Kąt poziomy: kątem poziomym zawartym między dwoma kierunkami, nazywamy pionowy rzut rzeczywistego kąta, utworzonego przez te kierunki, na płaszczyznę poziomą. Inaczej mówiąc, kątem poziomym między dwoma kierunkami nazywamy kąt liniowy, położony na płaszczyźnie poziomej zawarty między krawędziami przecięcia tej płaszczyzny z dwoma płaszczyznami pionowymi poprowadzonymi przez te dwa kierunki. Kierunek: jest to kąt zawarty między zerem podziałki limbusa a osią celową. Technika pomiaru kątów poziomych: ustawiamy przyrząd kątomierczy w wierzchołku O mierzonego kąta, ustawiając tarczę limbusa poziomo, co pociąga za sobą równoczesną pionowość płaszczyzn celowych. Następnie płaszczyzną celową (lunetą) celujemy kolejno do obu ramion A i B mierzonego kata, kierując się ustawionymi na nich tyczkami. Po każdym wycelowaniu wykonujemy za pomocą urządzenia odczytowego kolejne odczyty a1 i a2 odpowiadające obu ramionom kąta. Przy pomiarze należy zachować właściwą kolejność celowania, a mianowicie celować do ramiona kąta w kierunku wzrastania podziałki. Wartość kąta obliczamy jako różnicę obu odczytów, odejmując od odczytu drugiego odczyt pierwszy. Każdy kąt należy zmierzyć co najmniej dwukrotnie (kontrola). Drugi pomiar wykonujemy na innej części tarczy podziałowej. Notowanie wyniku pomiarów kątowych odbywa się w specjalnych dziennikach pomiaru kątów. Pomiar kątów teodolitem:a) metoda zwyczajna b) kierunkowa c) repetycyjna d) sektorowa e) wypełnienie horyzontu ad a) metoda zwyczajna: polega na dwukrotnym pomiarze danego kąta w dwóch położeniach lunety: przed i po przerzuceniu jej przez zenit. Zrektyfikowany teodolit ustawiamy w wierzchołku mierzonego kąta, centrujemy go oraz poziomujemy. Sprzęgamy limbus ze spodarką i celujemy kolejno do obu ramion. Po każdym wycelowaniu wykonujemy odczyty a1 i a2. Następnie obliczamy wartość kąta: =a2-a1 lub =(a2+360°)-a1. Następnie przerzucamy lunetę przez zenit powtarzamy pomiar po raz drugi, celując ponownie do obu ramion kąta otrzymujemy odczyty a1' i a2' i obliczamy: '=a2'-a1' lub '=(a2'+360°)-a1' Jeżeli różnica między wynikami i ' pomiaru nie przekracza błędu dopuszczalnego, który dla pojedynczego kąta wynosi 2 (dwie dokładności odczytu), to ostateczną zmierzoną wartość kąta obliczamy jako średnią arytmetyczną obu wyników Pomiar kątów teodolitem metoda kierunkowa (seryjna):w sytuacji gdy mamy do pomiaru kilka kątów o wspólnym wierzchołku możemy wykonać pomiar metoda kierunkową. Po ustawieniu instrumentu we wspólnym wierzchołku O mierzonych katów nastawiamy zero urządzenia odczytowego na zero limbusa, po czym zwalniając limbus od spodarki, celujemy do jednego z ramion. Następnie unieruchomiwszy limbus, zwalniamy alidadę i celujemy kolejno do pozostałych punktów aż wreszcie obróciwszy instrument dookoła wrócimy do punktu, w którym odczyt powinien równać się zeru co będzie sprawdzeniem prawidłowości pomiaru. W dzienniku notujemy pomiary kątów. Wykonane do tej pory czynności stanowią pół serii. Następnie przerzucamy lunetę przez zenit i powtórnie celujemy do punktu początkowego oraz do wszystkich pozostałych, obracając alidadę w przeciwną stronę niż poprzednio. Wykonana została jedna seria w której kierunek zmierzony został dwukrotnie. Następna serie wykonujemy na innej partii limbusa, po jego uprzednim przesunięciu. Jako wartość ostateczną mierzonych kątów (kierunków) przyjmujemy wartości średnie ze średnich z poszczególnych serii. Metoda kierunkowa ma zastosowanie przy pomiarach triangulacyjnych.