1. Smukłość

Jest to iloraz wysokości drzewa w [m] do jego grubości w [cm]. Najczęściej tą grubością jest średnica mierzona na wysokości 1,3 m (pierśnica)

Produkcyjność drzewostanu to sumaryczna produkcja przeliczona na 1 ha i 1 rok.

2. Sposób hydrostatyczny Ciało zanurzone w cieczy traci pozornie tyle na swym ciężarze, ile waży ciecz wyparta przez to ciało (prawo Archimedesa)

3. Czynnik zadrzewienia, zadrzewienie, leśn. iloraz rzeczywistej miąższości drzewostanu na 1 ha i miąższości tablicowej, odczytanej dla danego gat., wieku i bonitacji siedliska.

4. Paradoks ksylometryczny

• Zjawisko paradoksu ksylometrycznego może wystąpić tylko wówczas, kiedy wzór zastosowany do określania miąższości bryły da błędy ujemne.

• Dla bryły dłuższej będzie to większy błąd ujemny.

• Miąższość górnej części strzały nie należy określać z różnicy miąższości całości i części dolnej.

• Zjawiskiem paradoksu ksylometrycznego można wyjaśnić „nadwyżki” na składnicach manipulacyjnych.

5. v wg tab. Tramplera

1. Pomiar pierśnic drzew w drzewostanie lub na powierzchni próbnej

2. Określenie pierśnicy drzewa centralnego (drzewo centralne leży w stopniu grubości, w którym znajduje się 30- procentowe drzewo, licząc od najgrubszego stopnia grubości).

3. Określenie wysokości drzewa centralnego (pomiar wysokości kilku drzew o pierśnicy drzewa centralnego i obliczenie średniej arytmetycznej z pomierzonych wysokości)

4. W tabeli jednolitych krzywych wysokości dla danego gatunku drzewa w stopniu grubości szukamy wysokości najbardziej zbliżonej do wysokości drzewa centralnego. Po odnalezieniu tej wysokości odczytujemy w wierszu, w którym ona leży, właściwą taryfę.

5. Odsyłam do wykładu 7 strona 21-22

6. Przyrost wysokości drzewa stojącego (obstawiam ,że chodzi o metody z opisem)

1. Bezpośredni pomiar wysokości Z_h = H - h

2. Sposób Gieruszńskiego Z_h = Z_d * h/d

Sposób charakteryzuje się bardzo małą dokładnością, a błędy dla poszczególnych

drzew mogą przekraczać 200% rzeczywistego przyrostu wysokości.

3. Zastosowanie przyrostu przeciętnego Z_h = n*h/w

Wiek kulminacji przyrostu przeciętnego wysokości jest bardzo zmienny.

U drzew rosnących w normalnych warunkach dla gatunków światłożądnych (Mo, Brz,

So) kulminacja występuje w I lub II klasie wieku. Bardzo zmienny jest wiek kulminacji u gatunków cienioznośnych (Jd, Św.). W sprzyjających warunkach kulminacja występuje w II kl. wieku, w warunkach niesprzyjających wiek ten może przekraczać 100 lat

4. Wykorzystanie tablic zasobności

5. Wykorzystanie wzorów empirycznych

H= (W/27,5107 +0,72489W)² * B

H- wysokość górna

W- wiek d-stanu

B- numer szeregu rozwojowego

So 95 lat o wysokości 25 m; określić przyrost wysokości za okres 5-letni

Obliczenia:

1.Przekształcamy wzór i wyliczmy B otrzymując wartość 25,7m

2.We wzorze podstawowym za wiek przyjmujemy 90 lat a za B 25,7 stąd H=24,2m

3.Obliczmy różnicę 25-24,2=0,8m

4.Przyrost wysokości za okres 5 lat wynosi 0,8m

7. Procentowy czynnik kory

8. Wzór Breymanna

Przyrost miąższości drzewa stojącego można określić wzorem zaproponowanym przez Breymanna:

Z_v= V * [(2*Z_d / D) + (Z_h / H )]

V- miąższość drzewa dla końca okresu

Z_d- n-letni przyrost pierśnicy (n - długość okresu)

D- pierśnica drzewa

Z_h- n-letni przyrost wysokości

H- wysokość drzewa

Przy stosowaniu wzoru Breymanna należy miąższość drzewa określić jednym z wcześniej poznanych sposobów pomiaru miąższości drzewa stojącego, np. za pomocą tablic miąższości. Miąższość ta dotyczyć może grubizny drzewa, całego drzewa, miąższości strzały w korze lub bez kory. Otrzymamy wówczas odpowiedni przyrost miąższości grubizny drzewa, całego drzewa, strzały w korze lub bez kory. Przyrost pierśnicy dotyczy najczęściej samego drewna, a wówczas we wzorze Breymanna należy stosować pierśnicę bez kory.

10. Zadanie do liczenia (było coś z blaszką Bitterlicha)

G= A*K*N

A- wielkość d-stanu

N- liczba drzew nie mieszczących się w szczerbince

K- współczynnik, cechujący stałą dla danej listewki

K=2500* (a²/ b²)

a- szerokość szczerbinki

b- długość listewki

---