• zgodność numeracji zamka i komory nabojowej;

• ogólny wygląd broni — czy nie ma na częściach metalowych brudu, rdzawego nalotu, zadraśnięć a na częściach drewnianych pęknięć, wgięć lub odłupań;

• działanie zamka i przyrządu spustowego;

• stan przyrządów celowniczych (otwartych i zamkniętych), czy nie zo­stały stłuczone lub przesunięte;

• czystość zamka i komory nabojowej;

• styk części metalowych z łożem i umocowanie pasa oraz posiadany zestaw przyborów.

Następnie należy przystąpić do bardzo dokładnego przeglądu lufy. Nie­zadowalający stan lufy może być przyczyną złych lub miernych rezulta­tów strzelania. Mogą w niej występować następujące mankamenty:

• rdzawy nalot, niezauważalny dla oka, uwidacznia się dopiero po prze­tarciu lufy czystą szmatką, na której pozostaną brązowe plamy. Mato­wy wygląd wnętrza lufy nie zostawia takich śladów;

• „wysypka”, są to małe punkty (kropki), pokrywające powierzchnię lufy, spowodowane nieczyszczeniem broni po rdzawym nalocie;

• ślady rdzy, które widoczne są jako ciemne plamy lub nieznaczne wgłę­bienia;

• rak, to jest znaczne wgłębienia w wewnętrznej części lufy. Są one do­brze widoczne jako plamy czarnego koloru. Jest to w zasadzie nieule­czalna choroba lufy;

• metalizacja lufy, która powstaje w następstwie „przyklejania” się mi­kroskopijnych zewnętrznych cząsteczek metalowych pocisku. Mogą one być ołowiane lub miedziane. Zaołowienie lufy powstaje szczególnie w broni małokalibrowej a zamiedzenie w broni ostrej;

—- zadraśnięcia mają wygląd dobrze widocznych kresek. Zadraśnięcia w komorze ¡nabojowej są mniej widoczne a często i niezauważalne go­łym okiem. Sprawdza się je ładując nabój ćwiczebny. Jeśli po wyjęciu naboju nie zauważy się na nim śladów, to znaczy, że zadraśnięć nie ma;

• zaokrąglenia krawędzi pól i bruzd są zauważalne przy dokładnym prze­glądzie lufy, początkowo stają się widoczne na lewej części jej po­wierzchni;

• rozdęcia są to obrączkowate, poprzeczne wgłębienia lufy, czarnego ko­loru. Mogą one być całkowite lub częściowe. Powodują je obce twarde ciała w lufie. Rozdęcia umiejscowione bliżej komory nabojowej przy­czyniają się do niebezpiecznego i przedwczesnego przepływu gazów do tyłu i broń taka nie nadaje się do użytku.

Bywają przypadki, że broń posiada niesprawności, które trudno wykryć. One to przyczyniają się często do nadmiernego rozrzutu strzałów. Nie­sprawności te można wykryć dopiero po długotrwałym i bardzo dokład­nym przeglądzie broni częstokroć dopiero w warsztacie rusznikarskim.