Wykładowca: mgr A. Sobczyński

Deontologia zawodowa - wykład 23.10.2010
(sobota)

Rozróżniamy dwie fazy moralności człowieka.
1) heteromiczna - przymusu i zewnętrzności
2) autonomiczna - samookreślająca się, oparta na stosunkach wzajemnego szacunku

Faza heteromiczna rozwija się w okresie przedszkolnym i w klasach szkoły podstawowej. Małe dziecko w procesie naśladowania przejmuje od rodziców wartości i normy, kierując się często obawą przed naganą, karą.

Rozwój moralny człowieka jest to wypadkowa wzajemnego stosunku jednostki i otaczającego ją środowiska społecznego.

Podział moralności
1) poziom przedkonwencjonalny

• Człowiek ocenia swój rozwój moralny w kategoriach materialnych kara-nagroda, albo fizycznej władzy.

2) poziom konwencjonalny

• Dochodzą do głosu naciski i oczekiwania określonych grup społecznych i uznanych autorytetów. Dominuje lojalność wobec autorytetów. Motywem działania jest pragnienie zdobycia i utrzymania dobrej opinii w otoczeniu społecznym.

3) poziom pokonwencjonalny

• Charakteryzuje się dążeniem do osiągnięcia wartości moralnych uznawanych za słuszne i niezależne od autorytetów i oczekiwań. Człowiek działa zgodnie z własnymi zasadami, zdolny jest do czynów altruistycznych, podejmuje indywidualne decyzje moralne.

Rozwój moralności zależy od:

• Poziomu wykształcenia

• Przynależności klasowej i grupowej

• Wychowania w rodzinie

• Wpływów pozarodzinnych przedmiotów wychowania (przedszkola, szkoły, praca)

• Doświadczenia osobiste

Wyróżniamy cztery style wychowania:

1) poziom obojętny - gdy nie stawia się żadnych wymagań i nie stwarza się emocjonalnego oparcia w rodzinie (dzieciom i młodzieży)

2) poziom naiwny - rezygnuje się z wymagań wobec dziecka, rezygnuje się z wychowania autokratywnego

3) poziom paradoksalny - rodzice stawiają wymagania wobec dziecka, ale nie stwarzają atmosfery rodzinnej i zaangażowania emocjonalnego

4) poziom dojrzały - gdy jasne wymagania łączą się z gotowością do rzeczywistego kontaktu z dziećmi i tworzeniu klimatu w rodzinie.

W 2008 r. pośród dzieci w wieku od 14 do 18 lat:

• 50% uznało dom rodzinny za miejsce w którym jest kochana i rozumiana.

• 32% uznało dom rodzinny za miejsce w którym jest kochana i nierozumiana.

• 15% uznało dom rodzinny za miejsce do jedzenia i do spania

• 3% - inne określenia.