Budowanie własnej sieci |
Najprostszą sieć można zbudować w przeciągu kilku godzin. Co na tym zyskasz? Wiele: będziesz mógł współdzielić foldery i drukarki, czyli bez wychodzenia z domu wymieniać się plikami lub wydrukować tekst na drukarce znajdującej się w mieszkaniu sąsiada. Możliwe staną się rozmowy poprzez sieć, czaty, telekonferencje, a także sieciowe rozgrywki popularnych gier multiplayer. Jeżeli choć jeden z użytkowników ma dostęp do Internetu, będzie mógł go udostępnić każdemu podpiętemu do wspólnej "pajęczyny". Dzięki wykorzystaniu programów do dzielenia połączenia lub narzędzi wbudowanych w system Windows 98 SE, jednego łącza będzie mogło używać więcej osób. Współdzieląc koszty, można się pokusić o założenie stałego łącza, SDI czy nawet połączenia radiowego lub satelitarnego. Załóżmy, że budujesz sieć dla dziesięciu użytkowników. Jeżeli przeciętny zadawalający realny transfer to 28,8 Kb/s, a jednocześnie z dostępu do Internetu będą korzystać np. cztery osoby, to wystarczy łącze 115 Kb/s (28,8 Kb/s x 4). Taką przepustowość zapewnia np. SDI. Stała opłata abonamentowa wyniesie wówczas 160 zł, po 16 złotych od każdego z użytkowników. Więcej znajduje się pod przyciskami w lewej części okna przeglądarki. Zachęcam do skorzystania z nich. |
29 listopada 1999 to data, na którą czekało wielu polskich internautów. Tego dnia Telekomunikacja Polska S.A. wprowadziła SDI - szybki dostęp do Internetu. Usługa oferująca stosunkowo tanie i szybkie, a przede wszystkim, stałe łącze do Internetu, spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem użytkowników Sieci.
Zewsząd docierają sygnały, że nadchodzące lata będą okresem eksplozji Internetu. Sieć na stałe wpisuje się w życie społeczne i gospodarcze. Okazjonalne przeglądanie stron WWW czy zwykłe wysyłanie listów pocztą elektroniczną należy już do przeszłości. Dla dzisiejszych użytkowników Internetu permanentne przebywanie online staje się koniecznością, nie tylko ze względów zawodowych.
Polscy entuzjaści Internetu od dawna zazdrościli zagranicznym kolegom (np. mieszkańcom USA) możliwości przebywania w Sieci przez dowolny czas za równowartość 20 - 30 USD miesięcznie. W naszym kraju nie było, jak dotąd, powszechnej praktyki pobierania zryczałtowanych opłat za dostęp do Sieci. Taka forma rozliczeń egzystowała zazwyczaj jedynie w przypadku usług takich jak linie dzierżawione, które wciąż pozostają zbyt drogie dla przeciętnego internauty. SDI ma szansę zmienić stan rzeczy, dając użytkownikom możliwość korzystania z zasobów Sieci bez potrzeby nerwowego spoglądania na zegarek oraz sumowania impulsów naliczanych przez centralę telefoniczną.
Technologia
Usługa SDI opiera się na rozwiązaniu zwanym HIS (Home Internet Solution), którego twórcą jest firma Ericsson. System składa się z terminalu sieciowego HIS-NT instalowanego u abonenta oraz urządzenia dostępowego HIS-NAE umieszczonego w danej centrali telefonicznej. Oba urządzenia komunikują się przez zwykłą linię abonencką. Do transmisji danych służy ta sama para miedzianych drutów, za pomocą których prowadzimy rozmowy telefoniczne. Okablowanie nie wymaga żadnych przeróbek, jednak linia telefoniczna musi spełniać pewne wymogi, aby zestawienie cyfrowego łącza stało się w ogóle możliwe. Badaniem jakości transmisji zajmują się pracownicy TP S.A. Z podobnymi wymogami mamy do czynienia w przypadku usługi ISDN. Technologię HIS można uznać właściwie za mutację ISDN, gdyż system opiera się na tej samej metodzie kodowania danych - 2B1Q.
Technologia zapewnia prędkość transmisji danych na poziomie 115 kb/s, co dla przeciętnego użytkownika jest wartością wystarczającą, znacznie przewyższającą przepustowość oferowaną przez najszybsze modemy analogowe.
Przykładowy czas pobrania z Internetu danych o objętości 10 MB* |
|
* założono idealne warunki połączenia, tzn. takie, w których urządzenia nieprzerwanie pobierają dane z maksymalną dla nich prędkością. |
Czarna skrzynka dane techniczne
Użytkownicy, którzy zawrą z TP S.A. umowę o świadczenie usługi SDI, otrzymują zestaw HIS, w skład którego wchodzą: terminal, dyskietki z programem instalacyjnym, zasilacz oraz niezbędne kable. Najważniejsza część zestawu, HIS-NT, to lekkie płaskie "pudełeczko" przypominające zewnętrzny modem analogowy. Terminal podłączasz do komputera poprzez port szeregowy. Na tylnej ścianie znajduje się gniazdo RS-232 (DB9), a także telefoniczne gniazdo RJ-11 służące do podłączenia zwykłego aparatu telefonicznego. Podłączenie linii telefonicznej umożliwia natomiast gniazdo RJ-45. Producent w zestawie dostarcza kabel, który z jednej strony zakończony jest wtykiem RJ-45, a z drugiej strony tradycyjną wtyczką telefoniczną. Zastosowanie tak dziwnego rozwiązania ma swoje uzasadnienie. Eliminacja dwóch identycznych gniazd RJ-11 w terminalu pozwoli na uniknięcie ewentualnych pomyłek podczas podłączania okablowania.
Instalacja
Terminal HIS-NT przez system operacyjny postrzegany jest jako tradycyjny modem zewnętrzny. Instalacja urządzenia nie powinna sprawić kłopotu średnio zaawansowanym użytkownikom komputerów. Wszystkie czynności szczegółowo opisuje dołączona instrukcja obsługi. Cały proces nie powinien zająć więcej niż kilka czy kilkanaście minut. Usługę podłączenia terminalu do naszego komputera możemy także zlecić przedstawicielowi TP S.A. Ustawienia konfiguracji sieci (Dial-Up i protokół TCP/IP) są identycznej jak w przypadku zwykłych modemów. W miejsce numeru telefonu, z którym ma połączyć się terminal, możemy wpisać dowolne cyfry. Urządzenie bowiem nigdzie nie dzwoni, a sama konieczność określenia numeru dostępowego zależna jest od systemu Windows, który musi mieć taki wpis, aby zainicjować połączenie sieciowe. Na dyskietce dołączonej do zestawu znajdują się odpowiednie sterowniki HIS-NT, ale tylko do systemów Windows 95/98/NT. Terminal działa także pod kontrolą innych systemów (np. Linux), jednak ich użytkownicy będą musieli skonfigurować urządzenie we własnym zakresie. W tym przypadku radzimy zasięgnąć opinii znajomego eksperta od sieci komputerowych lub poszukać wskazówek w Internecie.
Gdy już wszystko działa
Jeżeli pomyślnie przebrnęliśmy przez etap instalacji, możemy wreszcie zainicjować połączenie. Po uruchomieniu połączenia sieciowego terminal powinien przełączyć się w stan synchronizacji z urządzeniem dostępowym umieszczonym w centrali telefonicznej. Proces ten jest sygnalizowany przez diody umieszczone na obudowie HIS-NT. Jeśli synchronizacja się powiedzie, będziemy mogli przystąpić do korzystania z zasobów Internetu.
Surfować i rozmawiać
HIS jest technologią pozwalającą na jednoczesne buszowanie po Internecie i korzystanie ze zwyczajnych usług telefonicznych za pomocą tej samej linii abonenckiej. Na tylnej ściance terminala znajduje się zwykłe gniazdo RJ-11, do którego możemy podłączyć aparat telefoniczny. Od tej pory nasz głos będzie próbkowany i przesyłany dalej w postaci cyfrowej. W czasie połączenia telefonicznego to, co mówimy do słuchawki, terminal zmienia na zera i jedynki i, w postaci bitów, sygnał wędruje do centrali. Tam moduł HIS-NAE (zwany też półką dostępową) orientuje się czy ma do czynienia ze zwykłą rozmową, czy też z transmisją danych, a następnie przekazuje dane do kolejnej centrali (rozmowa telefoniczna) lub bezpośrednio do Internetu.
Dużą zaletą systemu SDI jest to, że podczas awarii terminala czy urządzenia dostępowego, użytkownik będzie nadał miał możliwość korzystania z usług telefonicznych. Oczywiście nie będzie dostępu do Internetu, ale system odpowiednia zamknie obwód tak, aby istniała możliwość korzystania z aparatu telefonicznego. Transmisja głosu będzie wtedy w pełni analogowa.
Ericsson, producent systemu HIS założył, że podczas jednoczesnego korzystania z telefonu szybkość przepływu danych spadać będzie z 115 do 70 kb/s. Na usługi telefoniczne wydzielono 64 kb/s, co sugeruje że równoległa transmisja danych może odbywać się z prędkością około 50 kb/s. Terminal HIS-NT z urządzeniem dostępowym HIS-NAE komunikuje się z prędkością 160 kb/s. To pozwoliło zwiększyć szybkość surfowania podczas prowadzenia rozmów do około 70 kb/s. Możliwe jest także ustawienie stałej szybkości transferu danych na poziomie 57,6 kb/s, tak aby podczas korzystania z telefonu nie ulegała zmianie. Abonenci SDI nie mogą ustawić tego samodzielnie w swoich terminalach, lecz mogą zażyczyć sobie uaktywnienia takiej opcji przez TP S.A. Prawdę mówią, trudno się doszukać jakichkolwiek zalet tego rozwiązania.
Dla kogo
Gdyby nie cena instalacji i późniejszego abonamentu, odpowiedź byłaby jedna - dla wszystkich. SDI ma szereg zalet, które sprawiają, że usługa jest bardzo atrakcyjna dla internautów. Abstrahując od samej szybkości połączenia z Siecią, główną zaletą jest fakt, że jest to stałe połączenie z Internetem. opłata jest zryczałtowana, niezależna od czasu surfowania, ani od ruchu, jaki generujemy w Sieci. Abonentom SDI przydzielony jest też stały numer IP, co daje użytkownikom możliwość utworzenia własnych serwerów poczty, WWW czy też grup dyskusyjnych. Duże znaczenie ma także możliwość równoległego korzystania z usług telefonicznych. W gospodarstwie domowym powszechne są konflikty zbyt długim zajmowaniem linii telefonicznej przez użytkowników korzystających z modemów analogowych.
Czy SDI jest zatem produktem doskonałym, który wyprze z rynku wszelkie inne technologie dostępu do Sieci? Nie czekając na rozwój wydarzeń, już teraz możemy na tak zadane pytanie udzielić przeczącej odpowiedzi.
SDI nie podbije rynku korporacyjnego, gdyż firmy na min działające pozostaną przy dość kosztownych, szerokopasmowych połączeniach z Siecią. Oferta ta kierowana jest głównie do małych firm oraz takich użytkowników, których dotychczasowe rachunki za korzystanie z Sieci przekraczają 100 - 200 zł miesięcznie.
Przykładowy koszt pobrania z Internetu danych o objętości 10 MB* |
|
* założono idealne warunki połączenia, tzn. takie, w których urządzenia nieprzerwanie pobierają dane z maksymalną dla nich prędkością. W przypadku SDI przyjęto w uproszczeniu, że za kwotę abonamentu (160 zł) można pobrać 30 GB danych. |
Porozmawiajmy o wadach
Na pewno barierą dla dużej części amatorów Internetu będą dość wysokie ceny usługi. Nie każdego użytkownika Sieci stać bowiem na zapłacenie 999 zł za instalację urządzeń oraz wnoszenie miesięcznej opłaty abonamentowej w wysokości 160 zł. Korzystanie z usługi można co prawda zawiesić na jakiś czas, jednak i wtedy umowa zobowiązuje nas do płacenia połowy stawki zwykłego abonamenty.
Pamiętać należy także, że nabywcy SDI kupują samą usługę, a nie sprzęt. Klienci nie stają się właścicielami modułu HIS-NT, a jedynie jego dzierżawcami. Wypożyczony sprzęt należy do TP S.A., a użytkownik odpowiada za jego ewentualne zniszczenie spowodowane niewłaściwym użytkowaniem.
Bardziej elastycznym, i rozszerzalnym rozwiązaniem okazuje się zastosowanie kabli UTP (Unshielded Twisted Pair, czyli wspomniana już skrętka) oraz koncentratorów (hubów). Sposób budowy tej sieci jest bardzo prosty - każdy komputer łączysz kablem z koncentratorem, używając złączy RJ-45. Liczba komputerów w sieci zależy od liczby portów RJ-45 w zastosowanym hubie. Najczęściej stosowane koncentratory mają 4, 8, 12 lub 16 portów. Maksymalna długość każdego kabla między hubem, a komputerem wynosi około 100 metrów. Jednak koncentratory można ze sobą łączyć, a dzięki temu budować bardzo duże sieci. Kolejna zaleta to możliwość zwiększenia szybkości przesyłania danych do 100 Mb/s. Sposób budowy jest taki sam, ale karty sieciowe i budy muszą korzystać z technologii 100 Mb (czyli niestety będą droższe). Amatorsko warto je stosować tylko wtedy, kiedy zamierzasz w swojej sieci przesyłać naprawdę duże ilości danych (gigabajty dziennie). Stosowane karty sieciowe są inne niż w BNC (różnią się złączani), a ponadto zwróć uwagę, czy kupujesz 10 Mb czy 100 Mb/s.
Bardziej elastycznym, i rozszerzalnym rozwiązaniem okazuje się zastosowanie kabli UTP (Unshielded Twisted Pair, czyli wspomniana już skrętka) oraz koncentratorów (hubów). Sposób budowy tej sieci jest bardzo prosty - każdy komputer łączysz kablem z koncentratorem, używając złączy RJ-45. Liczba komputerów w sieci zależy od liczby portów RJ-45 w zastosowanym hubie. Najczęściej stosowane koncentratory mają 4, 8, 12 lub 16 portów. Maksymalna długość każdego kabla między hubem, a komputerem wynosi około 100 metrów. Jednak koncentratory można ze sobą łączyć, a dzięki temu budować bardzo duże sieci. Kolejna zaleta to możliwość zwiększenia szybkości przesyłania danych do 100 Mb/s. Sposób budowy jest taki sam, ale karty sieciowe i budy muszą korzystać z technologii 100 Mb (czyli niestety będą droższe). Amatorsko warto je stosować tylko wtedy, kiedy zamierzasz w swojej sieci przesyłać naprawdę duże ilości danych (gigabajty dziennie). Stosowane karty sieciowe są inne niż w BNC (różnią się złączani), a ponadto zwróć uwagę, czy kupujesz 10 Mb czy 100 Mb/s.
Schematy sieci, kabli |
|
System składa się z terminala umieszczonego w domu abonenta oraz urządzenia dostępowego znajdującego się przy centrali telefonicznej. Komunikacja pomiędzy terminalem a urządzeniem dostępowym odbywa się z szybkością 160 kbit/s z kodowaniem 2B1Q. Sygnał telefoniczny i sygnalizacja przenoszone są przezroczyście przez kanał analogowy. Transmisja danych odbywa się asynchronicznie z maksymalną szybkością 115,5 kbit/s. W czasie korzystania z telefonu szybkość transmisji danych zmniejszana jest do 70 kbit/s.
Serwer dostępowy, stanowiący część urządzenia dostępowego poza kontrolą dostępu koncentruje ruch danych i przesyła go do dedykowanej sieci. Przekierowanie ruchu do sieci transmisji danych eliminuje obciążenie centrali długimi połączeniami nieodłącznie towarzyszącymi przesyłaniu danych.
Urządzenie dostępowe ma postać 19'' półki, która zawiera 16 modułów abonenckich (HIS-LT) i moduł sterujący. Półka zasilana jest napięciem -48V. Każdy moduł abonencki obsługuje dwie linie abonenckie.
Sygnał telefoniczny jest przezroczyście przenoszony przez HIS-LT do HIS-NT. Przenoszone są też inne sygnały takie jak: sygnalizacja DTMF, identyfikacja dzwoniącego , impulsy taryfikacyjne itp. Komunikacja z centralą telefoniczną odbywa się drogą analogową.
System nadzoru
System Zarządzania jest zrealizowany na platformie PC. Pozwala on na konfigurowanie poszczególnych elementów systemu i nadzorowanie pracy urządzeń. Umożliwia też śledzenie połączeń.
Interfejsy
Terminal Abonencki, interfejsy abonenckie
Dane: |
Jeden asynchroniczny port V.24/RS-232. |
Telefon: |
Jeden kanał analogowy |
Urządzenie dostępowe; interfejsy sieciowe
Dane: |
10Base-T Ethernet |
Telefon: |
16 analogowych kanałów telefonicznych |
Zarządzenie: |
10Base-T Ethernet |
Protokoły:
Frame Relay, IEEE802.2/3, IP, IPX, Apple Talk, PPP, RADIUS, SNMP, TACACS, TCP, Telnet, TFTP, UDP, X.25, L2TP.
Charakterystyki DSL
Metoda transmisji: |
ANTI T.1601-1992 |
Kodowanie: |
2B1Q |
Szybkość transmisji: |
160 kbit/s |
Okablowanie: |
1 para miedziana |
Zasięgi: |
5,4 km przy fi 0,4mm |
Charakterystyka systemu
Pojemność
Półka: 10 kart HIS-LT + 1 karta SMC
Wymiary (szer. x głęb. x wys.)
HIS-NT: 160 mm x 220 mm 31 mm
HIS-NAE: półka, 443 mm x 270 mm x 267 mm (standard 19'')
Zarządzanie
HIS-NAE i HIS-NT: System Zarządzania HIS-MS
HIS-NAS: terminal, SNMP, Telnet
Zasilanie
HIS-NT: 220-230 VAC
HIS-NAE: -36 do -72 VDC
Pobór mocy
W pełni wyposażona półka: 80W
Warunki klimatyczne
Temperatura: +5 °C do +40 °C
Wilgotność: 5-85 %
Normy EMC
Emisja:HIS-NT:EN55022 class B
HIS-NAE: EN55022 class A
Odporność: EN50082-1
Normy bezpieczeństwa
HIS-NAE i HIS-NT: EN41003/EN60950
Zasilacz HIS-NT: AS108, AS3260
Niezawodność:
MTBF > 10 lat zgodnie z Bellcore TWR-332
Typy połączeń sieciowych |
|
Wyszukiwarka