KALENDARIUM
29 wrzesień- Œwiętych Archaniołów :
Michała, patrona złotników i rytowników
Gabriela, patrona pocztowców
Rafała, patrona podróżnych
Imię Michał oznacza „Któż jak Bóg?”. Koœciół nadaje mu czeœć szczególną, wzywając go do wszelkiej opieki i obrony. Pismo Œw. opisuje go jako „jednego z głównych książąt, przywódcę tych sił w niebie, które odniosły triumf nad mocami piekielnymi”.
Imię Gabriel oznacza „Mąż Boży” albo „Bóg jest moim męstwem”. Zapowiedział Zachariaszowi narodziny œw. Jana Chrzciciela i zwiastował Maryi poczęcie Chrystusa.
Imię Rafał oznacza „Bóg uzdrawia”. Pismo Œw. ukazuje go w Księdze Tobiasza, gdzie anioł mówi o sobie: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.
30 wrzesień- Œw. Hieronima, kapłana i doktora koœcioła i patrona księgarzy.
Urodził się w Strydonie, studiował łacinę i grekę w Rzymie, po czym sprawował funkcję obrońcy sądowego. Okres podróży przemienił go, przyjął chrzest, zamieszkał na pustyni Chakis w Syrii, gdzie cztery lata spędził na modlitwie i studiach. Ok. 377 r. przyjął w Antiochii œwięcenia kapłańskie. Po wielu podróżach osiadł w Rzymie gdzie pełnił funkcję sekretarza papieża œw. Dalmazego. Po œmierci papieża wrócił do Palestyny do Betlejem, gdzie pędził życie w samotnoœci, poœwięcając się pracy naukowej. Jego prace dotyczące Pisma Œwiętego niewiele mają sobie równych w historii Koœcioła. Zajmował się także analizą i zwalczaniem błędnych poglądów epoki. Zmarł w Betlejem w roku 420.
1 paŸdziernik- œw. Teresy od Dzieciątka Jezus- dziewicy, patronki misji
Urodziła się w Alencon we Francji w roku 1837, Maria Franciszka Teresa Martin wstąpiła do zakonu karmelitanek bosych w Lisieux w roku 1889. Miała wtedy 15 lat.30 wrzeœnia 1897 r. oddała duszę Bogu.W zakonie spędziła 9 lat, praktykując w œród ustawicznych cierpień swoja „małą drogę dziecięctwa duchowego” którą pojmowała jako doskonałe wypełnienie wszystkich, nawet najmniejszych obowiązków w prostocie, z miłoœci ku Bogu. Œwięta szła ku œmierci œwiadomie ponieważ pożerało ją gorące pragnienie nieba.
2 paŸdziernik- Œwiętych Aniołów Stróżów
Aniołowie stróże bronią tych, których mają pod opieką przed atakami złych duchów, strzegąc od wszelkiego zła, zarówno dla duszy, jak dla ciała, zwłaszcza zaœ od grzechu i okazji do niego, a przede wszystkim są przy nas w godzinę œmierci.
3 paŸdziernik- œw. Gerarda z Brogne, opata.
Urodził się ok. 895r. we Flandrii. Wychowywano go na żołnierza; młodoœć spędził na dworze Flandrijskiego namiestnika Berengariusza z Namur. Wkrótce poczuł powołanie i w 918r. wstąpił do klasztoru. W zakonie poœwięcił się pracy nad zreformowaniem klasztoru œw.Ghislaina niedaleko Mons we Flandrii Lotaryngii i Szampani, odnawiając tam regułę œw. Benedykta. Założył klasztor w Brogne, gdzie w podeszłym wieku, sterany wyczerpującą praca dla Boga, spędził ostatnie lata swojego życia na samotnej modlitwie. Zmarł 3 paŸdziernika 959 roku.
4 paŸdziernik- œw. Franciszka z Asyżu, patrona Akcji Katolickiej.
Jego prawdziwe imię Jan Bernardone. Urodził się w Asyżu we Włoszech w 1181r.Jego ojciec był bogatym kupcem sukiennym. Podczas rocznej niewoli w Perugii i długiej ciężkiej choroby, œw. Franciszek uœwiadomił sobie swoje powołanie do służby Chrystusowi. W wieku 25 lat porzucił dostatek rodzinny dom i zaczął żyć jak żebrak. Trzy lata póŸniej miał już 12 towarzyszy, którym dał pierwszą regułę zatwierdzoną ustnie przez papieża Innocentego III. W ten sposób powstał zakon braci mniejszych, prowadzących działalnoœć kaznodziejską, wzywający do wiary i pokuty. Wkrótce ruch franciszkański ogarnął całą Europę. Z pomocą œw. Klary, œw. Franciszek założył drugi zakon, żeński, i
trzeci, którego członkami mogli być zarówno zakonnicy jak i ludzie œwieccy, mężczyŸni i kobiety. Kult męki Chrystusa pochłonął œwiętego do odbycia podróży do Ziemi Œwiętej. Wyczerpany olbrzymim trudem apostolskim, cierpiący ból od stygmatów Męki Pańskiej, które otrzymał w 1224r. na wpół œlepy, zmarł o zmierzchu 3 paŸdziernika 1226r. Kanonizowany w 1228r.
5 paŸdziernik- œw. Flory, dziewicy.
Urodziła się we Francji ok. 1309r. Była bardzo pobożnym dzieckiem. W 1324r. wstąpiła do klasztoru œw. Jana Jerozolimskiego w Beaulieu. Doznawała wielu mistycznych łask, miała również dar prorokowania. Mimo to została zawsze pokorna i w nieustającej łącznoœci ze swoim Boskim Mistrzem, udzielając mądrych rad wszystkim, którzy tłumnie do niej przybywali. Zmarła w 1374r. na jej grobie działo się wiele cudów.
KALENDARIUM
6 paŸdziernik - Œw. Brunona, kapłana, patrona obłąkanych
Urodził się w Kolonii w roku 1033. Kształcił się po okiem œw. Kuniberta, potem został kanonikiem katedry. Œwięcenia kapłańskie otrzymał ok. roku 1056 w Remis. W roku 1084 porzucił œwiat i z oœmioma towarzyszami szukał schronienia w dzikim pustkowiu Chartreuse pod Grenoble, gdzie założył surowy zakon kartuzów. W roku 1090 założył w południowych Włoszech drugi klasztor kartuzów w La Torre, gdzie spędził resztę swojego życia. Zmarł 6 paŸdziernika 1101 roku.
7 paŸdziernik - Najœwiętszej Maryi Panny Różańcowej.
W pierwszą niedzielę paŸdziernika w roku 1571 Don Juan Austriacki odniósł słynne zwycięstwo nad flotą turecką pod Lepanto. Wydarzenie to przypisał wstawiennictwu Najœwiętszej Maryi Panny, do której zawsze odmawiał różaniec. Na tę pamiątkę papież Pius V ustanowił doroczne œwięto pod nazwą Najœwiętszej Maryi Panny Zwycięskiej, a Grzegorz XIII, zmienił nazwę na różańcowej. W roku 1716 armia cesarza Karola VI odniosła wielkie zwycięstwo nad Turkami. Było to w œwięto Najœwiętszej Maryi Panny Œnieżnej; w tym samym czasie członkowie bractwa różańcowego modlili się gorąco w tej inntencji. Na pamiątkę tego wydarzenia papież Klemens XI rozciągnął czeœć Najœwiętszego Różańca na cały Koœciół Powszechny; Benedykt XIV włączył to œwięto do Brewiarza Rzymskiego, a Leon XIII dodał do litanii loretańskiej wezwanie: Królowo Różańca Œwiętego, módl się za nami.
8 paŸdziernik - ŒW. Pelagii, dziewicy i męczennicy.
Młoda dziewczyna, chrzeœcijanka z Antiochii, która gdy przyszli żołnierze, by ją pojmać, skoczyła z dachu z obawy przed gwałtem i zabiła się. Tyle jest prawdy historycznej. Œw. Jan Chryzostom twierdzi, że postąpiła tak za natchnieniem Bożym. Żyła na przełomie III i IV wieku.
9 paŸdziernik - Œw. Dionizego, biskupa, męczennika i towarzyszy.
W połowie II wieku papież œw. Fabian wysłał kilku biskupów, aby głosili Ewangelie w Galii. Jednym z nich był œw. Dionizy, który został pierwszym biskupem Paryża. Pomagali mu kapłan o imieniu Rustyk i diakon Eleuter. Ich praca była tak owocna, że gubernator rzymski uwięził misjonarzy i skazał ich na œmierć. Trzej słudzy Boży wycierpieli wspólne męczeństwo na placu zwanym Vicus Catulliacus ok. roku 275. Na miejscu kaŸni zbudowano opactwo œw. Dionizego.
10 paŸdziernik - Œw. Gislena, opata.
Początkowo żył jako pustelnik w Belgii. W roku 650, zdając sobie sprawę, że również inni chętnie służyliby Bogu w ten sposób, założył klasztor ku czci œw. Piotra i Pawła. Jako opat był wzorem œwiętoœci i roztropnoœci. W roku 680, sterany ciężką pracą Gilsen zakończył życie.
11 paŸdziernik - Œw. Frimina, biskupa.
Daty narodzin i œmierci œw. Frimina nie są znane, ale wiemy, że był misyjnym biskupem w Galii i męczennikiem za wiarę. Był przyjacielem i uczniem œw. Cezarego z Arles; wraz z innymi biskupami napisał regułę klasztorów żeńskich.
12 paŸdzirnik - Œw. Wilfryda, biskupa Yorku.
Urodzony w Anglii w roku 634, po studiach został opatem klasztoru w Riponie. W roku 669 œw. Wilfryd biskupstwo Yorku, co spowodowało niezadowolenie króla Egfryda, który wpłynął na œw. Teodora - prymasa - aby ten podzielił diecezję na dwie. Œw. Wilfryd przez 5 lat pracował na misjach wœród południowych Saksonów, aż go wezwano do powrotu w roku 686. W roku 706 przyznano mu diecezję Ripon i Mexhan, podczas gdy Yorku został biskupem œw. Jan z Beverley. Œw Wilfryd zmarł w roku 709 w Undalum .
KALENDARIUM
13 paŸdziernik - Œw. Geralda z Aurillac.
Œw. Gerald prowadził życie œwiątobliwe wœród œwiata zepsutego. Urodzony w roku 855 objął schedę po swoim ojcu i został hrabią Auvergne Powodowany miłoœcią do Boga i bliŸnich, oddał wiele swoich bogactw ubogim i żył skromnie, starając się z każdym postepować sprawiedliwie i słusznie. Dużo czytał, modlił się i medytował: codziennie słuchał Mszy œw. Około roku 890, założył klasztor Benedyktynów w Aurillac. Zmarł w roku 909; we Francji i stał się znany dzięki biografii napisanej przez œw. Odona z Cluny.
14 paŸdziernik - Œw. Kaliksta I, papieża i męczennika.
Z urodzenia Rzymianin, œw. Kalikst był we wczesnym okresie życia niewolnikiem chrzeœcijanina Karporfa. Oskarżony o stratę pieniędzy swego pana został wtrącony do wieży,
a następnie skazany na ciężkie w kopalniach sardyńskich. Zwolniony po kilku latach został zarządcą cmentarza przy drodze appijskiej, nazwanego póŸniej - od jego imienia - katakumbami œw. Kaliksta. Po œmierci Zefiryna w roku 217, œw. Kaliksta został papieżem i rządził koœciołem przez 5 lat i
2 miesiące. Miał ponieœć œmierć męczeńską w roku 222, choć nie ma co do tego pewnych danych.
15 paŸdziernik - Œw. Teresy z Avilla, dziewicy i doktora koœcioła, patronki cierpiących na
bóle głowy.
Teresa Ahumade urodziła się 28 marca 1515 roku w Avilla w Hiszpanii. Matka zmarła kiedy miała 12 lat, ojciec umieœcił ją w klasztorze. Kiedy wróciła do domu postanowiła wstąpić do zakonu. Habit otrzymała u karmelitanek w Avilla w listopadzie 1534r. Pierwszy klasztor surowej reguły założyła w Avilla. Mimo rozlicznych przeszkód i trudnoœci zbudowała w ostatnich dwudziestu latach życia, nie rozporządzając żadnymi funduszami, trzydzieœci dwa klasztory, w tym piętnaœcie męskich. Jest autorką cenionych dzieł ascetycznych. W wieku 47 lat napisała autobiografię, potem „Drogę do doskonałoœci, Myœli o miłoœci Bożej, Zamek Duszy”, a także wiele listów i poezji.Papieże
Grzegorz XV i Urban VII traktowali jej dzieła na równi z księgami doktoróow Koœcioła. 27 wrzeœnia 1970r. papież Paweł VI dołączył ją do grona doktorów Koœcioła.
16 paŸdziernik - Œw. Jadwigi Œląskiej
Urodziła się około roku 1174 na zamku Andechs (Bawaria). Miała czterech braci i trzy siostry. Jadwiga mając lat dwanaœcie została zaœlubiona została Henrykowi Brodatemu, księciu wrocławskiemu i polskiemu. Urodziła dwóch synów, oraz trzy córki. Nie szczędził Bóg Jadwidze ciężkich doœwiadczeń: ukochany jej syn Henryk Pobożny zginął jako wódz wojska chrzeœcijańskiego w walce z Mongołami pod Legnicą w roku 1241. Ostatnie lata spędziła w założonym przez siebie klasztorze cysterek w Trzebnicy, gdzie przeoryszą była jej córka Gertruda. Umarła w roku 1243. kanonizowana w roku 1267. Jest patronką Œląska, gdzie uroczystoœć jej obchodzą 15 paŸdziernika.
16 paŸdziernik - Œw. Małgorzaty Marii Alacoque, dziewicy.
Urodzona we Francji. Gdy była jeszcze dzieckiem, poœwięciła swoje serce Najœwiętszemu Sercu Jezusowemu. Wstąpiła do zakonu wizytek w Paray - le - Monial, gdzie była wzorową zakonnicą. Ją to wybrał Zbawiciel aby przedstawić jej Swe Serce kochające ludzi i spragnione ich miłoœci. W roku 1675 w oktawie Bożego Ciała objawił jej Chrystus Pan, aby było ustanowione œwięto liturgiczne ku czci Jego Serca. Umarła w roku 1690, kanonizowana w roku 1920.
17 paŸdziernik - Œw. Ignacego, biskupa i męczennika.
Œw. Ignacy był z pochodzenia Grekiem, uczniem Œw. Jana Ewangelisty. Podczas przeœladowań został uwięziony i wysłany do Rzymu, gdzie miał ponieœć œmierć męczeńską na arenie. W drodze Smyrny i Troady napisał 7 listów do Polikarpa i gmin chrzeœcijańskich w Efezie, Magnezji, Rzymie, Smyrnie, Filadelfii. Listy te zachowane są do dziœ.W Rzymie rzucony w koloseum na pożarcie dzikim zwierzętom, złożył życie za wiarę, wykrzykując „Niech stanę się miłym chlebem dla Pana”. Koœciół wschodni obchodzi jego pamiątkę 20 grudnia.
18 paŸdziernik - Œw. Łukasza Ewangelisty, patrona malarzy i lekarzy.
Urodził się w Antiochii w Syrii. Z zawodu był lekarzem: poœród czterech ewangelistów był jedynym, który urodził się jako poganin. Wczeœnie przyjął chrzest i został członkiem gminy chrzeœcijańskiej w Antiochii. Dwie jego księgi, dedykowane nieznanemu „Szlachetnemu Teofilowi” tzn. trzecia Ewangelia i Dzieje Apostolskie, zdradzają hellenistyczne wykształcenie autora. Księgi jego postały po roku 60; najpierw Ewangelia potem dzieje.
19 paŸdziernik - Œwiętych Męczenników
- Jana Brebeufa
- Izaaka Joguesa
Œw. Jan Brebeuf przybył na misje do Kanady w roku 1625. Pracował w œród huronów, praca szła bardzo opornie, bo w ciągu trzech lat zdążył ochrzcić jedno dziecko indiańskie. Po pewnym czasie został zmuszony powrócić do Francji, ale po odzyskaniu Kanady przez Francuzów wyruszył znów na misje. Podczas wojny między szczepami Huronów i Irokezów został wraz z Gabrielem Lalemant pochwycony przez Irokezóow i po strasznych katuszach zamordowany 16 marca 1649r.
Œw. Izaak Jogues urodził się w Orleanie w roku 1607. Wstąpił do jezuitów i po ukończeniu studiów wyjechał w roku 1636 na misje do Kanady. Pochwycony przez Irokezów i zawleczony do ich wioski, wycierpiał straszliwe męczeństwo. Po dłuższym okresie niewoli towarzysz Izaaka został zabity, a samego Izaaka wykupił jakiœ litoœciwy pastor holenderski. Wrócił w roku 1644 do Francji. Na własną proœbę powrócił pomiędzy indian. 18 paŸdziernika 1646 roku został zamordowany toporkiem przez kilku indian.
KALENDARIUM
1 grudnia
Œw. Florencji, kobiety œwieckiej
Œw. Florencja była córką rzymskiego kolana, osadnika w Azji Mniejszej przy szlaku
wiodącym z Frygii (dziœ: Turcja) do Seleucji (dziœ: Sueidije w Syrii). Œw. Hilary z Poitries zatrzymał się w ich domu podczas podróży do Seleucji, gdzie miał się odbyć synod w roku 359. Florencja została ochrzczona przez œwiętego biskupa, a gdy ten powracał do Poitries, udała się za nim. Osiedliła się w Galii jako pustelnica. Zmarła w roku 366, relikwie zostały przeniesione do katedry w Poitries w XI wieku
2 grudnia
Œw.Bibianny, dziewicy i męczennicy.
Wiadomo o niej tylko, że poniosła œmierć za Chrystusa w Rzymie. Prawdopodobnie była córką chrzeœcijanina, Flawiana, rzymskiego patrycjusza i Dafrozy. Ojciec jej, torturowany i zesłany na wygnanie, zmarł z ran i wyczerpania, jej matka została œcięta; ich dwie córki, Bibianna i Demetria zostały wyzute z posiadłoœci. Pozostał im jedynie dom, w którym spędzały czas na poœcie i modlitwie.Wezwane do wyrzeczenia się wiary odmówiły. Demetria padła martwa na przesłuchaniu, Bibiannę czekały długie tortury. W końcu i ona oddała ducha Bogu.
3 grudnia
Œw. Franciszka Ksawerego, kapłana, Patrona Misji Zagranicznych.
Apostoł Indii. Urodził się na zamku Xavier w Hiszpanii w roku 1506. Na studiach w Paryzu poznał œw.Ignacego Loyolę i jako jeden z siedmiu pierwszych w stolicy Francji jezuitów złożył œluby zakonne na ręce fundatora zakonu. W roku 1537 uzyskał w Wenecji œwięcenia kapłańskie; w pięć lat póŸniej wyjechał na misje do Portugalii, a w krótce potem do Indii. Wylądował w mieœcie Goa i od tego miasta, które zostało całkowicie nawrócone, rozpoczęła się działalnoœć œwiętego, która objęła olbrzymie terytoria Indii. W latach 1549 - 1551 głosił Ewangelię w japonii, której został pierwszym misjionarzem. Umarł samotnie, doglądany przrz wiernego Chińczyka, 3 grudnia 1552 roku, na wyspie Sancian. Jest po œw. Pawle apostole najwiekszym misjonarzem Koœcioła katolickiego. Bóg wspierał jego pracę cudami, podczas gdy on trudził się nadludzko, by zdobyć jak najwięcej dusz dla Chrystusa. Własną ręką ochrzcił ponad dwieœcie tysięcy pogan. Jest patronem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a od roku 1927 patronem misji zagranicznych.
4 grudnia
Œw. Jana Damasceńskiego, kapłana i doktora Koœcioła.
Œw. Jan urodził się w Damaszku około roku 675. Otrzymawszy gruntowne wykształcenie, objął po ojcu urząd przedstawiciela ludnoœci chrzeœcijańskiej wobec kalifa. Po trzech latach urzędowania, nie chcąc zaprzeć się wiary, ustąpił i został mnichem w monasterze œw. Saby pod Jerozolimą. Œw. Jan napisał wiele dzieł teologicznych, wyœwietlających całą naukę wiary pierwszych wieków chrzeœcijaństwa. Ułożył mnustwo hymnów koœcielnych. Z pism jego promieniuje wielka osobista œwiętoœć, gorąca miłoœc do Chrystusa, Matki Bożej, Œwiętych i Koœcioła. Zmarł w eremie Bar Saba około roku 749, relikwie przeniesiono do Moskwy.
5 grudnia
Œw. Geralda, biskupa.
W drugiej połowie XI wieku Bernard, arcybiskup Toledo, otrzymał od papieża zadanie przeprowadzenia reformy koœcielnej w Hiszpanii. W œród wezwanych do pomocy kapłanów i mnichów francuskich był również Gerard, opat z Moissac, który został mianowany kantorem katedry w Toledo. Ten œwiątobliwy mąż pracował z takim oddaniem, iż kiedy zwolniło się biskupstwo w Braga, duchowieństwo i mieszkańcy miasta wybrali go na swego biskupa. Gerald rządził dobrze diecezją, wykożeniając nadużycia, zwłaszcza zagarnianie dochodów z dóbr koœcielnych przez ludzi œwieckich. Zmarł 5 grudnia 1109 roku w Portugalii.
6 grudnia
Œw. Mikołaja, biskupa,
Patrona Piwowarów, Młynarzy, Flisaków i Notariuszy.
Jest jednym z najpopularniejszych œwiętych Koœcioła Wschodniego i Zachodniego. Pewne jest tylko że w początkach IV wieku był biskupem Miry w Azji Mniejszej i że brał udział w I soborze powszechnym w Nicei jako przeciwnik arjanizmu. W roku 1087, gdy Mirę opanowali mahometanie, kupcy włoscy wykradli jego relikwie i przewieŸli je do Bari w południowych Włoszech. Był wzorem dobroci i troski o bliŸnich, pełen miłosierdzia i przemyœlanej dobroci. Jest również uważany za patrona dzieci, żeglarzy i jeńców.
7 grudnia
Œw. Ambrożego, biskupa i doktora Koœcioła
Patrona producentów pierników i pasieczników.
Œw. Ambroży urodził się około roku 340. Po œmierci ojca , wyruszył wraz z matką do Rzymu, gdzie zdobył staranne wykształcenie, nauczył się greki i został zdolnym prawnikiem. Nastepnie z bratem przeniósł się do Mediolanu. Po œmierci tamtejszego biskupa Auksencjusza, arianina, jednogłoœnie przez oba stronnictwa, katolickie i ariańskie, został obwołany biskupem, choć był dopiero katechumenem.Przyjął więc chrzest i œwiecenia i objął rządy tej diecezji, rozdawszy wpierw ubogim swój majątek. Był wybitnym kaznodzieją i pisarzem, jedny znajwiększych biskupów Koœcioła katolickiego. Nawrócił wielu pogan i heteryków, wprowadził do Koœcioła œwiętego Augustyna. Pracowity żywot zakończył traktatem o dobrej œmierci. Umarł w Wielki Piątek, 4 kwietnia 397 roku. Dzień 7 grudnia, kiedy Koœciół obchodzi jego pamięć, jest rocznicą jego konsekracji biskupiej.
KALENDARIUM
8 grudnia
Niepokalanego Poczęcia Najœwiętszej Maryi Panny
Patronki USA
Bóg zachował Najœwiętszą Pannę od samego początku od zmazy grzechu pierworodnego. Uczynił tak ze względu na godnoœć Matki Zbawiciela, boskoœć Jego Osoby i przyszłe zasługi. Od chwili, w której z małżeństwa Anny i Joachima zaczęło się życie Maryi, została Ona napełniona przez Boga łaską uœwięcającą i otrzymała pełnię œwiętoœci ze wszystkimi cnotami i darami Ducha Œwiętego. W KOœciele Wschodnim uroczyste obchody tego dnia datują się od VIII wieku. Dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony przez papieża Piusa IX 8 grudnia 1854 roku. Dogmat ten jest zgodny z tekstami Pisma Œwietego: " Wprowadzam nieprzyjaŸń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej".(Rdz 3,15); "BądŸ pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą"(Łk 1,28). Kult Maryi Niepokalanie Poczętej istniał wsród wyznawców wiary chrzeœcijańskiej na długo przedtem, zanim papież ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu.
9 grudnia
Œw. Piotra Fouriera, kapłana.
Urodzony w Lotaryngii w roku 1565, Piotr Fourier został kanonikiem regularnym œw. Augustyna w Chamorey. Po po otrzymaniu œwięceń kapłańskich i ukończeniu dodatkowych studiów w Pont-a-Mousson, został proboszczem w miasteczku Mattaincourt w Wogezach. Miał wtedy 33 lata. Założył zgromadzenie kanoniczek regularnych od Najœwiętszej Panny, zwanej popularnie Naszą Panią, dla wychowania dziewcząt. Był też pionierem bezpłatnego nauczania ubogich. W roku 1621 Stolica Apostolska mianowała go apostolskim wizytatorem domów jego zgromadzenia w Lotaryngii. Z powodu wydarzeń politycznych, na siedem lat przed œmiercią, wybrał dobrowolne wygnanie. Zmarł w roku
1640.
10 grudnia
Œw. Romaryka, opata.
Mnich z Luxeuil, wywodzący się z królewskiego rodu Morewingów, œw. Romaryk był dworzaninem króla Franków Klotara II. Nawrócony na prawdziwą wiarę przez œw. Amata, uwolnił licznych poddanych i wstąpił do klasztoru. W roku 620 założył w swojej posiadłoœci opactwo Remiremont, œw. Amat został pierwszym opatem. Romaryk był jego następcą na opactwie i zachował ten urząd przez 30 lat. W tym czasie klasztoru i jego opata rozeszła się szeroko, przyciągając nowych mnichów i pomnażając bogactwa. Przed œmiercią w roku 653 Romaryk zdążył jeszcze oddać znaczne usługi synowi Klotara II.
11 grudnia
Œw. Damazego I, papieża.
Pochodził z Hiszpanii. Jego ojciec po œmierci żony przyjął œwięcenia kapłańskie
i został proboszczem w Rzymie. Syn również wstąpił do stanu kapłańskiego; za pontyfikatu Liberiusza został diakonem koœcioła rzymskiego; po œmierci Liberiusza w roku 366 został wybrany papieżem. Œw. Damazy rządził Koœciołem od roku 366 do 384. Zwalczał apolinaryzm, donatyzm i inne herezje swego wieku, podnosząc niemało znaczenie i powagę Stolicy Apostolskiej. Œw. Hieronima, który był jego sekretarzem, zachęcał do pracy nad poprawieniem łacińskiego przekładu Pisma Œwiętego. Starożytni historycy podkreœlają jego religijną gorliwoœć, troskę o czystoœć wiary, prostotę zachowania, chrzeœcijańską pokorę
i miłosierdzie dla ubogich.
12 grudnia
Matki Boskiej z Guadelupe,
Patronki Ameryki
Kult Matki Bożej z Guadelupe istnieje w Meksyku od chwili, kiedy ukazała się Indianinowi z plemienia Azteków Juanowi Diego. Jak głosi tradycja 9 grudnia 1531 r. niedano ochrzczony Juan Diego właœnie szedł na Mszę Œwiętą, gdy ujrzał piękną postać niewieœcią, która przemówiła doń po aztecku, prosząc, by zbudowano tu œwiątynię, skąd będzie okazywać miłoœć, współczucie, pomoc i obronę wszystkim mieszkańcą tego kraju, słuchać ich skarg i nieœć lekarstwo na ich nędzę ból i cierpienie. I tak zbudowano najpierw kaplicę, ze względu na wiele przybywających pielgrzymów, wybudowano w roku 1709 wielki barokowy koœciół. Ale i ten nie mógł pomieœcić pielgrzymów, więc wybudowano nową bazylikę, ze szkła i betonu, o kształcie przypominającym meksykańskie sombrero. Œwiątynia została kosekrowana 10 paŸdziernika 1976 roku przez legata papieskiego. Obraz Najœwiętszej Panny z Guadelupe został uroczyœcie koronowany na polecenie papieża Leona XIII w dniu 12 paŸdziernik 1895r. A stopiendziesiąt lat póŸniej papież Pius XII ogłosił ją Królową Amryki.
13 grudnia
Œw. Łucji, dziewicy i męczennicy,
patronki ociemniałych
Œw. Łucja poniosła œmierć męczeńską w Syrakuzach na Sycylii około roku 304. Wszystkie wiadomoœci o jej dziejach są raczej legendarne. Opisał je biskup angielski œw. Aldhelm pod koniec VII w. opierając się na nieautentycznych aktach jej męczeństwa. Wedle tych akt, odrzucony przez nią wielbiciel miał ją oskarżyć o wyznawanie
chrzeœcijaństwa. Wtrącona do domu rozpusty, cudem uniknęła zhańbienia. Zgineła przebita mieczem podczas okrutnego przeœladowania chrzeœijan za cesarza Dioklecjana. Od roku 1204 relikwie jej znajdują się w Wenecji. Imię jej zawarte jest w kanonie Mszy Œwiętej oraz litanii do Wszystkich Œwiętych
14 grudnia
Œw. Jana od Krzyża, kapłana i doktora Koœcioła
Urodził się w Hiszpanii w roku 1542.Od dzieciństwa miał duży kult Najœwiętszej Maryi Panny. Po ukończeniu kolegium jezuickiego, w roku 1563 założył habit karmelitów w klasztorze w Medina del Campo. Pracował nad przeprowadzeniem reformy terezjańskiej w męskich klasztorach, narażony na liczne przeœladowania, a nawet uwięzienie w Toledo. Brutalnie gnebiony przez przełożonych, niechętny reformie, zmarł w klasztorze w Ubeda 14 grudnia 1591 r. Jest jednym z największych mistyków Koœcioła. Był pełnym żaru religijnego głębokim teologiem, znawcą dusz, poetą.
KALENDARIUM
15 grudnia
Œw. Ninony, dziewicy.
Chrzeœcijaństwo zostało zaszczepione w Gruzji pod koniec III wieku. Legenda przypisuje to apostolskiej działalnoœci œw. Ninony, która dostała się tam jako branka wojenna. Ninona wywarła na tubylcach wrażenie przez swoja dobroć i pobożnoœć, a przede wszystkim dzięki cudownemu uzdrowieniu chorych w imię Chrystusa, swojego Boga. Jej modlity miały nawrucić wielu tubylców, podobno nawet króla i królową.
16 grudnia
Œw. Adelajdy, królowej.
Œw. Adelajda przyszła na œwiat w roku 931. Mając 16 lat wyszła za Lotara, króla Italii, po jego œmierci poœlubiła cesarza Ottona I Wielkiego w roku 962 oboje zostali ukoronowani przez papieża Jana XII. Owdowiawszy powtórnie w roku 973, sprawowała rządy za swego syna a póŸniej wnuka. Odznaczała się wielkim miłosierdziem dla ubogich, wznosiła klasztory i œwiątynie, hojnie nadawała beneficja wszystkim, którzy na nie zasługiwali. Pod koniec życia usunęła się do kalasztoru benedyktyńskiego pod Strasburgiem. Umarła 16 grudnia 999 roku.
17 grudnia
Œw. Olimpii, wdowy.
Œw. Olimpia urodziła się około roku 368. Bardzo młodo wyszła za Nebrydiusza, prefekta Konstantynopola, ale szybko owdowiała. Stanowczo odmówiła powtórnego zamążpójœcia i odtąd oddała siebie i swój majątek w służbę Koœcioła.Nektariusz, patriarch uczynił ją diakonisą. Serdeczna przyjaŸń łączyła ją ze œw. Janem Chryzostomem, po jego wygnaniu wiele cierpiała za swą wiernoœć dla arcypasterza. Jej majątek skonfiskowano, a zgromadzenie pobożnych niewiast, które założyła, rozpędzno. Usuneła sie do Nikodemii, gdzie umarła 25 lipca 408 roku.
18 grudnia
Œw. Gracjana, biskupa.
W połowie III wieku œw. Gracjan był wysłany przez papieża œw. Fabiana na misje do Galii. Nastepnie został biskupem Tours. W tej częœci Galii pogaństwo miało silne korzenie, ale wytrwała praca œwiętego wkrótce zaczęła wydawać owoce. Częst musiał ukrywać się przed wœciekłoœcią pogan, odprawiał nabożeństwa w piwnicach i grotach. Podczas przeœladowania za Decjusza ani na chwilę nie opuœcił swoich wiernych. Zmarł w roku 300.
19 grudnia
Bł. Urbana V, papieża
Urodzony w Grisac we Francji w roku 1310, został słynnym kanonistą benedyktyńskim, opiekunem nauk i uniwersytetów. Pobożny i uczony, był najpierw opatem klasztoru Saint Germain d' Auxerre, wielokrotnie był legatem papieskim, by zostać wreszcie obranym papieżem w Awinionie w roku 1362. Chciał przenieœć Stolicę Apostolską spowrotem do Rzymu lecz mu się to niepowiodło. Zmarł 19 grudnia 1370 roku.
20 grudnia
Œw. Abrahama, Izaaka i Jakuba, patriarchów.
Około dwu tysięcy lat przed Chrystusem Abram, syn Tary, opuœcił Ur w Chaldei
i przeniósł się do Charanu, a póŸniej do ziemi kananejskiej, ziemi obiecanej. Uczynił to na wyraŸny rozkaz Boży. Celem tego nakazu było usunięcie Abrama z otoczenia pogańskiego. W czasie klęski głodowej udał się do Egiptu. Gdy powrócił do Kanan, zawarł z nim Bóg przymierze, którego znakiem miało być obrzezanie. Bóg obiecał Abramowi że mimo podeszłego wieku stanie się ojcem wielkiego narodu i zmienił jego imię na Abraham (ojciec mnóstwa). Po œmierci pierwszej żony Sary, pojął Abraham za żonę Keturę, która dała mu jeszcze szeœciu synów.Zmarł licząc 175 lat.
Izaak mieszkał w Negebie. Ożenił się z pochodzącą z rodziny Abrahama Rebeką, córką Betuela. Ponieważ w kraju zapanował głód, Izaak udał się do Abimeleka, króla filistyńskiego, do Geraru, gdzie "dorobił się wielkiej majętnoœci"(Rdz 26, 1-13)Na krótko przed œmiercią, kiedy chciał pobłogosławić swego ulubionego syna Ezawa, Rebeke użyła podstępu sprawiwszy że błogosławieństwo otrzymał Jakub.
Wydażeniem w życiu Jakuba była jego podróż do Betel. Bóg ukazawszy się kazał mu tam zamieszkać i wznieœć ołtarz ofiarny. Jakub uczynił to i nazwał to miejsce
El-Betel (por.Rdz 35). Drugim znaczącym wydzrzeniem była walka Jakuba z aniołem, trwająca "aż do wschodu jutrzenki". Jakub otrzymał wówczas od Boga imię Izrael.
21 grudnia
Œw. Piotra Kanizjusza, kapłana i doktora Koœcioła.
Urodził się w Nijmegen nad Renem 8 maja 1521 roku. Mając 22 lata, wstąpił w Rzymie do œwieżo powstałego Towarzystwa Jezusowego. Niezmordowanie przemierzał Niemcy, Szwajcarię, Tyrol, Austrię, Czech i Polskę, gdzie jako legat Stolicy Apostolskiej uczestniczył w synodzie piotrkowskim w roku 1577. Nauczał, wydał wielki katechizm,
reformował i zakładał szkoły i uniwersytety. Był jednym z założycieli prasy katolickiej
i pierwszym jezuitą-literatem. Zmarł 21 grudnia 1597 roku we Fryburgu szwajcarskim. Został kanonizowany w roku 1925 przez papieża Piusa XI.
KALENDARIUM
22 grudnia
Œw. cheromona i Ischyriona, męczenników.
W roku 247 œw. Dionizy został wybranym biskupem Aleksandrii. W krótce lud podburzony przez pogańskiego proroka i pobudzony przez edykt cesarza Decjusza, rozpoczął przeœladowanie chrzeœcijan. Œw. Dionizy który cudem się uratował, przesłał Fabianowi, biskupowi Antiochii sprawozdanie z tych wydarzeń. Czytamy tam, że wielu chrzeœcijan uciekło na pustynię i tam zginęło z głodu, pragnienia lub od kłów dzikich zwierząt. Wielu pochwycono i sprzedano w niewolę. Œw. Dionizy szczególnie wspmina œw. Chermona, wiekowego biskupa Nilopolu; œw. Chermon wraz z towarzyszami miał się schronić w górach arabskich i mimo długich poszukiwań wszelki słuch o nim zaginął. Œw. Ischyrion był, prawdopodobnie prokuratorem w Aleksandrii, który odmówiwszy złożenia ofiary bogom pogańskim, został wbity na pal. Obaj męczennicy są wymienieni w Martyrologium Rzymskim.
23 grudnia
Œw. Jana Kantego, kapłana.
Urodził się w Małopolsce 23 czerwca 1390 roku, wychowany w szczerej pobożnoœci. Po ukończeniu szkoły parafialnej i œredniej studiował w Krakowie filozofię i teologię. Po zdobyciu doktora, przez około piędziesiąt lat wykładał na uniwersytecie Jagiellońskim. Był mężem modlitwy i umartwienia. Poœcił przez całe życie kapłańskie. Odbył pielgrzymkę do Ziemi Œwiętej; czterokrotnie pielgrzymował pieszo do Rzymu. Biedakom wszystko oddawał, wracał nieraz boso z miasta. Bezustannie modlił się za grzeszników, pokutował za nich. Zmarł 24 grudnia 1473 roku. Kanonizowany w roku 1767. Jest głównym patronem archidiecezji Krakowskiej.
24 grudnia
Œw. Adeli, wdowy.
Œw. Adela była córką króla niemieckiego Dagoberta II. Poœmierci męża została zakonnicą; założyła klasztor w Pfalzel pod Trewirem i została jrgo pierwszą ksienią. Rządziła klasztorem mądrze i roztropnie. Prawdopodobnie była uczennicą œw. Bonifacego, apostoła Niemiec; œwiadczy o tym jego list do niej adresowany. Pobożne życie, wypełnione dobrymi uczynnkami, zakończyła w Bogu w roku 730.
25 grudnia
NARODZENIE PAŃSKIE
Przeszło dziewiętnaœcie wieków temu cesarz rzymski August wydał dekret nakazujący spis ludnoœci w całym rzymskim imperium. ,,Wybrali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta"(Łk. 2, 3). ,,udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poœlubioną sobie Maryją, która była brzemienna"(Łk. 2, 4-5).
Betlejem leży około oœmiu kilometrów na południe od Jerozolimy. Zwane jest ,,miastem Dawida", ponieważ tu właœnie Dawid otrzymał namaszczenie na króla
(por.1 Sm. 16, 2-13). Według przepowiedni proroków Betlejem miało stać się miejscem narodzin Mesjasza (por. Mi. 5, 1-5). Kiedy Józef i Maryja znaleŸli się w Betlejem ,,nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i połozyła w żłobie, gdyż niebyło dla nich miejsca w gospodzie"(Łk. 2, 6-7). Wówczas to pasterzom, którzy w tej okolicy ,,trzymali straż nocną nad swoją trzodą", ukazał się anioł Pański ,, i chwała Pańska zewsząd ich oœwieciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: << Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radoœć wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziœ w mieœcie Dawida narodził sie wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie>>.
I nagle przyłączyło sie do anioła mnóstwo zastepów niebieskich, które wielbiło Boga słowami: << Chwała Bogu na wysokoœciach, a na ziemi pokój ludziom jego upodobania>>"( Łk. 2, 8-13).
W okresie Bożego Narodzenia ustawia się w koœciołach żłobek. Zwyczaj ten, bardzo bliski katolikom, wprowadził w roku 1226 - za pozwoleniem papieża - œw. Franciszek z Asyżu, chcąc w ten sposób rozszerzyć wœród ludzi miłoœć do Dzieciątka Jezus. Pamiątka Narodzenia Pana Jezusa, sprawowana w okresie Bożego Narodzenia, jest oprócz dorocznie obchodzonego misterium paschalnego najważniejszym liturgicznym œwiętem. W dniu 25 grudnia czcimy historyczny fakt przyjœcia Jezusa na œwiat. Kapłan może tego dnia odprawić trzy Msze Œwięte. Pierwsza z nich odprawiana jest o północy i nosi nazwę Pasterki. Druga odprawiana jest o brzasku, trzecia zaœ w ciągu dnia. Podczas wszystkich Mszy Œwiętych na słowa wyznania wiary: ,, I za sprawą Ducha Œwiętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem" klękamy, aby uczcić Tajemnicę Wcielenia.
26 grudnia
Œw. Szczepana, pierwszego męczennika, patrona kamieniarzy.
Œw. Szczepan, to młodzieniec ,, pełen łaski i mocy", o płomiennej wierze, ubogacony darami cudów (Dz. 6). Gdy pociągnięty przed sanhedryn, w natchnionych słowach wyznawał swą wiarę w Jezusa - Zbawiciela, skazali go jako bluxniercę na ukamieniowanie. Pod gradem kamieni modlił się do ostatniej chwili za swoich morderców.
Zwłoki ,,pogrzebali ludzie bogobojni"(Dz. 8, 2). Przeniesiono je za zgodą cesarzowej Eudoksji w V wieku do Jerozolimy. Potem relikwie te około roku 555 przewieziono do Rzymu, do bazyliki œw. Wawrzyńca.
27 grudnia
Œw. JananEwangelisty, Apostoła,patrona Azji Mniejszej
Syn Zebedeusza i Salome, młodszy brat Jakuba Większego, rybak galilejski, był najpierw uczniem Jana Chrzciciela, który go przekazał Chrystusowi. Wspólnie z Piotrem należał Jan do owych trzech wybranych swiadków przemienienia, Stał się ,,uczniem którego miłował Jezus", spoczywał przy Ostatniej Wieczerzy na piersi Mistrza, towarzyszył Mu w męce aż pod Krzyż. Od roku 69 działał w œród gmin chrzeœcijańskich w Azji, a po œmierci Tymoteusza objął kierownictwo koœcioła efeskiego. Podczas przeœladowania został wysiedlony na wyspę Patmos, napisał tam Księgę Apokalipsy. Zmarł około roku 100 w wieku mniej więcej dziewiędziesięciu lat. Ucznimi jego byli œw. Ignacy, Polikarp i Papiasz.
KALENDARIUM
28 grudnia
Œwiętych Młodzianków, męczenników,
patronów chórów koœcielnych.
Dwuletnim,a nawet młodszym chłopaczkom zamordowanym w Betlejem
i okolicy na rozkaz króla Heroda, œw. Ireneusz, Augustyn i inni ojcowie koœcioła nadali tytuł męczenników.Msza Œw. jest celebrowana w tym dniu jak Msze Œw. Adwentu i Wielkiego Postu: bez radosnych œpiewów; kolor liturgiczny czerwony.
29 grudnia
Œw. Tomasza Becketa,biskupa i męczennika.
Urodził się w Londynie w roku 1118. Przyjął niższe œwięcenia. Studiował w Paryżu i Bolonii. Powrócił do Anglii, gdzie został archidiakonem Canterbury. W roku 1154, został kanclerzem królestwa. W roku 1162 zrzekł się kanclerstwa, oddał się ascezie. Zaczął walczyc z królem, który chciał zawładnąć Koœciołem, stawał w obronie jego wolnoœci
i praw. Zmuszony opuœcić kraj, szukał schronienia u papieża Aleksandra III. W roku 1170 mógł powrócić do kraju, ale wracał z przeciuciem że, jedzie na œmierć. Został zamordowany po nieszporach na stopniach katedry w Canterbury. Œw. Tomasz jest patronem Anglii.
30 grudnia
Œw. Anyzjusza, biskupa.
O życiu tego œwiętego wiemy bardzo mało. W roku 383 został biskupem Tesaloniki. Papież œw. Damazy mianował go wikariuszem patriarchalnym Ilirii. W czasie kiedy œw. Jan Chryzostom był nękany przez władze, œw. Anzyzjusz zdecydowanie wystąpił w jego obronie. Był pobożnym pasterzem; jego życie i nauki wywierały znaczny wpływ na wiernych. Zmarł około roku 407.
31 grudnia
Œw. Sylwestra I, papież.
U rodził się w Rzymie, uzyskał œwięcenia kapłańskie z rąk papieża œw. Marcela. Przeżył wiele przeœladowań. Wstąpił na Stolicę Piotrową w roku 314. Za jego pontyfikatu zebrał się w roku 325 w Nicei, w Azji Mniejszej, pierwszy powszechny sobór biskupów chrzeœcijańskich z całego cesarstwa. Zasiadał na tronie Piotrowym dwadzieœcia cztery lata i jedenaœcie miesięcy. Zmarł w roku 335.
1 stycznia
Uroczystoœć Œwiętej Bożej Rodzicielki Maryi.
Od samego początku Bóg myœlał o Dziewicy z Nazaretu jako o przyszłej Matce swego Syna. W czasie Zwiastowania Maryja stała się Matką Boga. Jest to Jej najwyższy tytuł, Ÿródło Jej wszystkich innych przywilejów. Na Górze Kalwarii Chrystus dał swoją Matkę wszystkim ludziom, aby była ich duchową Matką i aby poprzez Nią mogli przyjœc do Boga tak, jak On poprzez Nia przyszedł do nich.
2 stycznia
Œw. Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu,
biskupów i doktorów Koœcioła.
Œw. Bazyli Wielki urodził się w Cezarei Kapadockiej w roku 329. Jego rodzice i rodzeństwo zostali zaliczeni w poczet œwiętych. Po ukończeniu szkoły otworzył szkołę dla retorów w Cezarei i zaczął praktykować prawo. Potem został zakonnikiem i w Poncie założył klasztor. Po założeniu kilku innych klasztorów otrzymał œwięcenia kapłańskie i w roku 370 został arcybiskupem Cezarei. Zmarł w roku 379. Odznaczał się szeroką wiedzą i niestrudzoną pracowitoœcią.
Œw. Grzegorz urodził się w Arianzie w Kapadocji. Wolał spędzać czas na rozmyœlaniach w cichej samotni, ale okolicznoœci nigdy mu na to nie pozwoliły. W roku 381 został mianowany na biskupa Konstantynopola, po miesiącu złozył rezygnację. Resztę życia spędził w klasztorze. Zmarł w roku 390.
3 stycznia
Œw. Genowefy, dziwicy, patronki Paryża.
Œw. Genowefa urodziła się około roku 422 w Nanterre pod Paryżem. Pewnego dnia Œw. German przepowiedział małej Genowefie że kiedyœ zostanie œwiętą. Na jej życzenie biskup zaprowadził ją do koœcioła, gdzie w obecnoœci wszystkich wiernych poswięcił ją Bogu jako dziewicę. Życie œw. Genowefy było ascetyczne, wypełnione modlitwą i pełne poœwięcenia. Umarła w roku 512.
4 stycznia
Œw. Elżbiety Anny Seton, wdowy.
Urodziła się w roku 1774. W roku 1794 wyszła za mąż. Poœród cierpień i chorób wychowała pięcioro dzieci. Po œmierci męża œw. Elżbieta załozyła szkołę katolicką w Baltimore w roku 1808, a w następnym roku szkółkę wyznaniową w Emmitsburgu. Umarła 4 stycznia 1821 roku.
KALENDARIUM
5 Stycznia
Œw. Jana Nepomucena Neumana, biskupa.