolizat białka i drugiej z roztworem glicyny pojawiło się fioletowe zabarwienie co świadczy o obecności aminokwasów. Zaobserwowano intensywne fioletowe zabarwienie tejże próby oznacza to występowanie dużej zawartości wolnych grup α- NH₃. Z kolei przy badaniu żelatyny roztwór stał się jasnofioletowy a zatem w tej probówce jest niewielka zawartość azotu α- aminowego aminokwasów. Prolina natomiast nie posiada wolnych grup α- NH₃ czego wynikiem, odmiennie niż w pozostałych probówkach, powstanie żółtego zabarwienia.

Ćwiczenie 2

1. Cel ćwiczenia: Wykrywanie białek i aminokwasów aromatycznych metodą

ksantoproteinową.

2. Materiały i odczynniki:

• probówki

• 1 % hydrolizat białka

• 2% roztwór albuminy

• 1% roztwór tryptofanu

• 1% roztwór glicyny

• stężony kwas azotowy

• 20% roztwór NaOH

3. Wykonanie

• Do probówek kolejno odmierzono po 1 ml: hydrolizatu białka, roztworu albuminy,

roztworu tryptofanu, roztworu glicyny. Następnie wlano do wszystkich probówek po 1 ml stężonego kwasu azotowego. Następnie ogrzewano w łaźni wodnej przez 5 minut. Gdy probówki osiągnęły temperaturę pokojową ( po ochłodzeniu), przy stałym mieszaniu, małymi porcjami dodawano 3,5 ml 20% roztworu NaOH.

4. Wnioski

W pierwszej probówce zaobserwowane jasno pomarańczowe zabarwienie zatem w próbie występują aminokwasy aromatyczne - doszło do utworzenia niewielkiej ilości pochodnych nitrowych więc badanych aminokwasów była niewielka zawartość. Najmniej aminokwasów aromatycznych zaobserwowano w probówce drugiej gdyż pojawiło się roztwór przybrał żółtego zabarwienia. Z kolei najwięcej wydzieliło się pochodnych nitrowych w probówce czwartej, gdyż badany produkt tryptofan jest aminokwasem aromatycznym - wydzielone pochodne nitrynowe dały intensywne pomarańczowe zabarwienie. Zaś ostatnia probówka nie zwierała aminokwasów aromatycznych - próba bezbarwna.

Ćwiczenie 3

1. Cel ćwiczenia: Wytrącanie białek jonami metali ciężkich.

2. Materiały i odczynniki:

• probówki

• 2% roztwór albuminy

• octan ołowiu - (CH₂COO)₂Pb

• chlorek rtęciowy

3. Wykonanie

Do dwóch probówek odmierzono po 1 ml 2% roztworu albuminy. Następnie dodano do pierwszej probówki parę kropel octanu ołowiu. Z kolei do drugiej wkropiono parę kropel chlorku rtęciowego.

4. Wnioski

W pierwszej probówce zaobserwowano silne zmętnienie, co świadczy o powstaniu dużej ilości nierozpuszczalnych kompleksów - jest to wynik połączenia kationów metali ciężkich z białkiem który stał się anionem gdyż wartość pH roztworu była większa od pI. Właśnie otrzymane kompleksy powodują duże zmiany strukturalne białka - wytrącają się osady denaturowanego białka nierozpuszczalnego w wodzie ani w nadmiarze soli. Natomiast w drugiej probówce zaobserwowano podobny przebieg reakcji z tą różnicą, że wystąpiło mniejsze zmętnienie - wydzieliło się mniej kompleksów.

Ćwiczenie 5

1. Cel ćwiczenia: Wytrącanie białek jonami metali ciężkich.

2. Materiały i odczynniki:

• probówki

• erlenmajerka

• białko jaja kurzego

• 1 % kwasu octowego

• nasycony roztwór siarczanu amonowego (NH₄)₂SO₄

• siarczan amonowy (NH₄)₂SO₄

3. Wykonanie

b) Do 50 ml erlenmajerki odmierzono 10 ml roztworu białka jaja kurzego i dodano tyleż samo - 10 ml - nasyconego roztworu siarczanu amonowego i wymieszano. Później całość przesączono przez sączek bibułowy do probówki. Potem z pozyskanego przesączu pobrano 2 ml i wlano do kolejnej probówki gdzie następnie wsypywano małymi porcjami siarczan amonowy aż do momentu gdy na dnie probówki pozostało kilka nierozpuszczonych kryształów siarczanu amonu.

4. Wnioski

b) W pierwszym etapie po dodaniu nasyconego roztworu siarczanu amonowego powstaje zmętnienie - wytrąceniu ulegają globuliny. W drugim etapie po przesączeniu w momencie gdy na dnie pozostały nierozpuszczone kryształy siarczanu amonu - roztwór osiągnął nasycenie - w takich warunkach wypadają wysolone albuminy. Dzieje się tak gdyż globuliny i albuminy mają różną rozpuszczalność w stężonych roztworach soli. Globuliny straciły wodę hydratacyjną już przy 50% nasyceniu siarczanu amonu, podczas gdy do wysolenia albumin konieczne jest całkowite nasycenie (NH₄)₂SO_4.

---