Podstawy ideologiczne żydowskiego ekstremizmu
Autor: Kinga Gajewska
Za przedstawiciela żydowskiego ekstremizmu, który dał podstawy ideologiczne dla tego nurtu, uważa się Abrahama Izaaka Kooka (1864-1935). Był on rabinem w Zaumel (Litwa), następnie w Bausku. W 1904 r. przeniósł się do Palestyny, gdzie został rabinem Jaffy, a następnie został wybrany rabinem Jerozolimy. Jego kariera wciąż się rozwijała, gdyż kilka lat później został duchowym przywódcą młodzieżowej organizacji: Synowie Akivy (Bnei Akiva). Kook tworzył własne koncepcje dotyczące ortodoksji i syjonizmu. Jego życiowym celem były próby przekonania żydowskich ortodoksów, aby zaprzestali krytyki syjonizmu, którą uważano za bezbożną ideologię.
Kook założył szkołę religijną i jeszybot Merkaz Ha-Rav który miał dostarczać nowych kadr ideologów głoszących syjonistyczny mesjanizm. Syjonizm nie stanowił przeszkody dla odkupienia, ale był instrumentem przyśpieszającym nadejście Mesjasza. A. I. Kook rozpoczął proces religizacji syjonizmu, czyli postrzegania sekularnego prądu ideologicznego poprzez religijny pryzmat, a także dodawaniu działaniom świeckim wymiaru sakralnego. Syjonizm mimo swojej laicyzacji prowadził do powrotu Żydów do Syjonu, a zatem do przywrócenia panowania Boga (Izraela) na Ziemi Izraela. Uważał, że niezamierzonym przez syjonistów skutkiem działania będzie utworzenie Królestwa Izraela, gdzie Tora będzie stanowić jedyne
prawo. Zdaniem Kooka mieszkańcy Izraela zostali mistycznie ocaleni z licznych pogromów i prób asymilacji przez Boga, ponieważ byli oni naznaczeni boską mocą. Uważał, iż misją narodu żydowskiego, jest uratowanie świata od zagłady, zarówno fizycznej jak i moralnej.
Kontynuatorem tego nurtu był jego syn Cwi Jehuda Kook, który rozwijał tezy swojego ojca dopasowując je do aktualnej sytuacji w Izraelu. Był on bardzo charyzmatyczny i posiadał niezwykły talent oratorski, którym przyciągał do jeszybotu nowych uczniów. Rabin C. J. Kook uznawał Ziemię Izraela za świętą, uświęconą przez Boga, do której mimo setek lat diaspory Żydzi nie utracili praw. Wojna, oraz ekspansjonizm terytorialny w ideologii rabina był zawsze postrzegany kategoriami mesjańskimi, czyli jako spełnienie przymierza z Bogiem - powrót Ludu Izraela w granice Królestwa Izraela. Sakramentalny charakter miała nie tylko ziemia, ale również ludzie i przedmioty należące do Żydów.
C. J. Kook domagał się natychmiastowej aneksji i kolonizacji Zachodniego Brzegu Jordanu. Stworzył on potężny ruch (Blok Wiernych), który promował ideologię syjonistycznego mesjanizmu. Wszystkie przeszkody stojące na drodze realizacji ustanowienia żydowskiego zwierzchnictwa nad terenami okupowanymi przez Izrael od wojny sześciodniowej (1967) uznawał za bezbożne. Jego ideologia tłumaczy całkowity sprzeciw Bloku Wiernych wobec likwidacji osad żydowskich na Synaju, Wzgórzach Golan, Strefie Gazy czy Zachodniego Brzegu Jordanu.
Jednym z najważniejszych punktów w ideologii rabina C. J. Kooka było państwo. Uważał żydowskie państwo za świętość, natomiast władzy należy się posłuszeństwo i szacunek, ale tylko do momentu, aż ich działania nie stałyby w sprzeczności z zasadami żydowskiej religii. C. J. Kook uważał, iż Blok Wiernych miał boski mandat do walki z moralnymi występkami. Walczył z izraelską lewicą, którą tłumaczył jako walkę przeciwko hellenizacji, a dzisiaj westernizację. Oprócz izraelskiej lewicy, atakował chrześcijaństwo i islam.
Co więcej, bardzo niebezpiecznym elementem ideologii żydowskiej jest męczeństwo. Blok Wiernych uważa, iż Ziemia Izraela jest wartością, która może usprawiedliwić wszystkie sposoby działań jak również śmierć w jej imię. Rabin C. J. Kook uważał, iż ostateczna wartość odkupienia wymaga całkowitego poświęcenia z męczeństwem włącznie.
Blok Wiernych nie miał jednoznacznego stanowiska na temat statusu nie-Żydów (głównie Arabów, ale nie tylko) zamieszkujących Ziemie Izraela. Wśród koncepcji istniały takie jak deportacja (Palestyńczycy, którzy zamieszkują Ziemie Izraela powinni zostać jak najszybciej deportowani do sąsiednich państw arabskich), czy nawet eksterminacja (eksterminacja powinna zostać przeprowadzona do końca, do ostatniej kobiety i ostatniego dziecka - koncepcja rabina Izraela Hessa).
Jednym z najciekawszych pomysłów na realizowanie postulatów ideologicznych Bluku Wiernych było nielegalne osadnictwo. M. Levinger, najlepszy student Kooka założył osadę wywierając presję polityczną wobec izraelskiego rządu. Było to pozaprawne działanie osadnicze, które w późniejszym czasie stanowiło zalążek metody tak zwanych, „faktów dokonanych” sposobu, jakim posługiwali się wielokrotnie członkowie Bloku Wiernych.
Ideologia rodziny Kooków stanowiła dla żydowskiego terroryzmu religijnego jedną z teologicznych podstaw działalności, w tym przemocy skierowanej przeciwko Arabom - czyli ludności nieuprawnionej według wielu fundamentalistów żydowskich do zamieszkania na terenach nadanym przez Boga Żydom. Choć taki ruch jak Blok Wiernych był jedną z najprężniejszych organizacji, to powstało później jeszcze kilka innych. Np.: Żydowska Liga Obrony. Organizacja ta początkowo miała jedynie nacjonalistyczno-rasistowską ideologię, jednak z czasem, stała się również organizacją fundamentalistyczną.
Podsumowując, nurty te były podstawą zamachów terrorystycznych, których autorami były osoby wywodzące się z religijnych kręgów społeczności izraelskiej. Powstało wiele grup terrorystycznych takich jak Makhteret i ekstremistów żydowskich. Najbardziej znanymi zamachami żydowskich fanatyków religijnych były między innymi zamach Barucha Goldsteina w Hebronie, czy morderstwo premiera Icchaka Rabina w Tel Awizie.