Płyn doskonały - pozbawiony lepkości i ściśliwości
Stan naprężenia to tensor
Jednostka kinetycznego współczynnika lepkości to m2/s
Ciśnienie w płynie to składowa normalna naprężenia
Podstawowe równanie hydrostatyki:
Wysokość ciśnienia:
Manometry otwarte mierzą: ciśnienie względne
Prawo Pascala: prawo równomiernego rozchodzenia się ciśnień w płynie. Warunki - brak sił masowych, dp=0 i ρ=const. Pole ciśnień w całej objętości jest jednorodne
Manometr naczyniowy z rurką pochyłą to mikromanometr
Pochodne w ruchu płynów:
- pochodna lokalna (gdy =0 - pole stacjonarne) i pochodna unoszenia
(gdy równa 0 - pole jednorodne). Pochodna substancjalna (zupełna- a) to suma tych pochodnych
Ruch elementu płynu - co to jest ruch lokalny i całkowity: Ruch lokalny - ruch punktów elementu płynu względem dowolnie wybranego bieguna zawartego w tym elemencie. Prędkością ruchy lokalnego nazywamy wyrażenie
- jest to suma prędkości ruchu obrotowego i prędkości deformacji.
Pierwsze twierdzenie Helmholtza o złożeniu ruchu płynu: ruch elementu płynu składa się z ruchu translacyjnego (prędkość bieguna względem układu odniesienia), obrotowego i deformacji elementu
Strumień masy:
Prędkość średnia:
div v=0 dla przepływu: ustalonego
Całka Cauchy'ego i Lagrange'a: dla przepływu niewirowego (W=0) całkujemy równanie Eulera
Całka Bernoulliego: dla przepływu ustalonego (dH/dt=0) całkujemy r. Eulera. (pole sił masowych potencjalne, płyn barotropowy)
Metoda spiętrzeniowa to metoda pomiaru: prędkości
Metoda zwężkowa to metoda pomiaru: strumienia objętości
Jaką zmianę ciśnienia powoduje zwężenie: spadek
NAJWIĘKSZĄ trwałą stratę ciśnienia wywołuje wbudowanie: kryzy mierniczej
NAJMNIEJSZĄ trwałą stratę ciśnienia wywołuje wbudowanie: zwężki Venturiego
Rzeczywisty strumień objętości stanowi nie więcej niż 70% teoretycznego.
Kontrakcja strugi to efekt: spowodowany siłami bezwładności w płynie. Polega on na tym, że przekrój strugi w pewnej odległości od otworu wylotowego jest mniejszy od przekroju samego otworu.
Kawitacja -to zjawisko wydzielania się gazów i par z cieczy na skutek lokalnego spadku ciśnienia do ściśle określonej wartości krytycznej, na ogół większej od ciśnienia parowania
Równanie N-S wynika z zasady zachowania pędu
RÓWNANIE N-S i poszczególne wyrazy
które opisują wpływ sił jednostkowych: 1- siły masowej czynnej, 2 - powierzchniowej normalnej 3- powierzchniowej stycznej (LEPKOŚĆ) 4 - powierzchniowej stycznej (ŚCIŚLIWOŚĆ) 5 i 6 - masowej biernej (bezwaładności).
Jeżeli występują wyrazy: 3 - płyn lepki, 4 - płyn ściśliwy, 5 - przepływ nieustalony, 6 - płyn niejednorodnych. Gdy nie ma żadnego z nich - równanie statyki.
Równanie Eulera stanowi postać zredukowaną równania N-S w przypadku: Pominięcia ściśliwości i lepkości
Ma być sporo pytań z podobieństwa, ale żadnego nie zdążyłem zanotować
Liczba Reynolds'a charakteryzuje stosunek: siły bezwładności do siły lepkości.
Liczba Froude'a przedstawia stosunek: sił bezwładności do sił ciężkości,
Liczba Eulera przedstawia stosunek: sił bezwładności do sił ciśnieniowych.
Liczba Reynolds'a/Froude'a/Eulera stanowi najistotniejsze kryterium dla przepływów, w których dominującą rolę odgrywają siły lepkości/grawitacji/ciśnieniowe
W przepływie laminarnym vśr/vmaks. wynosi 0,5
Miarą wielkości fluktuacji mogą być średnie czasowe kwadratów prędkości fluktuacyjnych.
Przepływy przyścienne też mają być w którymś zestawie- ale również nie zdążyłem zanotować pytań.
Plus jeszcze kilka „pewniaków”, które były częśto wspominane przez panią profesor na wykładach:
Δp~ vśr1 dla przepływu laminarnego.
W przepływie turbulentnym: vśr/vmaks. = 0,8 - 0,9, vmaks/vśr= 1,1-1,2
Charakterystyka przepływu przewodu dla ruchu laminarnego jest parabolą
Ciśnienie w płynie to składowa normalna naprężenia
Jednostką współczynnika ściśliwości jest m2/N
Jednostką dynamicznego współczynnika lepkości jest [kg/ms]=[Ns/m2]
Krytyczna wartość liczby Reynoldsa (przewaga sił lepkości nad siłami bezwładności) - ok. 2000
Równanie Reynoldsa to równanie N-S, z tym że wstawiamy wartości uśrednione + dodatkowe naprężenia
A(t) - powierzchnia płynna, A - powierzchnia kontrolna
Tor - krzywa opisana przez poruszającą się cząstkę, linia prądu - linia pola wektorowego prędkości (linia styczna do wektorów prędkości)
Skalą nazywamy stosunek ξ w=w/w' (czyli odwrotnie niż na mapie)