Miniaturyzacja-jest to przystosowanie roślin do środowiska pustyń polarnych, rośliny posiadają jak najmniejsze rozmiary.
Degeneracja-jest procesem odkształceń w strukturze i zaburzeniem w funkcjonowaniu zbiorowiska, występującym mozaikowo(lub pasowo), a więc nie obejmującym naraz całego zbiorowiska w granicach jego biochory.
Genet-organizm powstający z nasion, bierze udział w procesie generatywnym.
Biotop-środowisko życia biocenozy odznaczające się swoistym zespołem ekologicznych czynników abiotycznych i biotycznych.
Siedlisko mezotroficzne-siediska o umiarkowanej zasobności albo umiarkowanym zapotrzebowaniu na składniki odżywcze, pośrednie pomiędzy eutroficznymi a oligotroficznymi.
Apofity-gatunki rodzime, są charakterystyczne dla naszego terenu(np.komosa biała)
Egzochory-rośliny o nasionach czepnych lub lepkich, przenoszonych na powierzchni ciała zwierząt
Epifity-porośla, rośliny samożywne rosnące na innych roślinach(gł.drzewach), najczęściej w lasach tropikalnych, zaopatrują się w wodę z pary wodnej oraz opadów, a w sole mineralne z rozkładających się tkanek organizmów, na których rosną(porosty, mchy, liczne gatunki storczyków)
Neofity-gatunki obce, przybyłe po XV wieku(np. żółtwica drobnokwiatowa, nawłoć kanadyjska, przymioto kanadyjskie, niecierpek drobnokwiatowy, niecierpek pospolity)
Amplituda ekologiczna-jest to tolerancja między gatunkami, a także siedliskiem
Rameta-to morfologiczne jednostki mające zdolność do niezależnej egzystencji, wytworzone przez dojrzałe osobniki roślin wieloletnich, to organizmy modułowe np. kępy traw, rośliny pochodzenia wegetatywnego.
Flora-jest zbiorem jednostek genetycznych, czyli fitotaksonów(gatunki, rodzaje, rodziny), zasiedlających ziemię lub jej wybrane regiony.
Siedlisko eutroficzne-siedliska zasobne w składniki pokarmowe, niekiedy używa się terminu eutroficzny również w odniesieniu do gatunków lub zbiorowisk o dużych wymaganiach pokarmowych.
Terofity-rośliny jednoroczne, krytyczną porę roku przeżywają w postaci nasion w glebie.
Anemochory-nasiona rozprzestrzeniane przez wiatr
Sito środowiskowe
Stenobiont-gatunek o wąskiej amplitudzie względem czynnika ekologicznego, są to gatunki, które są cieniolubne, światłorządne.
Bioindykator ilościowy-to takie rośliny, których określony poziom liczebności wskazuje na występowanie w środowisku określonego jakościowo i ilościowo czynnika lub zespołu czynników.
Fluktuacja-jest procesem nieustannych zmian o różnym czasie trwania, występujących mozaikowo w zbiorowisku, nie powodujących jednak trwałych przekształceń w zbiorowisku jako całości. Fluktuacja zachodzi, jeśli zachowane zostaną właściwe danemu typowi zbiorowiska: struktura, funkcja i charakter powiązań wewnętrznych z pozostałymi komponentami oraz siedliskiem i środowiskiem. Fluktuacja wyraża się głównie zastępowaniem osobników starszych przez młodsze tego samego gatunku lub innych gatunków o podobnych wymaganiach ekologicznych. Fluktuacja jest więc procesem stabilizującym zbiorowisko i całą biocenozę.
Typy wzrostu roślin rozmnażających się wegetatywnie:
1.płożące-rośliny z wybitną zdolnością do wegetatywnego rozmnażania oi rozprzestrzeniania się:
-rozłogowe(perz właściwy, trcinnik piaskowy, turzyca piaskowa)
-z pędami płożącymi się i zakorzeniającymi się(koniczyna biała, jaskier rozłogowy, mietlica rozłogowa)
-korzeniowo-odrostowe(ostrożeń polny, mlecz polny, lnica pospolita)
2.darniowe-posiadają ograniczoną zdolność do rozprzestrzeniania się na drodze wegetatywnej:
-kępkowe trawy i turzyce(śmiałek darniowy, kostrzewa bruzdkowana, turzyca darniowa)
-o korzeniach wiązkowych(jaskier ostry, knieć błotna)
3.cebulkowe i bulwiaste-rozmnażają się wskutek wytwarzania jednostek propagacji(cebulki, bulwki)-czosnek, tulipan, storczyk, kokorczyk
4.osiowe-rośliny o palowych systemach korzeniowych, niezdolne do rozmnażania się z odrostów wegetatywnych(szczaw rozpierzchły, lucerna siewna, koniczyna łąkowa).
Proces degeneracji i regresji oraz formy degeneracji wg Olaczka
Degeneracja-jest procesem odkształceń w strukturze i zaburzeniem w funkcjonowaniu zbiorowiska, występującym mozaikowo(lub pasowo), a więc nie obejmującym naraz całego zbiorowiska w granicach jego biochory.
Regresja-jest procesem kierunkowym zaniku danego zbiorowiska(i całej biocenozy). Np. zbiorowiska leśnego i jego komponentów, w granicach całej biochory pod działaniem czynników zewnętrznych(naturalnych lub antropogenicznych). Początkowo regresja objawiać się może tylko w części biochory, ale stopniowo obejmuje jej całość. Regresja wyraża się stopniowym lub gwałtownym uproszczeniem struktury pionowej i poziomej zbiorowiska i prowadzi do zastąpienia układów bardziej złożonych, trwałych, przez układy prostsze, nietrwałe, odmiennej funkcji.
Formy degeneracji wg Olaczka:
-monotypizacja
-fruticetyzacja(masowy rozwój jeżyn Rubus fruticosus)
-cespityzacja(kostrzewa owcza, śmiałek pogięty, trzcinnik piaskowy, śmiałek darniowy)
-juwenalizacja
-neofityzacja(dąb szypułkowy, robinia akacjowa)
-pinetyzacja(sosna pospolita)
Zbiorowiska synantropijne w klasyfikacji zbiorowisk roślinnych wg Falińskiego
Zbiorowiska synantropijne to zbiorowiska zbudowane w części z gatunków rodzimych i w części z gatunków obcego pochodzenia, zajmujące siedliska skrajnie przekształcone lub nowo powstałe, reagujące wyraźnie na różne formy powtarzalnych oddziaływań(nawożenie, uprawa, wydeptywanie). Zbiorowiska synantropijne zaliczane są do zbiorowisk antropogenicznych, czyli takich które powstały pod działaniem czynników zależnych od człowieka. Zbiorowiska synantropijne dzieli się na:
-zbiorowiska segetalne-zbiorowiska chwastów jedno- lub dwuletnich, rzadziej bylin, towarzyszące uprawom polnym, ogrodowym oraz trwałym kulturom roślin drzewiastych, jak winnice, oliwniki, a pozostające pod wpływem rodzaju i pory zabiegów agrotechnicznych, wyjątkowo pod bezpośrednim wpływem gatunku rośliny uprawnej.
-zbiorowiska ruderalne lub nowo powstałe-to zbiorowiska trwałe z przewagą bylin, porastające siedliska skrajne lub nowo powstałe w sąsiedztwie zabudowań, na śmietnikach, ruinach, placach, drogach, na terenach kolejowych, w portach morskich i rzecznych.
Zbiorowiska autogeniczne w klasyfikacji zbiorowisk roślinnych wg Falińskiego
Zbiorowiska autogeniczne to zbiorowiska powstałe pod działaniem czynników naturalnych jako pierwotne kombinacje gatunków. Zbiorowiska te dzieli się na podstawie zachowania na:
-zbiorowiska pierwotne-to zbiorowiska zbudowane z gatunków miejscowych o dobrze zachowanej strukturze i kompozycji gatunkowej, nie noszące śladów degeneracji wywołanych działalnością człowieka, utrzymujące się na siedliskach niezdegenerowanych (zbiorowiska wysokogórskie).
-zbiorowiska naturalne-to zbiorowiska zbudowane z gatunków miejscowych, o dobrze zachowanej strukturze i kompozycji gatunkowej, lokalnie ze śladami degeneracji wywołanej działalnością człowieka podobnej w skutkach do degeneracji spowodowanej czynnikami naturalnymi, np. pożar, umiarkowany wypas, zrąb w skutkach podobny do wiatrołomu, lawiny, itp.
Typy adaptacyjnych strategii życia roślin na obszarach pustyń polarnych
Typy przystosowań:
-miniaturyzacja-jak najmniejsze rozmiary roślin
-oligomeryzacja-uproszczenie budowy roślin, np. zmniejszenie liczby liści
-kompensacja-tworzenie form poduchowych(maksymalne zagęszczenie pędów, aby zmniejszyć działanie silnych wiatrów)
-geofityzacja-zwarta forma wzrostu, która sprzyja gromadzeniu osadów i ściółki, co powoduje stopniowe zagrzebywanie dolnych partii pędów, a przez to są chronione pączki boczne odnawiające.
Zmiany reakcji między gatunkami charakterystycznymi dla zbiorowiska, a obcymi wynikające z faz degeneracyjnych i regeneracyjnych wg Falińskiego
Degeneracja-jest procesem odkształceń w strukturze i zaburzeniem w funkcjonowaniu zbiorowiska, występującym mozaikowo(lub pasowo), a więc nie obejmującym naraz całego zbiorowiska w granicach jego biochory.
Regeneracja-jest procesem odbudowy struktury i funkcji tych części zbiorowiska, które wcześniej uległy degeneracji. Regeneracja zachodzi siłami wewnętrznymi zbiorowiska, a więc za pomocą propagul(nasion, organów wegetatywnych)pochodzących z tego samego zbiorowiska.
Fazy regeneracji od I do VI odnosić się będą do sytuacji, w której miejsce gatunków obcych w zbiorowisku zdegradowanym będą zajmować te, które pierwotnie stanowiły kombinację gatunków. Również zakłada się, że w czasie trwania tego procesu w zbiorowisku odtworzona zostanie struktura pionowa i pozioma, charakterystyczna dla zbiorowiska pierwotnie zasiedlającego dane środowisko.