Obserwacje radarowe w środkowej Europie

Data dodania: 29 lipca, 2002

Organizacja badawcza MUFON-CES powołała jakiś czas temu zespół specjalistów, zajmujący się analizowaniem obserwacji radarowych. W jego skład wchodzą zarówno radarzyści z długoletnim doświadczeniem, jak i inżynierowie i naukowcy, konstruujący radiolokatory.

Tym samym zagwarantowano, że badania prowadzone będą na wysokim poziomie. Zespół analizuje obserwacje radarowe z Niemiec, Austrii i Szwajcarii, których nie da się wytłumaczyć naturalnymi zjawiskami. W przestrzeni powietrznej tych krajów regularnie rejestruje się obiekty, które wydają się ignorować wszelkie prawa siły ciężkości. Cele radarowe osiągają niewiarygodne przyśpieszenia, poruszają się lotem zygzakowatym i bez żadnych przeszkód przekraczają granice niemieckiej, szwajcarskiej i austriackiej przestrzeni powietrznej. MUFON-CES utrzymuje kontakt z pracownikami niemieckiej i szwajcarskiej kontroli lotów, którzy zbierają i przekazują informacje o dziwnych kontaktach radarowych. Pan Haas (nazwisko zmienione) ze szwajcarskiej kontroli lotów od kilku lat zbiera niezwykłe dane radiolokacyjne, które zarejestrowano w jego kraju, gdyż interesuje się tym zagadnieniem. Zaniepokojony dużą liczbą niewytłumaczalnych dla niego obiektów, wykrytych przez radar, zwrócił się w 1994 roku do MUFON-CES, aby uzyskać pomoc w analizie danych.

Standardowo szwajcarskie radary są tak zaprogramowane, aby na ekranach cywilnej kontroli lotów przedstawiać tylko te obiekty, które operują w zakresach właściwych dla konwencjonalnych samolotów. Stąd nieprawdopodobne trasy lotów czy prędkości prowadzą zazwyczaj do tego, że niezwykłe cele nie zostają zauważone. Mimo to niezidentyfikowane obiekty są ciągle przechwytywane i czasami śledzone przez kilka minut, zanim w końcu nie zostaną wyeliminowane z systemu radiolokacyjnego przez komputery sterujące. W ten sposób pan Haas z biegiem lat zebrał i zarchiwizował setki pomiarów radarowych. Naukowcy z MUFON-CES dopiero w 1994 roku rozpoczęli przegląd tych danych, aby przystąpić do ich opracowywania.

Przykładowo, 24 listopada 1992 roku w rejonie Ratyzbony na dużej wysokości pojawił się obiekt, dający bardzo silne echo radarowe i otoczony jakby przez liczne mniejsze obiekty. Do innej ciekawej obserwacji doszło 7 lipca 1993 roku nad środkową Szwajcarią. Od 1420 do 1445 zmierzono na wysokości 11 km niezidentyfikowane echa radarowe, które poruszały się wzdłuż prostej linii ("jakby perły nanizane na sznur") nad Jeziorem Zuryskim. Godny uwagi jest fakt, że obiekty czasem się zatrzymywały, a poza tym leciały pod wiatr. Dla UFO ze Szwajcarii i z innych krajów prawie zawsze jest wspólne jedno zjawisko: obiekty poruszają się z wyjątkowo dużą prędkością, są niesłychanie zwrotne i potrafią wykonywać manewry, do których nie byłby zdolny żaden normalny samolot.

Mimo niezwykłych właściwości obserwowanych tras obiektów, niewiarygodnych prędkości i przyśpieszeń, te dane radiolokacyjne wydają się prawie nikogo nie interesować. Wojsko zainteresowane jest tylko celami radarowymi, które mogłyby stanowić nieprzyjacielskie zagrożenie. Stąd komputery urządzeń radarowych są tak zaprogramowane, że obiekty o właściwościach, których nie może posiadać samolot, są po prostu eliminowane (takie wydarzenia mogą jednak zostać zapisane w pamięci). Wojsko wypełnia więc jedynie swoje zadanie kontrolowania przestrzeni powietrznej, nie troszcząc się o niezidentyfikowane cele, które przecież w ogóle nie powinny istnieć. Naukowcom z instytutów badawczych te obserwacje radiolokacyjne są wprawdzie znane, ale ze względu na złą sławę zjawiska UFO nie podejmują oni żadnych badań, aby nie skompromitować się w oczach kolegów.

W tym kontekście, jeden z niewielu wyjątków w historii badań nad UFO stanowi armia belgijska. Podczas fali obserwacji w 1989 roku belgijskie lotnictwo ściśle współpracowało z ufologami z organizacji SOBEPS, aby dokładnie przeanalizować tysiące meldunków, jakie poczyniono w przeciągu kilku miesięcy. Z tego okresu pochodzi również poniższe zdarzenie, datowane na listopad 1989 roku. Radar wojskowej stacji naziemnej odkrył w nocy z 29 na 30 listopada dziwny obiekt w belgijskiej przestrzeni powietrznej. Wystartowały dwa samoloty bojowe F-16, które śledziły UFO przez 75 minut. Badacze SOBEPS mieli okazję zapoznać się z zawartością czarnych skrzynek obu myśliwców. Urządzenie to rejestruje wszystkie istotne dane, związane z samolotem, m.in. informacje z pokładowego radiolokatora. Wielokrotnie podczas pościgu za obiektem urządzenia radarowe przełączały się w tryb tzw. lock on - oznacza on automatyczne siedzenie celu, zidentyfikowanego przez nie jako nieznany. W trybie tym radary zwracają się w stronę celu i są w stanie podać dokładnie takie dane, jak prędkość, kierunek i wysokość obiektu. Poza uchwyceniem celu przez samoloty F-16, również stacja naziemna widziała UFO na swoich ekranach.

Il. Oryginalne zapisy radarowe belgijskich F-16, które śledziły UFO. UFO jest tutaj oznaczone symbolem w kształcie małego rombu. Kreska na środku obrazu i symbol w kształcie litery W przedstawiają położenie samolotu w powietrzu. Liczby na dole po prawej stronie obrazu radarowego podają (od góry) usytuowanie obiektu względem samolotu (200 stopni), prędkość obiektu (150 węzłów), jak również dwa inne, utajnione parametry, których znaczenie jest nieznane. Na lewym obrazie obiekt rozwija prędkość 150 węzłów (280 km/h), na prawym przyśpieszył do 990 węzłów (1830 km/h)

Jego prędkość wynosiła od około 55 km/h (o wiele za wolno, jak na samolot) aż do 1800 km/h. Piloci, którzy mieli teraz UFO na ekranie radaru, meldowali, że UFO gwałtownie przyśpieszało i nurkowało w dół za każdym razem, kiedy przełączali radary na tryb lock on. Wydawało się przy tym osiągać 40-krotność przyśpieszenia ziemskiego! Wiadomo że skomplikowane urządzenia radiolokacyjne w nowoczesnych myśliwcach przechwytujących są wstanie w pewnych okolicznościach wytwarzać fantomy. Profesor Meessen z Belgii tłumaczy takimi efektami (dokładnie wadliwymi filtrami przy przetwarzaniu sygnału) wiele samolotowych zapisów radarowych. W niektórych przypadkach, jak chociażby w powyżej omówionym, sygnał został jednak potwierdzony przez różne odbiorniki, co bardzo znacznie redukuje prawdopodobieństwo błędu. Mimo to należy ostrożnie podchodzić do zapisów radarowych F-16.

---