NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA

1. PRAWIDŁOWY ODDECH MUSI:

1. zaopatrywać krew w tlen.

2. uwalniać krew od nadmiaru CO2 z szybkością dostosowaną do aktualnych potrzeb metabolicznych

2. DO ZAPEWNIENIA PRAWIDŁOWEGO SKŁADU GAZÓW WE KRWI TĘTNICZEJ KONIECZNE SĄ:

1. dostateczna wentylacja płuc - umożliwiająca utrzymanie pożądanego składu powietrza pęcherzykowego.

2. dostateczne ukrwienie (perfuzja) pęcherzyków płucnych

3. prawidłowa grubość przegrody pęcherzykowo - włośniczkowej

NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA:

• to stan upośledzenia (w stosunku do potrzeb metabolicznych) wymiany gazów w płucach .

• powoduje we krwi tętniczej obniżenie ciśnienia tlenu (<PaO2) i podwyższenie ciśnienia(>Pa CO2)

3. W WARUNKACH PRAWIDŁOWYCH:

• wysycenie krwi tętniczej tlenem wynosi 95-99%

• Ciśnienie parcjalne tlenu Pa O2: 80-100mmHg

• Ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla Pa CO2: 35-45mmHg

4. PODZIAŁ:

I OSTRA - rozwija się nagle, przebieg gwałtowny, niebezpieczeństwo zagrożenia życia, wymaga szybkiego rozpoznania i intensywnej terapii

II PRZEWLEKŁA - rozwija się powoli, w sposób przewlekły. Możliwe jest częściowe przystosowanie się organizmu do niedotlenienia i kwasicy

oddechowej

• Hipoksemiczna - przeważnie związana z uszkodzeniem miąższu płuc

PaO2 : obniżony (< 60mm Hg)

PaCO2: < obniżony lub prawidłowy

• Hiperkapniczna - jest wynikiem zmniejszonej wentylacji i/lub zwiększenie wytwarzania CO2

PaCO2>45mm PaO2 < obniżone

1. OBTURACYJNA - rozwija się w wyniku upośledzonej drożności dróg oddechowych

2. NIEOBTURACYJNA :

1. restrykcyjna - w wyniku zmian w miąższu płucnym

2. hipodynamiczna - w wyniku depresji ośrodka oddechowego, osłabienia lub porażenie mięsni oddechowych bądź zaopatrujących je dróg nerwowych

5. PRZYCZYNY OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEJ:

1. długotrawała, głęboka śpiączka:

• schorzenia i urazy mózgu,

• zatrucia lekami nasennymi (barbiturany),

• zatrucie tlenkiem węgla (blokada Hb)

2. choroby rdzenia kręgowego i nerwów ruchowych:

• poliomyelitis,

• porażenie opuszkowe,

• urazy rdzenia kręgowego

• niewydolność mięsni oddechowych:

• rozległe złamania żeber,

• zatrucia pestycydami fosfoorganicznymi

• zatrucia kurarą

• miastenia gravis.

• wzmożone napięcie mięsni szkieletowych obejmujące mięśnie oddechowe

• padaczka, tężec

• choroby przebiegające z częstymi długotrwałymi napadami uogólnionych drgawek

• upośledzenie drożności dróg oddechowych:

• obrzęk krtani,

• ciało obce w krtani, tchawicy

• ucisk tchawicy z zewnątrz przez krwiak

• choroby przebiegające z kurczem oskrzeli:

• stan astmatyczny,

• zwężenie oskrzeli,

• nadwrażliwość na leki (penicillina, środki kontrastu)

• zmniejszenie powierzchni oddechowej płuc:

• zespól ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych ( ARDS)

• obrzęk płuc,

• odma opłucnej,

• płyn w jamie opłucnej (zmniejszenie rozszerzalności płuc)

10. zatorowość płucna

6. LECZENIE:

CEL: przywrócenie prawidłowej wymiany gazowej w płucach. Wybór metody postępowania zależy od mechanizmu powodującego ostrą niewydolność oddechową.

1. metody bezprzyrządowe - nie zabezpieczające drożności dróg oddechowych w sposób trwały.

1. usunięcie płynnych i stałych ciał obcych zalegających w drogach oddechowych

2. ułożenie w pozycji bezpiecznej ( bocznej podpartej)

3. odgięcie głowy ku tyłowi - rękoczyn Esmarcha

2. przyrządowe metody przywracania drożności dróg oddechowych:

1. rurka ustno - gardłowa, lub nosowo - gardłowa.

2. intubacja dotchawicza.

C) zabiegowe metody przywracania drożności dróg oddechowych:

1. konikotomia - przecięcie więzadła pierścienno - tarczowego

2. tracheotomia.

7. LECZENIE OSTREJ NIEWYDOLNOŚCI ODDECHOWEGO OBEJMUJE:

• zabezpieczenie drożności dróg oddechowych

• tlenoterapia

• mechaniczna wentylacja

• usunięcie przyczyn y ostrej niewydolności oddechowej

str. 60

---