1. Jakie cechy powinny charakteryzować dobrego diagnostę?

• podążanie za klientem ( umiejętność słuchania )

• empatyczne reagowanie ( osoba badana powinna odczuć, iż diagnosta ją rozumie )

• niezaborcza życzliwość ( szacunek dla wątpliwości i akceptacja jego wolności)

• otwartość ( mówienie o sobie we właściwym czasie rozmowy i we właściwy sposób )

• konkretność ( dopytywanie się o konkret )

• koncentracja na ,, tu i teraz”

• interpretacja ( próba odnalezienia innego spojrzenia na problem, nie narzucanie swoich przemyśleń )

• konfrontacja ( dostrzeżenie przez badanego faktów z jego życia ważnych dla jego rozwoju, bez stosowania mechanizmów obronnych )

2. Jakie reakcje powinny charakteryzować postępowanie diagnosty?

• reakcja badawcza ( poszukiwanie informacji wg pewnego planu )

• reakcja rozumiejąca - perafraza ( diagnosta własnymi słowami powtarza to co powiedział badany )

• reakcja podsumowująca

• reakcja wspierająca ( uspokojenie osoby, stłumienie intensywności emocji, pomoc w zdystansowaniu się do przykrych przeżyć )

• reakcja oceniająca ( konfrontacja z badanym, nie można generalizować problemu osoby badanej )

• Wymień błędy diagnostyczne i omów je.

• błąd postawy ( brak uwzględnienia perspektywy badanego w trakcie rozpoznawania jego sytuacji życiowej oraz brak elastyczności w trakcie poznawania tej sytuacji )

• błąd maski ( diagnosta zasłaniania się własną rolą, wiąże się to z brakiem współczucia oraz z brakiem postawienia się w sytuacji osoby diagnozowanej i elastycznego spojrzenia na sytuację diagnozowanego )

• błąd sędziego ( diagnosta przyjmuje postawę wartościującą, powoduje to szufladkowanie opisanej sytuacji wg sztywnych, stereotypowych kryteriów co powoduje zamknięcie procesu diagnostycznego w typowych kategoriach analizy )

• błąd skupienia się na negatywnych aspektach funkcjonowania badanego, bez uwzględnienia jego mocnych stron ( zmniejsza możliwość poznania i możliwość pomocy )

• błąd skupienia się na skutkach bez powiązania ich z kontekstem sytuacyjnym czy przyczynami zachowań ( zmniejsza możliwość wyjaśnienia zaburzonego zachowania osoby diagnozowanej )

• błąd redukcji siły wiedzy ( diagnosta nie potrafi powiązać ze sobą wiedzy wynikającej z osobistych doświadczeń życiowych z wiedzą naukową, obiektywną, gromadzoną w trakcie swojej pracy )