Księżniczka i pirat
słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1998
kap. II próg
Pirat z soli i goryczy |
a F C0 |
W sieci świata się szamocze |
a F C0 E a |
Gwiazdy drżą księżniczce w oczach |
a F C0 |
W pustym zamku sowa krzyczy. |
a F C0 E a |
On zza mórz przyzywa burze |
C G0 |
By mu szlak kreśliły w toni, |
d d7 |
Ona wdycha z linii dłoni |
D0 G |
Bukiet tęsknot i odurzeń. |
a E |
On zza mórz przyzywa burze. |
a F C0 E a |
|
|
Z niewiadomych oddali |
E a |
Płynie fala ku fali |
E a |
Czy ją spotka, czy minie |
A7 G0 d d7 |
W ciemnych wirów gęstwinie. |
a C0 E a |
|
|
Sztorm go rzuca na wybrzeże |
a F C0 |
Gdzie Księżniczki stoi zamek |
a F C0 E a |
Ona mu otwiera bramę |
a F C0 |
Pirat ją w ramiona bierze |
a F C0 E a |
Tętnią ściany i sklepienia |
C G0 |
Cieni szeptem i oddechem |
d d7 |
Jego serce - suchy wiecheć, |
D0 G |
Lecz jej serce jest z płomienia. |
a E |
Tętnią ściany i sklepienia. |
a F C0 E a |
|
|
Fala z falą się zderza |
E a |
Poszukując przymierza |
E a |
Czy je znajdą - splątane |
A7 G0 d d7 |
Czy rozprysną się w pianę? |
a C0 E a |
|
|
On ją trzyma - ona krzyczy |
a F C0 |
Ona krzyczy, kielich strąca |
a F C0 E a |
Tak się miesza w nich bez końca |
a F C0 |
Trunek tęsknot i goryczy |
a F C0 E a |
Usypiają o poranku |
C G0 |
Oślepieni swym olśnieniem |
d d7 |
Ścichły echa, zgasły cienie |
D0 G |
Milczy sowa w pustym zamku |
a E |
Usypiają o poranku. |
a F C0 E a |
|
|
Fala wtapia się w falę |
E a |
I zapada w oddale |
E a |
Czy wśród burz i kipieli |
A7 G0 d d7 |
Nic ich już nie oddzieli? |
a C0 E a |
|
|
On odpływa odmieniony |
a F C0 |
Zdobyć dla niej złote grody |
a F C0 E a |
Bierze w drogę tęsknot słodycz |
a F C0 |
Jej czekanie smak ma słony |
a F C0 E a |
Czy on świat zdobędzie dla niej |
C G0 |
I Księżniczka z nim odpłynie? |
d d7 |
Czy on wróci i zostanie, |
D0 G |
Czy za widnokręgiem zginie? |
a E |
Czy on świat zdobędzie dla niej? |
a F C0 E a |
|
|
Płyną fale przed siebie |
E a |
I znikają w oddali |
E a |
Nie pytajcie się fali |
A7 G0 d d7 |
O to, czego nikt nie wie. |
a C0 E |
|
|
Płyną fale przed siebie |
E a |
I znikają w oddali |
E a |
Nie pytajcie się fali |
A7 G0 d d7 |
O to, czego nikt nie wie. |
a C0 E a |