kodeks karny, Socjologia, Elementy prawa dla socjologów


Zasada terytorialności - kiedy czyn zabroniony miał miejsce na terenie danego państwa [woda, ląd] lub nad jego terytorium.

Podział przestępstw [czyn którego szkodliwość jest wyższa niż znikoma]:

  1. zbrodnie

  2. występki

Tę typologię wprowadza Art.7.KK

  1. Zbrodnią jest czyn zabroniony, który w kodeksie jest zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 3 lata bądź karę dłuższą.

  2. Występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną w wysokości wyższej niż 30 stawek dziennych bądź karą ograniczenia wolności bądź karą pozbawienia wolności dłuższą niż 1 miesiąc.

O kwalifikacji decyduje społeczna szkodliwość czynu [wyższa lub niższa]. Ze społeczną szkodliwością wiąże się ustawowe zagrożenie karą. Jest to kara przewidziana w Kodeksie Karnym.

Dodatkowo funkcjonuje termin wykroczenie.

Art.1.KW - wykroczeniem jest czyn społecznie szkodliwy zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu 30 dni, ograniczenia wolności, grzywny albo nagany.

Zasadą obowiązującą w polskim prawie karnym jest umyślność popełnienia czynu. Bezwzględnie zbrodni można dokonać tylko w sposób umyślny, natomiast występek może też być popełniony nieumyślnie, ale odpowiedzialność karna dotyczy tylko występków przewidzianych w KK.

Art.9.KK - czyn zabroniony jest przez sprawcę popełniony umyślnie gdy miał on zamiar jego popełnienia albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godził. Natomiast czyn zabroniony jest popełniony nieumyślnie gdy sprawca, co prawda nie mając zamiaru popełniać danego czynu, dokonał go jednak w skutek niezachowania ostrożności wymaganej od niego w danych okolicznościach. Pomimo że przewidywał lub mógł przewidzieć możliwość popełnienia tego czynu.

ZAMIAR [podstawowy podział] - bezpośredni; ewentualny

Istotą umyślności jest zamiar popełnienia czynu zabronionego, jest to konieczna cecha tego czynu.

zamiar bezpośredni - polega na tym, że sprawca chce popełnić czyn zabroniony

zamiar ewentualny - zawsze towarzyszy jakiemuś innemu zamiarowi. Polega on na tym, że sprawca nie chce popełnić czynu zabronionego, ale przewidując możliwość jego popełnienia godzi się na to.

Istotą nieumyślności jest natomiast brak zamiaru - nieostrożne zachowanie sprawcy w określonych okolicznościach.

Cechy reguły ostrożności:

Art.32.KK - karami są: grzywna, ograniczenie wolności, pozbawienie wolności, 25 lat pozbawienia wolności, dożywotnie pozbawienie wolności

Art.33.KK - karę grzywny wymienia się w stawkach dziennych, najniższa stawka to 10-dniowa, najwyższa - 360-dniowa

Art.34.KK - kara ograniczenia wolności, jeśli ustawa nie stanowi inaczej, trwa najkrócej miesiąc a najdłużej 12 miesięcy. Ograniczenie wolności wiąże się:

  1. z faktem, iż skazany nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu

  2. skazany ma obowiązek udzielać wyjaśnień dotyczących przebiegu wykonywania kary

  3. skazany jest obowiązany do wykonywania pracy przez sąd

Art.35.KK - obowiązek wykonywania pracy wskazany w Art.34.KK polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wyznaczonym przez sąd miejscu takim jak: placówka służby zdrowia, placówka opieki społecznej, instytucje działające na rzecz społeczności lokalnej

Art.37.KK - kara pozbawienia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 15 lat i wymierza się ją w miesiącach i latach

Prawo cywilne jest to gałąź prawa obejmująca zespół norm prawnych regulujących na zasadzie autonomiczności [chodzi o autonomicznie oświadczoną wolę - tekst] stosunki majątkowe i niemajątkowe [1 strona kserówki] pomiędzy osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie będącymi osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Podmioty prawa cywilnego - umieć scharakteryzować

Podstawowe zasady prawa cywilnego:

  1. zasada ochrony osoby ludzkiej

  2. zasada równości wszystkich obywateli wobec prawa

  3. zasada praw podmiotowych

  4. zasada autonomii woli stron

  5. zasada ochrony dobrej wiary

  6. zasada łagodzenia rygoryzmu procesów cywilno-prawnych przez klauzule generalne

  7. zasada jednakowej ochrony każdej własności

  8. zasada cywilnej odpowiedzialności za długi

  9. zasada odpowiedzialności za szkody

  10. zasada pełnej ochrony rodziny

  11. zasada dziedziczenia

  12. zasada cywilno-prawnej ochrony na dobrach niematerialnych [prawa autorskie, tajemnica korespondencji itp.]

  13. zasada jedności prawa cywilnego

  14. zasada ochrony praw cywilnych przez niezawisłe sądy

motywacja zasadnicza - tę motywację wyróżnia nieinstrumentalny stosunek obywatela do obowiązującego systemu prawnego, a także formalna akceptacja wzorów postępowania wynikających z obowiązujących norm [motywacja człowieka, który trzyma się zasad obowiązujących w społeczeństwie, nie analizuje ich ale przestrzega].

Motywacja zasadnicza łączy się z formalną, nie całościową.

Motywacja zasadnicza wytwarza legalistyczną postawę obywatela względem obowiązujących przepisów prawa.

motywacja celowościowa - charakteryzuje się instrumentalnym traktowaniem prawa, nie polega na tym że adresat uważa normę za słuszną czy sprawiedliwą, ale przy okazji realizuje swoje potrzeby oraz pragnie uniknąć zagrożenia w postaci sankcji przewidzianej za naruszenie porządku prawnego.

Przejawem motywacji celowej jest konformizm i oportunizm prawny.

Legalizm oznacza zobowiązanie podmiotów prawa do działalności zgodnej z obowiązującymi przepisami prawa DURA LEX, SED LEX [twarde prawo, ale prawo]

konformizm - przyjęcie zasad i reguł lub zachowań charakterystycznych dla danej grupy

oportunizm prawny - oportunista to osoba, której działania zmierzają w kierunku najkorzystniejszego dla niej rozwoju sytuacji, nawet kosztem rezygnacji z własnych zasad lub przekonań. Cechą charakterystyczną oportunizmu jest łagodzenie pewnych zasad prawnych celem osiągnięcia doraźnych korzyści albo przyjętych indywidualnych celów.



Wyszukiwarka