AUTENTYZM - kierunek poet. w pol. literaturze międzywojennej, zainicjowany przez S. Czernika, reprezentowany przez grupę poetów skupionych 1935-39 wokół mies. „Okolica Poetów”; propagował współcz. tematykę (zwł. wiejską), uznawał za przedmiot ujęcia poet. jedynie osobiste przeżycia twórcy, uwierzytelnione jego własnym doświadczeniem życiowym, wyrażone w sposób możliwie bezpośredni, nieskrępowany przez konwencje poet.; autentyzm stał się jednym z ośr. krystalizacji nurtu wiejskiego w literaturze pol. XX w.
Założenia:
-Poezja musi być zgodna z prawdą życia
-Poeta musi pisać o tym, co przeżył
-Przeciwstawianie się fantazjowaniu
-Najczystsza, najprawdziwsza treść
-Nie liczy się forma
-Ważny jest faktografizm, dokumentaryzm
-Tematyka regionalna
-Idee powrotu do naturalizmu
AUTENTYŚCI: tworzyli grupę sytuacyjną, pisali listy, ale nigdy się nie widzieli, nie opublikowali wspólnego manifestu
Program poetycki sform. przez Stanisława Czernika na łamach miesięcznika „Okolica Poetów” (zał. w Ostrzeszowie Wlk., w 1935 r. Do marca 1939 ukaz. 42 num. (przerwa 1937/38)
Artykuły programowe: „Styl w liryce”, „Dialog w liryce”, „Fantazjotwórstwo poetyckie”, „Co i jak” - 13 tez Czernika:
Czasopisma:
„OKOLICA POETÓW”, miesięcznik poet., wyd. 1935-39 w Ostrzeszowie Wielkopolskim; organ ugrupowania poetów (S. Czernik — red., J.B. Ożóg, J. Pietrkiewicz, J.A. Frasik) realizujących program autentyzmu; wśród współpracowników — J. Czechowicz, J. Przyboś.
„Kwadryga”, 1927-29, W.Sebyła
„Kamena”-1934, red.K.A.Jaworski
„Helikon”-1924, red.i wyd. T.Kowalewski - pierwsze fotografie prasowe
„Promień”
Ugrupowanie: Promieniści - nachylenie chłopskie
Niemcy (1924-1932)
- aut. oznacza `nową rzeczywistość' przeciw abstrakcjonizmowi, ekspresjonizmowi
- wyróżnia się nurt bierny i czynny, psychologiczny, sceptyczny
-pisarze i poeci szukali oparcia w nagim przedmiocie, jedynej rzeczywistości, której mogli zaufać;
rzeczywistość należało ukazać bez upiększeń, tę formę odnaleźli w reportażu, dziennikach, pamiętnikach
- pisarze: A. Doblin, E. Kisch, A. Zweig
Rosja (1918-1929)
- pisma: „Sztuka Komuny”, „LEF” (organ lewego frontu sztuki); teoretyk: W. Szułkowski
- cechy: odbiorcą mieli być ludzi pracy; zawężenie autentyzmu do klasowości; poeta to robotnik duszy i ciała; gatunki - pamiętnik, reportaż, biografia
- art. programowy „Literatura
13 tez S. Czernika:
1)Autentyzm to nowy kierunek w poezji polskiej
2)Pojęcie autentyzmu ma szeroki zakres, ale wynika z historii autentyzmu jako światopoglądu literackiego
3)Pojęcie autentyzmu przekracza granice poezji i obejmuje wszystkie dziedziny sztuki
4)autentyzm to idea-jest on poszukiwaniem prawdy artystycznej w ścisłym związku z poszukiwaniem prawdy życiowej
5)Autentyzm jest reakcją wobec zakłamania dzisiejszego świata
6)Jest kierunkiem świadomym, którego celem jest opis rzeczywistości
7)Jedną z pierwszych zasad autentyzmu jest uzależnienie dzieła poetyckiego od zasobów posiadanych przez poetę materiałów treściowych w postaci przeżyć, doznań, doświadczeń
8)Nie ma ograniczeń tematycznych, poezja uwzględnia wszystkie sprawy świata
9)Materiał do tekstu musi być zawsze zdobyty przez poetę („co”-materiał, „jak”-sposób opisu materiału)
10)”Jak” to selekcja treści, której symbolem staje się słowo. „Jak” jest początkiem poszukiwania prawdy artystycznej
11)Zasadniczym warunkiem autentyzmu jest selekcja treści
12)Forma autentyczna to taka, która wypływa z połączenia „co” i „jak”, autentyzm przeciwstawia się zakłamaniu formalnemu i stosowanym szablonom.
13) patrz 4!