-podkreśla autonomię indywiduum
-nie odrzuca zasad racjonalnych
-dobra wola jest dobra
-wolność wykracza poza zakres natury
-wolność to podstawa moralności
-na podstawie woli, wolności i rozumu praktycznego ludzie podejmują decyzje
-krytyka kultury staje się sprawą wewnątrzkulturową- nie potrzebuje instancji zewnętrznej
-autonomia kultury łączy się z noumenami
-kultura ma charakter kulturotwórczy
-obraz świata jaki tworzymy nie jest zależny od właściwości przedmiotu tylko podmiotu
-podmiot określa przedmiot
-podmiot jest warunkiem przedmiotu
-Kant określał swoją filozofię jako krytykę, która miała poprzedzać klasyczną filozofię natury. Jej genezą jest filozofia nowożytna i Kartezjusz, łączy tradycję racjonalistyczną i empirystyczną
-Hume obudził go z dogmatycznej drzemki
-z doświadczeń nie możemy wnioskować o doświadczeniach przyszłych
-krytyczna myśl wyrasta z refleksji nad nowożytnym przyrodoznawstwem
-umysł ma umiejętność przeprowadzania eksperymentów
-2 modele poznania. 1: receptywny(podmiot dostosowuje się do przedmiotu) 2.czynny podmiot
-szukanie początku historii oparte jest na racjonalizmie
-początek z doświadczenia , które można analizować i szukać poprzez analogię co mogło być w przeszłości
-szuka początku rozwoju wolności z jej źródłowej predyspozycji w ludzkiej naturze- podejmuje ją na podstawie Pisma Świętego i wyobraźni
-człowiek jest wyposażony w zdolności, które sam sobie wykształcił bo nie są dziedziczne
-rozważa rozwój moralności jako kierowniczej instancji w człowieku
-4 kroki budzenia się rozumu z natury- objawia się w postaci ingerencji w pierwotne odczuwanie potrzeby
1. krok
-Budzenie się poprzez poszukiwanie pokarmu
-instynkt nazywa głosem bożym
-instynkt odżywiania jako zmysł węchu połączony ze smakiem
-zdolność wyczuwania dotycząca charakteru pokarmu
-budzenie się polega na oderwaniu się od popędów naturalnych
-zmysł wzroku może wskazywać pokarmy inne od dotychczasowych ale podobnych
-rozum przy pomocy wyobraźni jest w stanie tworzyć sztuczne pożądania bez wpływu naturalnego popędu a nawet przeciw niemu. W ten sposób tworzy się element pożądliwości i zbytków co może tworzyć sprzeczne z naturą skłonności.
-rozum jest władzą przekraczającą granicę w jakiej utrzymywane są wszystkie zwierzęta poprzez stłumienia instynktów natury, np.: znalezienie owocu, które je zwierzę, ale które zaszkodzi człowiekowi. Oznacza to, że rozum zdolny jest tłumić głos natury. Czyli można powiedzieć że za instynkt wszedł rozum
-rozum rozpoznaje nowe możliwości
2. krok
-sfera życia płciowego jako zdobywanie władzy nad seksualnością
-odsunięcie od zmysłów obiektu zmysłowego pożądania
-człowiek wykracza poza bezpośredniość zwierzęcych pożądań
-skłonność płciowa jest bardziej uduchowiona i trwała dzięki czemu kształtuje się zdolność panowania zmysłów nad popędami
-przechodzenie od podniet zwierzęco-zmysłowych do idealnych
-ten proces odnosi się również do natury
-kształci się człowiek jako istota moralna
3. krok
-sfera oczekiwania przyszłości
-człowiek nie rozkoszuje się tylko chwilą teraźniejszą ale uosabia cele przyszłościowe, ma to swoją podstawę w pracy i utrzymaniu rodziny
-przyszłość jest sferą trudów życia
4. krok
-człowiek jako cel natury
-uświadomienie sobie przewagi nad zwierzętami
-świat zwierzęcy jako środki i narzędzia do własnych celów
-drugi człowiek nie należy do świata zwierzęcego
-człowiek ma być równouprawnionym współwłaścicielem darów natury
-poczucie równości aby samemu celem i nie być środkiem do innych celów
-nieograniczona równość człowieka nawet z istotami wyższymi
-wygnanie z raju jest wygnaniem z instynktu i wpędzeniem w celowość, powrót do raju jest niemożliwy
Kulturalistyczna krytyka natury
-sprzeczność między kulturą a naturą jest źródłem zła
-możliwym jest, że kultura zgodna z zasadami wychowania nie jest jeszcze rozpoczęta
-celem moralnym przeznaczenia ludzkiego rodzaju jest to aby natura stała się najdoskonalszą sztuką
-natura jest dziełem Boga i jest dobra
-historia zaczyna się od człowieka i jest zła
-celem kultury jest ucywilizowanie i doskonałość
-przygotowania do wojny są czynnikiem rozwoju wolności
-gdzie nie ma wrogów nie ma wolności
-wojna jako środek rozprzestrzeniania kultury
-bieg dziejów rozwija się od gorszego do lepszego
-Simmel Pisze o zmienności kultury w kategorii płodności życia, jako płynącego pod naporem ducha.w trakcie rozwoju ducha zmienia się kultura, rodzą się nowe formy. To metafizyczne podejście. Zajmuje się historią ducha, pojęciem życia. W tej historii każda epoka reprezentowana jest przez jedno centralne pojęcie.
Simmel wojnę uznał za moment kryzysu kultury, kiedy to znikają pewne treści, a inne pojawiają się na nowo. Kultura jest skutkiem wojny. Kultura jest ustawicznie powstrzymywanym kryzysem. Kryzys własnej duszy.
Simmel zaczyna wywód od sfery zwierzęcej i sfery kulturowej jako etapach. Kultura to efekt twórczego ducha, jego realizacja. Wytwory procesów życiowych jako efekt twórczego życia, które potem z nich uchodzi. Wytwór odrywa sie od duszy. Czyli simmel pisze o etapach kultury!
Kultura to formy z ducha. Simmel pisze o dynamice kultury jako nieustannie przepływającym duchu. HISTORIA bada przemiany form kultury. przemiany są wówczas, gdy zwalczane są poprzednie formy. Nowe formy wypierają stare.