Wieża Babel, wg biblijnej Księgi Rodzaju wieża, jaką zaczęto wznosić w ziemi Szinear w Babilonie (po hebrajsku Babel) z zamiarem, by sięgnęła nieba. Ludzie, mówiący jednym językiem, wznosili wieżę z suszonej cegły, miała siedem pięter. Na szczycie wieży, umieszczono świątynię Boga Marduka, wykonaną z cegieł pokrytych niebieską glazurą.
Postanowili, że ta wieża będzie zakończona wierzchołek sięgająca nieba.
Budowla została zniszczona w 689 p.n.e., podczas panowania Sanheriba. Odbudowy podjęto się w czasach Assarhaddona (680-669 p.n.e.), natomiast odnowy za Nabopolassara i Nabuchodonozora II-go .
Król perski Kserkses, w odwecie za powstanie wzniesione przez Babilończyków, kazał zikkurat zburzyć. Aleksander Wielki, chcąc odbudować to dzieło architektury, nakazał zrównać dawne ruiny z ziemią, aby oczyścić plac budowy. Zmarł jednak, zanim urzeczywistnił swoje plany.
Wieża Babel wznoszona przez ludzi z ziemi do nieba miała służyć jako symbol przeciwstawienia się Bogu i jego zamiarom, a także miejsce gromadzenia się i jednoczenia ludzi we wspólnym sprzeciwie wobec Boga.
Chcieli dorównać Bogu, pokazać, jacy są silni, co potrafią. Rozgniewany zuchwałością budowniczych Bóg sprawił, że zaczęli mówić różnymi językami i nie mogąc się porozumieć, musieli przerwać budowę. Wieża nie została już nigdy dokończona, ludzie rozproszyli się po całej ziemi.
Budowa Wieży Babel jest próbą ludowej odpowiedzi na pytanie o pochodzenie wielości języków, a na płaszczyźnie teologicznej - przestrogą przed przekraczaniem granic wyznaczonych przez Boga ludzkiej wolności. Za pierwowzór wieży Babel uważano początkowo ziggurat zwany Euriminanki
("dom 7 planet i ziemi - Fundament nieba i ziemi") w Birs Nimrud (Borsippa) na południe od Babilonu, a od 1915 identyfikuje się ją częściej z 90-metrowym zigguratem Etemenanki ("podwalina nieba i ziemi"), którego fundamenty odkryto w Es-Sahn (podobne budowle wznosiły się zresztą w wielu miastach babilońskich).
Obecnie termin "wieża Babel" oznacza ideę, przedsięwzięcie nie możliwe do zrealizowania prowadzące jedynie do powstania zamętu - jest także symbolem zarozumialstwa i pychy ludzi, którzy bez pomocy Boga za pomocą ziemskich środków chcieli dostać się do nieba.
W znaczeniu potocznym wieża Babel oznacza wielojęzyczny, zamęt, różnorodność poglądów.
W Księdze Rodzaju nie jest napisane że Bóg bezpośrednio zniszczył wieżę; ale relacje Księgi Jubileuszy, Korneliusza Aleksandra, Abydenusa, Josephusa i Wyroczni Sybilli mówią o tym że Bóg zburzył wieżę wielkim wiatrem.
Dane o wysokości wieży są wprawdzie tylko spekulacją. Historyczna ośmiostopniowa wieża wybudowana na zlecenie Nabuchodonozora II ok. 560 p.n.e. miała ok. 100 m wysokości według historyków. Jednak według Biblii wieża Babel została wzniesiona ok. 2000 lat wcześniej. Opowieść w Księdze Rodzaju nie wypowiada się na temat wysokości wieży, a więc wśród chrześcijan nie było sporów jeśli chodzi o jej wysokość. Istnieją jednak dwa źródła poza Biblią które wspominają o wysokości wieży.
Księga Jubileuszy powiada że wysokość wieży Babel miała 5433 kubity i 2 palmy (2484 m) wysokości. To byłoby mniej więcej cztery razy wyższe od najwyższych ludzkich budowli obecnie na świecie i kiedykolwiek w historii.
Drugie źródło poza Biblią znajduje się w Trzeciej Apokalipsie Barucha; ono wymienia wysokość osiągniętą przez budujących na 463 kubity (212 m). Ta budowla byłaby wyższa od jakiejkolwiek budowli starożytnego świata, wyższa od Piramidy Cheopsa w Egipcie, i wyższa niż jakakolwiek inna budowla w całej historii ludzkości aż do wybudowania wieży Eiffla w 1889 r.
Wieża Babel była dość popularnym tematem w sztuce, głównie w malarstwie