WDŻ 6

Temat: Trudna sztuka komunikacji.

1. Zabawa „Historyjka ABC”

Uczniowie kolejno dodają wyrazy na kolejne litery alfabetu tak, aby powstała historyjka np. Ania bardzo ceniła dobroć eleganckiej, fajnej Gabrysi ....

2. Krzyżówka „Komunikacja”

Uczniowie otrzymują w parach pustą krzyżówkę z wpisanym hasłem nr 1 - komin. Każda para dostaje 5 haseł, które wpisuje do swojej krzyżówki, a następnie na innej kartce układa pytania do swoich haseł dla innej grupy. Grupy wymieniają się hasłami i odpowiadają na otrzymane pytania.

GRUPA I

Ułóż pytania do podanych haseł:

2. rower

5. narty

6. cukierki

9. czapka

11. kawa

GRUPA II

Ułóż pytania do podanych haseł:

3. mama

4. kury

7. truskawka

8. kolacja

10. jajko

Rozwiązanie krzyżówki - KOMUNIKACJA.

3. Co to jest komunikacja?

Komunikacja (porozumiewanie się) to wymiana informacji między jej uczestnikami.

Rozróżnia się dwie zasadnicze kategorie komunikacji:
- komunikacja werbalna,
- komunikacja niewerbalna.
Komunikacja werbalna to mowa, która jest najbardziej złożonym, subtelnym i specyficznie ludzkim środkiem porozumiewania się. Warunkiem dobrej komunikacji słownej jest wspólny słownik w zakresie poruszanego tematu. Niezbędna jest prostota słów.
Kanał niewerbalny służy przede wszystkim do określania stosunków międzyludzkich, wyrażania stanów emocjonalnych i postaw. Wg. psychologów komponent słowny w konwersacjach bezpośrednich wynosi mniej niż 35%, a ponad 65% informacji ludzie przekazują w sposób niewerbalny. Jego elementami są wyraz twarzy, kontakt wzrokowy, gesty i inne ruchy ciała, postawę ciała, kontakt dotykowy, ubiór i powierzchowność, mimika wyrażająca stany emocjonalne i postawy, czerwienienie się, pocenie.

4. Kalambury.

Uczniowie w grupach obrazują ruchem ciała lub za pomocą rysunków znane przysłowia np.

- jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz

- strach ma wielkie oczy

- nie wszystko złoto, co się świeci

- kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada

5. Zabawa „Rysuj tak, jak ci tłumaczę”

Należy przygotować prosty rysunek np.             

Jedna osoba ma go przed sobą i mówi innym osobom jak taki rysunek narysować. Nie może wykonywać ruchów rękami, przekazuje instrukcję werbalnie.

6. Labirynt:

Jedna osoba ma zakryte oczy, druga mówi jak prowadzić długopis (kredę) aby przejść przez labirynt

 

7. Tekst „Kubuś Puchatek”

Cztery osoby wychodzą z Sali. Nauczyciel czyta pozostałym fragment „Kubusia Puchatka”. Słuchający starają się zapamiętać fabułę. Ochotnik opowie tekst koledze, który jako pierwszy wejdzie do sali. Ten przekaże treść drugiemu koledze, drugi trzeciemu,
a trzeci czwartemu. Pozostali uczniowie zwracają uwagę na dokładność przekazywanych treści i wprowadzane zmiany.

Tekst

Więc poszli obydwaj (Krzysiu i Kubuś) z niebieskim balonikiem. Krzysiu wziął ze sobą fuzję, tak tylko na wszelki wypadek, jak to zwykle robi, a Kubuś Puchatek poszedł w jedno bardzo błotniste miejsce, które znał i zaczął się w nim okropnie tarzać i tarzać, aż zrobił się całkiem czarny; i potem, kiedy balonik został porządnie nadęty i stał się bardzo, bardzo duży, Puchatek wziął w obydwie łapki sznurek, uwiesił się na nim i z wdziękiem uleciał w powietrze. I bardzo szybko znalazł się na wysokości drzewa, całkiem bliziutko nieba.... .

---