Powrót do góry

m@jkel
Student



Dołączył: 08 Lis 2006
Posty: 230
Real name: Majkel

Wysłany: Pon Paź 22, 2007 6:15 pm    Temat postu:
Wykład 3 Technika - rozumiana jako dziedzina nauki i działalności, która zajmuje się wykorzystaniem praw natury do budowy i eksploatacji układów wymyślonych przez człowieka w ten sposób, aby wykonywały one zadania, które zleca im człowiek. 2 podziały techniki: - klasyczny - podział nauk fizycznych (mechanika, elektryka, optyka itd.) - praktyczny - uwzględnia dziedziny zastosowań (budowa maszyn, górnictwo, budownictwo, elektrotechnika). Technologia - zajmuje się zagadnieniami procesów: - produkcyjnych - przetwórczych - energetycznych - usługowych itp. Celem ww. procesów jest przetwarzanie dóbr naturalnych w dobro użyteczne, nadanie półwyrobom określonych właściwości wewnętrznych i zewnętrznych w sposób celowy, sprawny i ekonomiczny. Podział technologii: a) w zależności od przetwarzanych materiałów, wyróżnia się technologię: - metali - węgla - drewna - ropy naftowej b) w zależności od otrzymywanego produktu, wyróżnia się technologię: - gumy - papieru - tworzyw sztucznych - maszyn c) w zależności od stosowanych metod, wyróżnia się technologię: - chemiczną - mechaniczną - elektryczną - energii Rozwój nauki i techniki stanowi kluczowy czynnik istnienia oraz rozwoju cywilizacji. W II połowie XX w. powstały 4 nowe dziedziny techniki i gospodarki: - energetyka jądrowa - loty kosmiczne - mikro elektronika - biotechnika Obecnie żyjemy w dobie ery informatycznej oznaczającej przełom porównywalny w skutkach z rewolucją neolityczną i przemysłową. Nowa faza rozwoju cywilizacyjnego charakteryzuje się: - zmianą sposobu produkcji - zmniejszeniem roli tradycyjnego przemysłu na rzecz wysokorozwiniętych technologii - wzrostem wiedzy i kwalifikacji wśród pracowników Po epoce agrarnej i industrialnej niektóre kraje wysokorozwinięte wstąpiły w okres epoko postindustrialnej, zwaną cywilizacją trzeciej fali. Zakres 3 fali jest większy od 2 poprzednich. Nowe technologie charakteryzują się zapotrzebowaniem na surowce i energię, wobec automatyzacji i robotyzacji zmniejsza się struktura zatrudnienia - wzrost bezrobocia. Fazy rozwoju cywilizacji: a) faza agrarna: - pożądany surowiec - zasoby żywności oraz artykułów materialnych - dominująca technologia - proste wydobycie, sposób produkcji - rękodzieło - obszar działania - biosfera - społeczeństwo - tradycyjne - typ kultury - postfiguratywny b) faza industrialna: - pożądane bogactwo - energia - podstawy technologiczne - wytwarzanie poprzez produkcję maszynową - obszar działania - technosfera - społeczeństwo - masowe - typ kultury - figuratywny c) faza postindustrialna: - pożądane bogactwo - informacja, wiedza, intelekt - dominują wysokorozwinięte i energooszczędne technologie wytwarzania - obszar działania neosfera (człowiek - człowiek) - społeczeństwo - ponowoczesne - typ kultury - prefiguratywny Nowoczesne technologie mogą ułatwiać lub utrudniać życie, oddziaływać na kształt życia społecznego oraz wpływać na wzorce kulturowe. Człowiek - koło technologii (homotechnologicus) Zmiana - oznacza różnicę, jaka zaszła w określonym czasie, bez wartościowania skutków zachodzącej zmiany. Rozwój - określa materialny i ilościowy aspekt złożoności porównywalnych stanów rzeczywistości. Postęp - przypisuje różne wartości poszczególnym stanom, implikuje aksjologiczny wymiar badanych różnic. Modernizacja - ciąg szybkich zmian, które przyjmuje wzorce z krajów wysokorozwiniętych. Społeczeństwo ryzyka - obecna ara niepewności została nazwana mianem społeczeństwa ryzyka: - ryzyko jako przeciwieństwo szansy - ryzyko jako miara niepowodzenia - ryzyko jako iloczyn ppb porażki i jej wielkości - ryzyko jako samo podejmowanie działania o niepewnym rezultacie - inny podział bierze pod uwagę stopień przewidywalności zdarzeń - ocenę wystąpienia sytuacji ryzykownej. Ryzyko zwykłe: - jest wymierne i przewidywalne - powtarzalność zjawisk pozwala trafnie oszacować ppb jako częstość zachodzenia zdarzeń - można formułować prognozy ze sporą dozą pewności, a w oparciu i nie minimalizować ryzyko. Ryzyko nadzwyczajne: - nie jesteśmy w stanie oszacować ani ppb zdarzenia ani jego skutków - jest to ryzyko niekontrolowane, trudne do zredukowania związane z zagrożeniami niezależnymi od woli działającego obiektu. _________________ ...::Wizja Tego Stanu Bardzo Mnie Dławi Boję Się Że Kiedyś Mnie To Wszystko Zadławi::...

Powrót do góry

m@jkel
Student



Dołączył: 08 Lis 2006
Posty: 230
Real name: Majkel

Wysłany: Wto Paź 23, 2007 8:19 pm    Temat postu:
Wykład z zeszłego tygodnia Technika - termin technika, będąc słowem języka powszechnego, jest obarczany radami tegoż języka, a zwłaszcza wieloznaczność. Może w szczególności oznaczać: - działalność techniczną - rezultat działalności technicznej - sposób działania Każde działanie ludzkie ma własną technikę. Techniki działalności technicznej: - technika produkcji stali - technika spawalniczej - technika budowy basenów - technika budowy mostów - technika transportu - technika rolnicza Techniki działalności nietechnicznej: - technika badania naukowego - technika sprawozdawcza - technika zapamiętywania - technika wychowania - technika erotyczna - technika gry na fortepianie Technika - sztuka (Grecja), odrodzenie (Rzym), znaczy tyle co umiejętność: - zrobienia jakieś przedmiotu - dowodzenia, mierzenia. Dziś mówimy o sztuce lekarskiej, żeglarskiej i budowlanej zarówno technika jak i metoda jest sposobem działania. Innymi słowem gatunkiem najbliższym do pojęć techniki i metody jest pojęcie sposobu działania. Technicy polscy: a) Tadeusz Kotarbiński - sposób danego działania jest to „umyślny tok tego działania” czyli „to z jakich i jak wzajemnie ustosunkowanych czynności, składa się to działanie jeżeli przy tym działający tak właśnie działać zamierzył” b) Jan Zieleniawski (1901-1973) - sposób działania jest to „umyślny dobór zasobów i środków działania (czyli celów pośrednich) oraz zgodna z zamierzeniem kolejności ich stosowania”. Nie każdy sposób działania zasługuje na miano techniki czy metody. Spośród sposobów należy wyróżnić te, które są systematyczne i stale sterowane (różnica gatunkowa - differentia specifica) i tylko tym można przypisać walor techniki czy metody. Systematyczność (stałość) stosowania pewnego sposobu nie musi zakładać konieczność jego wielokrotnego stosowania c) Tadeusz Kotarbiński - wystarczy, że ktoś zastosował jeden raz, ale ze świadomością możliwości skutecznego użycia go w innych ewentualnych przypadkach danego typu by mieć prawo nazwać ten sposób techniki czy metody Zgłaszaną uwagę uwzględnia następująca definicja metody: - metoda (T. Kotarbiński) - sposób wykonywania czynu złożonego i polegający na określonym doborze i układzie jego działań składowych, a przy tym uplanowiony i nadający się do wielokrotnego stosowania - metoda (J. Zieleniawski) - sposób stosowany z niejaką świadomością możliwości, skuteczności jego użycia w danym przypadku. Wybrane definicje uwzględniają w pojęciu metody (a także - mutanolis - techniki) element skuteczności działania. Czasami jest on wskazany wyraźnie, czasami w sposób dorozumiany w rezultacie technika czy metoda to taki sposób działania, który jest skuteczny. Można pójść dalej i powiedzieć, że technika czy metoda to taki sposób działania, który jest nie tylko skuteczny, ale także ekonomiczny, korzystny, szybki i w ogóle sprawny. Ponieważ sprawność (skuteczność, ekonomiczność, korzystność, szybkość itd.) działania jest uwarunkowana jego racjonalnością, można jeszcze przyjąć, że technika czy metoda to racjonalny sposób działania, a więc sposób oparty na wiedzy należycie uzasadnionej czyli wiedzy naukowej. Różnica techniki i metody O tym, czy mamy do czynienia z techniką czy z metodą przesądza stopień szczegółowości opisania danego sposobu działania. Techniki działań to w porównaniu z metodami: - sposoby opisane bardziej szczegółowo (J. Zieleniewicz) - sposoby zrutynizowane, dające się ująć w ścisły program (algorytm / procedurę - Z. Martyniak) - uszczegółowione metody (J. Zieleniewski) _________________ ...::Wizja Tego Stanu Bardzo Mnie Dławi Boję Się Że Kiedyś Mnie To Wszystko Zadławi::... Ostatnio zmieniony przez m@jkel dnia Sob Sty 05, 2008 11:36 am, w całości zmieniany 1 raz

Powrót do góry

m@jkel
Student



Dołączył: 08 Lis 2006
Posty: 230
Real name: Majkel

Wysłany: Pon Paź 29, 2007 7:57 pm    Temat postu:
kolejny, dzisiejszy wykład Wykład 4 Wynalazki cywilizacji świata - za początek rozwoju techniki uważa się pierwsze wynalazki - 1700000 lat temu. Wynalazki dzielimy na: - ponadczasowe (koło, sierp, igła) - przemijające (koło wodne, kusza) - zapomniane Czas: - miara zmian i jedna z podstawowych wielkości fizycznych - parametr procedur techn. - wielkość ekonomiczna - miara prędkości procesów komunikowania i informacji - w kosmologii określa istnienie i trwanie wszechświata - w geologii pozwala zrozumieć ewolucję ziemskiego globu - w biologii stanowi miarę zmian w rozwoju organizmu Ze względu na wielkość interwałów wyróżniamy: - czas kosmiczny (astronom.) - czas ziemski - czas historyczny (społ.) - czas osobowy (psychologiczny) Wizje przebiegu cywilizacji: a) L.H. Morgan: - dzikość - barbarzyństwo - cywilizacja b) K. Marks: - wspólnota pierwotna - niewolnictwo - feudalizm - kapitalizm - socjalizm - komunizm c) J. Habermas: - formacja pierwotna - formacja tradycyjna - formacja kapitalistyczna - formacja postkapitalistyczna d) współcześnie: - era agrarna - era industrialna - era postindustrialna e) teorie antropologiczne i kulturoznawcze: - kultury tradycyjne - kultury nowoczesne - kultury ponowoczesne Rozwój techniki - L. Mumford w swej pracy pt. Technika a cywilizacja, Historia rozwoju maszyny i jej wpływ na cywilizację ukazał też tak zwaną erę przedtechniczną oraz wyróżnił 3 ery ewolucji technicznej. Rozpoczęcie się kolejnego szczebla rozwoju cywilizacji było zbieżne z pojawieniem się maszyn nowego typu: - maszyny stateczne (dźwignia, wiatrak - maszyny dynamiczne (maszyna parowa, warsztat tkacki, drukarnia, kosiarka, kolej, telegraf, telefon, radio) - maszyny dialektyczne (samoloty, samochody) Ze względu na dystans międzypokoleniowy wyodrębnia się następujące typy kultur: a) postfiguratywna (1 fala): - tradycja wniosła wzorce ról społ., które przyswajały sobie kolejne pokolenia kształtowane na podobieństwo rodziców - zmiany zachodziły powoli i w sposób niezauważalny w okresie życia jednej generacji - kulturalny przekaz wartości w społeczeństwach tradycyjnych zapewnia następnym pokoleniom stabilne funkcjonowanie bez dystansów poznawczo-emocjonalnych b) konfiguratywna (2 fala): - współistnieją dwa pokolenia różniące się - wzorce przekazywane w sposób tradycyjny okazały się niewystarczające, ważniejsza stała się pula wartości, więcej umiejętności przejmowanych od instytucji , socjalizacja w kręgu rówieśniczym c) prefiguratywny (3fala): - starsze pokolenie zostaje zmuszone uznać niezależność młodych, ale także uczyć się od nich postaw i zachowań narzuconych przez przyspieszony styl życia społeczeństwa - pokolenia najlepiej adaptują się do gwałtownych zmian Era inżyniera - nowe cechy współczesnej techniki i technologii wyznaczają potrzebę kreowania nowych obszarów władzy inżynierskiej. Kształcenie - rozwijanie zdolności twórczych. Dobre wykształcenie na poziomie uniwersyteckim powinno: - umożliwiać absolwentom podjęcie pracy w stosunkowo szeroko rozwiniętym spektrum specjalności - czynić go kreatywnym i twórczym w wybranym zawodzie - wyposażyć go w wiedzę i umiejętność samokształcenia, podnoszenia i wypełniania kwalifikacji Inżynier w erze przedindustrialnej - okres formowania się zawodu inżynierskiego ma swoje źródło w budownictwie wojennym. Architectus militaris, mistrz budowli wojennych - budowa umocnień, machin oblężniczych, warownie. Na przestrzeni wieków zawód ten obdarzono szacunkiem, towarzyszyły mu takie określenia jak: - mistrz - odważny - rozsądny - pomysłowy - odkrywca - matematyczne nauki stosować w praktyce - sprytny - odpowiedzialny - uczciwy - wynalazca Inżynier w okresie uprzemysłowienia - okres stawiał inżynierom inne standardy w zakresie wiedzy i umiejętności. W okresie tym rozwój niektórych dziedzin techniki wymuszał wręcz skokowe zmiany. Wyróżniamy kilka charak. okresów: - przemysł samochodowy - rozwój lotnictwa - układ scalony Ku społeczeństwu informacyjnemu, ważniejsze elementy charak. technikę, gospodarkę i procesy społ. Wyznaczają standardy wymagań w stosunku do inżynierów obecnego okresu: - rewolucja w sposobach tworzenia i przekazywania informacji - koncepcja zrównoważonego rozwoju jako element gry rynkowej w skali globalnej - rozwój nowoczesnych kultur zarządzania poprzez sieć - unifikacja techniki w skali globalnej - modułowość konstrukcji ułatwia elastyczność produkcji na potrzeby indywidualnego klienta obniża koszty montażu i serwisowania - elastyczna automatyzacja, integracja wytwarzania, bardzo krótki czas na przygotowanie produkcji - inżynieria genetyczna, inteligentne materiały i konstrukcje Cechy dobrego inżyniera: - być solidnie przygotowanym z przedmiotów podstawowych ścisłych i technicznych - umieć sprawnie posługiwać się rysunkami jako podstawową formą komunikowania się inżynierów - posiadać umiejętność projektowania w wybranej dziedzinie wiedzy technicznej, projektowanie jest podstawową formą pracy inżyniera - umieć mierzyć podstawowe wielkości fizyczne, chemiczne i geometryczne - mieć niezbędne umiejętności manualne do sprawnego posługiwania się narzędziami - umieć korzystać z nowoczesnych środków gromadzenia i przetwarzania informacji oraz komputerowych narzędzi w zakresie grafiki inżynierskiej - wykazania się znajomością języków obcych - umiejętność pracy w zespołach - wiedza potrzebna do ocen społecznych, etycznych, psychologicznych i innych skutków swej działalności inżynierskiej - ciągle doskonalić wiedzę i umiejętności aby utrzymywać zdolność pracy w zawodzie Idealny inżynier charakteryzuje się: - pasją do techniki - kreatywnością - zdolnościami innowacyjnymi - łatwością adaptacji - zdolności do samodoskonalenia - umiejętności zastosowania technik komputerowych w codziennej pracy - profesjonalną wiedzą - znajomością języków obcych - kompetencjami w zarządzaniu i umiejętnościami przywódczymi - przestrzeganiem zasad etyki inżynierskiej - przekonaniem o cywilizacyjnej misji techniki - inicjatywą i zaangażowaniem w postęp naukowo-techniczny _________________ ...::Wizja Tego Stanu Bardzo Mnie Dławi Boję Się Że Kiedyś Mnie To Wszystko Zadławi::...

Powrót do góry

Iwi
Starosta



Dołączył: 27 Gru 2006
Posty: 73
Numer GG:

Real name: Iwona

Wysłany: Nie Lis 11, 2007 3:39 pm    Temat postu:
tyle co udało mi sie zapisać w tym tempie z wykładu: 5.11.2007r. Wykład 5 Organizacje inżynierskie: FEANI - Europejska Federacja Narodowych Stowarzyszeń Inżynierskich · rok utworzenia : 1951 · siedziba : Bruksela (od maja 1997r. Paryż) Charakterystyka organizacji: Federacja zrzeszająca zawodowe stowarzyszenia inżynierów aktualnie z 30 krajów, po 1 z każdego kraju. Narodowe organizacje członkowskie stanowią tzw. Narodowe Komitety FEANI. Kraje członkowskie: Austria, Belgia, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Francja, Finlandia, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Luksemburg, Malta, Niemcy, Norwegia, Polska (1992r.), Portugalia, Rosja (2007r. - członek tymczasowy), Rumunia, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy FEANI posiada status konsultatywny UNESCO, UNIDO i Rady Europy, ściśle współpracuje z Komisją Europejską (organ wykonawczy UE) w sprawach dotyczących zawodu inżyniera oraz uznawania dyplomów dla celów akademickich i zawodowych. Cele FEANI: 1. umacnianie zawodowej tożsamości inżynierów w Europie; 2. ułatwienie wzajemnego uznania kwalifikacji zawodowych inżynierów europejskich oraz ochroni ich tytułów; 3. sprzyjanie swobodnemu przepływowi inżynierów w Europie i na świecie; 4. dążenie do zapewnienia wysokiego poziomu kształcenia inżynierów i ich praktyki zawodowej oraz ich regularny przegląd; Polska w FEANI: Polskim członkiem Narodowym od września 1920r. Jest Federacja Stowarzyszeń Naukowo- Technicznych (FSNT NOT) - jako jedyna organizacja inżynierska w kraju. Członkostwo FSNT NOT w FEANI: · stanowi dowód uznania dla Federacji i jej pozycji zarówno w polskim jak i europejskim środowisku inżynierskim; · umożliwia polskim inżynierom ubieganie się o tytuł INŻYNIERA EUROPEJSKIEGO; · umożliwia polskim uczelniom technicznym uznanie na równi z uczelniami zachodnioeuropejskimi, dowodem czego jest ich włączenie do INDEKSU FEANI - dzięki niemu polskie tytuły „mgr inż.” i „inż.” są uznawane w Europie na równi z brytyjskim „Master of Science” i „Bachelor of Science”; Inżynier Europejski - EUR ING. 1. tytuł zawodowy (a nie akademicki czy też naukowy) nadawany wyłącznie przez FEANI inżynierom spełniającym wymogi tej organizacji; 2. o tytuł EUR ING. mogą ubiegać się wyłącznie inżynierowie czynni zawodowo, zrzeszeni w Narodowych Organizacjach Członkowskich FEANI; Praktyczne znaczenie tytułu EUR ING.: 1. gwarancja poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych; 2. nobilitacje zawodowe; 3. ważny czynnik ambicjonalny; 4. podniesienie prestiżu polskich firm zatrudniających inżynierów z tytułem EUR ING. w kontaktach z partnerami zagranicznymi; Według danych za koniec września 2007r. ogółem tytuł EUR ING. posiada 30.000 inżynierów, w tym w Polsce 246. Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP): Jest dobrowolną, demokratyczną, samorządową i trwałą organizacją użyteczności społecznej zrzeszającą ok. 11.000 inżynierów i techników mechaników wszystkich specjalności oraz zawodów pokrewnych. Istnieje od 1926r. _________________ .•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•.

Powrót do góry

Iwi
Starosta



Dołączył: 27 Gru 2006
Posty: 73
Numer GG:

Real name: Iwona

Wysłany: Pon Lis 12, 2007 7:58 pm    Temat postu:
12.11.2007r. Wykład 6 Wprowadzenie do zagadnień produkcyjnych Proces produkcyjny: Jest to uporządkowany zestaw celowych działań wykonywanych w toku produkcji od pobrania materiału wejściowego z magazynu poprzez wszystkie operacje technologiczne, transportowe, kontrolne, magazynowe(takie jak procesy naturalne)aż do zdania gotowego wyrobu gotowego włącznie. W działaniach tych wykorzystywane są określone zasoby do przekształcenia danych wejściowych w dane wyjściowe. Proces produkcyjny zawsze dotyczy: · określonych wyrobów; · określonych komórek produkcyjnych; Proces produkcyjny dzielimy na: · operacje technologiczne - zmiana wielkości fizycznych, chemicznych, biologicznych oraz psychicznych, skutkiem czego jest nowy kształt, lepsze właściwości oraz nowe umiejętności; · operacje kontrolne - celem jest sprawdzenie poprawności wykonywanych operacji technologicznych w porównaniu z przyjętymi wzorcami, normami. Operacje kontrolne przeprowadzane są po to, aby uniknąć strat, barków o odstępstw od norm; · operacje transportowe - pojawiają się w momencie, gdy przedmiot przemieszczany jest z jednego miejsca na drugie; · operacje magazynowania i składowania - przedmiot jest w stanie „bezczynności”, oczekuje na dalsze operacje lub jest przekazywany klientowi; · operacje wspierające - czynności dodatkowe, np. zakonserwowanie przedmiotu, segregowanie, pakowanie; Operacja produkcyjna - jest to część procesu produkcyjnego, obejmująca zespół celowych działań (operacje produkcyjne mogą występować jako: technologiczne, transportowe, kontrolne, magazynowe itp.) Proces technologiczny - jest sumą operacji technologicznych; inaczej mówiąc jest to część procesu produkcyjnego w czasie którego materiały zmieniają swój kształt, wymiary, wygląd zewnętrzny, właściwości fizyko-chemiczne, a w odniesieniu do montażu poszczególne elementy zmieniają miejsce i wzajemne położenie. Operacja technologiczna - część procesu technologicznego, wykonywanego na jednym przedmiocie (lub grupie kilku jednocześnie obrabianych przedmiotów) przez jednego lub kilku operatorów, bez przerwy dla wykonania innej pracy na danym stanowisku roboczym. Charakteryzuje się więc stałością obrabianego przedmiotu, urządzenia, stanowiska i wykonawców. Zabieg - część operacji technologicznej wykonywana za pomocą tych samych narzędzi pracy, przy tej samej technologii obróbki i w tych samych warunkach pracy maszyny oraz przy tym samym zakresie pracy. Czynność - jest to część zabiegu (lub operacji - przy operacjach jednozabiegowych) obejmująca pewną liczbę ruchów (człowieka lub mechanizmów maszyny), których kolejne wykonywanie daje pewien określony efekt działania człowieka lub maszyny. Rozróżnia się: · czynności wykonawcze, tzw. główne, w wyniku których następuje zmiana wymiarów, kształtu, własności lub składu wykonywanych wyrobów; · czynności pomocnicze (np. zamocowanie narzędzia na wrzecionie, wkładanie przedmiotu do pieca, zamocowanie przedmiotu w przyrządzie, przenoszenie); Ruchy robocze i ruchy elementarne Ruch roboczy jest to podstawowy element czynności (np. uchwycenie, uwolnienie, przesunięcie, obrót przedmiotu obracanego, narzędzi lub elementów maszyn). Ruchy robocze składają się z ruchów elementarnych (np. ruch ramienia, przedramienia, dłoni, palców głowy). Ustawienie - usytuowanie przedmiotu na maszynie (stanowisku roboczym) w celu wykonania zamierzonych robót. Pozycja - odpowiednie usytuowanie narzędzia względem ustalonego i zamocowanego na maszynie przedmiotu, w celu wykonania jednego lub kilku zabiegów (np. ustawienie wrzeciona obrabiarki w osi jednego z obrotów, które mają być wytoczone). Cykl produkcyjny - okres czasu pomiędzy rozpoczęciem a zakończeniem procesu produkcyjnego wyrobu; to czas, w którym materiał wyjściowy przechodzi kolejno przez wszystkie operacje produkcyjne i jest przekształcany w wyrób ogólny. Cykl produkcyjny jest podstawą ustalania planów produkcji, a także normowania wielkości zapasów robót w toku; jest wyrazem operacji procesu produkcyjnego w czasie. Dzieli się na: · okres roboczy - czas trwania operacji technologicznych, transportowych, kontrolnych, roboczych w procesie magazynowania operacji naturalnych; · okres przerw - przerwy wynikające z organizacji procesu produkcyjnego i przerwy związane z organizacją dnia roboczego; Przebieg partii procesu cyklu produkcyjnego: 1. Przebieg szeregowy - typowy dla produkcji jednostkowej i mało seryjnej oraz prac maszyn. Charakteryzuje się tym, że następna operacja produkcyjna rozpoczyna się po zakończeniu operacji poprzedniej dla n sztuk całej partii. Ot = n * S ti Ot - okres technologiczny ti - czas trwania operacji n- wielkość partii Zalety- prosta organizacja, nieskomplikowany system sterowania przebiegu, mała liczba operacji transportu. Wady - długi cykl produkcyjny. 2. Przebieg równoległy - poszczególne detale są przekazywane na następujące operacje bezpośrednio po wykonaniu operacji poprzedniej. Ot = S ti + (n-1)max Ot - okres technologiczny ti - czas trwania operacji n - wielkość partii Zalety - najkrótszy czas trwania cyklu produkcyjnego. Wady - rośnie liczba operacji transportowych, rośnie zdolność sterowania przebiegiem procesów, występują przerwy w procesach. 3. Przebieg szeregowo -równoległy - charakteryzuje się tym, że kolejna operacja produkcyjna dla tej samej partii roboczej rozpoczyna się przed zakończeniem operacji poprzedzającej. Początek każdej operacji ustala się pod kątem zapewnienia możliwie największej ciągłości obróbki na poszczególnych stanowiskach. Części z jednej operacji na drugą z reguły są przekazywane partiami transportowymi. Zalety - eliminuje przerwy w pracach stanowisk, wymaga najmniejszej liczby operacji transportowych, prostsze sterowanie przebiegiem. Wady - najczęściej czas dłuższy niż przebiegu równoległego C = Ot + Tk + Tt + Tm + Ttpz + Tod C - łączna długość cyklu produkcyjnego Ot - okres technologiczny Tk- czas trwania operacji kształtowania; Tt - czas trwania operacji transportowych; Tm - czas trwania operacji magazynowania; Ttpz - czas trwania operacji przygotowawczo - zakończeniowych; Tod - czas trwania przerwy miedzy operacjami wynikający z organizacji dnia roboczego; Tak skonstruowany wzór umożliwia obliczenie różnych wskaźników struktury cyklu, typy formy i odmiany organizacji procesu produkcyjnego. _________________ .•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•..•*´`*•.¸,¤´'`°•.¸.•*´`*•.

Powrót do góry

Maciek
Student



Dołączył: 31 Sty 2007
Posty: 11
Real name: Maciek

Wysłany: Pon Lis 19, 2007 11:26 pm    Temat postu: :))
Wykład 7 Odmiana organizacyjna - to zjawisko, na które wpływa szereg czynników. Poziom specjalizacji stanowisk roboczych, powiązanie stanowisk w przestrzeni i czasie, asortyment, liczebność wyrobów, powtarzalność wyrobów. Scalanie tych czynników pozwala na wyodrębnianie dwóch podstawowych nawzajem uzupełniających się kryteriów. 1. Specjalizacja stanowisk roboczych - wyraża liczne detalooperacji, przypadających na jedno stanowisko robocze, albo stopień obciążenia stanowiska detalooperacji, określający typ produkcji. 2. Stopień powiązania stanowisk - określa formę organizacji produkcji: a) Forma niepotokowa - brak ścisłego systematycznego powiązania z procesem produkcyjnym stanowisk roboczych wykonujących kolejne operacje, brak powtarzalności produkcji w komórce, stanowiska robocze wykonują różne przypadkowo przydzielone operacje, brak jest hormonogramów (komórki technologiczne, przedmiotowe i linia produkcyjna) b) Forma potokowa - ściśle powiązane stanowiska robocze, ścisły przydział detalooperacji do poszczególnych stanowisk, powtarzalność produkcji takich samych wyrobów, stosuje się harmonogramy produkcji. Wyróżniane są: - potok asynchroniczny - czas wykonania poszczególnych operacji procesu nie jest sobie równy, ani nie stanowi krotności - potok synchroniczny - czasy poszczególnych operacji SA równe bądź SA swoimi krotnościami, co pozwala ściśle powiązać procesem stanowisk - potok z wymuszonym taktem - stany robocze powiązane są samoczynnym systemem transportowym, który narzuca całej linii przymusowe tempo pracy. - potok zautomatyzowany - występuje przy ścisłym powiązaniu stanowisk roboczych systemem transportowym w ramach cyklu produkcyjnego. Produkcja - pierwsza i najważniejsza faza procesu gospodarowania. Świadoma, celowa i zorganizowana działalność ludzi, polegająca na wytwarzaniu dóbr materialnych świadczeniu usług dla zaspokojenia potrzeb ludzkich, w której biorą udział czynniki wytwórcze (ziemia, praca, kapitał, przedsiębiorczość) Produkcja przemysłowa - polega na pozyskaniu bogactw naturalnych tj. węgiel, siarka czy rudy żelaza oraz ich przetwarzaniu na produkty potrzebne człowiekowi. W przemyśle wytwarza się bardzo rożne produkty, gdyż od produkcji przemysłowej - oprócz wspomnianych już surowców - można zaliczyć maszyny i urządzenia, środki transportu, odbiorniki radiowe i telewizyjne, lodówki, odzież, środki ochrony roślin, papier, książki itp. Produkcja budowlana - polega głównie na wznoszeniu budynków i budowli oraz ich rozbudowie, przebudowie. Efektem tej produkcji SA np. budynki mieszkalne, hale fabryczne, szpitale, szkoły, lub drogi, kominy fabryczne i rurociągi zaliczane do budowli. Dzięki mechanizacji robót produkcja budowlana zbliżona jest do produkcji przemysłowej. Produkcja rolna - do produkcji tej zalicza się wytwarzanie produktów roślinnych, zwierzęcych takich jak zboże, buraki cukrowe, tytoń, bydło, trzoda chlewna. Charakterystyczna cechą w prowadzeniu tej produkcji jest wykorzystanie procesów biologicznych. Leśnictwo - ma wiele cech wspólnych z produkcja rolna. Do produktów leśnictwa należą: drewno uzyskane w lasach, żywica, owoce runa leśnego, zwierzyna łowna. Charakterystyka typów produkcji Czynnikiem mającym największy wpływ na dobór procesu technologicznego jest ilość wytwarzanych wyrobów tzw. Wielkość produkcji Wielkość produkcji - jest to ilość wyrobu danego asortymentu w zależności od wielkości produkcji.. Wyróżniamy typy: - jednostkowa - jest to typ produkcji, charakteryzujący się niepowtarzalnością wykonywanych jednorazowo wyrobów. - Seryjna - jest to typ produkcji charakteryzujący się wytwarzaniem wyrobów seriami produkcyjnymi. Seria produkcyjna jest to liczba wyrobów jednego asortymentu w określonym czasie. - Produkcja masowa - jest to typ produkcji charakteryzujący się wytwarzaniem dużej ilości wyrobów o podobnych cechach produkcyjnych w ciągu dłuższego czasu, np. łożyskach. Obróbka Surowiec to materiał przeznaczony do dalszej przeróbki. Surowce są produktami przemysłu wydobywczego, rolnictwa, leśnictwa lub powstają w wyniku przerobu odpadów. Szczególne rodzaje surowców - surowce energetyczne to paliwa kopalne: węgiel kamienny i brunatny, torf, ropa naftowa, gaz ziemny, drewno w procesie spalania zamieniane na energię mechaniczną pary lub elektryczność - surowce wtórne to odpady produkcyjne lub zużyte produkty nadające się do ponownego przerobu. - surowcami nieodnawialnymi - nazywa się wszystkie surowce, których odnowienie w wyniku naturalnych procesów jest niemożliwe bądź w skali geologicznej trwa bardzo długo, np. ropa naftowa, węgiel kamienny i brunatny, rudy uranu.

Powrót do góry

m@jkel
Student



Dołączył: 08 Lis 2006
Posty: 230
Real name: Majkel

Wysłany: Pon Gru 10, 2007 8:45 pm    Temat postu:
Wykład 10.12.2007 Normalizacja - działalność mająca na celu uzyskanie optymalnego w danych okolicznościach stopnia uporządkowania w określonym zakresie przez ustalanie postanowień przeznaczonych do powszechnego i wielokrotnego stosowania, dotyczących problemów istniejących lub możliwych do wystąpienia. Normy techniczne: - określające właściwości o charak. jakościowym, będące przedmiotem normalizacji (normy technologiczne, badań, wyrobu) - określające nakłady o charak. ilościowym będące przedmiotem normowania (normy pracy, materiałowe, środków produkcji) Celem normalizacji jest opracowanie, publikowanie i wdrażanie norm. W konsekwencji ma to doprowadzić do oszczędności ogólnej zabezpieczać interesy klienta, zapewnić ochronę życia, zdrowia, mienia itp., zakłada się, że korzyścią wynikającą z normalizacji jest w szczególności: - poprawa przydatności wyrobów, procesów i usług do celów, którym mają one służyć - zapobieganie powstawaniu barier w handlu - ułatwienie współpracy technicznej Normalizacja może być ukierunkowana na osiągnięcie jednego lub kilku celów szczegółowych związanych z zapewnieniem funkcjonalności wyrobu, procesu lub usługi. Celami tymi może być: funkcjonalność regulowanie różnorodności, kompatybilność, zamienność, ochrona wyrobu, użyteczność, ochrona zdrowia, wzajemne zrozumienie. W technice funkcjonują różne dokumenty normatywne: - normy - specyfikacje techniczne - kodeksy postępowania - przepisy Norma - dokument przyjęty na zasadzie konsensu i zatwierdzany przez upoważnioną jednostkę organizacyjną. Norma ustala zasady, wytyczne. Specyfikacja techniczna - dokument który ustala wymagania techniczne które powinien spełnić wyrób, proces lub usługa. Kodeks postępowania - dokument zalecany, wskazujący sposoby postępowania lub procedury dotyczące projektowania, wytwarzania, instalowania, obsługiwania lub wykorzystania wyposażenia, układów, wyrobów. Przepis jest dokumentem ustalającym obowiązujące reguły prawne, przyjętym przez organ władzy. Przepis techniczny - jest dokumentem ustalającym wymagania techn. bezpośrednio lub przez włączenie treści normy, specyfikacji techn. lub kodeksu postępowania lub przez powołanie się na nie. PT może być uzupełniony wskazówkami techn. określającymi sposoby uzyskania zgodności z wymaganiami przepisu czyli postanowieniami o zgodności. Wyróżnia się kilka typów norm: - podstawowa - zawiera ogólne postanowienia - technologiczna - dotyczy terminów - badań - wyrobu / usługi - wymagania które musi spełnić wyrób - interfejsu - kompatybilność wyrobów - danych do dostarczenia Ograniczenie różnorodności można uzyskać dzięki pracom typizacyjnym i unifikacyjnym. Korzyści z ograniczenia różnorodności: - zwiększenie długości serii produkcyjnych - zmniejszenie czasu potrzebnego na przezbrojenie maszyn, zamianę oprzyrządowania lub narzędzi - zwiększenie stopnia mechanizacji i wyspecjalizowania maszyn i urządzeń - zmniejszenie odpadów - zmniejszenie inwestycji kapitałowych na niewykorzystane maszyny, urządzenia, oprzyrządowanie, przestrzeń produkcyjna - lepsze sterowanie procesami produkcyjnymi i lepsza kontrola - poprawa systemu zarządzania jakością i zapewnienie ich niezawodności - łatwiejsze szkolenie załogi w zakresie wytwarzania i obsługi - zmniejszenie kosztów ogólnych - poprawa efektywności zaopatrzenia Typizacja -proces szeregowania przez jednostkę elementów rzeczywistości w pewne typy, dzięki czemu taka kategoryzacja ułatwia jednostce porównywanie elementów rzeczywistości. Typizuje się procesy technologiczne przez opracowanie typowych procesów techn., dla grup części technologicznie podobnych. Unifikacja - metoda normalizacji polegająca na zastąpieniu rozmaitości równoważną nową rozmaitością składającą się z jednej lub mniejszej od pierwotnej liczby odmian. _________________ ...::Wizja Tego Stanu Bardzo Mnie Dławi Boję Się Że Kiedyś Mnie To Wszystko Zadławi::...

Powrót do góry

Iwi
Starosta



Dołączył: 27 Gru 2006
Posty: 73
Numer GG:

Real name: Iwona

Wysłany: Pon Sty 07, 2008 5:35 pm    Temat postu:
07.01.2008r. Wykład Materiały stosowane w technice W dokumentacji technicznej wyrobu(konstrukcyjnej i technologicznej) musi być określony materiał, z którego wyrób jest wykonany. Ważne są cztery cechy materiału: · rodzaj (gatunek) materiały, podawany na rysunku wyrobu i w specyfikacji części wyrobu; · postać tego materiału (oraz wymiary charakterystyczne), podawana na rysunku wyrobu i w dokumentacji technologicznej (postać i wymiary materiału wejściowego); · stan materiału podawany na rys wyrobu lub w warunkach technicznego odbioru wyrobu lub w umowie zawartej pomiędzy dostawca a odbiorcą; · inne własności (dodatkowe , specjalne) podawane w warunkach technicznego odbioru wyrobu lub w umowie zawartej pomiędzy dostawca a odbiorcą. Rodzaj (gatunek) materiału W tabeli zestawiono rodzaje materiałów stosowanych w budowie maszyn. Grupa materiałów / Rodzaj materiału: materiały metaliczne / żelazo i stopy żelaza, metale nieżelazne materiały niemetaliczne / tworzywa sztuczne, guma, drewno, papier, skóra, tkaniny techniczne, szkło, materiały ceramiczne, lakiery, materiały uszczelniające, kleje i kity, paliwa, smary Rodzaje (gatunki) materiałów w większości przypadków są ujednolicone w skali międzynarodowej (w ramach ISO ) bądź w skali regionu (w normach BN)bądź w skali kraju(w normach PN, DIN, BS itd.) Tab. Wybrane rodzaje stopów i metali nieżelaznych: Rodzaj stopu / opis i przykład zastosowania: Żeliwo szare / jest lanym stopem żelaza, stosowane na pierścienie tłokowe, grzejniki, korpusy, maszyn, koła zamachowe Żeliwo sferoidalne / jest lanym stopem żelaza zawierającym do 2% C, jest dużo mniej kruche niż żeliwo szare, stosowane na wały korbowe, tłoki, obudowy skrzyni biegów, rury Żeliwo ciągliwe / jest lanym stopem żelaza zawierającym ponad 2%C, bardzo twarde, kruche odporne na ścieranie, stosowane na złączniki rurowe, rury wydechowe, bębny hamulcowe Staliwo / jest ot stal, otrzymana w piecu elektrycznym i odlania do form odlewniczych, stosuje się na odlewu przedmiotów o skomplikowanym kształcie, gdy własności wytrzymałościowe żeliwa ciągliwego lub szarego są niewystarczające Aluminium / jest plastyczne, trudno się dolewa, stosowane na wymienniki ciepła, naczynia, beczki, okładziny w budownictwie, opakowania, przewody elektryczne, folie kondensatorów Nikiel / bardzo odporny na wpływy atmosferyczne, na działanie wody morskiej, kwasów organicznych, stosowany na armaturę i aparaturę w przemyśle chemicznym i spożywczym i w galwanotechnice Stopy magnezu / elektrony, bardzo lekkie, znalazły zastosowanie w lotnictwie Stopy łożyskowe / stopy cynowe, cynowo- ołowiowe, bezcynowe na osnowie ołowiu, brązy cynowe, brązy ołowiowe, stopy cynku, stopy aluminium, stosowane na łożyska Miedź / stosowane na przewody elektryczne (wysoka przewodność elektryczna), do budowy aparatury chemicznej i krycia dachów (odporność na korozję) , na pokrycia galwanotechniczne. Postać materiału W dok technicznej musi być podana konkretna postać materiału i odpowiednie wymiary, np. średnica pręta okrągłego x długość (O 80 x 120) Postać materiału i ich wymiary są ujednolicone (normy ISO, EN, PN, DIN itp.) Wg klasyfikacji, np. wg PN-EN 10079:1996 wyróżnia się: · półwyroby - kwadratowe, prostokątne, płaskie, okrągłe, wstępne, profilowane · wyroby płaskie - blachy, taśmy, blachy wielowarstwowe · wyroby długie - walcówka, drut, pręty · kształtowniki - na nawierzchnie kolejowe, na ścianki szczelne, obudowy górnicze, dwuteownik, ceownik, walcowane, kute na zimno, spawane wyroby rurowe - rury, kształtowniki zamknięte · inne - odkuwki matrycowe i swobodne kute, odlewy, proszek stalowy, kształtowniki spiekane, kształtki prasowane Postacie materiałów (metalowych) stosowane w budowie maszyn: Odlew (części maszyn): · wlewek · kęs · pręt · płaskownik · kształtownik · walcówka · drut · blacha gruba · blacha cienka · taśma · folia · odkuwka Stan materiału Metale czyste i jednofazowe oraz ich stopy nie są obrabiane cieplnie. Stan materiałów stosowanych w budowie maszyn: · wytworzony surowy - F · wyżarzony zmiękczająco - O · wyżarzony ujednorodniony - O3 · umocniony zgniotem - H · przesycony - W Inne właściwości materiałów: · wielkość ziarna · zanieczyszczenia materiałów wtrąceniami niemetalicznymi

---