Prawo europejskie - dr Adam Rogala- Lewicki


Prawo europejskie - dr Adam Rogala - Lewicki

28 lutego 2016 roku

Prawo Unii Europejskiej (prawo europejskie) - zbiór aktów sk³adaj¹cych siź na skomplikowany system prawny UE. Jest to ca³oœę dorobku prawnego UE, ³¹cznie z orzeczeniami Trybuna³u sprawiedliwoœci UE.

Podstawowym podzia³em prawa UE jest podzia³ na prawo pierwotne - stanowione przez państwa cz³onkowskie jako czźœę prawa miźdzynarodowego oraz prawo wtórne - stanowione przez instytucje Unii. W razie konfliktu norm prawnych z zakresu prawa pierwotnego i prawa wtórnego, pierwszeństwo przys³uguje prawu pierwotnemu.

Na prawo pierwotne sk³adaj¹ siź traktaty zawierane przez Państwa cz³onkowskie - z prawnego punktu widzenia s¹ to zwyczajne umowy miźdzynarodowe, jednakæe jedynie pocz¹tkowo zawierane w sposób uregulowany Konwencj¹ wiedeńsk¹ o prawie traktatów. Obecnie tryb zmiany traktatów opisany jest w artykule 48Traktatu o Unii Europejskiej.

Lista aktów prawa pierwotnego:

1. traktaty za³oæycielskie Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej:

Czźœci¹ prawa pierwotnego s¹ równieæ za³¹czniki (w formie protoko³ów) do³¹czone do wyæej wymienionych umów.

Prawo wtórne (nazywane czźsto pochodnym) znajduje swoje umocowanie w art. 288 Traktatu z Lizbony, dawny art. 249 TWE.

Prawo wtórne jest tworzone przez instytucje Unii na podstawie prawa pierwotnego. Sk³ada siź ono z ogromnej liczby aktów prawnych o róænorodnej postaci. Warto zwrócię uwagź, æe choę analogie pomiźdzy typami aktów prawnych a aktami prawa krajowego s¹ wyraŸne, mog¹ jednak prowadzię do b³źdów. Nie zawsze bowiem nazwa aktu odpowiada jego faktycznej zawartoœci - przyjmowane s¹ np. rozporz¹dzenia o faktycznym charakterze decyzji (i odwrotnie).

Wyróænia siź (na podstawie treœci art. 288) piźę kategorii aktów prawnych.

Swoim charakterem rozporz¹dzenia zbliæone s¹ do ustaw polskiego porz¹dku prawnego, pe³ni¹ rolź ujednolicaj¹c¹ przepisy prawa w krajach wspólnotowych UE, maj¹ charakter wi¹æ¹cy, zasiźg ogólny (adresatami mog¹ byę zarówno państwa, jak i jednostki) oraz abstrakcyjny (dotycz¹ nieokreœlonej liczby przypadków / sytuacji). Podlegaj¹ og³oszeniu w Dzienniku Urzźdowym UE. Kaæde rozporz¹dzenie wchodzi w æycie w terminie w nim zawartym. Obowi¹zuj¹ bezpoœrednio, to znaczy, æe nie wymagana jest dodatkowo transpozycja zawartego w rozporz¹dzeniach prawa do krajowych porz¹dków prawnych ani inne dodatkowe dzia³anie legislacyjne. W praktyce do rozporz¹dzeń dodawane s¹ równieæ akty wykonawcze. W³adze krajowe maj¹ obowi¹zek uchylenia wszelkich przepisów niezgodnych z treœci¹ rozporz¹dzenia oraz zakaz wydawania aktów prawnych niezgodnych z jego treœci¹. Dodatkowo państwa cz³onkowskie nie posiadaj¹ æadnej swobody regulacyjnej w ramach wprowadzania / wykonywania postanowień zawartych w rozporz¹dzeniu. Artyku³ 296 akapit 2 Traktatu o Funkcjonowaniu UE nakazuje uzasadniaę rozporz¹dzenia.

Publikacja w Dzienniku Urzźdowym UE

Zgodnie z art. 297 pkt. 1 akapit drugi oraz pkt. 2 akapit drugi Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, rozporz¹dzenie musi byę opublikowane w Dzienniku Urzźdowym Unii Europejskiej. Wchodzi w æycie z dniem okreœlonym w rozporz¹dzeniu b¹dŸ dwadzieœcia dni po jego og³oszeniu (jeœli w rozporz¹dzeniu nie zawarto daty wejœcia w æycie).

W 2007 roku ETS wypowiedzia³ siź w kwestii mocy obowi¹zuj¹cej przepisów rozporz¹dzenia przed jego publikacj¹ w oficjalnym Dzienniku Urzźdowym UE, a po opublikowaniu treœci rozporz¹dzenia na stronie internetowej Eur-Lex. Trybuna³, w sprawie Skoma-Lux sro vs. Celnķ ųeditelstvķ Olomouc, C-161/06, wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r. stwierdzi³, æe opublikowanie treœci aktu prawnego w internecie nie jest równoznaczne z tym, æe przepisy takiego aktu prawnego uzyskuj¹ moc obowi¹zuj¹c¹. Czyli moæliwoœę zapoznania siź z treœci¹ aktu nie czyni go jeszcze wi¹æ¹cym. Tak wiźc akty prawne mog¹ nabraę mocy obowi¹zuj¹cej dopiero po ich publikacji w Dzienniku Urzźdowym UE w jźzyku urzźdowym danego państwa. W przypadku braku takiej publikacji nie obowi¹zuj¹.

Bezpoœrednie obowi¹zywanie rozporz¹dzenia i wykonanie rozporz¹dzenia

Bezpoœrednia skutecznoœę oznacza, æe wejœcie w æycie rozporz¹dzenia i stosowanie na korzyœę lub niekorzyœę tych, którzy mu podlegaj¹, jest ca³kowicie niezaleæne od prawa danego państwa cz³onkowskiego. Zgodnie z orzeczeniem w sprawie 34/73 F. Variola SpA v. W³oski Zarz¹d Finansów (Zbiór Orzeczeń 1973, s. 981) „postanowienia prawa krajowego reprodukuj¹ce treœę bezpoœrednio skutecznego postanowienia wspólnotowego nie mog¹ w æaden sposób wp³ywaę na bezpoœredni¹ skutecznoœę lub jurysdykcjź Trybuna³u wynikaj¹c¹ z Traktatu”. Ponadto w orzeczeniu tym stwierdzono, æe prawo krajowe nie moæe uchylaę postanowień rozporz¹dzenia. Zgodnie z wyrokiem w sprawie 40/69 Bollman państwo cz³onkowskie nie moæe podejmowaę takich kroków w celu wykonania rozporz¹dzenia, które doprowadzi³yby do zmiany jego treœci.

Maj¹ charakter wi¹æ¹cy, zaœ adresatami dyrektyw mog¹ byę wy³¹cznie państwa cz³onkowskie UE. Wi¹æ¹ wy³¹cznie co do rezultatu, państwo cz³onkowskie ma swobodź wyboru formy i œrodków implementacji danej dyrektywy. Dyrektywy podlegaj¹ og³oszeniu w Dzienniku Urzźdowym UE. Okres transpozycji podany jest kaædorazowo w treœci dyrektywy - na ogó³ wynosi od roku do 3 lat. W tym czasie państwa s¹ zobowi¹zane do dostosowania prawa krajowego do za³oæeń i postanowień dyrektywy. Transpozycja nastźpuje poprzez przyjźcie przez odpowiednie organy prawodawcze danego państwa odpowiedniego aktu prawnego, powszechnie obowi¹zuj¹cego (w polskim porz¹dku prawnym rolź tak¹ pe³ni ustawa). Obowi¹zek transpozycji dyrektywy jest jednym z podstawowych obowi¹zków ci¹æ¹cych na państwach cz³onkowskich, w œwietle art. 4 TUE, który ustanawia tzw. zasadź lojalnoœci. Monitorem poprawnego transponowania oraz póŸniejszego przestrzegania praw zawartych w dyrektywach jest Komisja Europejska. Naruszenie zobowi¹zania pe³nej i terminowej transpozycji dyrektywy moæe byę podstaw¹ wniesienia przez Komisjź lub państwo cz³onkowskie skargi do ETS o stwierdzenie uchybienia zobowi¹zaniom wspólnotowym. Wynikiem tego moæe byę narzucona na dane państwo - naruszyciela sankcji finansowych lub moæliwoœę wyst¹pienia z postźpowaniem roszczeniowym przeciwko w³asnemu państwu przez osobź fizyczn¹ lub osobź prawn¹ (odpowiedzialnoœę odszkodowawcza). Funkcj¹ dyrektyw nie jest ujednolicanie krajowych porz¹dków prawnych państw cz³onkowskich, lecz ich harmonizowanie.

Swoim charakterem odpowiadaj¹ decyzjom wydawanym w polskim porz¹dku prawnym. Decyzje maj¹ charakter indywidualny i konkretny co oznacza, æe kaæda z nich jest skierowana do œciœle okreœlonego grona adresatów i dotycz¹ œciœle okreœlonych spraw / sytuacji. Adresatami decyzji s¹ przede wszystkim państwa cz³onkowskie lub osoby prawne / fizyczne, dla których maj¹ one charakter wi¹æ¹cy. Jeæeli decyzja jest adresowana do wszystkich państw cz³onkowskich, wówczas podlega publikacji w Dzienniku Urzźdowym UE, jeæeli zaœ skierowana jest do mniejszej liczby adresatów - podlega notyfikacji adresatom, do których jest skierowana.

Nie maj¹ mocy wi¹æ¹cej, zawieraj¹ okreœlone oceny, czźsto stosowane w postźpowaniu miźdzy instytucjami i organami wspólnot

Nie maj¹ mocy wi¹æ¹cej, sugeruj¹ podjźcie okreœlonych dzia³ań.

Rozporz¹dzenia, dyrektywy i decyzje s¹ wydawane przez Radź Unii Europejskiej, niekiedy przy wspó³udziale Parlamentu Europejskiego (procedury wspó³pracy i wspó³decydowania). Wy³¹czna inicjatywa ustawodawcza w tym zakresie przys³uguje Komisji Europejskiej (wyj¹tkiem jest prawo Parlamentu do opracowania projektu jednolitej ordynacji wyborczej do PE).
Szczególny rodzaj rozporz
¹dzeń, tzw. rozporz¹dzenia wykonawcze, s¹ wydawane przez Komisjź Europejsk¹. W hierarchii aktów prawnych stoj¹ one niæej od zwyk³ych rozporz¹dzeń, mog¹ je jednak zmieniaę, jeœli w rozporz¹dzeniu na podstawie którego zosta³o wydane rozporz¹dzenie wykonawcze zapisano tak¹ moæliwoœę.
Opinie i zalecenia mo
æe wydawaę kaædy z organów unijnych.

Oprócz wyæej wymienionych aktów prawnych istnieje teæ wiele rodzajów aktów nienazwanych w traktatach, lecz mog¹cych mieę niekiedy moc wi¹æ¹c¹. S¹ one nazywane aktamisui generis. Nosz¹ one rozmaite nazwy: oœwiadczenie, deklaracja, program dzia³ania, protokó³, rezolucja, konkluzje, wnioski, wspólne dzia³anie, komunikat, obwieszczenie.

Niektóre ze Ÿróde³ prawa wspólnotowego nasuwaj¹ w¹tpliwoœci co do ich przynaleænoœci do prawa pierwotnego czy wtórnego:

Wiźkszoœę aktów normatywnych prawa wspólnotowego jest publikowana w Dzienniku Urzźdowym Unii Europejskiej (do 2003 r. nosi³ on nazwź Dziennik Urzźdowy Wspólnot Europejskich). Jest on wydawany we wszystkich jźzykach oficjalnych UE; kaæda z wersji jźzykowych jest jednakowo autentyczna.

W wiźkszoœci przypadku zasady te stwierdzane s¹ przez ETS w toku jego pracy orzeczniczej i nie s¹ bezpoœrednio zapisane w prawie pierwotnym.

Inicjatywź ustawodawcz¹ ma co do zasady Komisja Europejska. Rolź prawodawcz¹ pe³ni¹ zasadniczo Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej. Zakres ich roli zaleæy jednak od stosowanej procedury prawodawczej.

Na prawo instytucjonalne sk³ada siź ca³okszta³t regulacji zawartych w aktach prawa zarówno pochodnego, jak i pierwotnego (w przewaæaj¹cej czźœci tego drugiego), które okreœlaj¹ strukturź, kompetencje oraz wzajemne relacje instytucji i organów Unii Europejskiej, takich jak Parlament Europejski, Rada Europejska czy Trybuna³ Sprawiedliwoœci. Stanowi odpowiednik ustrojowych czźœci ustaw zasadniczych uchwalanych przez państwa.

1. Instytucje miźdzyrz¹dowe

Przewodnicz¹cy Rady Europejskiej jest wybierany przez Radź Europejsk¹ wiźkszoœci¹ kwalifikowan¹ na okres 2,5 roku z jednokrotn¹ moæliwoœci¹ odnowienia kadencji, przy czym Przewodnicz¹cy Rady Europejskiej musi pochodzię spoza grona Rady Europejskiej. Obecnie jest nim Donald Tusk.

Rada Europejska zbiera siź co najmniej 4 razy w roku, na dwóch formalnych i dwóch nieformalnych, krótkich, zwykle dwudniowych posiedzeniach. Zgodnie z traktatem nicejskim, od momentu rozszerzenia Unii 1 maja 2004 r. wszystkie formalne spotkania Rady odbywaj¹ siź w Brukseli.

Nie naleæy jej mylię z Rad¹ Europy, która jest osobn¹ organizacj¹.

Kompetencje Rady Europejskiej:

Przewodnicz¹cym Rady jest minister z kraju sprawuj¹cego aktualnie prezydencjź. Prezydencja Rady przypada co pó³ roku na kolejne państwo cz³onkowskie. Jest œciœle zwi¹zana z Rad¹ UE, a nie z Rad¹ Europejsk¹.

Kandydaci do Parlamentu startuj¹ w wyborach zwykle w barwach którejœ z partii istniej¹cej w swoim kraju, jednak po wejœciu do Parlamentu przy³¹czaj¹ siź oni zwykle do jednej z frakcji politycznych funkcjonuj¹cych oficjalnie w Parlamencie lub pozostaj¹ niezaleæni. Frakcje te odpowiadaj¹ mniej wiźcej ogólnemu podzia³owi partii politycznych w Europie. Pos³owie zasiadaj¹ w izbie parlamentu wed³ug przynaleænoœci do frakcji, a nie wed³ug przynaleænoœci narodowej.

Instytucje s¹dowe

Od orzeczeń wydanych przez S¹d przys³uguje ograniczone do kwestii prawnych odwo³anie do Trybuna³u Sprawiedliwoœci w terminie dwóch miesiźcy.

S¹d nie jest prawnie zwi¹zany orzecznictwem Trybuna³u Sprawiedliwoœci, z wyj¹tkiem sytuacji gdy ten zwróci mu sprawź wraz z podaniem wskazań prawnych. W praktyce jednak S¹d czźsto stosuje siź do zapatrywań prawnych TS.

Przy s¹dzie nie dzia³aj¹ stali rzecznicy generalni. Do wyst¹pienia w roli takiego rzecznika moæe byę jednak wyznaczony któryœ z jego sździów.

4. Instytucje kontrolne

Instytucje gospodarcze

Poprzednikiem EBC by³ Europejski Instytut Walutowy, który nie dysponowa³ kompetencjami w³adczymi i funkcjonowa³ jedynie jako cia³o doradcze krajowych banków centralnych. Jego g³ównym zadaniem by³o przygotowanie wprowadzenia wspólnej waluty na obszarze Unii. EBC powsta³ 1 czerwca 1998 roku w drodze porozumienia krajowych banków centralnych. Konsekwencj¹ tego kroku by³a likwidacja walut narodowych w ramach Eurosystemu (obejmuj¹cego pocz¹tkowo 11 krajowych banków centralnych) oraz wprowadzenie w ich miejsce wspólnej waluty euro. Nast¹pi³o to 1 stycznia 1999 roku, rok póŸniej do Eurosystemu do³¹czy³, jako dwunasty cz³onek, grecki bank centralny. Siedzib¹ EBC jest Frankfurt nad Menem.

6. Inne instytucje

7. Instytucje doradcze

Komitetu nie moæna traktowaę jako lobby. Jest on stworzony do osi¹gania kompromisu miźdzy poszczególnymi grupami ekonomiczno spo³ecznymi i wydawania w miarź moæliwoœci wspólnej opinii, nie zaœ do promowania rozwi¹zań korzystnych tylko dla jednej strony.

Cztery swobody Unii Europejskiej:

Swobodny przep³yw towarów oznacza, æe na danym obszarze istnieje swoboda obrotu (eksportu i importu) towarami. Nie istniej¹ kontrole graniczne, ograniczenia iloœciowe i jakoœciowe w przep³ywie towarów, a towar, który zosta³ legalnie wprowadzony na teren któregoœ z państw cz³onkowskich moæe byę sprzedawany na terytorium kaædego innego państwa.

Swoboda przep³ywu us³ug oznacza moæliwoœę zak³adania przedsiźbiorstw na terenie innego państwa cz³onkowskiego i prowadzenia dzia³alnoœci gospodarczej na zasadach tzw. samozatrudnienia. Regulacje te dotycz¹ w zasadzie wszelkich rodzajów dzia³alnoœci gospodarczej: handlowej, us³ugowej, rzemieœlniczej, przemys³owej, a takæe w zakresie wykonywania tzw. wolnych zawodów (np. adwokat, architekt czy weterynarz).

Swobodny przep³yw kapita³u - Swoboda ta oznacza moæliwoœę transferu zysków z jednego kraju cz³onkowskiego UE do drugiego oraz prawo inwestowania i nabywania wszelkich walorów rzeczowych i finansowych za granic¹ bez æadnych przeszkód. Oznacza teæ swobodź przep³ywu kapita³u z tytu³u likwidacji lub zmiany inwestycji i wszystkich zysków z tego wynikaj¹cych, jak równieæ przep³yw kapita³u o charakterze osobistym (np. spadek)

Swobodny przep³yw osób - Zgodnie z t¹ zasad¹, wszyscy obywatele Unii Europejskiej maj¹ prawo do przemieszczania siź, osiedlania siź, podejmowania dzia³alnoœci gospodarczej i pracy w dowolnym kraju Wspólnoty bez koniecznoœci posiadania wiz i zezwoleń. Obywatele jednego państwa UE podejmuj¹cy pracź lub inn¹ dzia³alnoœę ekonomiczn¹ w innym państwie UE musz¹ byę traktowani przez to państwo w taki sam sposób, w jaki traktuje ono swoich obywateli, bez jakiejkolwiek dyskryminacji.
Istotn¹ kwestiź stanowi koordynacja systemów zabezpieczenia spo³ecznego, która zak³ada równe traktowanie obywateli UE w dostźpie do œwiadczeń (emerytury, zasi³ki). Okresy ubezpieczenia dla pracownika, zwi¹zane z obliczaniem wysokoœci œwiadczeń, we w³asnym kraju i w innych krajach UE s¹ sumowane.

Pozytywne i negatywne aspekty cz³onkostwa Polski w UE:

Od dnia 1 maja 2004r. nasz kraj oficjalnie zacz¹³ sw¹ przynaleænoœę wœród innych państw unijnych. Państwo polskie niejako umocni³o sw¹ pozycjź na "politycznej arenie miźdzynarodowej". G³os naszego narodu dumnie przemówi³ do europejskich liderów oznajmiaj¹c, æe Polska ma przypisywany sobie potencja³, lecz bez pomocy unijnej brak moæliwoœci realizacji tego na co ten kraj staę w dziedzinie polityki, gospodarki,kultury, a nawet rozwoju regionalnego. Taka solidarnoœę , pe³ne i aktywne uczestnictwo w æyciu Europy oraz stanie siź cz³onkiem UE ma swoje plusy i minusy:
ASPEKTY POZYTYWNE
+"bycie jednym cia³em politycznym"wraz z reszt¹ państw cz³onkowskich Polska wspólnie realizuje politykź zagraniczn¹
+likwidacja bariery w obrocie handlowym miźdzy państwami unijnymi oraz promowanie spo³ecznego oraz ekonomicznego postźpu poprzez zacieœnianie wspó³pracy gospodarczej -Polska ma u³atwiony dostźp do zachodniego rynku. Nasz kraj swobodnie moæe nabywaę jaki i sprzedawaęæne towary na terenie Unii Europejskiej
+harmonizacja polskiego prawa z prawem UE powoduje m.in. poprawź bezpieczeństwa pracy- ustawy prawne chroni¹ pracowników przed nieuczciwymi pracodawcami;poprawź stanu œrodowiska naturalnego- przywi¹zuje siź wiźksz¹ wagź do tego, by róæne fabryki prowadzi³y sw¹ dzia³alnoœę bez uszczerbku dla œrodowiska naturalnego,ochrony interesów ekonomicznych konsumentów
+poprawa na polskim rynku pracy-Polska zyskuje dodatkowe fundusze, a przede wszystkim dostźp do Europejskiego Funduszu Socjalnego
+dostźp obywateli polskich do unijnych rynków pracy, ponadto kwalifikacje zawodowe i dyplomy wydawane przez polskie placówki edukacyjne, bźd¹ uznawane w pozosta³ych krajach cz³onkowskich
+dzieci, m³odzieæ, a przede wszystkim studenci polscy maja ³atwiejszy dostźp do edukacji poza granicami kraju;kaædemu ucz¹cemu siź Polakowi w szko³ach na terenie UE przys³uguj¹ takie same obowi¹zki i przywileje, gdyæ posiadaj¹c obywatelstwo kraju cz³onkowskiego, poza nim na terenie UE automatycznie traktowany jest jako prawowity obywatel.
+pomoc w osi¹gniźciu tzw. spójnoœci ekonomicznej z państwami cz³onkowskimi Unii Europejskiej; Polska,a szczególnie jej najs³abiej rozwiniźte regiony (w tym Podkarpacie) moæe korzystaę ze œrodków finansowych w ramach funduszu strukturalnego 
+zdynamizowanie rozwoju gospodarczego: jak stwierdza rz¹dowy raport na temat rezultatów cz³onkostwa Polski w UE-"Polska uzyskuje zwiźkszone zainteresowanie tym krajem w celach potencjalnych inwestycji, stwarza szansź zwiźkszenia liczby zatrudnień oraz poprawy warunków æycia Polaków". Potwierdzaj¹ to przyk³ady Hiszpanii, Irlandii i Portugalii- państw cz³onkowskich, które potrafi³y spoæytkowaę szansź rozwojow¹
+Polski, bogaty dorobek kulturalny w dziedzinie folkloru i sztuki z wiźksz¹ ³atwoœci¹ podbije zachodnie terytoria unijne- obywatele innych państw europejskich z wiźksz¹ przychylnoœci¹ przyjm¹ polsk¹ kulturź
+rolnicy polscy bźd¹ mogli ubiegaę siź o dop³aty, co polepszy warunki na polskim rynku æywnoœci
+swobodne podróæowanie obywateli Polski po zjednoczonej Europie. W państwach unijnych przy granicy- jej przekroczeniu wystarczy jedynie wiarygodny dokument ze zdjźciem. Tym dokumentem moæe byę np. dowód osobisty, a niekoniecznie paszport jak do tej pory.
ASPEKTY NEGATYWNE
- w krajach cz³onkowskich szacunek dla æycia ludzkiego jest znikomy- w wielu państwach Unii dopuszczalna jest eutanazja lub aborcja, czyli legalne pozbawienie cz³owieka tak cennego æycia. W państwie polskim takie dzia³ania s¹ niedopuszczalne, jednak w przysz³oœci takie nieetyczne prawo moæe zawitaę i do nas
-w niedalekiej przysz³oœci czeka nas wzrost cen, nastźpuj¹cy wskutek wprowadzenia euro do powszechnego obiegu( grozi nam inflacja- spadek wartoœci krajowej waluty jakim jest PLN, w stosunku do euro)
- koniecznoœę wyrównania poziomu rozwoju ekonomicznego Polski wobec innych państw przynaleænych 
- sprostanie presji konkurencyjnej ze strony gospodarki państw cz³onkowskich w Unii Europejskiej (szczególnie dotknie to sektor MŒP tzn. ma³ych i œrednich przedsiźbiorstw,- nie wszystkie polskie przedsiźbiorstwa poradzi³y z przystosowaniem do unijnych norma warunkuj¹cych dostźp towarów do rynku zachodniego)
- przyjźcie wspólnych zasad polityki handlowej w Unii Europejskiej rzutuje g³ównie na jakoœę i wielkoœę kontaktów gospodarczych z Chinami i państwami Europy Wschodniej. Dla Podkarpacia istotnym kosztem jest spadek dynamiki ruchu osobowego oraz wymiany handlowej- g³ownie z tzw. handlu przygranicznego z Ukrain¹ (jako rezultat przywrócenia obowi¹zków wizowych dla obywateli Ukrainy)
- wysoka globalizacja unijna- Polska pomimo, iæ nie jest krajem, na który ma wysoki wp³yw globalizacja, to po przyst¹pieniu do Unii (Unia, a przede wszystkim liderzy- s¹ w pe³ni państwami globalnymi) wp³yw globalizacji moæe byę wyæszy
- w krajach unijnych z powodu przestawienia pewnych norm panuje ujemny przyrost naturalny- z powodów czysto komercyjnych ze zwiźkszonym udzia³em produkcji i konsumpcji w æyciu obywateli Europy oraz stawianie kariery zawodowej, sprawia æe Europejczycy siź starzej¹
-po zniesieniu wiz Polska sta³a sie krajem zagroæonym zwiźkszeniem dzia³alnoœci przestźpczoœci zorganizowanej
- Polska bźd¹c sojusznikiem USA w wojnie w Iraku oraz jako kraj wspomagaj¹cy walkź z terroryzmem,ma w niektórych swoich pogl¹dach odmienne zdanie niæ pozostali przynaleæni do Unii, co niejako rzutuje na nasze kontakty z tymi państwami

Etapy zawierania umów miźdzynarodowych:

Rokowania (negocjacje) - prowadz¹ do uzgodnienia treœci umowy miźdzynarodowej i ostatecznego zredagowania jej tekstu. Rokowania mog¹ byę prowadzone w formie ustnej lub pisemnej.

Parafowanie - to potwierdzenie, æe uzgodnienie tekstu zosta³o zakończone, nie moæna w nim czynię zmian oraz æe tekst jest gotowy do podpisania.

Podpisanie - zasad¹ jest, æe kaæda umowa musi byę podpisana przez pe³nomocników stron.

Ratyfikacja - jest to zatwierdzenie umowy przez kompetentny do tego organ państwowy. Jaki organ jest do tego kompetentny okreœlaj¹ prawo wewnźtrzne państwa oraz jego konstytucj¹. Z regu³y jest to g³owa państwa.

Wymiana lub z³oæenie dokumentów ratyfikacyjnych - ma miejsce przy podpisaniu umowy

Rejestracja umowy miźdzynarodowej

Publikacja wewnźtrzna - w Polsce umowy miźdzynarodowe og³aszane s¹ w dzienniku ustaw.



Wyszukiwarka