Działalność rzecznika prasowego - wykład 24.10.2009 K.Czuba
Literatura:
Dziennikarstwo i świat mediów , Kraków 2004
E. Bartek Binder „Reprezentuję firmę” Warszawa 2001
Henryk Pietrzak , Anna Barbara Hałaj „Rzecznik prasowy teoria i praktyka” Rzeszów 2003
Krystyna Czuba „ Media i władza” Warszawa 1996
„Katolickie podstawy etyki dziennikarskiej” Toruń 2007
Kto to jest rzecznik prasowy?
Rz.P. musi łączyć zadania dyplomaty, adwokata i menadżera. Powinien on uosabiać wszystkie te umiejętności. Niezbędne umiejętności dziennikarskie. Praca Rz. P. to wynalazek XX wieku. Praca ta to sztuka kształtowania stosunków publicznych. Celem pracy rzecznika jest dbałość o wizerunek instytucji , którą reprezentuje. To sfera działania, która kształtuje stosunki między rządzącymi a rządzonymi czyli biznesem a konsumentami. Wytwór demokracji i wolnego rynku.
Demokracja - wolność słowa + dopływ inf.
Wolny rynek - pokazuje to co jest obecne.
Rz. P. potrzebni są do administracji rządowej, samorządowej , partiom, organizacjom, fundacjom, firmom, przedsiębiorstwom różnego typu a nawet grupom interesów pozarządowych i środowiskowych.
Obowiązki rzecznika - wyznaczone ramy pracy, ale pracuje nadgodziny.
Ważny jest sposób ustalania zadań.
Punktem wyjścia dla rzecznika jest poznanie statutu i regulaminu danej instytucji.
Pracę powinna poprzedzić rozmowa ( wnikliwa) z szefem instytucji. W rozmowie zaprezentować swój pogląd i ustalić zakres wynagrodzenia i obowiązków na piśmie!
Wiedzę o tym , co robić zdobywa się podczas pracy - jest to praca etatowa.
Dyplomata - umiejętność nie wykładania wszystkiego naraz
Adwokat - obrona
Menadżer - reprezentowanie, reklamowanie, trzymanie wszystkiego w ręku.
Zdobywanie i przekazywanie informacji w trudnych okolicznościach jest potwierdzeniem umiejętności pracy Rzecznika Prasowego. Usytuowanie w hierarchii jest wysokie. Zawsze w obecności głównego szefa, na naradach, prezydiach , ważnych rozmowach, podczas wyjazdów. Praca jest bardzo trudna ale dużo można się nauczyć.
Rolą rz.p. jest utrzymanie dobrych kontaktów między instytucją a mediami. Ma on zapewnić dobry i właściwy obraz instytucji.
Właściwy - zgodny z prawdą.
Rz. Jest filtrem informacji gdyż nie wszystkie inf. o danej instytucji powinna poznać natychmiast opinia publiczna.
Do dyspozycji rz. Ma wiele form przekazu. Są to:
Komunikaty
Oświadczenia
Konferencje prasowe
Briefing ( krotkie, 5min konferencje prasowe)
Spotkania nieformalne ( towarzyskie)
Do każdego spotkania z mediami rz.p. musi być przygotowany. Podst. Cecha inf -wiarygodność, czyli fakty nie budzą żadnych podejrzeń.
Od strony zewn. Rz. Powinna cechować:
nienaganność wygladu zewnętrznego - kobieta tylko w spodnicy, ale nie za krótkiej, nie zakładać dużych dekoltów , nie może ubranie szokować, ale też nie w dresie
uprzejmość
otwartość wobec otoczenia - trzeba pytać i słuchać, bo trzeba znać opinię dziennikarską, umiejętnie i dyplomatycznie pytać.
odporność w sytuacjach trudnych - na stresy, nie dać się zlamać!
Osobowość i kompetencje Rz.P.
Praca Rzecznika w zasadniczej mierze polega na bezpośrednich kontaktach z ludźmi. Praca wewnątrz instytucji z dziennikarzami i osobami składającymi wizyty w danej instytucji. Podstawową predyspozycją jest umiejętność kontaktu z ludźmi. Później wiedza i kompetentne przekazywanie informacji.
Jest zobowiązany do posiadania najświeższych i najważniejszych informacji w instytucji.
Istotne są pierwsze wrażenia przy spotkaniu. Bez łez, wybuchowości.
Rz. P. musi kontrolować swój wizerunek zewnętrzny ale zbyt duże zainteresowanie własną osobą utrudnia wykonywanie zadań. Musi być pewny siebie, charyzmatyczny ( w pewnym stopniu) i kompetentny.
Dla Rz.P. ważne są następujące cechy:
Kompetencja (fachowość)
Łatwość kontaktu
Nieskazitelny wizerunek moralny
Stanowczy i opanowany, kontrolujący swoje racje
Musi znać swoje zalety i kontrolować wady
Poważne wady jak nieśmiałość , wrażliwość nie predysponują do pracy rzecznika. Trzeba posiadać umiejętność ryzyka.
Rz. Ma być osobą towarzyską umiejącą działać szybko ale rozważnie. Osobą żywą lubiącą swoją pracę i zdolną bronić swoje racje i konsekwentnie dążącą do celu.
Wewnętrznie musi odznaczać się optymizmem i poczuciem zadowolenia ze swej pracy. Powienien zdawać sobie sprawę ze swoich emocji ale nie być wybuchowym ( zwłaszcza kobiety)
W kontaktach z innymi rzecznik nie może być agresywny, nie unikając polemiki. Ważne jest okazywanie życzliwości wszystkim z którymi się pracuje. W konfliktach życzliwość wymaga uprzywilejowania innych. Konieczny jest rozwój intelektualny aby praca była przyjemnością, a nie koniecznością. Musimy mieć informacje. Wiedza nie jest środkiem do celu ale szansą rozwoju człowieka. Ważna w pracy rzecznika jest umiejętność wychodzenia z konfliktów, które są nieuniknione!!! Przyjęcie i nazwanie konfliktu jest najtrudniejszym etapem. Rozwiazanie konfliktu wymaga aby spojrzeć na człowieka jego emocjami uwzględniając jego napięcia. Zasada szybkiego rozwiązywania konfliktu. Konflikt to nie klęska ale szansa rozwoju, poznania naszych granic możliwości i umiejętności komunikowania.
W trudnych przypadkach rz. jest zobowiązany do szukania nowych rozwiązań nawet wbrew sobie. Powinien posiadać cechy liderów ale nigdy nie powinien być przywódcą w sensie zdobycia władzy. Występować w roli nauczyciela , nie przywódcy.
Relacja Rzecznika z szefem instytucji i kontakty reprezentacyjne
Podstawowy wymiar czasu pracy rzecznika wynika z charakteru umowy. Liczba godzin w wymiarze tygodniowym jest zapisana w kodeksie pracy. Rzecznik powinien umieć robić przerwy. Ma też urlop kodeksowy ale trzeba być naprawdę na każdy gwizdek szefa.
Praca rzecznika polega na spotkaniach towarzyskich czy reprezentacyjnych. Ważne i konieczne , bo są okazją do nawiązania kontaktów. Rzecznik powinien stworzyć dobre wrażenia ale nie zapomnieć o dyplomacji.
Zasada ograniczonego zaufania w syt. publicznych. Szef jest swojego rodzaju mistrzem, autorytetem. Nie pobierać sposobu bycia szefa. Trzeba mieć własne zdanie i styl. Trzeba być lojalnym wobec szefa i subordynacja ( podporządkowanie) szefowi.
Lojalność - nie pokazywać inf. niewygodnych dla szefa , nawet prawdziwych.
Szacunek wypływa z godności i kultury osobistej. Główny odpowiedzialny to premier, ministrowie są pod nim.
Zasięg posłuszeństwa obowiązuje w tym, co dobre i tym co należy do zasięgu władzy. Rzecznik musi jednak mieć także własne zdanie i poglądy. Musi umieć je wyrazić i bronić. Są granice dyspozycyjności i trzeba umieć je przedstawić, omówić i spisać. Jak jest zaufanie to nie trzeba spisywać.