O czym mówią rysunki dziecka ?

Dziecięce obrazki są kopalnią informacji ukazującą uczucia , lęki ,nawet charakter

autora . Dlatego powinniśmy uważnie przyglądać się rysunkom dziecka . Dziecko często

wyraża obrazkiem to czego nie potrafi wyrazić łowami .Nauczyciele powinni , także posiąść

tę umiejętność .Małe dziecko spontanicznie chwyta za ołówek czy kredkę . Na początku

rysunek dziecka to tzw .bazgrota - bezładne linie powstałe w wyniku ruchu zamachowego

ręki . Bywa jednak , że jeszcze w zerówce wszystkie linie na jego rysunku są proste ,

„kanciaste” . Jeśli zamalowuje jakąś powierzchnię ,np. chmury , dach domu , linie wychodzą

poza kontur ,nie gań go nie krytykuj , nie mów że rysunek jest brzydki . Każde dziecko ma

bowiem własne tempo rozwoju sprawności manualnej . Można ją ćwiczyć na gotowych

rysunkach w książeczkach do kolorowania . Ale bez przesady , bo można dziecko zniechęcić

,może być dla niego zajęcie nudne , zablokować własną , oryginalną twórczość .W miarę

poszerzania wiedzy o świecie , jego rysunek staje się coraz bardziej bogaty w szczegóły ,

urozmaicony .Dobrze rozwinięte dziecko 5- letnie potrafi narysować postać człowieka , 6-

letnie postać człowieka w ruchu i z profilu .Umie też wypełnić rysunkiem całą powierzchnię

kartki . Jeśli 5-latek rysuje wciąż „głowonogi” - może oznaczać to opóźnienie w rozwoju

.Chłonność umysłu rozwija się przecież dzięki kontaktowi z otoczeniem .Jeśli zatem rysunek

jest ubogi , schematyczny- postaraj się poświecić mu więcej czasu . Systematyczna praca w

formie zabawowej z dzieckiem pomoże mu nadrobić braki rozwojowe .

Osoba najważniejsza w domu .

Najłatwiej jest to wyczytać z rysunku rodziny . Istotna jest kolejność rysowania

poszczególnych członków rodziny .Jeżeli najpierw powstanie tata , oznacza to , że dziecko

postrzega ojca jako osobę dominującą w rodzinie .Jeśli do tego postać taty została

uwidoczniona z licznymi szczegółami , znajduje się na środku arkusza lub jest większa od

innych , to nie ma żadnych wątpliwości ; w oczach dziecka ojciec zajmuje w domu

najważniejszą pozycję . Oczywiście może to być mama lub siostra ,zależy której z tych osób

dziecko przypisuje specjalne znaczenie .

Dziecko odtwarza świat tak , jak go widzi i przeżywa .Jeśli jest mu dobrze wśród bliskich ,

rysunki są kolorowe i urozmaicone , pogodne ,w nastroju .A jak rysuje dziecko , w którego

przeżyciach dominuje lęk , poczucie odrzucenia , zagubienia ,cierpiące z powodu konfliktów

w rodzinie , rysunek jest ciemny , jednobarwny , chociaż dziecko ma do dyspozycji bogactwo

kolorowych kredek .Postacie czy przedmioty są stłoczone w rogu kartki , taka ucieczka od

przestrzeni często sugeruje lęk . Postacie bardzo małe sugerują zmniejszenie poczucia

wartości u dziecka . Nie tylko wtedy gdy rysuje siebie , ale także np. mamę czy tatę . Z

ważnymi osobami przecież się dziecko utożsamia . Rysunek jest otoczony mandalą -

magicznym kręgiem oznaczającym poszukiwanie bezpieczeństwa .Również rysunek domu

otoczonego wysokim murem może oznaczać chęć schronienia .

Postać ludzka jest niekompletna ograniczona do głowy sugeruje lęk , pozbawiona dłoni albo

rąk - trudności w kontaktach .Dziecko powtarza automatycznie ten sam element ( np.

.kwiatek , postać). Może to oznaczać ucieczkę przed raniącym go światem przeżyć w

bezpieczny świat schematu .Ubóstwo rysunku , brak szczegółów sugerują brak więzi

emocjonalnej . Osoby i przedmioty kochane dziecko stara się przyozdobić , oddać jak

najwierniej .Czasem bardzo wymowna jest treść rysunku .Dziecko , które czuje się

nadmiernie ochraniane przez rodziców , przedstawiło siebie jako niemowlę w wózku ,

„podlewane” przez troskliwych dorosłych .

Page 2

Inny symptomatyczny przykład ; rysowanie smoków ziejących ogniem może oznaczać

potrzebę odreagowania napięcia .Tych wskazówek nie można traktować jak niezawodnego

klucza .Ta sama cecha , np. systematyczność rysunku, może sygnalizować różne problemy;

intelektualne ,sprawnościowe , emocjonalne itp.

Może też być całkowicie przypadkowa , pozbawiona głębszego znaczenia .Zawsze jednak

powinna być sygnałem do zastanowienia się nad dzieckiem i jego sytuacją w rodzinie .

Odkryj klucz jego charakteru .Psycholodzy są zgodni : w jaki dziecko rysuje,

wiele mówi o jego usposobieniu .Na co warto zwrócić uwagę ? Głównie na rozmiar i grubość

kreski . Linie długie , rysowane z rozmachem i dużą siłą nacisku świadczą o energii, odwadze

, pewności siebie , a nawet o gwałtowności dziecka .Na rysunku dziecka nieśmiałego czy

pełnego obaw linie są delikatne , posunięcia kredką niepewne .a postacie nieraz tak małe , że

na kartce papieru zostaje mnóstwo pustego miejsca . Zamaszyste ,chaotyczne ,szybkie

posunięcia kredki cechują dziecko nadpobudliwe . Zdarza się , że w delikatnym rysunku

jedna postać jest namalowana mocno .Świadczy to o tym , że dziecko wiąże z tą osobą silne

emocje - może to być miłość , podziw lub odwrotnie : gniew , wręcz agresja . Agresję mogą

wyrażać także przedmioty służące do walki , np. karabin czy nóż , które dziecko umieszcza w

swoich rękach .

Poznaj język barw .

Pogodne , wesołe rysunki ,życzliwie nastawione do świata dziecko najczęściej wybiera jasne

,ciepłe barwy : np. żółtą , pomarańczową . Dziecko spokojne , zrównoważone chętnie sięga

po kredkę zieloną , niebieską , fioletowa . Rysunki ponure , z przewagą czerni i brązu

,sygnalizują ,że twórca jest w złym nastroju lub brakuje mu poczucia bezpieczeństwa .Także

wtedy , gdy dziecko najpierw długo się zastanawia . co ma narysować , a potem oddaje pracę

ubogą w szczegóły i niedokończoną , należy przypuszczać że coś go gnębi .Być może

potrzeba więcej zabaw z rodzicami . Postać mało kolorowa , namalowana baz szczegółów

świadczy o złych relacjach dziecka z tą osoba -dziecko nie żywi raczej wobec niej

przyjaznych uczuć .

Ktoś kogo dziecko przedstawiło za pomocą większej liczby barw niż inne osoby lub

przedmioty , często jest kimś najbardziej podziwianym .

Znaki zapisane na twarzy .

Jeżeli na dziecięcym rysunku wszyscy są uśmiechnięci i nikt nie jest pominięty czy

wyobcowany , to możemy być spokojni - dziecko dobrze się czuje w swojej rodzinie i

postrzega ja jako szczęśliwą .

Gorzej , gdy postacie są smutne ,złe lub maja srogie miny . Taka praca wskazuje na przykre

emocje związane z sytuacja w domu -dziecko może np. przeżywać ciągłe kłótnie w domu .

Osoby pozbawione twarzy lub odwróconej tyłem dziecko nie akceptuje .

Warto wtedy zapytać dziecko , kim ona jest i czemu właśnie tak została przedstawiona .

Wiele dzieci zdradza w ten sposób swoje pragnienia ograniczenia kontaktów z ta osobą .

Nie krytykuj - tylko chwal

Przede wszystkim nie sterujmy małym artysta . Pozwólmy mu kierować się wyobraźnią i

swoboda w tworzeniu rysunków .Nie śmiejmy się z różowych liści na drzewie z chmur na

dole kartki .

Każde dziecko rodzi się z taka sama „porcją” talentów .Od otoczenia zależy , który z talentów

rozwinie się najpełniej . W wielu rodzinach dzieci są popychane lub zniechęcane do

określonych dziedzin sztuki .

Andrzej Pągowski znany grafik twórca znanych na całym świecie plakatów uważa , że

dopiero uczniom średniej szkoły plastycznej można coś doradzić . Prac młodszych dzieci nie

wolno krytykować .

Niech sobie tworzą , jak chcą , byle nie flamastrami , nimi nie da się jednolicie zamalować

płaszczyzny . Wyobraźnię dziecka wypełniają kreski wypaczając jego zmysł plastyczny . Nie

mówiąc o tym , że wielu nauczycieli odbiera dziecku swobodę tworzenia np. .dziecko rysuje

trawę w kolorze czerwonym pani plastyk mówi źle trawa jest zielona .I tak odbiera się

dziecku swobodę tworzenia i popycha ku schematom , co ma duży wpływ na rozwój jego

wrażliwości plastycznej i kreatywności .

A co zrobić , kiedy w obrazkach cos nas zaniepokoi ?

Np. . wszystkie prace są ponure i niestaranne . Wtedy najlepiej wybierzmy się z dzieckiem

do psychologa ale w żadnym przypadku nie krytykujmy . Specjalista najlepiej odczyta

zaszyfrowane w rysunkach wiadomości

---