Współczesna resocjalizacja, jako zespół oddziaływań opiekuńczych, wychowawczych i terapeutycznych wobec osób, które naruszają normy prawne oraz normy obyczajowe, wykorzystuje różnego rodzaju środki, formy i metody. Wśród nich istnieją takie, które mając charakter kreatywny, mogą wyrobić u podopiecznych wrażliwość na piękno, pogłębić osobowość, nauczyć poznawania rzeczywistości i takiego działania, które przystoi człowiekowi. Dzisiaj kładzie się nacisk na ukształtowanie w wychowankach placówek resocjalizacyjnych czynnego uczestnictwa w kulturze, sztuce, wrażliwości estetycznej. Sztukę i działalność artystyczną można bezsprzecznie zaliczyć jako jeden z ważniejszych czynników warunkujących resocjalizację.
Treści zaprezentowane w książce Marka Konopczyńskiego mają na celu przedstawienie i przybliżenie sposobów wykorzystania form działalności artystyczno-kulturalnej w pracy resocjalizacyjnej z młodzieżą niedostosowaną społecznie.
Twórczość artystyczną można zaliczyć do bardzo ważnych czynników warunkujących resocjalizację. Tam, gdzie mogą zawieść tzw. tradycyjne metody, sztuka i wychowanie estetyczne stają się alternatywą oddziaływania na jednostkę poprzez wskazywanie różnorodnych dróg życiowych i atrakcyjność świata. Jednostkom nieprzystosowanym społecznie może wskazać na nowo ideały i wartości, które będą czynnikami kształtowania prawidłowej i pozytywnej osobowości.
Marek Konopczyński twierdzi, iż funkcję resocjalizacyjną może pełnić m. in. plastyka, muzyka i teatr.
Młodzież niedostosowana społecznie za pomocą rysunku przekazuje ważne dla niej treści emocjonalne. Jak się okazuje twórczość plastyczna jest niewyczerpalnym źródłem wiedzy o życiu psychicznym jednostki, a także specyficzną strategią kształcenia i wychowania.
Natomiast środek wychowawczo-resocjalizujący jakim jest muzyka ułatwia wyładowanie niezaspokojonych uczuć i popędów, dynamizuje i stymuluje, ożywia fantazję, wprowadza rytm, synchronizację i ład funkcji psychofizycznych, ułatwia ujawnienie własnego, ekspresyjnego zachowania się, wyrażania siebie. Muzyka, która wnika w głębokie warstwy ludzkiej psychiki, może ją kształtować, dostarczać jej potrzebnych podniet, bądź łagodzić napięcie, usuwać lęk, koić i wpływać na Marek Konopczyński w swojej książce opisuje także model teatru resocjalizującego-Sceny Coda, jest jej pomysłodawcą i dyrektorem. Metoda ta polega na połączeniu funkcji artystycznych teatru zawodowego z funkcjami psychologiczno-resocjalizacyjnymi (terapeutycznymi). Ten specyficzny teatr ma przede wszystkim za zadanie uświadomienie jednostce jej własnych doświadczeń, przeżyć, zachowań i postaw. Emocje, towarzyszące takim spektaklom, wywołują stany otwartości, szczerości, a także integrują jednostkę ze współodczuwającymi. Metoda ta pozwala na swobodne wyrażanie różnorodnych emocji tkwiących w jednostce - od buntu, agresji poprzez rezygnację aż do głębokiej refleksji nad własnym postępowaniem i pełnego uświadomienia własnych czynów i postaw.
Najważniejszym elementem tego swoistego teatru dla uzyskania efektów resocjalizacyjnych, jest fakt odtwarzania i odgrywania sekwencji wydarzeń z realnego życia podopiecznych. Przy czym jednostka ma także możliwość odgrywania roli ofiary, czyli osoby, którą sama skrzywdziła.
W zamiarach książki "Twórcza resocjalizacja. Wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży" jest pobudzenie wyobraźni pedagogicznej i czegoś, co jej autor nazwał "refleksem właściwego reagowania wychowawczego".
Marek Konopczyński dedykuje tę książkę tym wszystkim, którzy mają głębokie przeświadczenie o tym, że w każdym człowieku tkwią rozmaite możliwości twórcze. Wyraża on także nadzieję, że treści zaprezentowane w jego pracy w jakieś mierze przyczynią się do lepszego poznania, czy ujednolicenia poglądów na problem wychowania resocjalizującego.