Leki przeciwparkinsonowe
Celem leczenia parkinsonizmu jest przywrócenie równowagi neurohormonalnej w układzie pozapiramidowym.
Można to osiągnąć poprzez:
zwiększenie stężenia Dopaminy lub pobudzenie układu dopaminergicznego.
blokowanie receptorów cholinergicznych
Ad. 1.
Nie można zwiększyć stężenia Dopaminy w OUN podawaniem jej ogólnie, gdyż nie przenika ona przez barierę krew - mózg.
Przez barierę tę przenika prekursor Dopaminy - Levodopa (L-Dopa).
Jest ona jednak rozkładana na obwodzie przez enzym „Dekarboksylazę Dopa”.
Zapobiega się temu podając równocześnie inhibitory tego enzymu:
Benserazyd
Karbidopa
Można również zwiększyć stężenie Dopaminy w OUN podawaniem leków wzmagających jej uwalnianie z neuronów dopaminergicznych:
np. Amantadyna.
Można też podawać leki imitujące działanie Dopaminy:
np. Bromokryptyne.
Preparaty:
Leki zwiększające stężenie Dopaminy w OUN
L-Dopa : „Levodopa”, „Carodopa”, „Dopaflex”
L-Dopa + Karbidopa: „Sinemet”
L-Dopa + Karbidopa: „Nakom”
L-Dopa + Benserazyd: „Madopar”
Amantydyna: „Viregyt K”
Bromokryptyna: „Parlodel”
Ad. 2.
Leki Parasympatykolityczne (Cholinolityki)
Ich działanie polega na blokowaniu receptora muskarynowego w OUN i na obwodzie. Powoduje to złagodzenie objawów choroby Parkinsona.
W czasie leczenia występują działania niepożądane związane z działaniem cholinolitycznym.
Preparaty:
„Parkopan”, „Artane”
„Ponalid”
„Cogentin”
„Akineton”
„Aturban”
„Parks 12”, „Lyseen”
Leczenie choroby Parkinsona ma charakter objawowy. Chory musi zażywać leki do końca życia. Mimo to skuteczność leków stopniowo zmniejsza się, a działania niepożądane występują u większości chorych.