Egzamin z ekonomii
(test wielokrotnego wyboru):
PKB można liczyć jako:
sumę wartości dodanych;
sumę finalnych wydatków;
sumę dochodów z czynników produkcji.
Jeśli nominalny PKB rośnie w tempie 8%, inflacja wynosi 4%, to realny PKB rośnie w tempie:
12%;
-4%;
4%.
Stopa bezrobocia jest ilorazem:
liczby bezrobotnych i aktywnych zawodowo;
liczby pracujących i bezrobotnych;
liczby pracujących i bezrobotnych.
W warunkach gospodarki otwartej zagregowany popyt równy jest:
C+I+G;
C+I+G+X;
C+I+G+Ex-Im.
Na wartość keynesowskiego mnożnika w gospodarce zamkniętej bez państwa oddziałuje:
stopa podatkowa;
stopa procentowa;
żadna z powyższych.
Keynesowski mnożnik jest:
większy od jedności;
większy od krańcowej skłonności do konsumpcji;
większy od konsumpcji autonomicznej.
Jeśli wydatki inwestycyjne rosną o 50 a mnożnik wydatków inwestycyjnych wynosi 4, to produkcja:
rośnie o 50;
spada o 200;
żadna z powyższych.
Jeśli liczba bezrobotnych wynosi 200 tys., liczba pracujących 180 tys., to:
stopa bezrobocia wynosi 10%;
stopa bezrobocia jest wyższa niż 10%;
żadna z powyższych.
W modelu IS-LM:
konsumpcja zależna jest od dochodów po opodatkowaniu;
zagregowana podaż determinuje wielkość produkcji;
istnieją niewykorzystane zdolności produkcyjne.
Na nachylenie LM oddziałuje:
krańcowa skłonność do konsumpcji,
wielkość nominalnej podaży pieniądza,
żadna z powyższych.
Na nachylenie IS oddziałuje:
stopa podatkowa,
nominalna podaż pieniądza,
żadna z powyższych.
W modelu Solowa:
produkcja zależna jest od nakładów kapitału i pracy,
funkcja produkcji jest jednorodna stopnia pierwszego,
żadna z powyższych.
W modelu Solowa:
inwestycje są zdeterminowane przez oszczędności,
liczba pracujących rośnie wg pewnej, stałej stopy wzrostu,
żadna z powyższych.
Zmienną objaśnianą w równaniu Solowa jest:
stopa oszczędności,
stopa inwestycji,
żadna z powyższych.
Wypychanie inwestycji w modelu IS-LM jest skutkiem:
ekspansji fiskalnej,
ekspansji monetarnej,
wzrostu wydatków rządowych.