2. Stożkowe połączenia wciskowe bezpośrednie

2.4.3. Określenie błędu kąta pochylenia stożka i tolerancji kąta stożka

W pierwszej fazie oblicza się według wzoru (2.42a) największą dopuszczalną wartość ..dop skutecznego osiowego przesunięcia łączonych elementów. Następnie określa się na

-odstawie wzoru (2.34) maksymalny moment obrotowy (M^.^^y, jaki jest w stanie

•rzenieść połączenie wykonane idealnie, przy /? = 0. Moment ten jest zawsze większy d momentu obrotowego Af^ przewidzianego do przeniesienia przez złącze. Różnica AM„ = (Mg niax)/;=o—^od jest nadwyżką momentu obrotowego straconą wyniku błędu kąta pochylenia stożka R, określoną wzorem (2.35a). Przekształcając zór (2.35a) otrzymujemy wyrażenie pozwalające obliczyć maksymalną dopuszczalną artość błędu kąta pochylenia stożka:

Wartość ta powinna być nieco mniejsza od wartości tg /?„op> która na podstawie wzoru 2.25) wynosi

.'śli warunek /?„,„ < ^op nie Jest spełniony, należy ponownie określić podstawowe wy-iiary połączenia i powtórzyć omówiony cykl obliczeń. Podwojony błąd kąta pochylenia stożka 2?^ określa tolerancję kąta stożka a:

olerancja Aa obliczona za pomocą wzoru (2.49) powinna być podzielona na dwie części Jnoszące się do wału i piasty. Określone klasy dokładności i wartości tolerancji wybiera się a podstawie norm PN-78/M-02121 i PN-77/M-02136. -Podobnie jak dla wciskowych włączeń walcowych, tolerancję stożka wewnętrznego (piasty) ustala się na ogół o jedną :asę wyżej w stosunku do tolerancji stożka zewnętrznego (czopa). Ponadto należy za-iaczyć, że dla uzyskania połączenia stożkowego o układzie górnym (rys. 2.1) tolerancje itów stożków czopa i piasty powinny być jednostronne i w przypadku czopa powinny zwiększać kąt stożka, a w przypadku piasty — zmniejszać go.

---