Celem działania przedsiębiorstwa jest przede wszystkim dążenie do maksymalizacji zysków w krótkim okresie, zaś w długim okresie- stopy zysków.

Firmy małe nie mają w długim okresie planów finansowych.

mechanizm gospodarki rynkowej- permanentna rywalizacja o klienta. Stosuje się różne narzędzia (cenę, fachowość itp.)

Mała firma jest w stanie szybko dostosować się do zmian rynkowych.

Elementy procesu produkcji:

1. przedmioty pracy

2. środki pracy

3. siła robocza

ad.1

jest to wszystko to, na co skierowana jest uwaga siły roboczej w procesie produkcji (surowce, półprodukty)

ad.2

wszystko to, czym posługuje się w procesie produkcji siła robocza (maszyny, urządzenia, budynki itp.)

ad.3

siła robocza to człowiek wraz z określonymi umiejętnościami do wykonywania pracy

proces produkcji- zawłaszczanie dóbr przyrodzie, przekształcanie tych dóbr w celu nadania wartości i wartości użytkowej.

wartość użytkowa- zdolność produktu lub usługi do zaspakajania potrzeb.

wartość produktu- określona jest przez społecznie niezbędne nakłady pracy żywej i pracy uprzedmiotowionej.

środki pracy + siła robocza- aktywni uczestnicy w procesie produkcji

przedmioty pracy- bierni uczestnicy w procesie produkcji

przedmioty pracy + środki pracy- jest to materialna część

siła robocza- ludzka rzecz

W warunkach gospodarki rynkowej mamy do czynienia z wymianą ekwiwalentną.

wartość siły roboczej- określa się pośrednio przez wartość dóbr i usług, które musi skonsumować siła robocza, żeby przeżyć i reprodukować.

rozwój sił wytwórczych- jest to jednej strony proces stałego, technicznego uzbrojenia siły roboczej coraz doskonalszy, z drugiej strony stałe podnoszenie kwalifikacji. Jest to proces równoczesny.

pieniądz- jest to drobna rzecz, która cieszy każdego posiadacza. Pieniądzem może być tylko coś, co ma wartość. Pieniądzem może być tylko towar, który jest pełnowartościowy. Początkowo funkcję pieniądza pełniły skóry, głowy solne, głowy cukrowe itp. Wadami jednak było to, że w trakcie użytkowania zużywały się i nie były podzielne.

Pieniądz papierowy nie ma wartości, jest tylko papierem nadrukowanym. Wartość może mieć złota moneta, bo złoto ma wartość. Złoto pełniło najlepiej funkcję pieniądza.

Pieniądz papierowy nie ma sam w sobie wartości. Za pieniądzem stoi siła gospodarki danego kraju. Im gospodarka lepsza, tym pieniądz ma większą wartość.

Pieniądz elektroniczny- karta płatnicza, impulsy (każdy impuls ma jakąś wartość)

Funkcje pieniądza złotego:

1. miernik wartości

2. środek cyrkulacji

3. środek płatniczy

4. tezauryzacja (gromadzenie skarbu)

5. pieniądz światowy

Funkcje pieniądza papierowego:

Są to takie same funkcje jak funkcje pieniądza złotego.

1. środek płatniczy

2. środek cyrkulacji

Pozostałe trzy funkcje pieniądz pełni trochę w sposób wymuszony np.

3. miernik wartości- wartość wyznaczona jest przez porównanie nakładów pracy potrzebnej do wytworzenia jednego produktu

4. tezauryzacja (gromadzenie skarbu)- funkcja gromadzenia, akumulacji finansów przedsiębiorstwa i akumulacja oszczędności pracowniczych

5. funkcja pieniądza światowego

ANALIZA

Wspólną cechą analizy we wszystkich jej zastosowaniach jest to, że jest ona narzędziem poznania i oceny złożonych zjawisk i procesów. Analiza, która zajmuje się badaniem stanów i procesów gospodarczych określa się mianem analizy ekonomicznej. Służy ona poznaniu rzeczywistości gospodarczej, przebiegu i rezultatów procesów gospodarczych.

Poprawnie przeprowadzona analiza pozwala na ustalenie czy dotychczasowa działalność przynosi zamierzone efekty oraz określić kierunki rozwoju i dalszego doskonalenia przedsiębiorstwa w przyszłości.

Ze względu na dużą różnorodność zagadnień wchodzących w zakres badań analitycznych, analizę: ekonomiczną można podzielić na:

1. analizę ekonomiczno-techniczną

- analiza produkcji- ustala czy produkcja ma zbyt czy nie, jak wygląda proces

produkcji

- analiza zatrudnienia i wydajności pracy- czy pracownicy mają wystarczającą

ilość pracy, musi być optymalna wydajność pracy

- analiza środków trwałych- przegląd środków trwałych, które są potrzebne ,

a które nie, należy się pozbywać aparatury niepotrzebnej dla obniżenia

kosztów (moralne zużycie środków trwałych- powodowane jest przez postęp

techniczny)

- analiza gospodarki materiałowej- nie należy nadmiernie gromadzić surowców

i materiałów

- analiza postępu technicznego- aby utrzymać firmę na odpowiednim poziomie

należy wprowadzać nowe technologie

2. analizę finansową

- analiza sytuacji majątkowej firmy- w jakim stopniu właściciel jest właścicielem

firmy (ile jest majątku własnego a ile obcego)

- analiza sytuacji finansowej firmy- czy nie ma zbyt dużo należności

przedawnionych

- analiza wyniku finansowego- czy jest zysk czy strata (bierze się pod uwagę

kilka lat 3-5)

- analiza przychodów i kosztów- jak napływają przychody, jakie są etapy

(sezonowość)

- analiza przepływów pieniężnych- kontrola przepływu środków pieniężnych od

sprzedaży do ostatecznego wyniku, podział zysków.

Warunki w jakich funkcjonują obecne przedsiębiorstwa powodują konieczność dokonania dogłębnej analizy. Analiza finansowa w działalności przedsiębiorstwa stała się niezwykle konieczna do podejmowania decyzji zarówno bieżących jak i strategicznych. Analiza finansowa dostarcza informacji, które stają się konieczne do odpowiedzi na następujące pytania:

1. czy w analizowanym okresie przedsiębiorstwo działa efektywnie i czy ta efektywność ulega pogorszeniu lub polepszeniu

2. czy zgromadzone środki i zatrudniony personel zapewniają sprawną działalność przedsiębiorstwa

3. laki jest wpływ czynników zewnętrznych, a jaki wewnętrznych na wynik finansowy przedsiębiorstwa

4. jakie są silne i słabe strony gospodarki finansowej danego przedsiębiorstwa

5. czy występują ograniczenia uniemożliwiające rozwój przedsiębiorstwa w przyszłości i jakie są możliwości ich pokonania

Na początku analizę finansową rozumiano w wąskim zakresie. Sprowadzało się to tylko do objaśniania liczb zawartych w bilansie, a później w rachunku zysków i strat. Brak potrzeby gruntownej analizy wynikał z faktu, że w początkowych fazach rozwoju, działalność przedsiębiorstwa była prosta, dlatego przedsiębiorstwa sporządzały tylko bilans i rachunek zysków i strat i na ich podstawie dokonywano objaśnienia i interpretacji. Na obecnym etapie rozwoju stosunków ekonomicznych w gospodarce rynkowej, wskaźniki jakimi posługuje się współczesna analiza finansowa pochodzą z bogatych doświadczeń analiz bankowych, za pomocą których próbowano zapewnić płynność finansową poprzez ustalenie odpowiedniego stosunku między krótkoterminowymi aktywami i pasywami.

Rodzaje ujęć analizy finansowej:

1. analiza tradycyjna- analiza finansowa dzieli się na analizę bilansu i analizę rachunku

2. analiza współczesna- analiza efektywności działalności przedsiębiorstwa i analiza sytuacji majątkowej i finansowej przedsiębiorstwa

Przedmiot i zakres analizy finansowej

osobistości w zakresie analizy finansowej

prof. Bednarski

prof. Szczepaniak

definicja według Bednarskiego:

Treścią analizy finansowej są wielkości ekonomiczne w wyrażeniu pieniężnym, w tym stan majątkowo-kapitałowy, wyniki finansowe oraz ogólna sytuacja finansowa przedsiębiorstwa.

definicja według Szczepaniaka:

Analiza zajmuje się badaniem zagadnień ogólnych, dotyczących całokształtu działalności gospodarczej przedsiębiorstwa. Przedmiotem tej analizy są wielkości syntetyczne, które dają ogólny obraz efektów ekonomicznych działalności gospodarczej przedsiębiorstwa jako całości oraz efektów ekonomicznych osiąganych na równych odcinkach jego działalności, a także wyposażenie przedsiębiorstwa w składniki majątkowe i sposób ich finansowania, osiągnięta nadwyżka i jej podział, rozliczenia finansowe z innymi przedsiębiorstwami, instytucjami i urzędem państwa.

Analiza zajmuje się zatem finansową strona działalności, a więc takimi zagadnieniami jak przychody, koszty, wyniki finansowe oraz sytuacja majątkowa i finansowa jednostki gospodarczej.

We wszystkich teoriach dotyczących analizy finansowej wskazuje się na wspólną jej cechę, a mianowicie, że jest ona przedmiotem analizy wielkości w ujęciu pieniężnym.

Analiza finansowa nie może mieć takiego samego charakteru dla każdego przedsiębiorstwa. Przedmiot analizy finansowej zależy bowiem od takich okoliczności jak:

1. podmiotu przeprowadzającego analizę

2. celu przeprowadzenia analizy

3. stopnia szczegółowości danych

Dwa podejścia do analizy finansowej:

1. analiza finansowa wewnętrzna- gdy analizę finansową przeprowadza samo przedsiębiorstwo

2. analiza finansowa zewnętrzna- gdy analizę finansową przeprowadzają podmioty z zewnątrz.

Zakres przedmiotowy analizy zewnętrznej zależy od tego, kto przeprowadza taką analizę np. akcjonariusze koncentrują się na rentowności kapitału własnego oraz wielkości osiąganych dywidend, banki biorą pod uwagę zdolność kredytową przedsiębiorstwa analizując jego zabezpieczenia, wierzycieli interesuje ocena płynności finansowej.

Analiza wewnętrzna prowadzona przez przedsiębiorstwo ma całkowicie odmienny charakter. Nie ogranicza się ona do zasobów informacyjnych, ponieważ wykorzystuje szczegółowe dane liczbowe ewidencji księgowej, rachunku kosztów czy statystyki przedsiębiorstwa. Analiza nie ogranicza się tylko do wyrażenia zagadnień w miernikach wartościowych, ale także w miernikach nie finansowych leżących w sferze analizy techniczno-ekonomicznej. Dlatego też analiza wewnętrzna pełni tak ważną funkcję i rolę w przedsiębiorstwie. Cel, przedmiot oraz zakres analizy wewnętrznej jest dużo szerszy niż analizy zewnętrznej.

Dostarcza ona przedsiębiorstwu wielu ważnych ocen takich jak:

1. płynność środków finansowych firmy

2. efektywność gospodarowania- rentowność

3. zadłużenie firmy

4. słabe i silne strony firmy

5. majątek firmy

6. wzrost firmy

7. aktywność ekonomiczna

Rozpatrując przedmiot analizy finansowej w przedsiębiorstwie jako złożoną całość, wyróżnić można dwie podstawowe jego części:

1. stan finansowy- o ujęcie statyczne przedmiotu analizy. Obejmuje on stan i strukturę majątku jakim jednostka w danym momencie dysponuje oraz środki zaangażowane w wartości niematerialne i prawne, inwestycje oraz sposób finansowania tych składników z kapitału.

2. wynik finansowy- to dynamiczne ujęcie przedmiotu analizy. Składają się na nie wyniki osiągnięte przez pewien okres, które oblicza się jako suma narastających wyników w ciągu kwartału, miesiąca. Wynikami tymi jest zysk lub strata, a na wielkości te mają wpływ np. przychody ze sprzedaży, poniesione koszty, dywidenda itp.

W gospodarce rynkowej analiza finansowa nabrała szczególnego znaczenia, stała się sprawnym narzędziem dostarczającym niezbędnych informacji do sprawnego zarządzania przedsiębiorstwem. Jako nowoczesne narzędzie zarządzania powinna dostarczać informacji pozwalających na dokonanie oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, efektywności gospodarowania zasobami ludzkimi w firmie oraz podejmowania decyzji prowadzących do optymalnego i racjonalnego działania przedsiębiorstwa.

Aspekty zakresu analizy finansowej:

1. przedmiotowy- rozważa się przychody, koszty, wynik finansowy, efektywność, płynność i rentowność

2. czasowy- działalność przeszłą, działalność bieżącą, działalność przyszłą

3. przestrzenny- rozwiązania systemowe, uwarunkowania rynkowe, konkurenci, pozycja przedsiębiorstwa na rynku

4. podmiotowy- przedsiębiorstwo jako całość i oddzielnie jednostki samodzielne przedsiębiorstwa

Sprawozdanie finansowe jako materiał źródłowy analizy finansowej

Istota i cel sprawozdania finansowego:

Roczne sprawozdanie finansowe jednostki to uporządkowane zestawienie liczbowe, zawierające informacje o sytuacji majątkowo-finansowej oraz o osiągniętych przez jednostkę wynikach finansowych.

Roczne sprawozdanie finansowe charakteryzuje się tym, że posiada dużą pojemność informacyjną, ukazuje najszerszy zakres informacji o majątku i wynikach działalności jednostki.

Podstawowym aktem prawnym regulującym zagadnienia związane z rocznym sprawozdaniem finansowym jednostek gospodarczych jest ustawa o rachunkowości z 1994 roku.

Zasadniczy cel sprawozdania finansowego wynika z regulacji prawa bilansowego zgodnie z art.4 ust. o rachunkowości, który mówi o tym, że „ Na jednostce gospodarczej spoczywa obowiązek rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, przy zastosowaniu określonych zasad rachunkowości”.

Zakres informacji wykazanych w sprawozdaniu finansowym nie jest jednolity dla każdej jednostki.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości sprawozdanie finansowe zawiera następujące elementy:

1. bilans

2. rachunek zysków i strat

3. informacja dodatkowa, składająca się z prowadzenia sprawozdania oraz dodatkowych informacji i objaśnień

W przypadku jednostek podlegających corocznemu badaniu przez biegłego rewidenta , sprawozdanie finansowe zawiera oprócz tego jeszcze dwa dodatkowe elementy

1. zestawienie zmian o kapitale własnym

2. rachunek przepływów pieniężnych

Spółki z o.o., Spółki Akcyjne, Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych, Spółdzielnie i przedsiębiorstwa państwowe zobowiązane są do sporządzania wraz ze sprawozdaniem finansowym tych informacji dodatkowych.

Cechy prawidłowego sprawozdania finansowego:

1. zrozumiałość- sprawozdanie powinno być tak sporządzone, aby użytkownicy nie mieli problemów z poprawnym odczytaniem i analizą informacji w nich zawartych.

2. przydatność- oznacza, że sprawozdanie finansowe powinno użyteczne dla użytkowników, powinno mieć na względzie potrzeby tych użytkowników w zakresie informacji niezbędnych do podjęcia aktywnych i efektywnych decyzji, dotyczących prowadzenia działalności przedsiębiorstwa.

3. wiarygodność- informacje zawarte w sprawozdaniu powinny rzeczywiście odzwierciedlać przebieg i skutki zdarzeń gospodarczych. Powinny być kompletne oraz odpowiednio wyważone z uwzględnieniem niepewności oraz zastosowania zasady ostrożności

4. porównywalność- cecha ta jest ważna zwłaszcza, kiedy dokonuje się analizy finansowej w czasie czyli wtedy, gdy ma miejsce ustalenie trendów działalności jednostki. Nie przestrzeganie tych samych zasad np. wyceny a także sposobu prezentacji zawartych w sprawozdaniach, uniemożliwia przeprowadzenie analizy, a tym samym niemożliwe jest także dokonywanie oceny sytuacji majątkowo-finansowej, czy też porównywanie osiągniętego wyniku finansowego.

Głównym celem sprawozdania finansowego jest zaspokojenie potrzeb informacyjnych szerokiego grona użytkowników wewnętrznych, a przede wszystkim zewnętrznych.

Grupy użytkowników sprawozdań finansowych:

1. inwestorzy i wierzyciele, do których w szczególności jest adresowane sprawozdanie finansowe. Ta grupa użytkowników wymaga informacji, które umożliwiają im efektywne lokowanie swoich kapitałów, ponieważ to oni są dostawcami kapitału, zapewniając istnienie przedsiębiorstwa

2. doradcy i analitycy- ta grupa adresatów zainteresowana jest sprawozdaniem tylko pod względem przeprowadzenia analizy, które jest podstawą podejmowania decyzji przez inwestorów. To twórcy obiegowej opinii, która ma istotny wpływ na postrzeganie przedsiębiorstwa, a tym samym na jego wartość rynkową.

3. pracownicy- koncentrują się na informacjach o stabilności funkcjonowania oraz braku sygnałów o zagrożeniu dla kontynuacji działania przedsiębiorstwa. Skupiają swoją uwagę na zdolności przedsiębiorstwa do regulowania wobec nich zobowiązań.

4. rządy i agendy rządowe- wykorzystują informacje o firmie do prowadzenia polityki gospodarczej

5. konkurencja- korzystają ze sprawozdania przedsiębiorstwa w celu oceny słabych i mocnych stron oraz przyjętych strategii konkurencyjnych firmy.

6. kierownictwo jednostki (dyrekcja)- aby móc podejmować strategiczne decyzje

Bilans

Bilans jest najważniejszym, a zarazem integralnym elementem sprawozdania finansowego jednostki. Dostarcza on informacji o sytuacji majątkowej i finansowej jednostki nie tylko użytkownikom wewnętrznym, ale przede wszystkim zewnętrznym. Bilans sporządza się w języku polskim i w walucie polskiej.

Wyrażenie majątków i źródeł ich finansowania w jednakowych jednostkach, umożliwia ich porównywalność.

Bilans sporządza się na dzień bilansowy, który zgodnie z ustawą jest dniem, w którym następuje zamknięcie roku obrotowego. Innym dniem, na który jednostka może sporządzać sprawozdanie, to dzień poprzedzający zmianę formy prawnej, dzień zakończenia działalności, a także inny dzień bilansowy, przez który należy rozumieć dzień, na który jednostka jest zobowiązana do sporządzenia bilansu bez zamykania ksiąg rachunkowych.

W bilansie należy ująć wszystkie składniki majątku oraz źródła ich finansowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o rachunkowości, bilans sporządza się przy zastosowaniu metody netto, według której wartość składników aktywów wykazuje się w wartości księgowej skorygowanej o:

1. dotychczasowe odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe

2. odpisy aktualizujące należności

3. odpisy aktualizujące wartości rzeczowych składników aktywów obrotowych

W odniesieniu do składników pasywów zastosowanie metody netto polega na:

1. obniżeniu kapitału podstawowego o należne, ale nie wniesione wkłady

2. obniżeniu wyniku finansowego netto do roku obrotowego

Budowa bilansu i pozostałych elementów rocznego sprawozdania finansowego, jak również ich forma i treść są uregulowane prawem finansowym.

W warunkach gospodarki rynkowej prawne uregulowanie budowy, układ formy i treści bilansu jest niezbędne, ma znaczenie merytoryczne. Ma to na celu przede wszystkim łatwość porównywania sprawozdań.

Bilans składa się z dwóch części:

1. aktywów

2. pasywów

Jedna strona musi się równać drugiej stronie bilansu- jest to tzw. suma bilansowa.

Na potrzeby ewidencji i analizy przyjęty został podział według rosnącej płynności (dotyczy aktywów).

AKTYWA

Według tego kryterium aktywa dzieli się na:

1. aktywa trwałe

2. aktywa obrotowe

Aktywa trwałe obejmują składniki majątkowe, których okres użytkowania jest dłuższy niż jeden rok i których wartość początkowa jest większa niż 3.5 tys. zł., a poza tym zużywają się stopniowo w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej.

Struktura aktywów trwałych:

1. wartości niematerialne i prawne

2. rzeczowe aktywa trwałe

3. należności długoterminowe

4. inwestycje długoterminowe

5. długoterminowe rozliczenia międzyokresowe

ad.1

wartości niematerialne i prawne stanowią nabyte przez jednostkę prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania w okresie użyteczności dłuższym niż jeden rok, które przeznaczone są na potrzeby jednostki.

Zaliczamy do nich:

• prawa autorskie

• prawa majątkowe

• licencje

• koncesje

• prawa do wynalazków

• prawa do znaków towarowych, patentów i wzorów użytkowych oraz zdobniczych

• koszty zakończonych prac rozwojowych

ad.2

rzeczowe aktywa trwałe obejmują:

• środki trwałe-rzeczowe aktywa trwałe o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok oraz w momencie przyjęcia do eksploatacji muszą być one kompletne i przydatne do użytku

• środki trwałe w budowie

• zaliczki na środki trwałe w budowie

ad.3

należności długoterminowe- są to kwoty należne jednostce, których spłata nastąpi powyżej jednego roku licząc od dnia bilansowego.

ad.4

inwestycje długoterminowe- to grupa aktywów obejmująca następujące elementy:

• nieruchomości

• długoterminowe aktywa finansowe

- udziały

- akcje innych przedsiębiorstw, które znajdują się w posiadaniu jednostki

w celu osiągnięcia z tego tytułu określonych dochodów finansowych przez

dłuższy okres

• udzielone pożyczki

ad.5

długoterminowe rozliczenia międzyokresowe- obejmują nakłady, które zostały poniesione w pewnym okresie, a ich rozliczenie następuje w przyszłych okresach sprawozdawczych. Głównym ich celem jest zapewnienie współmierności przychodów i związanych z nimi kosztami.

Aktywa obrotowe obejmują te składniki, których okres przebywania w jednostce jest krótszy niż jeden rok i znajdują się one w ciągłym obrocie. Wykorzystanie ich w procesie gospodarczym powoduje zmiany (ich przetworzenie lub całkowitą zmianę)

Struktura aktywów obrotowych:

1. zapasy

2. należności krótkoterminowe

3. inwestycje krótkoterminowe

ad.1

zapasy- to aktywa obrotowe, które przeznaczone są do zużycia lub zbycia w ciągu 12 miesięcy licząc od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu produkcyjnego

jeśli czas jego trwania jest dłuższy niż 12 miesięcy.

Zapasy dzieli się na:

• materiały

• półprodukty i produkty w toku

• produkty gotowe

• towary

• zaliczki na towary

ad.2

należności krótkoterminowe- zalicza się do ich kwoty należne danej jednostce z tytułu dostaw lub usług.

ad.3

inwestycje krótkoterminowe- to aktywa, które wymagają płatności lub zbycia w ciągu 12 miesięcy do dnia zakupu. Jednostka nabywa te aktywa w celu dalszej odsprzedaży, mającej pozwolić na osiągnięcie korzyści ekonomicznej.

PASYWA

Pasywa jednostki odzwierciedlają źródła kapitału wykorzystywanego do sfinansowania posiadanego przez niego majątku. Oznacza to, że każdy składnik majątku musi mieć odpowiednie źródło finansowania. Wynika to z podstawowej zasady rachunkowości- metody bilansowej. Zasoby majątkowe mogą być finansowane zarówno źródłami własnymi jak i obcymi.

Pasywa w bilansie dzielą się na dwie grupy:

1. kapitał własny

2. zobowiązania i rezerwy na zobowiązania

Kapitał własny jest odpowiednikiem zaangażowanego wkładu finansowego przez właścicieli. Jest to podstawowe źródło finansowania zasobów majątkowych przede wszystkim tych, które trwale muszą być związane z jednostką i są potrzebne do nieprzerwanego prowadzenia działalności gospodarczej.

Kapitał własny powinien co najmniej pokrywać aktywa trwałe dla bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.

Struktura kapitału własnego w bilansie jest następująca:

1. kapitał podstawowy

2. należne wpłaty na kapitał podstawowy

3. kapitał zapasowy

4. kapitał z aktualizacji wyceny

5. zysk z lat ubiegłych

6. zysk netto

ad.1

kapitał podstawowy przybiera różne formy w zależności od formy własności. W przedsiębiorstwach państwowych jest to fundusz założycielski, w spółdzielniach- fundusz udziałowy, w Spółkach Akcyjnych- kapitał akcyjny, w Spółkach z o.o.- kapitał udziałowy.

ad.2

przez należne wpłaty na poczet kapitału podstawowego należy rozumieć zadeklarowane należności właścicieli, którzy obieli akcje jednostki nie płacąc za nie w całości, a zobowiązując się tym samym do wniesienia brakującego wkładu kapitałowego w formie pieniężnej lub aportu w późniejszym okresie.

ad.4

kapitał z aktualizacji wyceny- tworzy się z aktualizacji wyceny środków trwałych oraz inwestycji długoterminowych.

W pozycji tej ujmuje się:

• różnicę wartości netto środków trwałych, która powstaje w rezultacie przeszacowania ich wartości

• różnicę między ceną nabycia a ceną rynkowa inwestycji długoterminowych

Kapitał obcy- stanowi równowartość tych składników majątku, które nie zostały sfinansowane własnymi źródłami.

Kapitał obcy stanowi elastyczne źródło finansowania dzięki czemu umożliwia podjęcie i realizację przedsięwzięć przekraczających własne możliwości finansowania jednostki.

Pozytywnymi aspektami zaangażowania kapitału obcego to przede wszystkim możliwość optymalnego kształtowania struktury kapitału oraz często możliwość wzrostu rentowności kapitału własnego. Oprócz pozytywnych aspektów są i negatywne, do których zaliczyć należy zaliczyć to, że dana jednostka dysponuje tylko tym kapitałem rzez określony okres, a po tym okresie musi zwrócić wraz z należnymi odsetkami, co stanowi koszt dla przedsiębiorstwa.

Do kapitałów obcych zaliczamy:

• zobowiązania

- długoterminowe- to takie, których termin wymagalności jest dłuższy niż

12 miesięcy

- krótkoterminowe- to zobowiązania z tytułu dostaw i usług, których okres wymagalności jest krótszy niż 12 miesięcy

• rezerwy na zobowiązania- stanowią zobowiązania, których termin spłat lub kwota potencjalnego zobowiązania nie są pewne.

UPROSZCZONA POSTAĆ BILANSU

AKTYWA

PASYWA

Majątek trwały wartości niematerialne i prawne; rzeczowe składniki majątku; finansowy majątek trwały; należności długoterminowe Majątek obrotowy zapasy; rozliczenia międzyokresowe czynne; należności i roszczenia; krótkoterminowe papiery wartościowe; środki pieniężne wg. rosnącej płynności

Kapitał własny Kapitał podstawowy; Należne lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego; Kapitał zapasowy; Kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny; Pozostałe kapitały rezerwowe; Nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych; Wynik finansowy netto roku obrotowego B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania; C. Zobowiązania długoterminowe; D. Zobowiązania krótkoterminowe i fundusze specjalne E. Rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów; wg. rosnącej wymagalności

PRZEDMIOTY PRACY

ŚRODKI PRACY

SIŁA ROBOCZA

ŚRODKI PRODUKCJI

SIŁY WYTWÓRCZE

---