Minidystrybucje
Istnieją także minidystrybucje systemu Linux,które są alternatywą dla drogich routerów
które są niezbędne do postawienia sieci klienckiej składającej się z więcej niż 2 komputerów.
Oto one:

Alfa Linux
Jest to dystrybucja Slackware Linux, specjalnie "przykrojona" tak, aby zmieściła się na dwóch dyskietkach. Została bardzo uproszczona i nie zawiera wielu programów, ma służyć jako system "ratunkowy". Po uruchomieniu komputera z pierwszej dyskietki zostaniesz poproszony o włożenie drugiej i wpisanie disk2. Dysk ten zawiera programy użytkowe i na nim będzie zapisywana konfiguracja systemu. Niestety, system pozwala na łączenie się z Internetem jedynie przez modem (nie obsługuje kart sieciowych), w zamian zawiera podstawowe narzędzia sieciowe, m.in. klienta IRC, przeglądarkę WWW - Lynx, edytor Pico, nslookup, pełny shell bash.
Instalacja. System zajmuje dwie dyskietki. Należy rozpakować plik alfalinuks-xxx.tar.gz, np. programem WinZip. W utworzonym podkatalogu znajdziesz pliki alinuz1.img i alinuz2.img - wystarczy je nagrać na dyskietki i uruchomić z nich komputer.

BrutalWare
Jest to system przeznaczony dla administratorów (lub hakerów - zależnie od okoliczności). Mieści się na dwóch dyskietkach i trzeciej, dodatkowej. Zawiera wiele drobnych narzędzi do diagnostyki i podsłuchu w sieci: nmap, sniffit, linsniffer, program do łamania haseł (john the ripper) i programy sieciowe: Lynx, telnet, ftp, ssh (do nawiązywania bezpiecznych połączeń ze zdalnymi komputerami). Jest uruchamiany dość oryginalnie - po włączeniu komputera w trybie DOS należy włożyć pierwszą dyskietkę i uruchomić z niej plik a:\linux.bat. Komputer powinien mieć 16 MB RAM (sam system zajmuje 9 MB RAM), obsługiwane są karty sieciowe 3Com, Western Digital, NE2000. Instalacja: Należy przygotować trzy sformatowane dyskietki, a następnie rozpakować plik brutalware.zip lub brutalware.tar.gz i w powstałym podkatalogu uruchomić makedisk.bat (DOS/Windows) lub makedisk.sh (Linux/Unix).

CCLinux
Jednodyskietkowa wersja systemu. Od innych dystrybucji różni ją większa liczba programów GNU, takich jak powłoka bash, gzip, ls. CClinux zawiera serwer/klienta FTP, telnet, a nawet wygodny edytor joe. Bardzo przydatny jest skrypt netconfig, ułatwiający uruchomienie sieci, mouseconfig - konfiguruje mysz, ram - tworzy RAMdysk o zadanej wielkości i instaluje go w katalogu /mnt/ram[numer]. Po uruchomieniu zaloguj się jako root bez hasła. Instalacja Instalacja musi być wykonana z poziomu Linuksa, co jednak pozwala na optymalne skonfigurowanie systemu. Jako użytkownik root rozpakuj archiwum poleceniem: tar -xzf CClinux-1.5.tar.gz w powstałym podkatalogu CClinux-1.5 rozpakuj znajdujący się tam plik tree.tar.gz poleceniem:
tar -xzf tree.tar.gz wykonaj polecenie: ./MakeImage a następnie włóż dyskietkę do napędu i uruchom skrypt ./WriteDisk.

CLIeNUX
Skrót cLIeNUX oznacza "client-use-oriented Linux" - Linux zorientowany na użytkownika. Zawiera między innymi przeglądarkę Lynx, edytor Pico, język GForth, gcc, pppsetup, powłokę bash, sporo dokumentacji. Pełny system oferuje około 250 poleceń uniksowych, klika znakowych gier, znakowy arkusz kalkulacyjny sc. Instalacja Jeśli chcesz najpierw wypróbować cLIeNUX, przygotuj dwie dyskietki startowe, nagrywając na nie pliki bootkernel (dyskietka startowa) oraz rootTree (dyskietka zawierająca główny system). Jeśli chcesz zainstalować cały system, to możesz nagrać serię dyskietek zawierających pliki od Corea do Coreg, aczkolwiek w tym przypadku trzeba ręcznie utworzyć partycję główną i swap dla takiego systemu. Druga metoda wykonania pełnej instalacji jest prostsza. W DOS-ie utwórz katalog Linux skopiuj tam pliki clienux-xx.tar i wykonaj polecenie: tar.exe xvf clienux-xx-tar następnie np. WinZipem rozpakuj plik clieumds.tgz - archiwum zostanie rozpakowane do katalogu Linux. teraz będziesz musiał, niestety samodzielnie, przygotować plik wsadowy ładujący jądro systemu programem loadlin. Powinien on zawierać np. polecenie: loadlin zImage root=/dev/hda1 rw

Coyote Linux
Jednodyskietkowa wersja systemu, która umożliwia współdzielenie połączenia z Internetem przez wszystkie komputery w sieci lokalnej. Coyote Linux wywodzi się z projektu Linux Router Projest i umożliwia administratorom efektywne wykorzystanie połączenia internetowego przez modem kablowy. DSL czy linię dzierżawioną prez wszystkie komputery w sieci lokalnej. Coyote Linux, podobnie jak LRP, jest przeznaczony dla administratorów lub bardziej zaawansowanych użytkowników, jednak program instalacyjny bardzo przyspiesza pracę i nie trzeba być linuksowym expertem, żeby zbudować system dostosowany do własnych potrzeb. Niestety w przeciwieństwie to LRP, Coyote nie potrafi na razie korzystać ze zwykłego połączenia modemowego i Internetem, najczęściej stosowanego w Polsce. Minimalne wymagania sprzętowe to 486, 12 MB RAM, stacja dyskietek i dwie karty sieciowe. Wersja darmowa może być instalowana jedynie z działającego Linuksa. Pełna wersja komercyjna (kosztuje około 50$) ma wygodny kreator działający w Windows, umożliwiający skonfigurowanie systemu kilkoma kliknięciami. Instalacja Należy rozpakować plik archiwum w dowolnym katalogu poleceniem: tar -xvzf coyote-1.xx.tar.gz Powstanie podkatalog coyote, zawierający pliki instalacyjne. Uruchom w nim instalator poleceniem: ./makefloppy.sh Instalator zada kilkanaście pytań związanych z konfiguracją systemu (numer IP, różne usługi sieciowe, karta sieciowa, itd.) i poprosi o włożenie dyskietki. Po uruchomieniu z niej komputera zaloguj się jako root (bez hasła). Pojawi się proste menu, umożliwiające zmianę ustawień sieci, systemu i kontrolę pracy.

Dialup router MINI
Pozwala na łatwe przyłączenie całej sieci lokalnej do Internetu połączeniem modemowym - tworzy pomost modem <-> sieć lokalna. Mieści się na jednej dyskietce. Ciekawostką jest wbudowany cache name server, przyspieszający wykonywanie zapytań DNS. Ponadto ma możliwość IP Masquerade (maskowanie adresów IP w sieci lokalnej), jak również filtrowanie pakietów - fierwall do ochrony sieci lokalnej - oraz serwer Diald do urchamiania połączenia modemowego na żądanie (Dial On Demand). Wymagania: procesore 386, 8 MB RAM, stacja dyskietek, karta sieciowa 3COM 3c509, 3c905, NE2000, modem (także ISDN), twardy dysk nie jest konieczny. Po pierwszym uruchomieniu zostaniesz poproszony o podanie danych niezbędnych do konfiguracji sieci i połączenia z Internetem. Konfiguracja zostanie zapisana na dyskietce. Teraz musisz tak skonfigurować komputery sieci lokalnej, aby korzystały z Twojego "minirutera" (użyj adresu IP minilinuksa jak "default gateway" oraz "primary DNS"). Teraz wszystkie komputery powinny bez problemu korzystać z Internetu. Po pierwszym uruchomieniu należy podać hasło "sure". Instalacja Instalacja jest możliwa w DOS/Windows. Rozpakuj plik dialuprouter-xx.tgz np. programem WinZip, w powstałym podkatalogu uruchom plik wsadowy install.bat, który przygotuje dyskietkę i poprowadzi Cię dalej "za ręke" (do instalacji potrzebny jest również plik dr-mini-mods.zip, zawierający moduły jądra - sterowniki kart sieciowych. Należy odpowiedni sterownik dla swojej karty sieciowej skopiować do katalogu A:\modules i wyedytować plik A:\startup

DLX
Dystrybucja w całości startująca z jednej dyskietki, umożliwia uruchomienie linuksowego klienta FTP na niemal dowolnym pececie, bez względu na zainstalowany na nim system operacyjny. DLX jest przygotowany do obsługi napędów ZIP podłączonych przez port równoległy.

DosLinux/LoopLinux
Linux, który może być zainstalowany na dysku DOS/Winodws bez repartycjonowania, zajmuje 36 MB i znajduje się w katalogu C:\Linux. Zawiera między innymi fetchmail (do pobierani poczty e-mail), pppsetup, irc, lynx, mc, minicom (program terminalowy), mutt (znakomity program pocztowy), ncftp (łatwy w obsłudze program FTP), procmail (serwer poczty e-mail), tin (program do czytania grup dyskusujnych) itd. DosLinux obsługuje dyski/CD-ROM IDE/ATAPI/SCSI, karty sieciowe, modemy, karty dźwiękowe, myszki i drukarki. Zostaje zainstalowany w postaci jednego wielkiego pliku, który pop uruchomieniu jądra jest "montowany" jak gdyby był zwykłym dyskiem. DosLinux nie zawiera X-Window ani kompilatora gcc, ale można je łatwo dodać do systemu - instrukcja opisująca tę operację znajduje się w pliku /usr/X11/install.X.guide i /usr/doc/GUIDES/gcc-doslinux. Instalacja Uruchom plik setup.exe, skopiuj jądro (plik bzImage) systemu do C:\looplnx\kernel\ i zmień nazwę pliku na zimage. Skopiuj główny plik dystrybucji looplnx.tgz do katalogu C:\looplnx\package, przejdź do katalogu C:\looplnx\setup i uruchom (w trybie DOS) plik setup.bat - spowoduje to uruchomienie Linuksa. Po pierwszym uruchomieniu zaloguj się jako root i wykonaj polecenie: loop -create aby utworzyć wirtualny system plików. Po ponownym uruchomieniu komputera w katalogu C:\looplnx\system powinien znajdować się plik looplnx.img. Twój Linux jest już gotowy do pracy; należy go uruchomić poleceniem: C:\looplnx\looplnx.bat

DragonLinux
DragonLinux (dawniej IronWing) po instalacji zajmuje 153 MB na dysku DOS/Winodws, którego nie trzeba dzielić na partycje (korzysta z zsystemu UMSDOS). Najważniejszą zaletą tej dystrybucji jest prosta instalacja. System umożliwia łatwe łączenie się z Internetem (przez modem i sieć lokalną), zawiera pełny zestaw narzędzi znakowych, programy Lynx, Pico, Pine, IRC a nawet Midnight Commander, i - co najważniejsze - X-Window i graficzne środowisko użytkownika KDE. DragonLinux jest instalowany przy użyciu łatwego instalatora dla Windows i poleceniem: installpkg może być łatwo rozbudowywany o dodatkowe pakiety z dystrybucji Slackware. Oferuje prosty system pomocy uruchamiany poleceniem: dragonhelp .Również konfiguracja połączenia modemowego z Internetem jest prosta - program pppsetup poprowadzi Cię "za rękę". Instalacja Rozpakuj plik dragon80.zip i uruchom powstały plik install.exe. Po zakończeniu instalacji na pulpicie Windows znajdziesz skrót DragonLinux, do szybkiego uruchamiania Linuksa. Z poziomu DOS/Windows 3.x DragonLinux może być uruchamiany poleceniem: C:\linux\linux.bat

ELKS
ELKS (Embeddable Linux Kernel Subset) to niezwykła minidystrybucja Linuksa przeznaczona do procesorów 8086, 8088 oraz 80286. Zawierające specjalnie przygotowane jądro systemu. ELKS jest właściwie jego podzbiorem, ma nawet własny format plików binarnych. Głównym przeznaczeniem ELKS jest przygotowanie wersji Linuks do różnych kontrolerów przemysłowych, automatów i innych systemów typu "embedded", gdzie powszechnie używa się procesorów 8080/88. Na razie ELKS znajduje się w początkowym stadium rozwoju i nie zawiera wielu użytecznych programów, ale warto zobaczyć jak stary XT pracuje z Linuksem... można nawet używać dyskietki 360 kB. Komputer musi mieć około 640 KB RAM. cały system zajmuje jedynie ok. 900 kB. Instalacja Należy nagrać dyskietkę systemową z plikiem comb.img. Po starcie systemu zaloguj się jako root (bez hasła).

Floppix
Floppix to zdecydowanie najlepsza z opisywanych poniżej minidystrybucji Linuksa - mieści się na dwóch dyskietkach. Jest to miniaturowa wersja Debian 2.1, a dzięki temu znakomite narzędzie "szkoleniowe" - zawiera dużo programów i pozwala na naukę posługiwania się Linuksem bez instalowania na dysku. System w ogóle nie korzysta z twardego dysku - nawet nie ma takiej możliwości - dzięki czemu początkujący użytkownicy nie uszkodzą ważnych plików. Floppix zapewnia trzy konsole wirtualne (na ósmej konsoli tekstowej jest wyświetlany zapis zdarzeń systemowych), zawiera narzędzia: find, grep, cut, vi, tr, sed, awk, sort, wc, gzip, tar, diff, lpr, programy sieciowe m.in. DHCP, PPP (do połączenia z Internetem przez modem), ping, telnet, ftp, mail, ssmtp, fetchmail, links, ssh, ipfwadm. Co ciekawsze, zawiera serwer inetd, tcpd, telnetd, ftpd, icmplogd, cron, lpd. Floppix ma uaktualnienia związane z bezpieczeństwem i problemem Y2K z dystrybucji Debian 2.1r4. Wymagania - co najmniej procesor 486DX, 16 MB RAM, stacja dyskietek. Obsługiwane karty sieciowe to 3c503, 3c509, 3c905, DEC31*4*, NE2000 (PCI), SMC Ultra, Via-Rhine. Chcąc uruchomić Floppix, włącz komputer w trybie MSDOS i wykonaj polecenie: a:\loadlinux linux Instalacja Przygotuj dwie sformatowane dyskietki, uruchom w DOS/Windows plik flopix.exe (samorozpakowujące się archiwum) - uruchom powstały plik instal.bat

Freesco
Historia.
Początek projektu Freesco to rok 1999, kiedy to Sergei Storozhevykh postanowił zrobić router, który da się uruchomić z dyskietki i będzie miał niewielkie wymagania sprzętowe. Wkrótce do współpracy przystąpili inni, w tym Lewis Baughman. Żeby zobaczyć, kto bierze udział w rozwijaniu projektu, zajrzyj na Oficjalną Stronę Freesco. Już na początku 2001 roku Freesco znalazło zagorzałych zwolenników w Polsce. Konrad Lewandowski i Łukasz Skłodowski zrobili pierwszą polską stronę o Freesco, która wkrótce została zgłoszona do światowych zasobów internetowych tej minidystrybucji. W okresie 2001 - 2002 Freesco zaczęło się rozwijać bardzo dynamicznie, wśród developerów pojawili się tacy ludzie jak Dingetje, czy Tigger, skromniutki routerek stał się wkrótce serwerem "pełną gębą". Także w Polsce nastąpił istny boom freescowy, a to za sprawą rozwijającej się technologii SDI. Jednym z najstarszych stażem użytkowników Freesco jst Michał Lechański (Mis'), który od początku był uczestnikiem newsowej grupy trzepak.freesco, a później założycielem alt.pl.freesco. Wśród inicjatorów rozwoju Freesco należy wymienić też Leszka Filipskiego (pierwsze pakiety i zmieniony ramdisk), Grzegorza Cichowskiego (byko), który opracował specyficzne dla naszych potrzeb implementacje Freesco do SDI. Do pierwszych administratorów Freesco zalicza się wciąż aktywny Marcin Borzyczkowski (cinas). Przełom nastąpił w 2002 roku, po krótkim okresie stagnacji wówczas właśnie reaktywowane zostały prace nad dalszym rozwojem Freesco w naszym kraju. Podczas pierwszego Zjazdu Freesco w Tuchomiu została założona Polska Grupa Freesco. Stopniowo pojawiali sie nowi ludzie i nowe pomysły. Obecnie ponad 30 pakietów Freesco jest dziełem polskich autorów, a także wiele ciekawych rozwiązań w zakresie tunningu systemu i poprawienia bezpieczeństwa serwerów.
O systemie.
Freesco to system oparty na jądrze serii 2.0.3X. Ma niewielkie wymagania sprzętowe i może służyć jako router dla łącz SDI, neostrada (pppoe), DSL i innych opartych na dostępie do internetu przez kartę sieciową lub modem na złączu szeregowym. W podstawowej wersji może działać z dyskietki. Moze też pełnić funkcję serwera usług (www, e-mail, ssh, ftp i inne). Wymaga komputera z procesorem minimum 386 i 8 MB RAM. Po zakończeniu konfiguracji, nie jest potrzebna karta graficzna, monitor, ani klawiatura (o ile umożliwia to BIOS komputera). Freesco jest też systemem bezpiecznym, poniewaz większość exploitów wymaga kompilatora, a tego we Freesco brak. Poza tym gros exploitów zorientowanych jest na nowsze programy i nowsze jądra systemowe. Linux Freesco doskonale się nadaje do zastosowania wszędzie tam, gdzie niewielkim kosztem potrzeba założyć sprawny i wydajny serwer, a więc w szkołach, małych firmach, sieciach sąsiedzkich. Biorąc pod uwagę koszt sprzętu i systemu w systemach typu Windows, można zaoszczędzić około 10 tysięcy złotych.
Hal91
Kolejna minidystrybucja przeznaczona dla użytkowników sieci. Zawiera m.in. e2fsck, elvis i vi (edytory tekstu), fdisk, telnet, ftp, pppd, chat, dzięki czemu łatwo można łączyć się z Internetem przy użyciu modemu. HAl91 potrafi się łączyć z Internetem także przez sieć lokalną (jądro ma wkompilowane sterowniki dla najpopularniejszych kart sieciowych). Niestety, nie jest możliwe uruchomienie nowszych programów, ponieważ Hal91 korzysta z biblioteki libc 5 pochodzącej jeszcze z Red Hat 4.2. W przeciwieństwie do innych "jednodyskietkowców" daje się nawet zainstalować na twardym dysku. Instalacja Należy nagrać plik hal91.img na dyskietkę i uruchomić z niej komputer.

Linux ina Pillbox (LIAP)
Nazwa LIAP oznacza po polsku "Linuksowe pigułki" (dosłownie linux w fiolce z pigułkami). Dystrybucja zawiera dyskietki "pigułki". Każda z nich jest dobra na jedno schorzenie, ale nie nadaje się na inne. Projekt jest w fazie konstrukcji i nie wszystkie pigułki są jeszcze opublikowane. Kiedy wiadomo, jaki mamy problem, można wybrać najlepszą pigułkę. Nie ma za to pigułki, która wyleczyłaby wszystko. Każda dyskietka ma nazwę leku lub jakiejś substancji. Są 2 rodzaje dyskietek. Dyskietki z jądrami zawierają 2 jądra do wyboru, prekompilowane do konkretnych zastosowań. Po załadowaniu jądra wkłądamy dyskietkę z systemem (drugi rodzaj). W zasadzie każde jądro da się użyć z każdym systemem, ale może to nie mieć sensu. Obecnie wszystkie dyskietki mają format 1722 KB (!). Instalacja Pierwsze wersje były publikowane jako wielkie archiwum liap-....tar.gz. Jednak upgrade jednej dyskietki nie może zmuszać do ładowania całego archiwum. Dlatego teraz każda pigułka jest w oddzielnym pliku, zawiera jednak licencję i informacje o prawach autorskich. Pod Linuksem wystarczy sformatować dyskietki przez "fdformat /dev/fd0H1722", po czym nagrać na nich obrazy przez "dd if=obraz of=/dev/fd0H1722". Pod DOS-em pobierz dosinst.zip. Jest to malutki linux bazujący na umsdos pozwalający na sformatowanie i nagranie takiej dyskietki. Przy 8MB RAM lub mniej należy utworzyć plik C:\liapswap zawierający 3 pola oddzielone dwukropkami: nazwa pliku wymiany, z jakim rozmiarem utworzyć jeśli nie istnieje i nazwa pliku z partycją /usr (opcjonalnie, np. _pocket_.swp:16:usr.swp:) Wtedy tworzy się plik wymiany i ewentualnie /usr montowany jest jako plik loop a nie w ramdysku (działa na 4 MB). Każda dyskietka zawiera podmontowywalny obszar z minixem montowany pod /liap sktyptami liapmount i liapumount. Jeśli istnieje /liap/etc, jego zawartość nadpisuje /etc i w ten sposób można zmieniać ustawienia np. numer dla wvdiala.

Linux Router Project (LRP)
LRP jest przeznaczony dla administratorów poszukujących wyspecjalizowanego sposobu dostępu do Internetu i ochrony sieci lokalnej. Mieści się na jednej dyskietce i nie wymaga twardego dysku w komputerze. Można dzięki niemu w ciągu kilki chwil zmienić komputer w pełnosprawny ruter (jeśli są zainstalowane dwie karty sieciowe) lub firewall. Również proste jest uruchomienie maskowania sieci lokalnej (NAT - Network Translation Adress) - gdy komputer z LRP uniemożliwia dostęp "z zewnątrz" do komputerów w sieci lokalnej, ale pozwala wszystkim użytkownikom na bez porblemowe korzystanie z Internetu. LRP + komputer 386 DX/486 z 16-32 MB RAM + modem/linia dzierżawiona to rozwiązanie wystarczające małej sieci (do 20-30 komputerów). Łatwo można tak dostosować skrypty startowe, aby wszystkie reguły filtrowania i rutowania pakietów były uruchamiane automatycznie przy starcie komputera - wówczas system nie wymaga większego nadzoru i nawet po nagłym zaniku napięcia wystartuje sam (nie ma ryzyka uszkodzenia dysku twardego). LRP może pracować jako ruter, switch, serwer dostępowy RADIUS PPP/SLIP, pozwala na korzystanie z sieciowych dysków udostępnionych przez NFS/SAMBA. Generalnie przy odrobinie inwestycji i wiedzy można sobie przygotować bezpłatny system, za który trzeba byłoby zapłacić setki tysiące dolarów. Po uruchomieniu zaloguj się jako root (hało nie będzie potrzebne), wyświetlone zostanie menu umożliwiające zmianę ustawień sieci, systemu i pakietów. Instalacja  Zapisz na dyskietce plik idiot-image_1440KB_xx.img

LOAF
LOAF (Linux On A Floppy) zajmuje 1,2 MB. Dostępne są obrazy binarne dyskietek przeznaczone dla różnych kart sieciowych. LOAF stanowi znakomitą propozycję dla początkujących użytkowników, którzy chcą nauczyć się pracy z klasycznymi, znakowymi, uniksowymi narzędziami sieciowymi, takimi jak ping, ftp, tracerout, telnet, ssh, Lynx. LOAF nie korzysta z twardego dysku, minimalne wymagania to 386 SX, 4 MB RAM, stacja dyskietek (3,5 lub 5,25 cala) - taki sprzęt można dość często spotkać w pracowniach informatycznych na polskich uczelniach. Dostępne są gotowe pliki obrazu "images" ze sterownikami dla różnych kart sieciowych:
loaf1.img - 3c503
loaf2.img - 3c509/579
loaf3.img - 3c59x i 3c90x
loaf4.img - NE1000/2000 (ISA)
loaf5.img - NE2000 (PCI)
loaf6.img - EtherExpress Pro PCI 10+/100B/100+
loaf7.img - EtherWORKS 3 (DE203/204/205)
loaf8.img - WD80x3
loaf9.img - DECchip Tulip
Po uruchomieniu zaloguj się jako root bez hasła. Teraz możesz nawet wyjąć dyskietkę z napędu - system nie będzie już z niej korzystał. LOAF dysponuje czteroma konsolami wirtualnymi. Instalacja Należy wybrać odpowiedni plik loaf*.img i nagrać go na dyskietkę.

Monkey Linux
Monkey Linux może być rozpakowany na dysku DOS/FAT32, bez podziału na partycje. Jest to kompletny system na pięciu dyskietkach, nawet zawiera XServer dla kart SVGA (niskiej wydajności - ale za to działa niemal ze wszystkimi kartami graficznymi) i sterowniki kart sieciowych 3c5x9, 3c59x, 3c900, NE2000/NE1000, WD80x3. Zajmuje 30 MB, wymaga przynajmniej procesora 386 SX i 4 MB RAM, obsługuje protokół IPX/SPX - może korzystać z dysków i drukarek sieci Novell Netware. Dostępne są nowe gotowe do instalacji pakiety takie jak Netscape, kompilator gcc, źródła jądra. Minimalne wymagania to 386 SX, 4 MB RAM, 20 MB na dysku twardym + 10 MB na swap (plik wymiany), karta VGA. System zawiera X-Window XFree 3.2, Fvwm95, xterm, edytor vi, joe, programy sieciowe telnet, ssh, ftp, tracerouter, nslookup, Lynx, narzędzia: bootpd, bootpgw, cron, wiele narzędzi dla programistów - awk, sed, Perl, programy do korzystania z sieci Novell i Windows Network (SMB). Monkey korzysta z własnego formatu pakietów, jeśli chesz dodać nowe pakiety, utwórz katalog C:\Linux\Install i umieść tutaj pakiety z podkatalogu "packages" w katalogu zawierającym Monkey - są to: Apache, DOSEmu, gcc, kod źródłowy jądra, strona manuala, przeglądarka Netscape, sendmail + pine, serwery X-Window dla kart Mach 64 i S3. Instalacja Utwórz na dysku katalog C:\Linux - w nim zostanie zainstalowany Linux. Rozpakuj archiwum rozpoczynające się od pliku mlinuxXX.arj. Chcąc uruchomić system w katalogu C:\Linux uruchom plik wsadowy Linux.bat. Możesz w dowolnej chwili pozbyć się Monkey Linuksa usuwając katalog C:\Linux

muLinux
Miniaturowy Linux, mieści się na jednej dyskietce. System bazowy obsługuje PPP, karty sieciowe Ethernet, NFS, SAMB-y, FTP, IRC, ipfw itd. Na dystrybucję składa się jedna dyskietka "bazowa" oraz dodatki (każdy na osobnej dyskietce): EXT - zestaw dodatkowych narzędzi modułów jądra, X11 - czyli X-Window - zawiera m.in. 3 menadżery okien: fvwm95, wm2 i AfterStep, VNC - X-serwer z obsługą Virtual Network Computing, GCC - kilka kompilatorów wraz z narzędziami. muLinux z powodzeniem może służyć jako... serwer sieciowy - zawiera m.in. prosty serwer WWW, specjalną wersję sendmaila liczącą 1216 bajtów, serwer FTP, telent/SSH. Można skonfigurować system jako firewall, działa IP masquerading, są programy sniffit (podsłuchiwanie pakietów TCP/IP), netcat i nmap (skanery portów). Dostępne są także 3 przeglądraki WWW: lynx, Quark i Chimera. Jest klient FTP, news (z możliwością pracy offline) i IRC oraz narzędzia sieciowe. Do czytania poczty offline służy specjalna, miniaturowa wersja programu fetchmail. muLinux potrafi też wysyłać i odbierać faksy przy użyciu dowolnego faksmodemu (oczywiście z wyjątkiem winmodemów). W systemie znajduje się edytor binarny muhex, pozwalający na użycie muLinuksa jako dyskietki awaryjnej. Jako edytor służy elvis - miniaturowy koln vi oraz ae (znajdujący się na dyskietce z X11). W zastępstwie systemowego podręcznika man na głównej dyskietce znalazło się polecenie help, prawdziwe manpages można znaleźć na dyskietce GCC. Jest wreszcie szęść rozrywkowa: kilka prostych gier i programów muzycznych do odtwarzania CD, plików wav i mp3 oraz nagrywania i generowania plików wav. Spośród innych dyskietkowych linuksów muLinux wyróżnia polecenie clone. Pozwala ono na zainstalowanie systemu na partycji dosowej, jako systemu loop lub UMSDOS (bez wydzielenia dodatkowej partycji Linuksa - opcja przewidziana zwłaszcza do wykorzystania w cudzych komputerach) lub ext2. Jeśli zainstalujesz muLinux na partycji UMSDOS, to system będzie się uruchamiał znacznie szybciej niż z dyskietek. Minimalny obsługiwany procesor to 386, koprocesor nie jest wymagany. Obsługiwane są niektóre modele Sound Blastera oraz - co ciekawe - PC Speaker, czego nie potrafi standardowo zwykły Linux. Obsługiwana jest mysz i karty sieciowe: 3Com, WD8003 i 8013, SMC-ultra, ne1000/2000/2000 PCI. X-serwer obsługuje jedynie 16 kolorowy tryb VGA. Instalacja Po rozpakowaniu pliku mulinux-xxx.tgz, zawierającego ostatnią wersję dyskietki bazowej i narzędzi do tworzenia muLinuksa, oraz po spakowaniu do powstałego katalogu plików X11.tgz i EXT.tgz uruchom w Linuksie polecenie ./mu -i. Uruchamia ono skrypt zapisujący muLinux na dyskietki. Po wybraniu opcji 1 (czyli utworzenia standardowej 1.7 MB dyskietki startowej, można też zapisać ją na dwóch dyskietkach 1.7, 1.44 lub dowolnej kombinacji obu tych formatów). Uwaga: możliwa jest też instalacja z systemu DOS/Windows, jednak zaleca się tworzenie dyskietki z poziomu Linuksa. Start muLinuksa wymaga przebicia się przez niezliczone pytania o konfigurację komputera, potrzebne usługi i posiadane rozszerzenia. Na szczęście można zapisać na dyskietce wiele profili przeznaczonych do różnych komputerów lub zastosować i pominąć wszystkie te pytania w trakcie następnego uruchomienia w tym samym komputerze.

PocketLinux
Jest to jednodyskietkowa dystrybucja Linuksa, a co ciekawe - jej autorem jest Polak, Paweł Więcek. W związku z tym Pocket Linux jest znakomicie przystosowany do polskich warunków - przede wszystkim został domyślnie skonfigurowany do łączenia się z internetem przez numer dostępowy TP S.A, udostępnia polskie czcionki i mapowanie klawiatury! Zawiera wszystko co jest potrzebne do rozpoczęcia pracy w sieci - przeglądarkę WWW Lynx, SSH (Secure Shell) do bezpiecznego nawiązywania połączeń ze zdalnymi serwerami, obsługuje pobieranie adresu IP z serwera DHCP (bootp), montowanie zdalnych systemów plików przez NFS (Network Filesystem), program FTP, telnet, vi i mtr (diagnostyka sieci). Instalacja Należy utworzyć dyskietkę startową, używając pliku image-xxx.bin i uruchomić z niej komputer.

Pygmy Linux
Dystrybucja Linuksa oparta na systemie plików UMSODS może więc być zainstalowana na partycji DOS/Windows bez partycjonowania, co pozwala na łatwą instalację przez początkującego i używanie "obok" istniejącego systemu DOS/Windows. Minimalna konfiguracja to procesor 386, 4 MB RAM i około 25 MB miejsca na dysku. Pygmy jest gotowy do łączenia z internetem przez modem i sieć lokalną. Jedyną wadę stanowi to, że korzysta ze starszej wersji biblioteki systemowej libc5, co uniemożliwia instalację najnowszych binariów. Jest dostępne rozszerzenie PYGMY X zawierające X serwer, menadżera okien ICEWM i przeglądarkę VNC. Pygmy zawiera program Pine (program pocztowy i news), przeglądarkę Lynx, program Wget do ściągania plików i stron WWW z Internetu, ppp-setup ułatwiający konfigurację połączenia modemowego, netconfig - skrypt do konfiguracji sieci, sendmail - serwer pocztowy, fetchmail - do pobierania listów z wielu skrzynek pocztowych, SSH, przeglądarkę plików graficznych zgv, menadżer plików Midnight Commander itp. Instalacja Utwórz w DOS/Windows katalog c:\linux, skopiuj do niego wszystkie pliki pygmy06 i uruchom pygmy06.exe. Po rozpakowaniu wszystkich plików możesz uruchomić Linuks plikiem wsadowym c:\linux\linux.bat z poziomu DOS-u.

RamLinux
Wyspecjalizowana minidystrybucja narzędziowa przeznaczona do naprawy istniejącego już na dysku Linuksa. Najciekawsze jest to, że na jednej dyskietce zmieścił się również Midnight Commander - menadżer plików podobny do Nortona Commandera. Są również dwa narzędzia "ratunkowe" - mbr, który pozwala wykonać kopię zapasową sektora startowego (MBR)i twardego dysku oraz fixdisktable do naprawy tablicy partycji. Można montować partycję DOS/Winodws. Wadę stanowi całkowity brak obsługi sieci. Jest to świetne rozwiązanie dla początkujących, którzy jeszcze sobie nie radzą z ręcznym wydawaniem poleceń - Midnight Commander jest świetnym pomocnikiem w takich sytuacjach. Instalacja W DOS/Windows uruchom plik ramf61.exe, wejdź do powstałego podkatalogu ramflop i wpisz c:\ramflop>fdimage ramflop.img a: . Uruchom system z utworzonej dyskietki.

Tomsrtbt
Jednodyskietkowa dystrybucja do stosowania jako dyskietka ratunkowa. Na 1.7 MB umieszczono niewiele narzędzi sieciowych, nie ma gier, a większość miejsca zajmują narzędzia do tworzenia, formatowania i naprawy partycji (nie tylko linuksowych - również FAT i minix), sterowniki napędów SCSI i PCMCIA, edytory tekstowe (emacs, vi) i hadeksymalne. Nie mogło też zabraknąć pakerów (tar, gzip, bzip2 i undeb - do rozpakowania pakietów Debiana/Corel Linuxa). Program pozwala na obsługę streamerów. W rękach doświadczonego administratora tomsrtbt jest potężnym narzędziem - pomaga odzyskać choć danych po prawie każdej awarii dyskowej (nie tylko dysków linuksowych). Zwykłemu użytkownikowi nie oferuje co prawda większych możliwości niż muLinux czy inne minidystrybucje ogólnego przeznaczenia, jednak ze względu na swoją specjalizację może być prostszy w użyciu. Oprócz zastosowań ratunkowych można go użyć w bezdyskowym komputerze sieciowym - np. do zdalnej pracy na innym komputerze przez telnet. Ciekawym programem sieciowym zawartym w tomsrtbt jest snarf - służy do ściągania stron WWW lub plików z serwera FTP na lokalny komputer (jest to namiastka wget, znanego ze zwykłych dystrybucji Linuksa). Instalacja Instalacja sprowadza się do rozpakowania archiwum, włożenia czystej dyskietki do napędu i uruchomienia skryptu install.s (w Linuksie) lub install.bat w DOS-ie. Po uruchomieniu system startuje wielokrotnie szybciej niż np. muLinux, zadaje też znacznie mniej pytań o konfigurację.

Xdenu
Wyspecjalizowana minidystrybucja która zmieni twój komputer PC w X terminal, a przy tym mieści się na dwóch dyskietkach. Wystarczy procesor 386 i co najmniej 8MB RAM oraz obsługiwana karta sieciowa, aby można było połączyć się z X serwerem działającym w sieci lokalnej (lub przez Internet za pomocą modemu, po zainstalowaniu odpowiedniego rozszerzenia). Dostępne są dodatkowe rozszerzenia - edytory, obsługa PPP i programy sieciowe. Xdenu będzie przydatny dopiero wtedy, gdy w sieci znajduje się X serwer akceptujący zdalne połączenia - jego funkcję może pełnić każdy Linux/Unix. Ponieważ wszystkie zadania są wykonywane na zdalnym komputerze, szybkość i wydajność maszyny, na której pracujesz, nie ma większego znaczenia. Instalacja Instalacja możliwa jest na dwa sposoby: albo przygotowanie dyskietki startowej, albo uruchomienie systemu z twardego dysku. W pierwszym przypadku (FloppyX) utwórz dwie dyskietki - startową, używając obrazu odpowiedniego do swojej karty graficznej: boots3 dla kart S3, bootm32 dla Mach 32, bootm8 dla Mach 8 i svga dla innych. Obraz dla drugiej dyskietki znajduje się w pliku config.gz. Po uruchomieniu komputera z dyskietki boot, zaloguj się jako root, bez hasła i uruchom program setup. Teraz można uruchomić X Window poleceniem startx. Jeśli chcesz zainstalować Xdenu na twardym dysku (HdX) użyj w DOS/Windows samorozpakowującego się archiuwm linuz.exe lub linuzs.exe w komputerze z z kontrolerem SCSI. Nowy system można uruchomić poleceniem c:\linux\etc\loadlin\linux.bat, dalej konfigurując tak jak w wersji dyskietkowej. Aby zainstalować odpowiedni X serwer, należy skopiować go (z podkatalogu xkits) do katalogu c:\ i po uruchomieniu Linuksa zainstalować, np. poleceniem upgrade/DOS/xkits3.tgz

Wspólny kernel - istota linuxa

Powróćmy teraz do sprawy dystrybucji linuxa. Wiemy ze jest ich dużo. Maja oczywiście rożne nazwy, po czym je rozróżniamy. Wiele ludzi popełnia błąd myśląc ze to osobne systemy. Najpierw jednak powiemy sobie jedno. Nazwa "linux" oznacza same jądro systemu. Z historii wiemy, ze napisał go Linus. Resztę oprogramowania dopisali już inni, ale bazując na jądrze, które napisał Linus!. Prawdopodobnie później ludzie, jak to ludzie poróżnili się, jeżeli chodzi o to gdzie maja być pliki konfiguracyjne systemu, gdzie maja się znajdować programy, itd. Jednakże wszyscy zgodnie i razem korzystali z jądra systemu. To jest właśnie Linux. Jednakowe jądro dla każdej dystrybucji.

Co maja wspólnego?

Każda dystrybucja ma przede wszystkim jak już to powiedziałem wspólne jądro systemu, które odpowiada za komunikacje programów ze sprzętem. Jest to bardzo wielka cecha wspólna. Ponieważ same jądro zawiera w tej chwili około 17MB spakowanego kodu źródłowego. Jakby to wydrukować, zajęłoby nam to z parę tysięcy stron A4.??? W każdym bądź razie dużo. Dystrybucje linuxa maja także wspólne programy. Kożystają z tych samych programów napisanych wcześniej, jednakże nieznacznie zmodyfikowane, po to, aby standardowo wykonywały jakąś funkcje. Zatem każdy program, który działa na jednej dystrybucji będzie działał na innej (wynika to z tego, że jest jeden wspólny kernel) Co więcej, programy te w każdej dystrybucji maja takie same pliki konfiguracyjne, z taka sama składnią. Także umiejąc konfigurować jakiś program pod jedna dystrybucja nie będziemy mieć problemu z konfiguracja tego samego programu na innej dystrybucji. Na wszystkich dystrybucjach istnieją takie same zasady dotyczące praw dostępu. Mianowicie dokładnie tak samo można zmodyfikować prawa dla każdego użytkownika na jednej dystrybucja jak i na drugiej. Tak samo się montuje dyski w systemie, co tez wynika z tego, ze jest jedno wspólne jądro.

Czym się różnią?

Każda dystrybucja różni się od siebie przede wszystkim innym programem instalacyjnym. Inaczej wyglądają, są bardziej lub mniej zautomatyzowane. Różne programy instalacyjne maja więcej lub mniej dokumentacji opisującej proces instalacji, co powoduje, ze czasami możemy spokojnie przeczytać i zrozumieć, co one robią a czasami należy kierować się intuicja. Wraz z instalacją mamy różne sposoby zarządzania pakietami. Pakiet jest to nic innego jak jakiś program lub zestaw programów, które wykonują konkretna funkcje. Prawie każda dystrybucja ma inaczej pogrupowane programy w pakietach i prawie w każdej inaczej się instaluje te pakiety. Są w rożnie zorganizowanych plikach i o różnych rozszerzeniach. Jednakże nie należy zapominać ze to wciąż te same programy. Jeszcze jedna różnica miedzy dystrybucjami to inna lokalizacja skryptów startowych. Co prawda zawsze są one w katalogu /etc. jednakże w prawie każdej dystrybucji inaczej są te skrypty napisane i w trochę innej kolejności wykonują swoje działania, które tez prawie zawsze są takie same w każdej dystrybucji. Inne lokalizacje plików konfiguracyjnych tez są jedna z różnic miedzy dystrybucjami. Znajdują się w różnych katalogach, w różnych podkatalogach. Jednakże trzeba dalej pamiętać, ze pliki te są takie same we wszystkich dystrybucjach.

---