77.dziesięć cech konstuowania tożsamości/osobowości w późnej nowoczesności (wg A. Giddensa)
Tożsamość jest projektem refleksyjnym, za który jednostka jest odpowiedzialna (zastanawianie się nad samym sobą jest samozwrotne). Jesteśmy tym, co z siebie zrobimy. Celem samorozumienia jest wytwarzanie i odtwarzanie spójnego i satysfakcjonujacego poczucia tożsamości). Cechą refleksyjności jest efekt terapeutyczny.
„Ja” tworzy trajektorię rozwoju od przeszłości do antycypowanej przyszłości. „Ja” wybiera z przeszłości tylko te elementy, które dotyczą jej obrazu i tego, co chce robić w przyszłości, kim chce być. Dominujący staje się przebieg życia, a nie wydarzenia zewnętrzne (wydarzenia te zaznaczają się, tylko wtedy, gdy przyczyniają się do samorozwoju, stawiają przeszkody które trzeba pokonać)
Refleksyjność „ja” jest ciągła i wszechogarniająca (ciągła analiza własnej sytuacji, obecna w kazdym momencie, by podtrzymać tożsamość). „Jak mogę wykorzystać ten moment by się zmienić?” Wyćwiczenie się w sztuce samoobserwacji (co się teraz dzieje? Co robię? Jak oddycham? Itp.)
Narracja „ja” staje się jawna - jednostka jest w stanie o sobie mówić. W okresie nowoczesności rozwinął się zwyczaj pisania autobiografii - jednostki chcą powiedzieć kim są, interpretacja przez jednostkę jej własnej historii - jako rdzeń tożsamości jednostki w nowoczesnym życiu społecznym (np. blogi, udostępnianie zdjęć - np. na nk - wybieranie najładniejszych, najciekawszych zdjęć, pokazanie się z jak najlepszej strony)
Samorealizacja - panowanie nad czasem, „utrzymywanie dialogu z czasem” - warunek osiągnięcia satysfakcji w danym momencie - życia pełnią życia. Jednostka ustala własne strefy czasowe, czas osobisty. Są rzeczy ważne i mniej ważne i to my je wybieramy. W zależności od tego co jest ważne, będziemy pewne momenty wyróżniać.
Refleksyjność jaźni rozciąga się na ciało. Jesteśmy całością (dusza + ciało). Ciało jest również poddawane refleksji, też o nim myślimy (bodźce zewnętrzne, ćwiczenia, diety). Ciało będzie takie, jaki jednostka ma obraz o sobie. Ciało jest obrazem naszej jaźni (to, co sobie wyobrazimy, robimy z ciałem np. odchudzamy się)
Samorealizacja jako równowaga miedzy szansą a ryzykiem. Wyzwolenie się z ciążących nawyków z przeszłości daje jednostce szanse rozwoju. Nieprawda, że wyzwolona psychicznie osoba jest bardziej narażona na ryzyko niż tradycyjna osobowość, różnica polega na świadomości ryzyka - stawianie czoła nowym niebezpieczeństwom. Aby życie się zmieniło trzeba podjąć ryzyko, zerwać z rutyną. Żeby czuć się naprawdę bezpiecznie, musimy bez reszty sobie zaufać.
Autentyczność - bycie szczerym samym z sobą. Przezwyciężanie blokad emocjonalnych, by zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Jeśli odrzucimy wewnętrzne doświadczenia, to będziemy błądzić śladami innych, zdominowani sytuacjami z przeszłości, dzieciństwa. Hasło: „wyzdrowieć albo powtarzać”. Odnalezienie siebie i tworzenie siebie ku określonym celom - spełnienia siebie, poczucia że jest się kimś dobrym i wartościowym, podniesienie własnej wartości
Życie jako seria przejść. Każde przejście jest utratą albo rozwojem. Przejście wiąże się ze świadomym podjęciem ryzyka, by pozyskać nowe szanse. Brak tu rytuałów przejścia (jak w społeczeństwach tradycyjnych)
Rozwój „ja” przebiega samozwrotnie - osiągnięcie autentycznego „ja” - integracja doświadczeń życiowych i stworzenie własnego systemu przekonań. Punkty odniesienia ustanawiane są od wewnątrz. Jednostka nastawiona na to, czego chce i do czego dąży.
78.styl życia - mniej lub bardziej zintegrowany zespół praktyk (zachowania), które podejmuje jednostka nie tylko dlatego, że są użyteczne, ale też dlatego, że nadają materialny kształt poszczególnym narracjom tożsamościowym.(np. nawyki żywieniowe, sposoby ubierania się, zachowania i zwyczaje)
W później nowoczesności każdy ma jakiś styl życia, bo jest do tego zmuszony, istnieje wielość stylów życia.
Na tworzenie stylów życia wpływa nacisk grupy, powszechność wzorów ról oraz warunki socjoekonomiczne
79.sektor stylu życia - przestrzenno-czasowy wycinek całości działań jednostki, w obrębie którego jednostka podejmuje i realizuje w miarę konsekwentne i uporządkowane praktyki.. Sektory są aspektem regionalizacji działań. Sektor obejmuje np. sposób w jaki jednostka spędza któryś wieczór albo weekendy w odróżnieniu od innych dni tygodnia.
80.plany życiowe - są treścią refleksyjnie zorganizowanej trajektorii tożsamości. Jest to sposób w jaki jednostka uczynnia, w kategoriach ciągłości biografii, przebieg przyszłych działań.
Planowanie życia zakłada specyficzny sposób organizacji czasu, interpretacja przeszłości.
81.źródła wielości wyborów w późnej nowoczesności
życie w porządku posttradycyjnym - tradycja, która ograniczała wybór, rozpadła się. Działanie w świecie wielorakich wyborów i wprowadzenie ich w życie to wybór różnorodności
pluralizacja stylów życia (Berger) - kiedyś ludzie żyli w ściśle zintegrowanych grupach (podobne środowisko pracy, odpoczynku, rodziny). Obecnie środowiska są zróżnicowane i podzielone (m.in. strefa prywatna i publiczna)
zależność usankcjonowanych przekonań od kontekstu ( zmiany autorytetów, brak jednoznacznych wskazówek np. każdy lekarz powie co innego, każdy terapeuta posługuje się innymi metodami itd.)
doświadczenie zapośredniczone - globalizacja środków przekazu pokazuje różnorodność środowisk; zapośredniczone sytuacje stają się przyczyną podziałów.