LITEATURA WOBEC SPRAW OSTATECZNYCH

Ars moriendi- sztuka umierania, motyw w literaturze i sztuce średniowiecznej, który ukazuje w jaki sposób człowiek powinien odejść z tego świata.

Roland wchodzi na szczyt, aby być bliżej Boga podczas ostatnich chwil jego życia. Zwraca również twarz ku Hiszpanii. Nie może z niszczyć swojego miecza, więc chowa go pod siebie. Kiedy odczuwa zbliżającą się śmierć, bije się w serce i przypomina sobie przeszłość. Zstępują aniołowie i zabierają jego duszę do raju. Takie ukazanie śmierci ma podkreślić ważność stanu rycerskiego oraz samego bohatera. Występuje motyw dobrego umierania.

„Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”

Rozpoczyna się apostrofą do Boga z prośbą o natchnienie, aby na Jego chwałę pisać ten tekst. Kolejny fragment dotyczy tematu utworu, czyli śmierci. Jest ona drogą do spotkania się z Bogiem. Jest to moment, gdzie walczy dobro ze złem. Śmierć jest wszechobecna i dotyczy wszystkich ludzi bez jakichkolwiek ograniczeń: „Bądź to stary albo młody, żadny nie ujdzie śmiertelnej szkody”. Polikarp zobaczył śmierć. Wystraszył się jej i zareagował na nią z odrazą. Jej portret jest groteskowy- śmiejący się szkielet, który stoi na czele korowodu umarłych. Ma cechy ludzkie, czyli jest upersonifikowana. Śmierć jest istotą podstępną i przychodzi z zaskoczenia, najczęściej do grzeszników.

Śmierć w utworze jest nieznanej płci. Była ona naga, choć tylko częściowo była przyodziana w białą szatę. Miała bardzo szczupłą posturę oraz bladą cerę, która się błyszczała, a jej zapadnięty nos i płynąca z oczu krew sprawiały, że budziła grozę. Na głowie miała przywiązaną chustę. Nie miała ust, ale przerażająco zgrzytała zębami. Jej atrybutem była kosa, którą trzymała mocno w ręku i zbierała nią żniwo grzeszników.

---