Chód(2), ZDROWIE, Chód


1 - faza podporu - zaczyna się w momencie zetknięcia pięty z podłożem, a kończy w chwili oderwania palucha od podłoża, tej samej kończyny. Dzieli się na składowe :

- kontakt pięty z podłożem

- stopa płasko

- pełne obciążenie

- propulsja , czyli przetaczanie

2 - faza przenoszenia - zaczyna się w momencie oderwania palucha od podłoża, a kończy w chwili zetknięcia pięty z podłożem, tej samej kończyny

Składa się z podfaz:

- przyśpieszenia

- przenoszenia właściwego

- hamowania

3 - faza podwójnego podporu lub faza lotu podczas biegu

Podczas normalnego chodu ( ok. 90 kroków /min.) sytuacja wygląda następująco :

- faza podporu zajmuje 60 % czasu

- faza przenoszenia zajmuje 40 % czasu całego cyklu chodu

Najczęstsze przyczyny chodu patologicznego to :

- ból

- zmniejszenie siły mięśni

- zaburzenia napięcia mięśniowego

- ograniczenia ruchomości w stawach

- skrócenia kończyn

- zaburzenia koordynacji

- zaburzenia równowagi

- inne

Rodzaje chodu patologicznego :

- marynarski, charakterystyczny z uwagi na szeroko rozstawiane stopy, chód na szerokiej podstawie

- majestatyczny, ze spowolnionym cyklem chodu z uwagi na fizjologicznie mniejszy tonus mięśniowy

- sztywny, przy zwiększonym fizjologicznie tonusie mięśniowym

- drobnym krokiem, zazwyczaj u osób z krótszymi kończynami dolnymi

- koszący - u osób po udarach mózgu z porażeniem nerwu strzałkowego ( opadająca stopa ) oraz niepełnym zgięciem w stawie kolanowym, chory przenosi kończynę dolną porażoną ruchem obwodzenia

- móżdżkowy - inaczej chód „człowieka pijanego” , na skutek uszkodzenia robaka móżdżku; trudności z utrzymaniem chodu prostoliniowego i równowagi

- tylnosznurowy - synonim „tylnopowrózkowy”, przy uszkodzeniu sznurów tylnych rdzenia kręgowego, odpowiedzialnych m.in. za przewodnictwo czucia głębokiego tj. czucia ruchu. Pacjent nie czuje czy wykonał ruch kończynami dolnymi i musi stale kontrolować wzrokiem umiejscowienie i ruch swoich kończyn dolnych

- królewski - występujący przy porażeniu lub osłabieniu siły mięśni prostujących stawy biodrowe, w związku z tym rzut środka ciężkości ciała musi być przeniesiony do tyłu , poza oś stawów biodrowych, ażeby nie dopuścić do niekontrolowanego się ich zgięcia

- parkinsonowski - ściśle związany z chorobą Parkinsona, objawiający się m.in. starczą, zgarbioną sylwetką - chory chodzi na lekko ugiętych w stawach kolanowych i biodrowych kończynach dolnych, nie odrywa stóp od podłoża przesuwając je po nim, chodzi drobnym , niepewnym kroczkiem

- brodzący - przy opadającej stopie, kiedy podczas chodu trzeba kompensacyjnie wysoko unosić kolana ażeby nie zaczepiać stopą o podłoże; postawienie tej stopy na podłożu odbywa się „z palców” zamiast „ z pięty” , tak jak podczas brodzenia w płytkiej wodzie

- spastyczny - charakterystyczny u osób z występującym porażeniem typu spastycznego kończyn dolnych

- kaczkowaty - przy porażeniu mięśni pośladkowych ( głównie średnich ) gdzie podczas fazy przenoszenia miednica nadmiernie opada po tej stronie. Określa się to mianem objawu Trendelenburga; następuje jednocześnie samoistna kompensacja, poprzez pochylenie tułowia w stronę przeciwna do opadającej miednicy ( objaw szkodliwy dla kręgosłupa ), nosząca miano objawu Duchenne,a.

W pierwszym etapie są to ćwiczenia równoważne , sterowane :
- dołem - oparte głównie o balans miednicy oraz wymachy i przenosy kończyn dolnych
- górą - oparte na balansie tułowia oraz na wymachach i przenosach kończyn górnych
- elementem stwierdzającym uzyskanie właściwej równowagi koniecznej przy chodzeniu, jest test wagowy

- prowadzi się go najbardziej optymalnym dla danego pacjenta sposobem, jednak zawsze powinien to być prawidłowy stereotyp chodu

- najwłaściwszym stereotypem jest chód czterotaktowy naprzemienny - wysunięciu lewej kończyny dolnej w przód towarzyszy wysunięcie prawej kończyny górnej, dalej przesuwa się prawa kończyna dolna a na końcu lewa kończyna górna

- chory podczas nauki chodzenia zawsze powinien być asekurowany:

* czynnie, bezpośredni kontakt z chorym polegający na ciągłym podtrzymywaniu go podczas nauki chodzenia

* biernie, asekurujący porusza się za chorym, lekko z tyłu od strony słabszej funkcjonalnie, kontakt bezpośredni następuje w razie potrzeby

Podczas wchodzenia po schodach asekurujący znajduje się z tyłu , poniżej chorego; podczas schodzenia - poniżej i z przodu

- nauka padania - prowadzona tylko u osób młodszych, trwale niepełnosprawnych, mogących amortyzować upadek za pomocą kończyn górnych

Nauka padania :

1



Wyszukiwarka