Piotr Buda, rok IV, NTK

model kerygmatyczny

Gimnazjum w Mrzeżynie

klasa IIIa

……………………… …...………………..

data podpis opiekuna praktyk

Dobro wspólne

Cel: Ukazanie dobra wspólnego jako zasady życia społecznego. Zachęcenie do osobistej troski o dobro wspólne.

Osiągnięcia:

- uczeń wie czym jest dobro wspólne w społeczeństwie;

- uczeń rozumie, że w każdej większej społeczności istnienie dobra wspólnego jest pożyteczne dla jej członków;

- uczeń potrafi dbać o dobro wspólne, z którego korzysta jako obywatel, uczeń i członek Kościoła.

Orędzie zbawcze: Dobro wspólne przez Kościół rozumiane jest jako suma „warunków życia społecznego, jakie bądź zrzeszeniom, bądź poszczególnym członkom społeczeństwa pozwalają osiągnąć pełniej i łatwiej własną doskonałość” (KDK 26). Opiera się ona na postawie społecznej określonej jako „dawanie”: jednostka ma swój wkład w dobro wspólne społeczności. Dobro osoby i dobro wspólne nie stoją w sprzeczności, lecz wzajemnie się dopełniają. Troska ze strony państwa o dobro wspólne powinno opierać się na trzech istotnych elementach: poszanowaniu osoby, dobrobycie społecznym i rozwoju społeczności oraz zabezpieczeniu pokoju.

Pomoce: Podręcznik ucznia s. 19-22, fragmenty wiersza Myśląc Ojczyzna… (M1), arkusze papieru (ok. 7 szt.), pisaki, modlitwa na zakończenie (M2).

Treść katechezy	metody
Modlitwa: Ojcze nasz… Przygotowanie do zajęć i sprawdzenie obecności. I. Dobro wspólne w państwie Katechezę rozpoczynamy od przypomnienia czym jest Ojczyzna. W tym celu recytujemy fragmenty wiersza Karola Wojtyły Myśląc Ojczyzna… Prosimy, aby uczniowie spróbowali wyjaśnić jak autor rozumie pojęcie „Ojczyzna”. Następnie pytamy jak oni rozumieją to pojęcie. Na zakończenie podsumowujemy wszystkie wypowiedzi i wyjaśniamy, że Ojczyznę tworzą ludzie mieszkający na terenie danego kraju i są oni nosicielami określonej tradycji, kultury, języka, zwyczajów i obyczajów. Członkowie tej wspólnoty mogą korzystać z dóbr, które posiada wspólnota. O dobru wspólnym będziemy dzisiaj rozmawiali na katechezie. Temat: Dobro wspólne Postawienie problemu: Czym jest dobro wspólne?	Wspólna modlitwa Zapis w dzienniku Katecheta recytuje wiersz (M1) Rozmowa kierowana Podsumowanie katechety Zapis w zeszycie
II. Dobro wspólne, o które się troszczymy Prosimy by uczniowie przeczytali fragment z podręcznika (s. 20-21). Gdy wszyscy zapoznali się z treścią prosimy, by uczniowie dokończyli zdanie: Dla mnie dobro wspólne to… (odpowiedzi zapisujemy na tablicy w formie słoneczka). Przykłady, które mogą podać uczniowie: prawo do wolności, możliwość postępowania zgodnie z własnym sumieniem, prawo wyznawania religii, opieka zdrowotna, szkoła, kino, publiczne środki transportu. Notatka: Dobro wspólne - jest sumą warunków życia społecznego, które grupom lub poszczególnym członkom społeczeństwa pozwalają osiągnąć pełniej i łatwiej własną doskonałość. Dobro wspólne odnosi się do życia wszystkich (notatką jest również wykonane na tablicy słoneczko). Kto powinien dbać o te dobra? W jaki sposób z nich korzystać? Notatka: Państwo troszcząc się o dobro wspólne powinno zapewnić obywatelom: poszanowanie osoby; dobrobyt społeczny i rozwój społeczności; zabezpieczenie pokoju. Na zakończenie dzielimy klasę na grupy 3-osobowe i rozdajemy grupom arkusze papieru i pisaki. Prosimy o wykonanie plakatu na temat: troska ucznia III klasy gimnazjum o dobro wspólne. Czas na wykonanie pracy: 10 min. Omówienie prac przez uczniów i komentarz katechety. Zadanie domowe: Wybierz jedną ze wspólnot, której jesteś członkiem (np. rodzina, klasa, harcerstwo) i zapisz w zeszycie te dobra wspólne, z których korzystasz. Modlitwa na zakończenie: Przed Tobą, jedyny Boże… (podręcznik s. 22)	Praca z podręcznikiem Słoneczko Zapis w zeszycie Dyskusja i podsumowanie katechety Zapis w zeszycie i omówienie poszczególnych punktów Praca w grupach - wykonanie plakatu Komentarz katechety Zapis w zeszycie Wspólna modlitwa

Materiały katechetyczne:

M1: Fragmenty wiersza Karola Wojtyły Myśląc Ojczyzna…

Ojczyzna - gdy myślę - wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam,

Mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym,

Aby wszystkich ogarniać w przeszłość dawniejszą niż każdy z nas:

Z niej się wyłaniam… gdy myślę Ojczyzna - by zamknąć ją w sobie jak skarb.

Pytam wciąż, jak go pomnożyć, jak poszerzyć tę przestrzeń, którą wypełnia.

(…)

Gdy dokoła mówią językami, jak narastały pokolenia, wnosząc do skarbca swej ziemi rzeczy stare i nowe -

Ziemia stała się łożyskiem świateł zapalanych głęboko w ludziach, płynęły wciąż jednakowo te same rzeki i wciąż na nowo opływał ziemię strumień mowy wzbierając historią.

(…)

Ojczyzna: wyzwanie tej ziemi rzucone przodkom i nam, by stanowić o wspólnym dobru i mową własną jak sztandar wyśpiewać dzieje.

M2: Modlitwa na zakończenie:

Przed Tobą, Jedyny Boże,

składam wszystkie swe troski,

sprawy i wszystkich ludzi.

Wzbudź we wszystkich wspólnotach

pragnienie służenia dobru.

Bądź razem ze wszystkimi,

którzy Tobie ufają.

Daj im moc działania na rzecz wspólnego dobra.

Obdarz nas, Boże, prawością serc,

aby nasze modlitwy były Tobie miłe.

Spraw, abyśmy byli szczęśliwi z tego,

że możemy budować na Tobie

i w Tobie pokładać całą naszą ufność. Amen.

1

---