dysleksja rozwojowa - specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Najczęściej stosuje się termin dysleksja rozwojowa dla określenia specyficznych trudności w nauce czytania i pisania, jednak wyróżnia się kilka postaci tej przypadłości:

a) dysleksja - trudności w czytaniu

b) dysortografia - trudności z opanowaniem poprawnej pisowni, w tym liczne błędy ortograficzne

c) dysgrafia - tzw. Brzydkie, niestaranne, niewyrobione pismo.

Grupy szczególnego ryzyka występowania dysleksji:

1. dzieci urodzone przedwcześnie w tzw. zamartwicy noworodków (asfiksja)

2. dzieci z niską wagą urodzeniową i w złym stanie fizycznym ( w skali Apgar <6 punktów)

3. czynnik dziedziczny i genetyczny, tzn. dzieci z rodzin, w których takie przypadłości jak dysleksja rozwojowa, opóźnienie rozwoju mowy, oburęczność lub leworęczność pojawiły się już wcześniej u innych członków rodziny w poprzednich pokoleniach.

Uwarunkowania tych zaburzeń są wielorakie. Wskazuje się na dziedziczność, uszkodzenia układu nerwowego (podczas ciąży i porodu o nieprawidłowym przebiegu czy we wczesnym dzieciństwie), wreszcie na zaburzenia hormonalne. Zaniedbania środowiskowe pogłębiają zaburzenia i trudności dziecka.

Według współczesnej wiedzy na temat dysleksji, za jej występowanie odpowiedzialne są 3 rodzaje funkcji:

a) opóźnienie rozwoju funkcji wzrokowych

b) opóźnienie rozwoju funkcji słuchowo-językowych

c) opóźnienie rozwoju funkcji motorycznych

Symptomy dysleksji w różnych okresach życia:

1. wiek niemowlęcy (0 - 1 rok)

2. wiek poniemowlęcy (2-3 lata)

3. wiek przedszkolny (3-5 lat)

4. klasa „0” (6-7 lat)

5. wiek szkolny - klasy 1-3