Jaspers, Człowiek
Jaka jest najważniejsza cecha wiedzy o człowieku?
Czy na drodze poznania naukowego udało się wyjaśnić, jak staje się człowiek? Co przesądza o jego niezwykłości?
Co to znaczy, że „byt ludzki nie jest pochodny od czegoś innego, lecz jest ustosunkowany bezpośrednio do podstawy wszystkich rzeczy”? (s. 264)
Co dzieje się, gdy wiedza naukowa dotycząca człowieka (np. psychologiczna czy biologiczna, która jest z konieczności cząstkowa, czyli partykularna) jest uznawana za całą prawdę o człowieku (czyli ulega absolutyzacji)?
Czy wolność może być przedmiotem poznania?
Czy można dowieść jej istnienia?
Czym jest wiara filozoficzna?
Jakie są rysy ludzkiej skończoności?
A w czym odsłania się nieskończoność?
Na czym polega działanie bezwarunkowe?
Co to jest „światło transcendencji”?
Jakie wyłoniły się zatem dwie drogi poznania człowieka?
Kiedy powstaje przesąd?
Co to znaczy, że ludzka skończoność nie jest zdolna do zamkniętości?
Dlaczego ideały są niebezpieczne?
W czym leży wartość człowieka?
Na poczym polega istotna równość wszystkich ludzi?
Czy boski głos niesie pewność?
Jakie są skutki niewiary w wolność/nieskończoność?
Jaspers, Uwagi o wychowaniu
Czym jest „substancja”?
Dlaczego większość haseł o celu wychowania nie ma istotnej wartości?
Co to znaczy, że „wychowanie nie jest możliwe bez respektu”? Co powinniśmy respektować?
Na czym polega kryzys wychowania?
Kiedy wychowanie ma sens?
Czym jest kultura?
Jak autorytet godzi się z wolnością?
Czym jest dyscyplina?
Jaki powinien być dobór treści?
Dlaczego ważna jest nauka historii?
Czemu powinniśmy ufać, by wychowanie i życie miały sens?
Czy ludzie mają stałą, determinującą ich naturę?
Jak można rozwiązać alternatywę (antynomię) natury (niemoc wychowania) i kultury (wszechmoc wychowania)?
Jaka jest cecha i wymiary miłości?