22.10.10
Postępowanie w przypadku uszkodzenia śledziony po tępym urazie brzucha.
Postępowanie nieoperacyjne w przypadku urazów śledziony po tępym urazie brzucha jest obecnie coraz częściej brane pod uwagę jako standardowe.
Na łamach British Journal of Surgery pojawiły się wyniki badania, którego celem było zidentyfikowanie kryteriów wyboru pierwotnego leczenia operacyjnego i planowego postępowania nieoperacyjnego u pacjentów z urazem śledziony po tępym urazie brzucha.
Do badania włączono dorosłych pacjentów z tępym urazem śledziony leczonych w Berne University Hospital (Szwajcaria) pomiędzy 2000 - 2008 rokiem.
Autorzy przeanalizowali dane 206 pacjentów (146 mężczyzn) w średnim wieku 38,2 lat. U 43 pacjentów stwierdzono pierwszy stopień, u 52 drugi, u 60 trzeci, u 42 czwarty a u 9 piąty stopień uszkodzenia śledziony wg AAST. U 47 (22,8%) chorych wymagana była natychmiastowa operacja. Transfuzja przynajmniej 5 jednostek koncentratu krwinek czerwonych (iloraz szans (OR) 13,72, 95% przedział ufności 5,08 - 37,01), punktacja w skali Glasgow poniżej 11 punktów (OR 9,88, 1,77 - 55,16) i wiek 55 lat lub starszy (OR 3,29; 1,07 - 10·08) związane były z pierwotnym postępowaniem operacyjnym. Liczba pierwotnych operacji spadła z 33,3% do 11,9% po wprowadzeniu do leczenia przezcewnikowej tętniczej embolizacji w 2005 roku. Spośród 159 pacjentów zakwalifikowanych do leczenia nieoperacyjnego u 143 odniesiono sukces terapeutyczny. W wieloczynnikowej analizie wykazano, iż wiek co najmniej 40 lat był jedynym niezależnym czynnikiem związanym z niepowodzeniem postępowania nieoperacyjnego.
Po analizie wyników tego badania autorzy stwierdzili, że postępowanie nieoperacyjne w przypadku tępego urazu śledziony wiąże się z niskim wskaźnikiem niepowodzenia a jedynym czynnikiem wpływającym na brak sukcesu terapeutycznego jest zaawansowany wiek pacjentów.
Bibliografia
British Journal of Surgery Volume 97, Issue 11, November 2010