socjo II, WYKŁAD II (05


WYKŁAD II (05.03.07)

Zwyczaj i obyczaj - elementy kultury.

Społeczeństwo:

  1. chaotyczne - nie da się zbadać,

  2. zorganizowane - tak zakładają socjologowie, uporządkowany zbiór mechanizmów.

Instytucje - w języku potocznym (urzędnik, biurko, kolejka - często mylona z organizacją), w języku socjologicznym (może być instytucją, organizacją, ale nie musi; uporządkowany, przyjęty przez społeczeństwo system zachowań).

Thomas Hobbes: opisywał stan społeczny pozbawiony instytucji. Stan natury - każdy robił, co chce, zachowywał się w sposób chaotyczny. Wszyscy dysponowali nieograniczoną wolnością w swoim zachowaniu. Ten stan miał pewne zalety. Ale istoty słabsze miały ograniczoną wolność przez istoty silniejsze. W pewnym momencie społeczeństwo umówiło się, że zrzeknie się swoich pewnych praw (wolności) na rzecz jakiejś instytucji, aby ich zachowania były bardziej przewidywalne.

Instytucje - utrzymywanie i przekazywanie porządku społecznego innego niż te, które tworzą warunki biologiczne.

Powszechność instytucji czy brak instytucji (Lewiatan - Thomas Hobbes).

Zrzekanie się pewnych zachowań instynktownych na rzecz innych zachowań, które są ogólnie przyjęte w społeczeństwie.

Nasze normy kulturowe zakładają pewne elementy życia. Jedzenie węża przygotowanego w specjalny sposób - też jest instytucją. Pewne procedury są zróżnicowane w zależności od kultury.

Małżeństwo poliandryczne - jedna kobieta i wielu mężów.

Instytucja - np. małżeństwo grupowe.

Społeczeństwa są uporządkowane.

Jak powstają instytucje? - najczęściej towarzyszy temu trójdzielna zasada:

  1. powtarzanie i wybieranie działania,

  2. nawyk,

  3. typizacja (zrodziła się nowa instytucja społeczna) - trzeba dokonać pewnego sposobu typizacji, ktoś sprawdza procedurę i przyjmuje ją za swoją).

Różny poziom instytucjonalizacji:

Tu Wei-ming, filozof i historyk z Uniwersity Harvard.

Pięć różnic między cywilizacją zachodnią (tradycyjną protestancką) a cywilizacją wschodnioazjatycką (tradycją konfucjańską) odnoszące się do sfery organizacji społecznej.

Usadzanie przy stole: gospodarz zajmuje miejsce najważniejsze, zaraz koło niego siedzi osoba najbardziej istotna lub najstarsza, na końcu osoba najmniej istotna bądź najmłodsza.

Stopień instytucjonalizacji jest różny.

Saladika (?) - w Tajlandii pozdrowienie, składamy ręce (jak amen), pokłaniamy się. Gdy się skłonimy - ułożenie rąk jest ważne, bo to oznacza, czy nasz rozmówca nas szanuje.

Rola społeczna - „stanowi reprezentację instytucji w człowieku”.

Struktura społeczna to statusy + role społeczne. Status to nasz „adres” społeczny, rola społeczna to „przepisy”, odnoszące się do każdego statusu.

„Adres” - status społeczny: żona, córka, studentka SWPSu, kochanka..., nauczyciel akademicki.

„Przepisy” - nasza nazwa roli społecznej, określenie roli statusu społecznego, pewne zasady, rola społeczna.

Człowiek w teatrze życia społecznego (Erving Goffman, 1922-1987; obecność instytucji na poziomie jednostki.

Składniki roli społecznej (FASADA):

Idealizacja profesora - starszy, siwy lub łysy; czasem zaniedbany, nieporządny, gdyż jako naukowiec nie powinien przywiązywać uwagi do dóbr doczesnych; nosi okulary; najczęściej jest mężczyzną.

DRAMATYZACJA - sposób zachowania:

Idealizacja tego, co powinien robić profesor - zajęcia nie na stojąco, nie chodzić po sali, nie robić prezentacji multimedialnych.

Każdy element roli odnosi się do pewnego modelu roli.

PROBLEMY ROLI

Terminy związane z rolą społeczną:

Socjalizacja a instytucje i role społeczne.

Dziękujemy Justynce :)



Wyszukiwarka