SCENARIUSZ ZAJĘĆ

1. DATA: 26.03.2007

2. GRUPA WIEKOWA: 6 LATKI

3. TEMAT ZAJĘĆ:

Prowadzimy rozmowy przez telefon.

4. TREŚCI PROGRAMOWE:

• Wzbogacanie zasobu słownictwa dzieci.

• Rozwijanie umiejętności prowadzenia mowy dialogowej z zastosowaniem zdań pytających i oznajmujących.

5. CELE EDUKACYJNE:

Dziecko:

• przeprowadzi rozmowę telefoniczną z kolegą, koleżanką na dowolny temat

• potrafi zawiadomić telefonicznie policję, straż pożarną lub pogotowie ratunkowe w sytuacjach stanowiących zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi

• stosuje zasady kulturalnego prowadzenia rozmowy

6. METODY NAUCZANIA:

1. Oparte na słowie

1. rozmowa swobodna

2. rozmowa ukierunkowana

3. objaśnienie, instrukcja

2. Oparte na obserwacji

1. pokaz

3. Oparte na działalności praktycznej uczniów

1. ćwiczenia

2. zadania

7. FORMY ORGANIZACYJNE:

• zespołowe

• zbiorowe

8. ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

• puzzle

• magnetofon

• kaseta z nagranym dialogiem

• dwa telefony

• pudełko z tematami rozmów

• rozsypanka (numery telefonów policji, straży pożarnej, pogotowia ratunkowego i obrazki osób wykonujących zawód policjanta, strażaka, lekarza)

9. LITERATURA:

• C.Cyrański, M.Kwaśniewska „Moje przedszkole”

• J.Piaget „Mowa i myślenie dziecka”, Warszawa 2005

• Z.Dołęga „Promowanie rozwoju mowy w okresie dzieciństwa - prawidłowości rozwoju, diagnozowanie i profilaktyka”, Katowice 2003

• http://www.kurier.iap.pl/publikator/inne/2001_02/01_11_20sl1p.html (1.04.2007)

SZCZEGÓŁOWY PRZEBIEG ZAJĘĆ:

PRZEBIEG ZAJĘĆ	CZYNNOŚCI NAUCZYCIELA	DZIAŁALNOŚĆ PODEJMOWANA PRZEZ DZIECI
I Czynności orientacyjno-porządkowe	Nauczyciel wita dzieci i prosi, żeby usiadły na krzesłach ustawionych w półkolu.	Dzieci siadają w kole na krzesłach.
II Wprowadzenie do tematyki zajęć	Nauczyciel dzieli dzieci na pary. Każda para otrzymuje zestaw puzzli. Nauczyciel poleca: „Ułóżcie jak najszybciej puzzle, które dostaliście.” Nauczyciel pyta każdą parę: „Co przedstawia obrazek, który ułożyliście?” Nauczyciel pyta: „Co prowadzimy przez telefon?”	Dzieci w parach układają puzzle, które dostały od nauczyciela. Dzieci odpowiadają: telefon stacjonarny na tarczę telefon staromodny telefon komórkowy budkę telefoniczną telefon stacjonarny na klawiaturę telefon na korbkę Dzieci odpowiadają - „Przez telefon prowadzimy rozmowy.”
III Uświadomienie celu zajęć	Nauczyciel pyta dzieci: „Czy domyślacie się o czym będziemy dzisiaj mówić?”	Dzieci odpowiadają: - o rozmawianiu przez telefon
IV Realizacja tematu A Wysłuchanie i omówienie wzorcowej rozmowy telefonicznej B Przeprowadzenie przez dzieci rozmów telefonicznych na dowolny temat z przestrzeganiem zasad kulturalnego prowadzenia rozmowy C Rozmowy na wylosowany temat D Zabawa w GŁUCHY TELEFON E Rozmowa telefoniczna ze służbami bezpieczeństwa	Nauczyciel prosi dzieci, żeby wysłuchały nagranej rozmowy. Nauczyciel wprowadza zasady rozmowy telefonicznej w oparciu o wcześniej odtworzoną rozmowę. Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: „Co usłyszeliście?” „Ile osób brało udział w tej rozmowie?” „Co zrobiła pierwsza osoba na początku rozmowy?” „Co zrobiła druga osoba po tym jak pierwsza powiedziała „Halo”?” „Czy ta rozmowa trwała długo?” Nauczyciel mówi dzieciom: „Macie rację, rozmowa nie trwała długo, ponieważ nie należy prowadzić zbyt długich rozmów przez telefon. Jest to zbyt kosztowne.” Nauczyciel pyta dzieci: „Kto chciałby podejść do stolika i porozmawiać przez telefon na dowolny temat?” Nauczyciel wybiera dwoje dzieci. Nauczyciel pokazuje dzieciom pudełko, w którym są tematy rozmowy i ponownie pyta dzieci: „Kto chciałby podejść do stolika i porozmawiać przez telefon na temat wylosowany z pudełka, które trzymam?” Nauczyciel wybiera dwoje dzieci, prosi, aby do niego podeszły i wylosowały temat rozmowy z pudełka, a następnie prosi o przeprowadzenie rozmowy na wylosowany temat. Przykładowe tematy: „Przekaż choremu/chorej koledze/ koleżance ciekawostki o tym co działo się w przedszkolu.” „Zaproś kolegę/koleżankę na swoje urodziny.” „Umów się z kolegą/koleżanką na boisku.” Nauczyciel prosi dzieci, żeby usiadły w kole na dywanie. Nauczyciel siada z dziećmi i proponuje zabawę w „Głuchy telefon”. Nauczyciel podaje hasło, a dzieci po kolei na ucho mają przekazać sobie to hasło. Ostatnia osoba ma powiedzieć na głos hasło, które zostało jej przekazane. Nauczyciel podaje pierwsze hasło: „Nie rozmawiaj podczas burzy.” Nauczyciel pyta dzieci: „Dlaczego nie należy rozmawiać przez telefon w czasie burzy?” Nauczyciel podaje drugie hasło: „Dzwoń tylko w nagłych przypadkach.” Nauczyciel mówi dzieciom, że istnieją numery telefonów, których można używać tylko w nagłych przypadkach i pyta dzieci :”Czy wiecie do kogo mogą należeć te „specjalne” numery?” Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każdej grupie daje rozsypankę i mówi dzieciom, żeby połączyły numery telefonów policji, straży pożarnej i pogotowia z odpowiednimi obrazkami przedstawiającymi zawód policjanta, strażaka i lekarza (POLICJA - 997, STRAŻ POŻARNA - 998, POGOTOWIE RATUNKOWE - 999). Nauczyciel pyta dzieci: „Jak myślicie co musimy powiedzieć, gdy dzwonimy np. na pogotowie?” Nauczyciel pokazuje dzieciom pudełko, w którym są numery służb bezpieczeństwa, prosi dzieci, żeby wylosowały numer i przeprowadziły fikcyjną rozmowę z policją, strażą pożarną lub pogotowiem ratunkowym.	Dzieci słuchają nagranej rozmowy. Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: „Usłyszeliśmy rozmowę.” „W tej rozmowie brały udział dwie osoby.” „Pierwsza osoba powiedziała „Halo”.” „Druga osoba przedstawiła się.” „Ta rozmowa nie trwała długo.” Dzieci słuchają nauczyciela, zgłaszają się, wybrane podchodzą do stolika, siadają na krześle i rozmawiają przez telefon z kolegą lub koleżanką z grupy. Dzieci słuchają nauczyciela. Dzieci zgłaszają się, wybrane podchodzą do nauczyciela, jedna osoba z pary losuje temat z pudełka. Dzieci prowadzą rozmowę na wylosowany temat. Dzieci siadają w kole na dywanie i słuchają instrukcji nauczyciela. Dzieci przekazują sobie po kolei podane przez nauczyciela hasło. Ostatnie dziecko podaje hasło: „Nie rozmawiaj podczas burzy.” Dzieci odpowiadają, że jest to bardzo niebezpieczne, bo może w nas uderzyć piorun. Dzieci ponownie przekazują sobie po kolei podane przez nauczyciela hasło. Ostatnie dziecko podaje hasło: „Dzwoń tylko w nagłych przypadkach.” Dzieci słuchają nauczyciela i odpowiadają, że numery te należą do policji, straży pożarnej i pogotowia ratunkowego. Dzieci w grupach dopasowują numery telefonów do odpowiednich obrazków. Dzieci odpowiadają: „Należy się przedstawić.” „Należy podać nasz adres.” „Trzeba powiedzieć co się stało.” Dzieci podchodzą do nauczyciela, losują numer telefonu i prowadzą fikcyjną rozmowę ze służbą bezpieczeństwa, której numer wylosowały.
V Podsumowanie i ocena zajęć	Nauczyciel pyta dzieci: „O czym należy pamiętać prowadząc rozmowę? „Jakie są zasady kulturalnej rozmowy?”	Dzieci odpowiadają: „Kiedy podnosi się słuchawkę trzeba powiedzieć „Halo” lub „Słucham”.” „Osoba, która dzwoni do kogoś powinna się przedstawić.” „Kiedy kończymy rozmowę należy powiedzieć „Do widzenia” lub „Cześć”.” Należy pamiętać także, aby nie rozmawiać za długo, ponieważ jest to kosztowne.

1

---