^{ZESTAW 97}

1. Procesy metaboliczne prowadzące do powstania NH₄⁺

Harper, Rozdz 32. Katabolizm szkieletów weglowych; Rozdz. 36 Metabolizm nukleotydów purynowych i pirymidynowych

1. Przemiany aminokwasów

1. Transaminazy

1. Nie tworzy się NH₄⁺ ale grupa α-aminowa jest przenoszona z aminokwasu na odpowiedni α-ketokwas

2. Koenzymem jest fosforan pirodoksalu, pierwszym etapem jest utworzenie zasady Schiff'a

2. Dehydrogenaza L-glutaminowa

1. Koenzymem jest NAD⁺ lub NADP⁺

2. Aktywatorem ADB, a inhibitorem ATP,GTP i NADH

3. Katabolicznie kieruje azot do mocznika

4. Anabolicznie uwalnia α-ketoglutaran i amoniak

3. Deanimaza L-amonokwasów

1. Występuje w nerkach i wątrobie

2. Składa się z flawoprotein, które utleniają aminokwasy do odpowiednich α-ketokwasów i amoniaku

3. Regeneracja flawiny polega na utlenianiu przez O₂ do H₂O₂, później rozkładane przez katalaze

2. Rozkład Histydyny

1. Z L-histydyny pod wpływem histydazy (amoniako-liazy histydynylowej) następuje deanimacja

2. L-histydyna -> NH₄⁺ + Urokonian

3. Rozkład Glicyny

1. Mitochondrialny rozkład glicyny

1. Bierze udział kompleks syntazy glicynowej, jej koenzymem jest PLP

2. Glicyna + H₄-folian + NAD⁺ -> CO₂ + NH₄⁺ +NADH + H⁺ + N⁵,N ¹⁰-CH₂­ H₄Folian

4. Przemiany Alaniny i Seryny

1. U gryzoni pod dehydrogenazy serynowej(+PLP) następuje utrata H_­2O i odszczepienie NH₄⁺

5. Rozkład puryn

1. Amoniak uwalnia się w przypadku nukleotydu adeninowego poprzez działanie deaminazy adenozynowej (adenozyna +H₂O-> inozyna +NH₄⁺)

2. W przypadku guanozyny, powstanie amoniaku poprzedza udłaczenie cząsteczki rybozo-1-fozforanu, i dzieje się pod wpływem guanazy

6. Rozkład pirymidyn

1. Amoniak jest jednym z końcowych produktów rozkładu nukleotydów pirymidynowych

2. Dehydrogenazy cyklu Krebsa - regulacje aktywności

1. Dehydrogenaza pirogronianowa (nie należy do cyklu Krebsa ale wygodnie ją omówic tutaj)

Streyer: 17.1.1 Powstawanie acetylo-CoA z pirogronianiu

1. Duży kompleks

1. 3 enzymy, 3 etapy

1. dekarboksylacja i utlenianie

• skłądnik dehydrogenazy - E₁

1. dekarboksylacja

2. pirogronian łaczy sie z TPP

3. karboanion (TPP) łączy się z grupą karbonylową pirogronianu

1. tworzy hydroksyetylo-TPP

4. utlenianie

5. bierze udział lipoamid(kwas liponowy)

6. grupa hydroksyetylowa od TPP jest utleniana

1. do grupy acetylowej

2. jest przenoszona na lipoamid

3. utleniaczem jest wiązania -S-S-

7. tworzy się acetylolipoamid

1. przeniesienie gr. acetylowej do CoA

• skłądnik dehydrogenazy - acetylotransferaza dihydroliponianowa - E₂

1. wiązanie tioestrowe zostaje zachowane w acetylo-CoA

1. regeneracja lipoamidu

• dehydrogenaza dihydroliponianowa - E₃

1. elektrony są przenoszone najpierw na FAD

2. skad strafiają na NAD i tworzy się NADH + H⁺

1. taka kolejnośc jest niezwykła

3. dehydrogenaza dihydroliponianowa jest flawoproteiną

1. 5 koenzymów

1. pirofosforan tiaminy (TPP) - dekarboksylacja

2. kwas liponowy - utlenianie

3. CoA - kofaktor stechiometryczn - przeniesienie gr. acetylowej

4. FAD - kofaktor katalityczny - regeneracja

5. NAD⁺ - kofaktor stechiometryczny - regeneracja

1. Rodzina enzymów homologicznych

1. Do tej rodziny należy dehydrogenaza α-ketoglutaranowa i dehydrogenaza α-ketokwasów

2. Hamują je arseniany

1. Dehydrogenaza izocytynianowa

1. Izocytrynian + NAD⁺ -> α-ketoglutaran + CO₂ + NADH

2. Składa się z dwóch przejśc:

1. Izocytrynian-> Szczawiobursztynian + NADH + H⁺

1. Izoenzym odpowiedzialny za to przejscie jest swoisty względem NAD⁺

2. Szczawiobursztynian -> α-ketoglutaran + CO₂

1. Szczawiobursztynian pozostaje związany z enzymem

2. Ważnym składnikiem jest Mn²⁺

2. Dehydrogenaza α-ketoglutaranowa

1. W mechaniźmie i budowie jest podobna do dehydrogenazy pirogronianowej

2. analogicznie jest kompleksem 3 enzymów

3. Wymaga identycznych koenzymów:

1. pirofosforan tiaminy (TPP) - dekarboksylacja

2. kwas liponowy - utlenianie

3. CoA - kofaktor stechiometryczn - przeniesienie gr. acetylowej

4. FAD - kofaktor katalityczny - regeneracja

5. NAD⁺ - kofaktor stechiometryczny - regeneracja

4. Przekształca: α-ketoglutaran + HS-CoA + NAD⁺ -> sukcynylo-CoA + CO₂ + NADH + H⁺

3. Dehydrogenaza bursztynianowa

1. Związana z wewnętrzna powierzchnią błony mitochondrialnej,

1. pozostałe znajdują się w macierzy

2. koenzymem jest FAD!

3. Posiada białko żalazowo-siarkowe (Fe:S)

4. Hamowanie kompetencyjne przez:

1. Malonian

2. Szczawiocotan

3. Udział kwasy pantotenowego w metabolizmie komórkowym

(Harper rozdział 52 -witaminy rozpuszczalne w H₂O)

1. Skłądnik kompleksu B

1. tiamina (witamina B₁)

2. rybofiawina (witamina B₂)

3. niacyna (kwas nikotynowy, amid kwasu nikotynowego) (witamina B₃)

4. kwas pantotenowy (witamina B₅)

5. witamina B₆ (pirydoksyna, pirydoksal, pirydoksamina)

6. biotyna

7. witamina B₁₂ (kobalamina)

8. kwas foliowy (kwas pteroilo-glutaminowy).

2. Budowa

1. Kwas pantotenowy jest wynikiem połączenia się kwasu pantoinowego z P-alaniną

2. wchłania się szybko w jelitach

1. po czym ulega fosforylacji przez ATP

2. powstaje 4'-fosfopantotenian

3. przez przyłączenie tioetanolaminy (dekarboksylowanej cysteiny) powstaje 4'-fosfopanteteina

4. jest to czynna grupa CoA i ACP

3. grupa SH jest grupą reaktywną

3. Funkcja

1. Aktywnymi postaciami kwasu pantotenowego są

2. koenzym A (CoA)

• 4'-fosfopanteteina ulega adenylacji przez ATP => powstaje defosfo-CoA

• fosforylacja, przyłaczenie reszty fosforanowej (ATP) do grupy 3'-hydroksylowej rybozy

• powstaje CoA

1. bierze udział w:

1. cyklu kwasu cytrynowego

2. utleniania i syntezy kwasów tłuszczowych

3. reakcji acetylacji (np. leków)

4. syntezie cholesterolu

1. białko przenoszące grupy acylowe (ACP)

1. synteza kwasów tłuszczowych

1. Niedobór kwasu pantotenowego

1. Źródła:

1. tkanki zwierzęce

2. niepolerowane ziarna zbóż

3. rośliny strączkowe.

2. Choroby:

1. zespół palących nóg u jeńców wojennych

1. zmniejszona sprawnośc procesów acetylacji

2. uszkodzenia wątroby na skótek zaburzenia przemian kwasów tłuszczowych

---