NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA
1. PRAWIDŁOWY ODDECH MUSI:
zaopatrywać krew w tlen.
uwalniać krew od nadmiaru CO2 z szybkością dostosowaną do aktualnych potrzeb metabolicznych
2. DO ZAPEWNIENIA PRAWIDŁOWEGO SKŁADU GAZÓW WE KRWI TĘTNICZEJ KONIECZNE SĄ:
dostateczna wentylacja płuc - umożliwiająca utrzymanie pożądanego składu powietrza pęcherzykowego.
dostateczne ukrwienie (perfuzja) pęcherzyków płucnych
prawidłowa grubość przegrody pęcherzykowo - włośniczkowej
NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA:
to stan upośledzenia (w stosunku do potrzeb metabolicznych) wymiany gazów w płucach .
powoduje we krwi tętniczej obniżenie ciśnienia tlenu (<PaO2) i podwyższenie ciśnienia(>Pa CO2)
3. W WARUNKACH PRAWIDŁOWYCH:
wysycenie krwi tętniczej tlenem wynosi 95-99%
Ciśnienie parcjalne tlenu Pa O2: 80-100mmHg
Ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla Pa CO2: 35-45mmHg
4. PODZIAŁ:
I OSTRA - rozwija się nagle, przebieg gwałtowny, niebezpieczeństwo zagrożenia życia, wymaga szybkiego rozpoznania i intensywnej terapii
II PRZEWLEKŁA - rozwija się powoli, w sposób przewlekły. Możliwe jest częściowe przystosowanie się organizmu do niedotlenienia i kwasicy
oddechowej
Hipoksemiczna - przeważnie związana z uszkodzeniem miąższu płuc
PaO2 : obniżony (< 60mm Hg)
PaCO2: < obniżony lub prawidłowy
Hiperkapniczna - jest wynikiem zmniejszonej wentylacji i/lub zwiększenie wytwarzania CO2
PaCO2>45mm PaO2 < obniżone
OBTURACYJNA - rozwija się w wyniku upośledzonej drożności dróg oddechowych
NIEOBTURACYJNA :
restrykcyjna - w wyniku zmian w miąższu płucnym
hipodynamiczna - w wyniku depresji ośrodka oddechowego, osłabienia lub porażenie mięsni oddechowych bądź zaopatrujących je dróg nerwowych
5. PRZYCZYNY OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ:
długotrawała, głęboka śpiączka:
schorzenia i urazy mózgu,
zatrucia lekami nasennymi (barbiturany),
zatrucie tlenkiem węgla (blokada Hb)
choroby rdzenia kręgowego i nerwów ruchowych:
poliomyelitis,
porażenie opuszkowe,
urazy rdzenia kręgowego
niewydolność mięsni oddechowych:
rozległe złamania żeber,
zatrucia pestycydami fosfoorganicznymi
zatrucia kurarą
miastenia gravis.
wzmożone napięcie mięsni szkieletowych obejmujące mięśnie oddechowe
padaczka, tężec
choroby przebiegające z częstymi długotrwałymi napadami uogólnionych drgawek
upośledzenie drożności dróg oddechowych:
obrzęk krtani,
ciało obce w krtani, tchawicy
ucisk tchawicy z zewnątrz przez krwiak
choroby przebiegające z kurczem oskrzeli:
stan astmatyczny,
zwężenie oskrzeli,
nadwrażliwość na leki (penicillina, środki kontrastu)
zmniejszenie powierzchni oddechowej płuc:
zespól ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych ( ARDS)
obrzęk płuc,
odma opłucnej,
płyn w jamie opłucnej (zmniejszenie rozszerzalności płuc)
zatorowość płucna
6. LECZENIE:
CEL: przywrócenie prawidłowej wymiany gazowej w płucach. Wybór metody postępowania zależy od mechanizmu powodującego ostrą niewydolność oddechową.
metody bezprzyrządowe - nie zabezpieczające drożności dróg oddechowych w sposób trwały.
usunięcie płynnych i stałych ciał obcych zalegających w drogach oddechowych
ułożenie w pozycji bezpiecznej ( bocznej podpartej)
odgięcie głowy ku tyłowi - rękoczyn Esmarcha
przyrządowe metody przywracania drożności dróg oddechowych:
rurka ustno - gardłowa, lub nosowo - gardłowa.
intubacja dotchawicza.
C) zabiegowe metody przywracania drożności dróg oddechowych:
konikotomia - przecięcie więzadła pierścienno - tarczowego
tracheotomia.
7. LECZENIE OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEGO OBEJMUJE:
zabezpieczenie drożności dróg oddechowych
tlenoterapia
mechaniczna wentylacja
usunięcie przyczyn y ostrej niewydolności oddechowej
str. 60