Formy denne Powstają w korytach z dnem piaszczystym, tj. gdy średnice ziaren d wynoszą: 0,05 < d < 2 mm. Według klasyfikacji Simonsa i in. (podanej w poniższej tabeli), formy denne występujące w dolnym obszarze przepływu dzielimy na: zmarszczki, zmarszczki na fałdach i fałdy. W strefie przejściowej następuje rozmywanie form dennych, natomiast w górnym obszarze przepływu, po fazie dna płaskiego z ruchem rumowiska wleczonego, na dnie powstają tzw. antyfałdy albo fale stojące. ELEMENTY Z TWORZYW SZTUCZNYCH: Tkaniny syntetyczne; #Włókniny syntetyczne; #Folie; #Geosiatki - system GEOWEB; Wzmacnianie brzegów sekcjami komórkowymi wypełnionych materiałem. Wymiary sekcji: 2,44 x 6,10 x 0,20m; 2,44 x 6,10 x 0,10m; Wypełnienie: grunt, mieszanina: gruntu, piasku i humusu, Żwir, tłuczeń kamienny, beton. Wykonawstwo: na wyrównanej i oczyszczonej powierzchni, sekcje kotwi się do podłoża szpilkami stalowymi, wypełnianie betonem: część wybranych komórek wypełnia się; narzutem kamiennym, wypełnienie gruntem. Umocnienia skarp porostem wiklinowym (wierzbowym): Świeżo ścięte pędy wikliny: = 1-3cm, L = 0,30-0,50m, głębokość sadzenia: 0,25-0,40m, rzędy co: 0,30-0,60m; odstępy w rzędzie: 0,30m. Wysokie drzewa: wierzba biała, wierzba wysoka. Niskie drzewa: wierzba amerykańska, wierzba koszykarska; Krzewy: wierzba kaspijska, wierzba koszykarska, wierzba czerwona, wierzba płacząca; Czynne koryto - krzewy wierzby 2-3 letniej. Płotki: 1. Płotki plecione Paliki: = 8-10 cm i L = 1,20m, co 0,3-0,6 m, wysokość płotków 0,30 - 0,60m, minimalne zagłębienie pod ziemią 0,10m 2. Płotki łatowe Paliki = 10-12 cm, L = 1,50m, co 1,50m + łaty drewniane 6-12cm 3. Płotki z kiszek faszynowych Kiszki faszynowe 20-30 cm przybijane palikami co 0,50m pionowo i ukośnie na przemian. Brzegosłony Szybkie zabezpieczenie skarp w gruntach luźnych i mało odpornych na rozmycia. Na brzegach wypukłych i na odcinkach przejściowych - pojedyncza warstwa pędów. Na odcinkach naraŜonych i na brzegach wklęsłych - warstwa ściółki o grubości 0,05- 0,10m. Max nachylenie skarpy: 1:1,5. 12 Ściółkę przytwierdza się: - do skarpy palikami 4-5 cm o długości L = 0,40-0,50m oraz palonym drutem 2-3mm albo kiszkami faszynowymi 10-15cm - do stopy skarpy płotkiem. Ogólne zasady wykonywania umocnień technicznych 1. Umocnienia typu ciężkiego należy wykonywać na warstwie filtracyjnej; 2. Ubezpieczenie skarpy opiera się na stopie - odporność na rozmycie naturalnego na koryta jest mniejsza niz odporność skarpy. Stopy skarpy - materace faszynowokamienne, materace lub skrzynie siatkowo-kamienne, narzutu kamienny, palisady. 3. Stopę należy zagłębić w dno lub ułożyć na pewnej szerokości dna - zabezpieczenie umocnień skarpy przed procesami erozji podłużnej na zakolu oraz erozji lokalnej. 4. Wykończenia umocnień na krawędziach: 4.1. Górną krawędź umocnień technicznych zabezpieczamy umocnieniami wegetacyjnymi 4.2. Przy zmianie rodzaju zabezpieczeń wzdłuż biegu rzeki, należy stosować umocnienia o wzrastającej szorstkości i elastyczności w kierunku ruchu wody. Powódź - przejściowe zjawisko hydrologiczne polegające na wezbraniu wód rzecznych lub morskich w ciekach wodnych, zbiornikach lub na morzu powodujące po przekroczeniu przez wodę stanu brzegowego zatopienie znacznych obszarów lądu - dolin rzecznych, terenów nadbrzeżnych lub depresyjnych, doprowadzające do wymiernych strat społecznych i materialnych. Jest jedną z najbardziej groźnych i niszczycielskich w skutkach klęsk żywiołowych. Walka z nią jest stale aktualnym problemem ogólnoświatowym. Poważny wpływ na występowanie powodzi ma istniejący układ rzek oraz występująca w poszczególnych okresach roku sytuacja hydrologiczno-meteorologiczna. Przyczyny wystąpienia powodzi mogą więc być wielorakie: intensywne opady deszczu, roztopy wiosenne, zatamowanie biegu rzeki przez zatory lodowe czy osuwiska, uszkodzenie obiektów hydrotechnicznych (np. przerwanie tamy), cofka, tsunami i in. Paradoksalnie, częstym i bardzo groźnym zjawiskiem na terenach suchych jest tzw. powódź błyskawiczna.