Odruch kolanowy-osoba badana siada na krześle tak aby jej nogi nie dotykały podłogi albo zakłada nogę na nogę. Badający uderza młotkiem neurologicznym w ścięgno m. czworogłowego uda i obserwuje się reakcję kończyny. W celu uniknięcia hamowania reakcji odruchowej oraz nastawienie psychiczne badanego polega na odwróceniu uwagi badanego. Odruch ze ścięgna Achillesa- osoba badana opiera jedną nogę na stołku tak aby stopa zwisała swobodnie. Badający uderza młotkiem w ścięgno i obserwuje reakcje. Odruch m. dwugłowego ramienia-badający podtrzymuje rozluźnioną i lekko opięta w st. Łokciowym rękę badanego. Lekko uderza młotkiem w ścięgno m. dwugłowego w dole łokciowym.
Odruch ze ścięgna m. trójgłowego- badany staje bokiem i rozluźnia rękę. Badający chwyta go za ramię i lekko uderza młotkiem w ścięgno powyżej wyrostka łokciowego.Odruch podeszwowy- badany kładzie się na leżance a badający utrzymuje jej bosą nogę i lekko unosi. Następnie przesuwa lekko uciskając trzonkiem młoteczka wzdłuż podeszwy od 1 palca do pięty. W warunkach prawidłowych w odpowiedzi na podrażnienie receptorów skóry następuje zgięcie palców w kierunku do podeszwy. Ruch stanowi podstawową rolę w działalności człowieka. Rozmaite zaburzenia ruchowe stanowią istotny element w obrazie klinicznym wielu chorób układu nerwowego. Układ ruchowy obejmuje wiele elementów których wzajemne oddziaływanie umożliwia sprawną czynność człowieka a uszkodzenie tych elementów prowadzi do poszczególnych postaci zaburzeń motorycznych. Każda czynność ruchowa człowieka jest wynikiem bodźców dopływających do mięśni z komórek ruchowych, rogów przednich rdzenia kręgowego. Te włókna komórek to mononeurony. Ich włókna tworza wspólna drogę końcową dla ruchu.każdy z mononeuronów otrzymuje jednocześnie bodźce z licznych poziomów rdzenia kręgowego, takich jak ośrodków opuszkowych, oś. Śródmózgowych, korowych a pośrednio z jąder podkorowych i jąder móżdżku. Pełna integracja wszystkich tych bodźców doprowadza do wykonania celowego płynnego skoordynowanego i ekonomicznego ruchu. W tej integracji wyróżnamy 3 elementy: zainicjowanie ruchu dowolnego dokonywane jest głównie za pośrednictwem drogi piramidowej.; dostosowanie postawy ciała do zamierzonego ruchu dokonywane jest przez układ poza piramidowy. Właściwe współdziałanie -koordynacja grup nerwowych dokonywana jest przez móżdżek. Ośrodki układu piramidowego znajdują się w obrębie kory mózgu, w zakręcie przedśrodkowym, drogi nerwowe zaliczne do układu pozapiramidowego są drogami dwu nerwowymi ciała komórek nerwowych pierwszego neuronu tych dróg znajdują się w ośrodkach nerwowych kory mózgu. Ciała komórek nerwowych drugiego neuronu znajdują się w jądrach ruchowych nerwów czaszkowych a także w jądrach ruchowych nerwów rdzeniowych. Efektorami są mięśnie poprzecznie-prążkowane. Są to więc drogi nerwowe, które rozpoczynaja się w korze mózgu a kończą w mięśniach poprzecznie prążkowanych, dlatego określamy je jako drogi korowo-mięśnowe. Te drogi występują tylko u ssaków, ich osłonka mielinowa wykształciła się między 6 a 18 miesicem urodzenia. W skład drogi korowo-mięśnowej wchodzą dwie drogi droga korowo-jądrowa i droga korowo-rdzeniowa. Układ piramidowy decydujący dla dowolnej motowyki. Jeden układ piramidowy może działac tylko przy ścisłej współpracy z układem pozapiramidowym. Układ pozapiramidowy współdziała z koprowymi ośrodkami czucia ia z układem nerwowym autonomiczny. Jest więc układem, któey zapewnia tworznie automatyzmów ruchowych. Reguluje również postawę ciała oraz napięcie mięśniowe. Czynności te odbywają się bez udziału świadomości a wykonanie ich zapewniają wieloneuronowe odruchy. Ośrodki nerwowe uk. Pozapiram. Można podzielic na oś. Korowe i odkorowe. Ośrodki najwyższego rzędu znajdują się w korze mózgu zamjują 80% całej kory ruchowej.Ośrodki te umiejscowione są w tylnej części zakrętu czołowego górnego w tym zakręcie znajduje się ośrodek dla złożonych ruchów tułowia: * w tylnej części zakrętu czołowego środkowego znajduje się osrodek synchronizujący ruchy głopwy z ruchami gałek ocznych; * w tylnej części zakrętu czołowego dolnego znajduje się ośrodek ruchowy mowy. Podkorowe ośrodki układu pozapiramidowego charakteryzują się większą zawartością żelaza neuronu, bogatszym unaczynieniem, silniejszą pigmentacją. Do tych ośrodków podkorowych zalicznae są następujące elementy: ciało prążkowe, jądro nisko wzgórzowe, istotę czarną, jądro czerwienne. Drogi układu pozapiram. W strukturach mózgowych są stosunkowo mało poznane i badania utrudnia fakt,że wiele dróg biegnie w postaci rozproszonych włókien nerwowych.Móżdżek jest częścią tyłomózgowia wtórnego, pełni funkcję ośrodka regulującego, koordynującego, napięcie mięsni. Odruchy- np. ruch kończyny w odpowiedzi na podrażnienie skóry. Odruch jest odpowiedzia narządu wykonawczego wywołana prze bodziec działający na receptor i zachodzącą za pośrednictwem ośrodkowego układu nerwowego. Bodziec działający na receptor wywoluje powstanie impulsów nerwowych które biegną do ośrodkowego układu nerwowego a następnie do narządu wykonawczego. Luk odruchowy składa się z 5 części: receptor, drogi dośrodkowej, ośrodek nerwowy, droga odśrodkowa, narzd wykonawcy. Reeptor-twór który pod wpływem działającego bodźca wyzwala impulsy we włoknie dośrodkowym. Droga dośrodkowa-włókna nerwowe dośrodkowe przewodzące impulsy nerwowe do ośrodkeowego układu nerwowego. Przebiegają w nerwach rdzeniowych i niektórych nerwach należacych do układu autonomicznego. Ośrodek nerwowy-swoisteskupienie neurnów w ośrodkowym układnie nerwowym i zawiadamiającym określoną funkcję. Droga odśrodkowa- łączy ośrodek z narządem wykonawczym. Drogi są utworzone przez wypustki nerwów skupionych w jadach n. Czaszkowych i rdzeniowych. Narządy wykonawcze- zbudowane z kom. Pobudliwych.