Antropologia kultury ćw. 18.12.2005-12-11
Clifford Geertz
„Opis gęsty- w stronę interpretatywnej teorii kultury”
Susan Langer w książce „Nowy sens filozofii” pisze, że niektóre idee pojawiają się w pejzażu intelektualnym z niezwykłą siłą rozwiązują podstawowe problemy. Gdy zapoznamy się z tą nową ideę, stanie się ona częścią naszych pojęć teoretycznych popularność owej idei kończy się.
KULTURA wg Clyde'a Kluckhohna:
całościowy sposób życia danego ludu
społeczne dziedzictwo, które jednostka przejmuje od swojej grupy
sposób myślenia odczuwania i wierzenia
wyabstrahowane regularności zachowania
teoria stworzona przez antropologa na temat tego, w jaki sposób pewna grupa ludzi rzeczywiście się zachowuje
zmagazynowany zasób zsumowanej wiedzy
zestaw standardowych nastawień wobec powracających problemów
wyuczone zachowanie
mechanizm normatywnych regulacji zachowania
zestaw technik dostosowywania się zarówno do środowiska zewnętrznego jak i do innych ludzi
osad historii
Koncepcja kultury, której autor jest zwolennikiem jest semiotyczna. Kultura jest nauką interpretatywną poszukującą znaczenia.
W antropologii społecznej, tym, co robią praktycy jest etnografia. Przedmiot etnografii:ustratyfikowana hierarchia znaczących struktur.
Analiza jest porządkowaniem struktur znaczeniowych i określeniem ich społecznych podstaw i ważności.
Etnografia oznacza opis gęsty. Etnograf staje wobec mnogości założonych struktur pojęciowych, spośród których wiele nakłada się na inne lub tez są z nimi w ścisłym powiązaniu, a które są jednocześnie dziwne, nieregularne i niejasne.
Kultura jest czymś publicznym. Kultura składa się ze struktur psychologicznych, poprzez które jednostki lub grupy jednostek kierują swymi zachowaniami.
Celem antropologii jest poszerzenie uniwersum ludzkiego dyskursu. Kultura nie jest siłą, czymś czemu można przyczynowo przypisać społeczne wydarzenia, zachowania, instytucje czy procesy; jest raczej kontekstem, czymś w obrębie, czego można je w sposób zrozumiały („gęsty”) opisać.
Rozumienie kultury danego ludu ujawnia jej normalność bez redukcji jej osobowości.
Prace antropologiczne składają się z interpretacji. Są, zatem fikcjami w tym znaczeniu, że są „czymś tworzonym”, „czymś ukształtowanym”.
Kulturę najlepiej traktować jako system czysto symboliczny. W zachowaniach znajdują swój wyraz formy kulturowe. Systemy kulturowe musza mieć minimalny stopień spójności. Jeśli interpretacja antropologiczna jest konstruowaniem odczytania tego, co się dzieje, to oddzielenie jej od tego, co się dzieje- od tego, co w tym czasie i miejscu mówią określeni ludzie, co robią, co się z nimi dzieje, od całego bezmiaru spraw tego świata- oznacza pozbawienie jej zastosowania i uczynienie jej pustą.
Etnograf „zapisuje” dyskurs społeczny, spisuje go.
Analiza kulturowa jest domyślaniem się znaczeń, oszacowaniem tych domysłów i wyciągnięciem konkluzji wyjaśniających na podstawie lepszych domysłów, nie zaś odkrywaniem „kontynentu Znaczenia” i sporządzeniem mapy jego bezcielesnego krajobrazu.
Cechy opisu etnograficznego: Interpretujący- interpretowany jest strumień dyskursu społecznego; polega na próbie uratowania tego, co „powiedziane” dyskursu przed przepadnięciem utrwalenie go. System kula odszedł lub uległ przemianie, lecz Agronauci Zachodniego Pacyfiku pozostaną na dobre i złe.
Antropolog podchodzi do szerszych interpretacji; bardziej abstrakcyjnych analiz od strony niezwykle poszerzonej znajomości wyjątkowo małych spraw. Modele, które antropolodzy wypracowali, aby usprawiedliwić przejście od lokalnych prawd do wizji ogólnych są w rzeczywistości w równym stopniu odpowiedzialne za podkopanie tych wysiłków. Miejsce badania nie jest przedmiotem badania. Antropolodzy nie badają wiosek; prowadza badania w wioskach.
Wielkie naturalne zróżnicowanie form kulturowych jest wielkim bogactwem antropologicznym.
W odkryciach antropologicznych ważną sprawą jest ich złożony swoisty charakter i szczegółowość.
Interpretacje kulturowe maja wiele cech charakterystycznych, które utrudniają ich rozwój teoretyczny.
1 Pierwszy warunek teorii kultury:
nie jest ona panią siebie samej. Każda analiza kulturowa zaczyna się od samego początku i kończy się tam, gdzie jest w stanie dotrzeć, nim wyczerpie się jej impuls intelektualny.
2 Drugi warunek teorii kultury:
nie jest ona przewidywalna
Podwójne zadanie antropologa polega na odkryciu struktur pojęciowych, który ożywiają działania badanych przez nas osób, „powiedziane” dyskursu społecznego oraz na skonstruowaniu systemu analizy. W etnografii funkcją teorii jest dostarczenie słownika, w którym to, co działanie symboliczne ma do powiedzenia o samym sobie. Formy społeczeństwa są materią kultury.
Analiza kulturowa jest ze swojej natury niedokończona. Jest dziwna nauką, której najbardziej znaczące twierdzenia są najbardziej chybotliwie ugruntowane, w której dotarcie gdzieś w danej sprawie wiąże się z pogłębieniem podejrzeń, zarówno własnych jak i u innych ludzi, że nie całkiem dobrze się to pojmuje. Antropologia interpretatywna jest nauką, której rozwój opiera się w mniejszym stopniu na doskonałej jednomyślności niż na udoskonalaniu dyskusji.
Istnieje niebezpieczeństwo, że analiza kulturowa utraci związek z twardą powierzchnią życia.
Istotne powołanie antropologii interpretatywnej nie polega na odpowiedzi na nasze własne najgłębsze pytania, lecz na umożliwieniu nam dostępu do odpowiedzi, których udzielili inni.