Osięciny, dn. 10.10.2009r.
Będkowska Justyna
I rok niestacjonarne
Pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna
dr Bukowska Dorota
AGRESJA
Nr albumu: 122008
Rok akademicki 2009/2010
Referat na temat agresji.
We współczesnym świecie jest coraz więcej agresji. Panuje ona zarówno w świecie dorosłych, w świecie młodzieży, ale i również w środowisku dzieci. Zjawisko to otacza nas każdego dnia. Niemalże co dzień środki masowego przekazu informują nas o chuligaństwie, gwałtach, pobiciach, kradzieżach, i tym podobnych sytuacjach.
Czym jest agresja?
Z języka łacińskiego aggresio - czyli napaść. W psychologii to określenie zachowania ukierunkowanego na zewnątrz lub do wewnątrz, mające na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej skierowane na inną osobę, zwierzę, przedmiot bądź na siebie samego (w tym wypadku można mówić o autoagresji).
Jakie są rodzaje agresji?
Wyróżnić można kilka rodzajów agresji, m.in.:
* Agresja wroga - jest to postępowanie, które ma na celu zranienie, zadanie bólu.
* Autoagresja - czyn skierowany na własną osobę.
* Agresja instrumentalna - agresja służąca innemu celowi niż zranienie bądź zadanie bólu, np.: zastraszenie.
* Agresja prospołeczna - to czyny chroniące interesy społeczne, inaczej można to nazwać obroną.
W jaki sposób może być okazana agresja?
* Agresja fizyczna - o tego rodzaju agresji mówimy, gdy zachowania takie jak, np.: kopanie, popychanie, bicie skutkują uszkodzeniem ciała.
* Agresja słowna - czyny tego rodzaju agresji to między innymi: wyzwiska, szantaż, ośmieszanie, oszczerstwa, poniżanie.
Z każdym dniem agresja staje się coraz bardziej popularna. Dlaczego już małe dzieci zachowują się agresywnie? Otóż tego typu zachowania nauczyły się od swoich bliskich - przede wszystkim od rodziców. W telewizji różnego rodzaju filmy animowane także coraz częściej ukazują zachowania agresywne, dają zły obraz na świat. Młodzież uważa fikcję za rzeczywistość. Dzięki telewizji młodzi ludzie chcą być lepszymi osobami. Uważają, że tego typu zachowania pokażą siłę i moc swojej osoby.
Zachowania agresywne mogą być także wywołane przez problemy rodzinne: rozpad małżeństwa rodziców, brak matki bądź ojca, pijaństwo rodziców czy też brak kontaktu z rodzicami. Dziecko wówczas nie ma z kim szczerze porozmawiać o swoich problemach. Nie może pogodzić się z sytuacją. Chce na kimś lub na czymś wyładować nadmiar skumulowanej energii. To właśnie w rodzinnej atmosferze kształtuje się postawa społeczna, wyrabia się szacunek do starszych, umiejętność podporządkowania się obyczajom i zwyczajom oraz normom, zaleceniom, nakazom jak i zakazom.
Przejawem agresji są także sadyści. Znęcanie się, dręczenie zwierząt dla wyżycia się, odreagowania problemów czy złości jest efektem wychowania rodziców. Takie zachowanie jest zdecydowanie wywołane brakiem zainteresowania o własne dziecko. Aby dziecko wyrosło na dobrego człowieka należy z całą pewnością wyznaczyć granice co wolno a czego nie wolno, co jest dobre a co jest złe.
Co można zrobić, aby zapobiec zjawisku agresji?
Po pierwsze należy zapewnić lepszy kontakt w relacji rodzic - dziecko - nauczyciel. Trzeba wpajać dzieciom i młodzieży, że na rodzicach jak i na nauczycielach można zawsze polegać. Również nauczyciele w szkole powinni bardziej nadzorować młodzież na przerwach lub po zajęciach. Na ulicach powinno być więcej patroli policyjnych. Aby zapobiec agresji choć w części powinny być organizowane spotkania, które uświadomią młodzież co to jest osobowość, koleżeństwo, godność ludzka.
Agresja występuje także w świecie dorosłych. Spowodowana jest nieporozumieniami w małżeństwie, problemami w pracy, skrywaniem problemów osobistych. Domowe porażki każdy chce ukryć, idealizuje swój świat, ponieważ wstydzi się tych problemów. Agresja u dorosłych przejawia się głównie biciem dzieci. W ten sposób dorośli chcą pokazać dziecku, że są silniejsi , że to oni rządzą. Jednak nie jest to dobre. Gdy dziecko dorośnie będzie się identycznie zachowywało.
Podsumowując, każdy człowiek powinien mieć swój udział w pomniejszaniu agresji. Jednak najpierw należy zacząć od siebie. Ludzie powinni sami zwalczyć swoja własną agresje, dopiero później zwalczać ją u innych.