Eniac - pierwszy komputer
W 1883 roku angielski wynalazca Charles Babbage zaprojektował maszynę liczącą - nie doceniony w swoich czasach i nazwany "ot, jeszcze jedna zabawka" uważany jest dziś za pierwszy komputer. Za to pierwszym PeCetem był Eniac.
Komputer elektroniczny powstał na potrzeby wojska. W czasie wojny potrzebna była precyzja działań do której używano matematyki. Np. artyleria: aby oddać celny strzał Trzeba było poddać obróbce matematycznej dane jak np.: rodzaj pocisku, siłę wiatru itp. W ten sposób powstawały tablice balistyczne, które w latach czterdziestych dla danego zestawu danych zajmowało parę tygodni. Na wojnie nie można było tyle czekać. Fizyk John Mauchly, elektronik, John Presper Eckert i matematyk Herman Heine zaprzęgli do obliczeń lampy elektronowe. Już w 1940 roku Mauchly uważał, że to morze zadziałać. Z J.P. Eckertem poznali się na uniwersytecie w Pensylwanii. Kilka lat później razem wymyślili i zaprojektowali wielką maszynę liczącą. Projekt przekazali członkowi uniwersytetu odpowiedzialnemu za kontakty z rządem USA. Niestety zapomniano o nim i gdyby nie zainteresowanie się sprawą przez doktora Golstine który przypadkiem dowiedział się o projekcie, prawdopodobnie nigdy nie ujrzał by światła dziennego. Goldstine pracował wówczas nad usprawnieniem procesu tworzenia tablic balistycznych i natychmiast dojrzał praktyczne zastosowania dla nowej idei.
W marcu 1943 zaproponował współpracę pomysłowym wynalazcom. Prace ruszyły pełną parą. Pod koniec maja `43 ustalono nazwę urządzenia - ENIAC (Electronic Numerical Integrator And Computer). 5 czerwca podpisano realizację tajnego "Projektu PX" ( którego koszty wyniosły 486.804 dolary i 22 centy zamiast 150.000 :-) ) 1 lipca oficjalnie ruszyła praca nad ENIAC`iem. Maszynę oddano do prób laboratoryjnych jesienią `44, a pierwsze obliczenia w listopadzie. 15 lutego 1945 o ENIAC`u dowiedziała się opinia publiczna. Zdumieni dziennikarze mogli obejrzeć pierwszy komputer: 42 Blaszane czarne szafy o wysokości 3m, 60cm szerokości i 30 cm głębokości każda. Na "procesor składało się 18.800 lamp elektronowych, 6.000 komutatorów, 1500 przekaźników i 50.000 oporników. Cudo ważyło 30 ton i pobierało 140kW energii na godzinę. Każda szafa miała ręcznie regulowany nawilżacz powietrza, a termostat zatrzymywał maszynę gdy któraś część przekroczyła 48* C. System wentylacyjny składał się z dwóch silników Chryslera o mocy 24 KM. ENIAC liczył w systemie dziesiętnym, a nie jak obecnie binarnym. Potrafił wykonać 5.000 dodawań na sekundę. Jego głównym elementem były akumulatory które zapamiętywały, przeprowadzały działania i przekazywały informacje do innych podzespołów Liczbę z akumulatora można było odczytać z układu zapalonych żarówek znajdujących się na obudowie. programowanie ENIACA odbywało się na czterech pulpitach sterowniczych przy pomocy których wprowadzano instrukcje i liczby do maszyny. Zabierało to mnóstwo czasu i sprzyjało pomyłkom. Dodatkowo opóźnienia powodowały ręcznie przełączanie styków i niedoskonałość modułów elektronicznych działających bez awarii średnio pół godziny.
30 Czerwca `46 ENIACA oddano armii. Nie wziął więc udziału w wojnie, lecz jeszcze przez długie lata przy jego pomocy obliczano nie tylko tablice balistyczne, a także analizowano budowę bomby wodorowej, projektowano tunele aerodynamiczne a nawet obliczano wartość liczby "pi". Dopiero w 1955 roku dokonano odłączenia ENIACA. Miał być oddany na złom, ale uczeni nie zgodzili się z tym i uratowali większość jego części, które możemy oglądać w Muzeum w Waszyngtonie
Powstanie ENIACA uznano za początek ery informatycznej, która trwa do dziś i jeszcze trochę potrwa.