Adaptacja filmowa / Teoria symbolu filmowego / kino autorskie
Brain Me Farlane (podział adaptacji):
transfer - to, co należy do sfery opowiadania ale nie jest związane z jednym systemem znakowym
adaptacja właściwa - to, co należy do sfery wypowiadania i jest związane z jednym systemem znakowym
Film będący adaptacją dzieła literackiego zawiera w sobie świadomą pamięć książki.
Teoria symbolu filmowego
Symbol - zagadnienie złożone, odwołuje się do pewnej sfery niedookreślenia. Szeroki zakres możliwych interpretacji, odwołuje się do innego pola znaczeniowego.
Ferdynand de Saussure - wprowadza rozróżnienie między znakiem i symbolem.
signifiant (strona oznaczająca)
signifie (strona oznaczana)
Don Frederiksen:
znak - najlepsze określenie rzeczy względnie znanych
symbol - określenie rzeczy względnie nieznanej, lecz nieistniejącej lub takiej, której istnienie jest postulowane
Signifie powinno odnosić się do sfery transcendentnej (do sfery sacrum, do której do które nie ma dostępu lub jest on ograniczony).
Symbol nigdy się nie wyczerpie, nigdy nie będzie emblematem.
Frederiksen do adaptacji filmowej stosuje amplifikacje - metoda interpretacji symbolu przez rozszerzenie. Odnosimy wrażenie, że dany obraz znaczy coś więcej niż jest to ukazane w filmie. Staramy się odszukać taki sam obraz w innych dziedzinach kultury. Powinien mieć podobne znaczenie funkcjonalne. O tym, że mamy do czynienia z symbolem sygnalizuje powtarzanie jakiegoś elementu oderwanego od kontinuum czasowo - przestrzennego.
pojawienie się czegoś jako filmowego refrenu
parabola jako rozbudowany symbol - odniesienie do jakiejś innej dziedziny
kreowanie wizualnej abstrakcji - wirażowanie akcji (plastyczne ukształtowanie obrazu).
C. G. Jung rozumie znak i symbol jak Freud
Kino autorskie
Pojęcie kina autorskiego pojawiło się pod koniec lat 50tych rozpowszechniła je młoda grupa miłośników kina we Francji, z czasem zaczęli też tworzyć kino, to tzw. francuska „Nowa Fala” („Nouvella Vogue”). Związani byli oni z czasopismem Cahiers du Cinema (Zeszyty filmowe).
Teoria aktorska. Wpływ na nią mieli:
Francois Iruffont
Claude Chabrom
Przybliżali francuskiej publiczności kino amerykańskie (krytykowali je). Utożsamiali oni kino dolnego gatunku jako kino autorskie (w którym ujawnia się styl reżysera).
Autor filmowy to reżyser o wyodrębnionym stylu, który staje się jego miarą. Pierwszym autorem filmowym był Ingmar Bergman.
Popularne stało się myślenie o filmie w sposób, w jaki myśli się o książce (ma swojego autora). Autor był utożsamiany z tym, kto napisał scenariusz i wyreżyserował film